SEARCH!
Id Vlad Saved Scrape Time Status Scrape Result Original Ad Adarchiveid Creative Links Title Body Cta Type Link Url Pageid Page Name Page Profile Uri Page Like Count Collationcount Collationid Currency Enddate Entitytype Fevinfo Gatedtype Hasuserreported Hiddensafetydata Hidedatastatus Impressionstext Impressionsindex Isaaaeligible Isactive Isprofilepage Cta Text Pageinfo Pageisdeleted Pagename Reachestimate Reportcount Ad Creative Byline Caption Dynamic Versions Effective Authorization Category Display Format Link Description Link Url Page Welcome Message Creation Time Page Profile Picture Url Page Entity Type Page Is Profile Page Instagram Actor Name Instagram Profile Pic Url Instagram Url Instagram Handle Is Reshared Version Branded Content Current Page Name Disclaimer Label Page Is Deleted Root Reshared Post Additional Info Ec Certificates Country Iso Code Instagram Branded Content Spend Startdate Statemediarunlabel Actions
2,550,258
/src/Template/Ads/index.ctp (line 281)
'{"is_bh_simple_request":true,"simple_request_ratio":0.5276073619631901,"is_bh_selenium":null,"selenium_ratio":null,"ratio_threshold":0.8}'
Yes 2024-11-28 18:36 active 1933 0 🦃THANKSGIVING GIVEAWAY🦃 - This is an EMAIL SUBSCRIBER GIVEAWAY - SIGN UP for our emails and you are entered to win this original framed landscape by local artist, Patti Doyle. Framed Size 11 x 13. TO ENTER … *Tap the link in our profile to sign up for our monthly emails OR send us a DM with your email address. Our winner will be announced on Sunday at 5pm. 🎉❤️. #arthousecharlotte #artwork #originalart #affordableart #charlottedesign #charlotteartist #charlotte #queencityart VIEW_INSTAGRAM_PROFILE http://instagram.com/arthousecharlotte Art House Charlotte https://www.facebook.com/arthousecharlotte/ 3,142 0 0 1969-12-31 18:00 0 0 0 0 0 0 Visit Instagram profile 0 instagram.com IMAGE http://instagram.com/arthousecharlotte 1969-12-31 18:00 https://scontent-iad3-2.xx.fbcdn.net/v/t39.35426-6/468701518_1104337164025258_2298727987440034598_n.jpg?stp=dst-jpg_s60x60&_nc_cat=111&ccb=1-7&_nc_sid=c53f8f&_nc_ohc=jyiVG7jaoTcQ7kNvgHcG1wH&_nc_zt=14&_nc_ht=scontent-iad3-2.xx&_nc_gid=Az0VYffw0Mxy4sZwGJk6WNS&oh=00_AYBlMiLCjNeWZITZU8pUxQkNaBLCSTqcOUzzO2Tj8ApcMQ&oe=674ECC22 PERSON_PROFILE 0 0 0 Art House Charlotte 0 0 1969-12-31 18:00 View Edit
Delete
2,552,058
/src/Template/Ads/index.ctp (line 281)
'{"is_bh_simple_request":false,"simple_request_ratio":1,"is_bh_selenium":false,"selenium_ratio":1,"ratio_threshold":0.8}'
No 2024-11-28 18:52 active 1934 0 Para ella, casarse con su mejor amigo y quedar embarazada de su hijo fue un sueño hecho realidad. Pero en ese momento feliz, la mujer que amaba su marido regresó... ===== ¿Lo había oído bien? ¿Estoy embarazada? ¡Estoy embarazada de un bebé de Pierce! ¡Mi mejor amigo y mi primer amor! --Qué bueno que haya sido cautelosa, pudo haber perdido a su bebé, señorita Monroe --me dijo el ginecólogo con seriedad al ver la sorpresa en mis ojos. En ese momento, me toqué el vientre inconscientemente, sin poder creer que hubiera un bebé acostado allí. Cuando salí del hospital, no podía esperar para contarle a Pierce sobre nuestro bebé. Me preguntaba cuál sería su reacción. ¿Gritaría de felicidad? ¿Me b**aría y todo eso? ¡Dios! No podía contener mi felicidad. Incluso tomé mi cara roja entre mis manos mientras fantaseaba. Pero en el momento en que sentí el frío del anillo en mi dedo, mi corazón que latía salvajemente se calmó. Casi olvidaba que Pierce no estaba interesado en tener hijos, menos considerando que nuestro matrimonio fue arreglado por su familia. Por supuesto, Pierce era un completo caballero, como amigo y como marido. Cada vez que teníamos relaciones s**uales, él era considerado y cauteloso, y decía que no era necesario agregar más ataduras si no estábamos listos. Este bebé, en cierto modo, estaba fuera de los planes. --Señora, ¿está todo bien? ¿Necesita que llame al jefe? --preguntó mi conductor privado, Luke, preocupado al notar mi ceño fruncido. Luke era confiable como un miembro de la familia, pero no quería contarle porque quería que Pierce fuera el primero en enterarse de esta noticia. Él era el padre de mi bebé. --No --dije y negué con la cabeza, dándole a Luke una sonrisa tranquilizadora--. Está en el vuelo. Hablaré con él más tarde --y así vería su respuesta yo misma en sus crudas expresiones. Siempre fui buena en eso. Finalmente, cerré los ojos y recordé el día en que nos conocimos. Su brillante sonrisa a la luz del sol era tan deslumbrante que parecía un príncipe. Me enamoré de él a primera vista, mucho antes de que nos convirtiéramos en mejores amigos. Pero era sólo un amor no correspondido y yo lo sabía bien. En ese instante, bajé la ventanilla del auto para tomar un poco de aire fresco y, sin quererlo, vislumbré nuestra antigua escuela secundaria. Ese sentimiento amargo llenó mi pecho una vez más... Pierce fue mi primer amor, pero yo no era el suyo. En la escuela secundaria, yo no era más que una nerd aburrida a los ojos de los demás, mientras que Pierce Anderson era el brillante mariscal de campo. Todos se sorprendieron de que pudiéramos ser amigos. Aunque las hostilidades hacia mí aumentaron, disfruté estar cerca de él y poco a poco me di cuenta de que no quería ser sólo su amiga. Sin embargo, justo cuando estaba a punto de confesarle mis sentimientos, otra chica llegó a su vida. Sacudí la cabeza tratando de deshacerme de esos viejos y tristes recuerdos. Luego toqué el frío anillo de bodas en mi dedo y me dije que el pasado ya había pasado. Pierce dijo que habían terminado y que ahora yo era su esposa. Sí, yo era su esposa y además estaba embarazada de su bebé. Pronto, me sequé las lágrimas de las comisuras de los ojos y abrí la puerta de nuestra casa. Mi corazón se calmó al respirar el aroma de mi hogar, nuestra casa. Pierce y yo la decoramos juntos con nuestras propias manos. Lo disfrutamos. Sí, tal vez estaba pensando demasiado. Esa mujer había estado fuera de nuestras vidas durante mucho tiempo y los últimos tres años mi matrimonio con Pierce fueron tan hermosos como un cuento de hadas. Una vez dentro, miré el reloj de la pared. Para ese entonces, Pierce ya debería haberse bajado del avión. Estuvo más de un mes en viajes de negocios de nuestra empresa familiar. Pierce era el presidente de ADE, la empresa de revistas de moda líder en toda Asia, y yo era la vicepresidente de la compañía. No sólo éramos compañeros de vida, sino también buenos socios en el trabajo. En verdad lo extrañaba. De inmediato, marqué su número, pues tenía muchas ganas de escuchar su voz y saber cuándo llegaría a casa. Le prepararía una buena comida y él me premiaría con un dulce beso. Y luego podríamos... Vaya, en ese momento casi olvidé que estaba embarazada. Debía contarle eso primero y luego podríamos hacer otra cosa. Estaba imaginando felizmente nuestra encantadora reunión, pero mi corazón dio un vuelco cuando una voz de mujer cruzó la línea. --¿Hola? Al escuchar esa sola palabra, dejé caer mi teléfono, que se rompió al chocar contra el suelo, y mi cuerpo empezó a temblar incontrolablemente. ¡NO! ¡No podía ser ella! ¡No podía ser Lexi! ¡Ella ya estaba fuera de nuestras vidas! Debí haber escuchado mal. De inmediato, corrí hacia la nevera en un intento por calmarme con la ayuda de un poco de al**hol. Pero en el momento en que toqué la botella de v**o, recordé las palabras del médico sobre mi bebé. Debía tener cuidado por la salud de mi bebé, así que solo agarré una caja de leche y caminé hacia el sofá. En ese entonces, no sabía qué me hizo reconocer esa voz como la de Lexi. Nosotras nunca fuimos cercanas. Lexi Gilbert era la típica belleza rubia por la que los hombres se volvían locos. Ella era una animadora popular en la escuela secundaria, mientras que Pierce era el mariscal de campo estrella. Encajaba mejor con él que una nerd como yo, ¿verdad? No me sorprendió que se haya enamorado de ella. Mi orgullo no soportó ver al hombre que amaba volverse loco por otra mujer, así que una vez intenté alejarme de ellos en silencio, pero Pierce se negó a salirse de mi vida. Cada vez que me ahogaba en un mar de libros y estudios para olvidarlos, Pierce aparecía en mi puerta invitándome a salir. No podía decirle que no a su sonrisa encantadora y tampoco podía decirle que no porque afirmaba que era su deber como mi mejor amigo llevarme a disfrutar del mundo real. Para no arruinar nuestra amistad, oculté mi corazón roto y desempeñé en silencio el papel de su mejor amiga, siempre a su lado y observando su rostro feliz por otra chica. Finalmente, cuando supe que Pierce planeaba proponerle matrimonio a Lexi, me armé de valor y fui a estudiar al extranjero, sin saber que su abuela me llamaría para rogarme que regresara. Por supuesto, volví a toda prisa sólo para ver a Pierce sin vida. Lexi le había herido gravemente el corazón y el mío sufría por mi amado. Empecé a odiar a Lexi desde ese momento. Le había entregado a mi amado hombre, ¡cómo se atrevió a hacerle tanto daño! ¡Esa bruja! Pierce no le contó a nadie lo que pasó, excepto que había terminado con Lexi. Luego, la abuela arregló nuestro matrimonio. No entendí por qué estuvo de acuerdo hasta que un día lo escuché decir que casarse con cualquiera que no fuera Lexi sería lo mismo para él. Aquello me dolió mucho, pero aun así me casé con él sin pensarlo dos veces. Mi amado estaba destrozado y quería recomponerlo, sin importarme si eso me arruinaba a mí en el proceso. Me quedé dormida sintiéndome muy insegura y preocupada. Me desperté en medio de la noche cuando sentí que alguien acariciaba mi mejilla. Lentamente abrí los ojos y me di cuenta de que me había quedado dormida en la sala de estar. Alguien me levantó del sofá e inmediatamente reconocí su olor y tacto mientras lo miraba con los ojos entrecerrados. --Pierce… --Hmm --murmuró mientras caminaba hacia las escaleras--. ¿Por qué te dormiste en el sofá? Yo solo me quedé mirándolo a la cara y luego me dejó suavemente sobre la cama, acarició mi cabello y besó mi frente. Siempre fue tan gentil y por eso lo amaba tanto. Llevábamos más de un mes separados, mi cuerpo lo extrañaba y mi corazón lo anhelaba. --¿Dónde estabas? Te estuve esperando --dije mientras acariciaba su mejilla. --Acabo de encontrarme con un amigo. Dijiste que me estabas esperando, ¿es urgente? Al ver su rostro amable, de repente no quise arruinarle el momento, así que cerré mis labios entreabiertos y tragué la verdad para devolverla a mi estómago. Mañana, tal vez mañana tendría el coraje de afrontar todos los rompecabezas. De modo que solo sacudí la cabeza, hice un puchero y le dije que tenía sueño. Él se rió entre dientes y me dio un beso de buenas noches, pero en el momento en que estuvo a punto de dejarme, por alguna razón entré en pánico. Rápidamente lo agarré y lo b*sé con toda mi pasión... Lo extrañaba y lo quería. --Espera, Kels --dijo y me detuvo, sujetando mis locas manos sobre la cama--. Pensé que habías dicho que tenías sueño y que necesitabas descansar. --Sí, pero te extraño --exclamé y lo miré con inocencia. Pude captar el deseo brillando en sus ojos, pero se desvaneció de pronto y yo no comprendía por qué. Solía ​​​​ponerse feliz cuando yo tomaba la iniciativa. En ese instante, como si notara mi confusión, se rió entre dientes y me pellizcó juguetonamente la nariz. --Me daré una ducha. Huelo a al**hol --manifestó. Yo solo asentí y lo miré mientras caminaba hacia el baño. Pronto la somnolencia volvió a atacarme, así que cerré los ojos para tomar una siesta. Sin embargo, ya era de mañana cuando abrí los ojos nuevamente y Pierce estaba a mi lado, poniendo una bandeja con comida en la mesita de noche. --¡Ey! --lo saludé y sonreí cuando me di cuenta de lo que había hecho. Me había preparado el desayuno para llevármelo a la cama. Era tan dulce. Él sonrió y se sentó en la cama. --Buen día. Le devolví la sonrisa mientras me sentaba en la cama. En ese momento, agarró la bandeja y la puso a mi lado. Al instante, levanté una ceja e incliné la cabeza mientras miraba su hermoso rostro. Sus cejas espesas y negras enmarcaban sus hermosos ojos de color marrón oscuro. Su nariz era orgullosa y puntiaguda y sus labios eran rojos y finos. Parecía un chico malo y s*xy, incluso Damon Salvatore se avergonzaría de estar a su lado. Nadie tenía posibilidad alguna contra este hombre. --¿Qué es esto? ¿Un soborno? Me dejaste plantada anoche, chico malo --dije. Él no se rió. Exhaló un suspiro y colocó con suavidad mi cabello detrás de mis orejas antes de tomar mi mano y mirarme a los ojos. --Tengo algo que decirte. Al instante, sentí que mi corazón se aceleraba y pensé en nuestro bebé en mi útero. Tenía algo que decirme, yo también tenía algo que contarle. --¿Q-Qué cosa? --pregunté con voz temblorosa. De repente, dio un profundo suspiro y comenzó: --Sabes que eres importante para mí, ¿verdad? Asentí lentamente con los labios entreabiertos. No pude responder, tenía miedo de lo que estaba a punto de decir. Tenía un mal presentimiento. --Eras mi mejor amiga antes de casarnos. Eres una de las pocas personas que valoro… --prosiguió. Mientras hablaba, escondí mis puños cerrados debajo de la sábana. No sabía por qué me decía todo esto, pero ya podía sentir las lágrimas acumulándose en el rabillo de mis ojos. --Kelly... --hizo una pausa y cerró los ojos con fuerza antes de volver a mirarme a los ojos--. Creo que es hora de que nos divorciemos. --P-Pierce… --exclamé y sentí que mi corazón se apretaba. Él sonrió. --Sé que tú tampoco sientes nada por mí. Te casaste conmigo por mis abuelos, hiciste esto solo porque los amas. Ahora llegó el momento de nuestra verdadera felicidad, Kelly. Al oírlo, no pude evitar sacudir la cabeza. --¿De qué estás hablando, Pierce? --inquirí. --Lexi ha vuelto, Kelly. Mi primer amor ha vuelto. Capítulo 2 Punto de vista de Kelly--Llueve sobre mojado De inmediato, me levanté de la cama e intenté irme, pero Pierce me agarró la mano. Rápidamente me sequé las lágrimas que rodaban por mis mejillas antes de que él pudiera verlas. Luego, se paró frente a mí y me miró a la cara mientras yo intentaba con todas mis fuerzas mirar hacia abajo y evitar verlo a los ojos. Sentí que mi corazón se rompía en pedazos. Pensaba… pensaba que podría hacer que se enamorara de mí en esos tres años que pasamos juntos. Pensaba que sus sentimientos cambiarían y me vería como una mujer en lugar de solo su mejor amiga. Fui estúpida por tener esperanzas y soñar tan alto. Fallé. Sin importar cuánto lo intentara, su corazón pertenecía sólo a su primer amor: Lexi. --Kelly… En ese momento, contuve el aliento y me tragué el dolor mientras lo miraba. Luego fingí una sonrisa y dije: --Debo lavarme las manos antes de comer. Pero él me miró a los ojos como si intentara descubrir lo que estaba pensando. Yo sabía que él me conocía demasiado bien, así que traté con todas mis fuerzas de ocultar mi dolor y le sonreí. Finalmente, suspiró y soltó mi mano. --Bueno. Te esperaré aquí. Comamos y vayamos a trabajar juntos. ¿Juntos? ¿Por qué era tan cruel? ¿Quería que nos siguiéramos llevando bien como si no me hubiera pedido el divorcio? ¿Quería que nos quedáramos como estábamos justo después de decirme que su primer amor había regresado y quería divorciarse de mí? Oh Pierce, ¿qué estaba pasando por tu cabeza? Antes podía obligarme a mí misma a quedarme en el puesto de su mejor amiga mientras le deseaba felicidad, pero ya no tenía ese coraje después de los tres años que habíamos compartido. No había manera de que pudiera soportar esa tortura otra vez, en especial ahora que cargaba a su bebé. El bebé... en un principio pensé que era una buena noticia para nosotros, pero ahora... supongo que sería más bien una carga para él. Una carga que le impediría conseguir su verdadero amor y su libertad. Yo sabía muy bien cómo crecía un niño no deseado. Mis padres se divorciaron antes de que mi madre muriera y la nueva familia de mi padre me odiaba, lo que me dolía muchísimo. Por eso no quería que mi bebé experimentara lo mismo que yo sentí, así que debía mantener a mi bebé alejado de él. --No podemos --dije mientras fingía una nueva sonrisa--. Debo visitar el estudio para la sesión de fotos de nuestros nuevos modelos… --Iré contigo. --No --contesté y aparté su mano. Sus ojos siguieron mi mano antes de levantar la cara para mirarme de nuevo--. Tienes documentos que firmar. Nuestros horarios ya están organizados, ¿recuerdas? --Pero… --Tengo un conductor personal, Pierce. Estaré bien sola --afirmé. Finalmente, suspiró y asintió con calma. En ese momento, le di la espalda y entré al baño. Inmediatamente abrí la ducha y me paré bajo el agua fría. Las lágrimas cayeron en cascada por mis mejillas mientras me cubría la boca para reprimir los sollozos. Mis hombros temblaban mucho y cuando pensé en mi bebé, tragué saliva y traté de calmarme. Luego me limpié la cara y acaricié mi vientre. Debía ser fuerte y mantener la calma. No podía arriesgar la vida de mi bebé sólo porque me habían roto el corazón. Tenía que lidiar con esto de forma inteligente. Unos minutos después, tomé un respiro profundo y terminé mi ducha. Cuando salí del baño, me sorprendió ver que Pierce todavía estaba allí. Estaba luchando por arreglarse la corbata frente al espejo de cuerpo entero. También noté un par de zapatos y un vestido míos sobre la cama. --¡Ey! Elegí tu vestido para hoy --dijo. Como nuestro matrimonio no era público, Pierce dijo que haría pequeñas cosas para mí como marido. De hecho, lo había hecho bien y yo solía disfrutar de estos dulces momentos que me regalaba, pero ahora sentía que eso mismo me m**aría. Al segundo siguiente, agarré el vestido y entré al vestidor, sentiendo que me seguía. Volví a guardar el vestido blanco y elegí uno rojo. Cuando me di vuelta y lo tuve de frente, lo vi con la frente arrugada. --Hoy prefiero el rojo. Me sentiré hermosa con este vestido --expliqué con una sonrisa. Al instante, sus ojos se dirigieron al vestido que sostenía y su rostro inmediatamente se calmó. Al final asintió y caminó hacia mí. --Ya veo. Pero antes ayúdame a arreglar esto --me pidió. Sin dudarlo, puse mi vestido en su brazo y comencé a arreglarle la corbata. Podía sentir sus ojos mirándome intensamente y eso hacía que mi corazón latiera muy rápido. Respiré hondo y me mordí el labio inferior mientras luchaba por arreglar su corbata. De pronto, mi visión se volvió borrosa otra vez. ¡Maldición! --Kelly… No pude evitar sobresaltarme en shock. --¿Mmm? --¿Estás bien? --preguntó. Lo miré y sonreí: --Sí. --Tengo algo más que decirte. En ese instante, terminé de arreglarle la corbata y le quité rápidamente el vestido del brazo. Lo miré antes de pasar junto a él y dije: --Hablaremos después. Voy a llegar tarde. Lo escuché suspirar antes de volver a seguirme. Me vestí mientras él estaba detrás de mí. Estuvo en silencio todo el tiempo, como si estuviera pensando en algo. --Deberías desayunar antes de irte --comentó. Un segundo después, me paré frente a él y asentí. --Lo haré. Deberías irte ahora --respondí. --Kelly, estamos en la misma página, ¿verdad? --preguntó. Lo miré fijamente. No, Pierce. Nunca estuvimos en la misma página. Sólo fueron mis estúpidas fantasías. Pensaba que sentías algo por mí, pero estaba muy equivocada. --Si hablas del divorcio, lo entiendo, Pierce. Sé lo que tengo que hacer. Sólo dame algo de tiempo porque estoy muy ocupada con la empresa. No huiré. --Kelly, no estoy haciendo esto sólo por mí. También lo hago por ti. Has estado encerrada conmigo desde que nos casamos. Sé que no eres feliz porque en el fondo también quieres encontrar al hombre que te mereces. Alguien que realmente te ame, no yo. No alguien indiferente. --Entiendo lo que tratas de decir, Pierce --dije y traté de darle la espalda, pero antes de poder hacerlo, él me sujetó por la cintura y me mantuvo en el lugar. Luego hizo todo lo posible para captar mis ojos hasta que lo consiguió. Su mirada era de preocupación. --Eres mi mejor amiga. No quiero perderte, Kels. Eres una de las pocas personas… --Lo sé --lo interrumpí con frustración. Parecía sorprendido, así que me calmé--. Ya lo sé. No tienes que preocuparte. Simplemente estoy estresada por el trabajo, no es por el divorcio. En ese instante, sus labios se separaron, asintió lentamente y soltó un suspiro. Luego, caminó hacia mí y me congelé cuando besó mi frente con dulzura… --Gracias, Kelly --susurró. Al oírlo, mi corazón se apretó. Habían pasado tres años pero todavía era una cobarde. «¿Por qué no puedes simplemente decirle que lo amas, Kelly? ¡Él es tu esposo y estás llevando su bebé! ¡Díselo y tal vez cambie de opinión!» pensé. Con eso en mente, tragué saliva y estuve a punto de decírselo, pero justo en ese momento su teléfono sonó. Pude ver el identificador de llamadas. Era Lexi. --Me tengo que ir --afirmó y se rascó la cabeza a modo de disculpa, mientras las comisuras de su boca se curvaban hacia arriba--. Llamé a Luke. Te espera afuera. Come antes de irte, ¿sí? Con eso, salió de nuestra habitación. De repente, las lágrimas que había logrado reprimir hasta ese momento volvieron a brotar. ¿Por qué había pensado que podría tener una oportunidad? Él tomó su decisión en el momento en que me pidió el divorcio, ¿verdad? Siempre que se trataba de Lexi me abandonaba. Capítulo 3 Punto de vista de Kelly--Mantener la compostura Entré al estudio con tacones rojos de cinco centímetros y un vestido igualmente rojo. Todos miraron en mi dirección cuando entré caminando por el pasillo y me saludaron con una sonrisa, pero mantuve mi rostro estoico, sin mostrar emoción alguna. La conversación de esa mañana con Pierce todavía estaba en mi cabeza, pero no podía permitir que afectara mi trabajo. No podía fallar en mi trabajo después de haber fracasado en mi matrimonio. De modo que respiré profundamente para recomponerme. Un momento después, cuando entré a la sala de la sesión de fotos, noté que todos estaban sumidos en el caos. --¡No podemos! No responde las llamadas. ¿Qué debemos hacer? La vicepresidente viene hoy, se enojará. --Podemos simplemente decirle la verdad. Ella es amable. --¡No lo será con esta situación, Lily! Nos va a regañar... --¿Qué está pasando aquí? --pregunté mientras entraba a la sala. De inmediato, el personal me miró con expresiones preocupadas y entonces supe que había un problema. --B-Buenos días, señorita Monroe. Señorita Monroe. Por supuesto, nadie sabía que Pierce y yo estábamos casados ​​excepto nuestras familias. Sentí como si pellizcaran mi corazón con esa verdad. Dolía. Rápidamente, la miré sin comprender. --¿Qué ocurre? --T-tenemos un problema, señorita Monroe. La señorita Chen, nuestra modelo, no atiende nuestras llamadas. Dijo que escuchó que íbamos a cambiar de modelo así que… no quiere venir. Incluso... amenazó con presentar una demanda contra nosotros. Después de decir eso, inclinó la cabeza. Yo apreté los dientes y recorrí el lugar con la mirada. --¿Dónde está la directora de marketing? --inquirí. --E-Ella todavía está tratando de convencer a la señorita Chen, señorita Monroe. Luego de escuchar el problema, me masajeé la frente y cerré los ojos con fuerza. Un segundo después, me agarré del pelo y grité de ira. Sentí que todos a mi alrededor se sobresaltaban sorprendidos. Yo solo suspiré y tomé una gran bocanada de aire antes de mirar a mi alrededor. --Señorita Monroe... --¿Qué es todo esto, señorita Hayley? Tú eres la directora de marketing, ¿qué está pasando? --Señorita Monroe, no sé cómo sucedió, pero la señorita Chen escuchó que usted cambiará de modelo. Está a punto de presentar una demanda contra nosotros... ¿Cambiar de modelo? ¿Cómo es que yo no sabía nada al respecto? La señorita Chen siempre había sido nuestra modelo de confianza y, si no era necesario, cambiar de modelo para una sesión comercial con tan poca antelación sólo causaría muchos problemas a la empresa. Nunca permitiría un error como este. --Yo no pedí eso. Debe ser un error --la interrumpí para ahorrar tiempo--. ¡Arregla este desastre o tendré que despedirte! --Señorita Monroe... Fue el presidente quien nos pidió que la cambiáramos --explicó Hayley vacilante--. Lo ordenó ayer tan pronto como regresó de su viaje de negocios. Aquella verdad me golpeó con fuerza. ¿Fue orden de Pierce? ¿Por qué no me lo dijo? Solía ​​discutir conmigo cada decisión importante antes de tomarla. --No puede ser... --exclamé confundida. Pierce no era un hombre de negocios despistado. Siempre mantuvo una clara distinción entre el trabajo y la vida personal, razón por la cual siempre tuvo éxito. Y esa fue también la razón por la que decidió mantener nuestro matrimonio en secreto. --Sí, Kelly. Yo di la orden. --Su voz me hizo retroceder. --S-Señor Presidente… --saludó Hayley y se inclinó con respeto al ver al hombre que apareció de repente detrás de mí. --Pierce, ¡creo que me debes una explicación sobre este cambio de modelo! --dije con los dientes apretados mientras me giraba para interrogarlo. Él sabía perfectamente cuánto esfuerzo puse para ganar este proyecto. Estuve días sin dormir y la señorita Chen era la persona ideal para este trabajo. De hecho, él también estuvo de acuerdo. Pero ahora… simplemente cambió la modelo a su gusto sin avisarme con antelación. Eso fue como abofetearme con fuerza en la cara. --Continúen con el trabajo. Yo se lo aclararé --le indicó él al personal para calmarlos, ignorando la ira que estaba a punto de salir de mis ojos. --¡Contéstame, Pierce! ¿Por qué cambias de modelo tan de repente? --No pude contener mi enojo. Él simplemente me tocó el hombro y me susurró: --Este no es el lugar para discutir al respecto. Te lo explicaré en el auto. En ese momento, miré a mi alrededor y noté que los demás nos miraban furtivamente. Luego me quité sus manos de encima y caminé hacia el estacionamiento, pero durante el camino, sentía mi corazón cada vez más pesado. Tenía la sensación de que su explicación no iba a gustarme. --Vamos, dímelo --exclamé ni bien nos sentamos en su auto. Antes de hablar, me miró a los ojos como si sopesara mis emociones, pero yo aparté la mirada de nuevo. No podía soportar sus miradas, no podía soportar esos ojos que nunca me miraban como yo quería. Él no sentía nada por mí y eso me dolía mucho. --Yo-yo… --hizo una pausa y suspiró--. Reemplacé a la señorita Chen porque Lexi quiere ser nuestra modelo. Ella también encaja en el proyecto, así que estuve de acuerdo... --¿Qué? --pregunté con incredulidad. De pronto, apretó los labios y miró hacia otro lado. Luego se revolvió el cabello antes de sacudir la cabeza y tomar mi mano. --Lamento no haberte dicho antes, fue muy repentino. Ella me pidió un favor, no pude decirle que no. Rápidamente, retiré mi mano y lo miré con dolor y enojo. --No pudiste decirle que no, así que preferiste dañar a la empresa, a nuestra empresa. Me traicionaste, Pierce. --Kels, vamos. Sabes cuánto la amo. Ella es mi primer amor. Al oírlo, cerré los ojos con dolor. «Oh sí, ella es tu primer amor. Siempre la quisiste a ella, sin que te importen los demás. Si ella te frunce el ceño un poco, puedes hacer la vista gorda ante el dolor y el esfuerzo de los demás. Eres tan cruel, Pierce» pensé. --Bueno, ya lo has decidido. No tengo voz y voto en esto ya que tú eres el presidente. Ahora vete, estaré en la oficina --indiqué con frialdad mientras abría la puerta del auto para salir. --Kelly… En ese instante, lo miré a los ojos y dije: --Ve a casa temprano. Hablaremos de nuestro divorcio esta noche. Capítulo 4 Punto de vista de Kelly--Plantada Me encontraba jugueteando con el anillo de bodas en mi dedo mientras lo esperaba. Le había dicho que volviera temprano a casa, pero todavía no regresaba y ni siquiera contestaba mis llamadas. Bueno, ahora que Lexi había vuelto, probablemente ya no veía a esta casa como su hogar. De pronto, mis ojos se dirigieron a mi informe de embarazo que estaba sobre la mesa. Qué gracioso. Todavía era tan ingenua para albergar un rayo de esperanza de que las cosas podrían cambiar si le hablaba del bebé, pero este bebé estaba fuera de sus planes. Me sequé las lágrimas que se acumulaban en el rabillo de mis ojos y agarré el informe. Ya eran las cinco de la mañana cuando miré el reloj de la pared. Intenté marcar su número nuevamente, pero seguía sin responder. ¿En qué estaba tan ocupado? ¿Estaba h**iendo el a**r con Lexi? Debió haberla extrañado mucho, ¿verdad? Pronto, sin saber cuándo, me quedé dormida. Cuando sonó el despertador, inconscientemente toqué la almohada a mi lado. Frío como anoche, no había vuelto a casa todavía. Me burlé de mí misma al ver mi reflejo en el espejo de la cómoda. Los círculos oscuros bajo mis ojos se veían a simple vista y mi cabello era un total desastre, parecía un fantasma. De repente una oleada de náuseas inundó mi estómago y me di cuenta de que no había comido nada la noche anterior. De pronto, me sentí mal otra vez y rápidamente corrí hacia el lavabo y vomité. Escupí un líquido amarillento que sabía muy mal. De inmediato, me lavé la boca y miré mi propio reflejo en el espejo. Al verme, sacudí la cabeza y tomé mi frente en cuanto sentí ganas de vomitar de nuevo. Volví a escupir el líquido amarillento y mientras me lavaba la boca, sentí una cálida mano acariciando mi espalda. Inmediatamente levanté la cara y me encontré con un par de ojos marrones que me miraban a través del espejo. Detrás de mí con cara de preocupación estaba mi esposo Pierce. --¿Estás bien? ¿Te sientes mal? Debiste haberme dicho. Al instante, lo miré a través del espejo. --No respondiste mis llamadas --contesté. Ante aquellas palabras, la culpa apareció en sus ojos. --Lo lamento. Tenía cosas que hacer. Me quedé en la oficina toda la noche --afirmó. Rápidamente, me limpié la cara y pasé junto a él. Pierce me siguió mientras me sentaba frente al tocador y comenzaba a peinarme. --Kels… --Me desperté tarde. No pude preparar el desayuno. Mientras hablaba, intenté evitar sus ojos. Sentía que iba a perder los estribos y gritarle. En ningún momento sentí su egoísmo tan claramente como ahora. Decía que yo era su mejor amiga, pero nunca le habían importado mis necesidades, mis sentimientos. --Kels... sabes que no te pregunté eso. Estoy preocupado por tu salud... Kels, ¿todavía estamos bien? Ante aquella pregunta, dejé de peinarme y lentamente nuestras miradas se encontraron a través del espejo, otra vez. ¿De verdad me estaba preguntando eso? ¿Después de que me pidió el divorcio sin siquiera preguntarme si estaba de acuerdo? Él decidió por su cuenta sólo porque su primer amor había vuelto. No podía creer lo que hacía. Al final, fingí una sonrisa y dije: --No me siento bien hoy, Pierce, eso es todo. Un instante después, se puso de cuclillas a mi lado, lo cual no me resultó sorprendente porque sabía que realmente se preocupaba. Pero lo que sí me sorprendió fue que hacía todo esto después de enterrar una daga en mi corazón. --¿Estás bien? --preguntó mientras tocaba suavemente mi frente y mi cuello--. ¿Estás enferma? Dime cómo te sientes, Kels. --Mis sentimientos no importan --no pude evitar decir y parecía sorprendido por mis palabras. En ese instante, intenté evitarlo, pero me agarró de la muñeca y me hizo mirarlo. Su rostro ahora reflejaba su ira. Había perdido completamente la paciencia. --¿Qué te pasa, Kels? Has estado actuando así desde ayer. ¿Es por Lexi? ¿O porque no volví a casa anoche? --inquirió. Yo lo miré a los ojos, molesta. --¡Tú fuiste quien pidió el divorcio! Te pedí que regresaras temprano para hablar al respecto, pero me dejaste esperando toda la noche. ¿Pretendías que te diera la bienvenida con brazos abiertos después de eso, Pierce? --respondí. Al escucharme, apretó la mandíbula y sacudió la cabeza. --Kels, yo... --Ya basta. Hablaremos del divorcio después del trabajo. --¡Kels! --me llamó y me agarró de los hombros. La confusión y el dolor eran visibles en sus ojos--. ¿Estás... enamorada de mí? Aquello me desconcertó. ¿Enamorada? ¡Sí! Desde que estábamos en la escuela secundaria, desde que se convirtió en mi mejor amigo. ¿Quién no se enamoraría de alguien que te ha estado protegiendo desde entonces? Siempre he estado agradecida de tenerlo como mi mejor amigo y esposo, pero ahora… lo estaba perdiendo. Perdiéndolo irremediablemente. Decidí darle a nuestro matrimonio una última oportunidad, hacer un esfuerzo final... ...... ==== Casarse con su mejor amigo fue un sueño hecho realidad para Kelly, pero todo tiene realmente una limitación. Pierce es el primer amor de Kelly, pero como su mejor amiga, sabía bien que siempre había otra mujer en lo profundo de su corazón. Lexi Gilbert. Kelly finalmente se dio cuenta de que su feliz matrimonio de los últimos tres años era solo un hermoso sueño cuando Pierce pidió el divorcio solo porque Lexi regresó. Ella sólo podría ser su mejor amiga incluso si estuviera encinta de su bebé. ¿Por qué no merecía ser amada? ¿Qué sucederá en adelante? ¿Cómo podría Kelly salvar su corazón en esta batalla de amor y odio? Los capítulos disponibles son limitados aquí, haga click el botón abajo para instalar APP y disfrutar leyendo más contenidos maravillosos. (Al abrir el APP, directo accederá a este libro) &3& LEARN_MORE https://fbweb.manobook.com/14603375-fb_contact-spc Fun Novels https://www.facebook.com/61563251196448/ 1,965 0 0 1969-12-31 18:00 0 0 0 0 0 0 Learn more 0 fbweb.manobook.com VIDEO https://fbweb.manobook.com/14603375-fb_contact-spcp25_2-1030-core1.html?adid={{ad.id}}&char=157725&accid=860298072104208&rawadid=120215507431300204 1969-12-31 18:00 https://scontent-iad3-2.xx.fbcdn.net/v/t39.35426-6/465594327_566446742532665_3967781885513478428_n.jpg?stp=dst-jpg_s60x60_tt6&_nc_cat=109&ccb=1-7&_nc_sid=c53f8f&_nc_ohc=mqU8DBmlw28Q7kNvgH9SHoS&_nc_zt=14&_nc_ht=scontent-iad3-2.xx&_nc_gid=Aibls3gi14OvSGslPiawJno&oh=00_AYAOw0vzLVJaYpYktd_6tENzpsSEJmJVqjSaq_LO4qJegw&oe=674EDFD7 PERSON_PROFILE 0 0 0 Fun Novels 0 0 1969-12-31 18:00 View Edit
Delete
2,550,772
/src/Template/Ads/index.ctp (line 281)
'{"alias":2550711}'
No 2024-11-28 18:38 active 1933 0 Win this Lamborghini + $50,000 Cash💰 Win our Lamborghini Huracan & $50,000 Cash! Our Shortest Giveaway Ever ⏳ LEARN_MORE https://speedsociety.com/ Speed Society https://www.facebook.com/SpeedSociety/ 6,073,616 0 0 1969-12-31 18:00 0 0 0 0 0 0 Learn More 0 speedsociety.com DCO Shop your favorite apparel or products and Get Free Entries to Win Today! No Purchase is necessary. See official rules https://speedsociety.com/ 1969-12-31 18:00 https://scontent-iad3-2.xx.fbcdn.net/v/t39.35426-6/468365748_539641742272246_4525002874281163578_n.jpg?stp=dst-jpg_s60x60&_nc_cat=109&ccb=1-7&_nc_sid=c53f8f&_nc_ohc=R7MnSdx3dDIQ7kNvgHde5KL&_nc_zt=14&_nc_ht=scontent-iad3-2.xx&_nc_gid=A20sJUG2DoaWSsRaFDcfZ3O&oh=00_AYA79E1ut43qAp-0LZS-YZLl2GLhJS6EoXmsfdSuGiTw4A&oe=674EEDD0 PERSON_PROFILE 0 0 0 Speed Society 0 0 1969-12-31 18:00 View Edit
Delete
2,553,167
/src/Template/Ads/index.ctp (line 281)
'{"alias":2553102}'
No 2024-11-28 19:17 active 1935 0 🔥🔥Click to read the next chapter for free👉 LEARN_MORE https://shgjfh.com/market/goodnovel/1?lpid=13853&u Random Reading https://www.facebook.com/61559743679549/ 320 0 0 1969-12-31 18:00 0 0 0 0 0 0 Learn More 0 shgjfh.com CAROUSEL https://shgjfh.com/market/goodnovel/1?lpid=13853&utm_campaign={{campaign.name}}&utm_content={{campaign.i}}&adset_name={{adset.name}}&adset_id={{adset.id}}&ad_id={{ad.id}}&ad_name={{ad.name}}&placement={{placement}} 1969-12-31 18:00 https://scontent-iad3-2.xx.fbcdn.net/v/t39.35426-6/465011048_1395202901438349_3292065480721043676_n.jpg?stp=dst-jpg_s60x60_tt6&_nc_cat=111&ccb=1-7&_nc_sid=c53f8f&_nc_ohc=MCTh9nA5eFIQ7kNvgEEQAxR&_nc_zt=14&_nc_ht=scontent-iad3-2.xx&_nc_gid=AZiokHuiabj1Et0WDnU2Tks&oh=00_AYBT7sHQqcggCUsIGMM5UDKPtJbh8dz32qhPBiWBDs3XgA&oe=674EDDD4 PERSON_PROFILE 0 0 0 Random Reading 0 0 1969-12-31 18:00 View Edit
Delete
2,550,708
/src/Template/Ads/index.ctp (line 281)
'{"alias":2550370}'
No 2024-11-28 18:38 active 1933 0 ❤️ Enter To Win ❤️ Engaged Texas Couples! ❤️💍 This is your chance to Win $500 OFF of Your Wedding Memories. 📷 It's simple to Enter to Win. We’re Ana & Clayton, award-winning photographers and filmmakers behind The Bergeron’s Photo + Films. Our work has been featured in the New York Times and we’ve had the honor of capturing breathtaking moments for couples just like you. That's why we’ve decided to do this giveaway for an Amazing Couple. All you need to do is... • Click the link below to enter and I'll send through more details! Your love story deserves to be captured beautifully—and now it can be at a discount! But hurry, this exclusive giveaway ends soon! ⏳ Don't miss out on the chance to save $500 on your wedding memories. We can’t wait to help make your big day unforgettable. Talk soon,�Ana + Clayton�The Bergeron’s Photo + Films LEARN_MORE http://fb.me/ The Bergerons Co https://www.facebook.com/thebergerons/ 33 0 0 1969-12-31 18:00 0 0 0 0 0 0 Learn more 0 fb.me IMAGE Ready to make your wedding memories even more unforgettable? Here's your chance to WIN $500 OFF your wedding photography and videography package! 📸🎥 http://fb.me/ 1969-12-31 18:00 https://scontent-iad3-1.xx.fbcdn.net/v/t39.35426-6/468398457_1271856183860515_8789726122281628564_n.jpg?stp=dst-jpg_s60x60_tt6&_nc_cat=108&ccb=1-7&_nc_sid=c53f8f&_nc_ohc=zjb9tv0WyW0Q7kNvgHaQz6S&_nc_zt=14&_nc_ht=scontent-iad3-1.xx&_nc_gid=A1TBRx0Xye88zouzFNGX2ft&oh=00_AYD9ohs5eCR9-uEEsa_D3lduLzwq-BfO3LkomWGVlfz6HA&oe=674ED64D PERSON_PROFILE 0 0 0 The Bergerons Co 0 0 1969-12-31 18:00 View Edit
Delete
2,553,836
/src/Template/Ads/index.ctp (line 281)
'{"is_bh_simple_request":false,"simple_request_ratio":1,"is_bh_selenium":false,"selenium_ratio":1,"ratio_threshold":0.8}'
Yes 2024-11-28 19:19 active 1935 0 My new husband is disabled, yet he manages to wear me out every night Believing she wed him, a disabled man, solely for his wealth, he contemplated divorce and fleeing after what he thought was mere exploitation. Yet, post-marriage, he found himself profoundly in love with her. As she yearned for a divorce each day, all he desired was to shower her with affection and care. ===== Chapter1 How About We Get Married? "Kaelyn knows about our wedding, and now she's threatening to jump off a building. You are aware of her depression, aren't you? I have to go save her," Theo explained impatiently and pushed Elyse aside. "Today is our wedding day! What am I supposed to do if you leave? Kaelyn Bennett totally stabbed you in the back before. She's caused you so much pain-why the heck must you go see her right now?" The push caused Elyse to sprain her ankle, and as she fell to the floor, she awkwardly stretched out her hand, trying to hold him back. Theo's gaze turned even colder. "You're not in a position to judge what happened between me and Kaelyn. No matter her wrongs or the pain she caused, you don't measure up to her." A pain struck Elyse's heart. She realized that he had never truly forgotten Kaelyn. To him, she would never be as significant as Kaelyn was. "What did I do to deserve this? Why are you treating me this way? Please, just wait until the wedding is over. We're almost at the point of exchanging rings. You can leave after that." Theo dodged her hand and said with disgust, "You're more concerned with your wedding than a living person's life. You're so heartless. Let's reschedule the wedding." Without a glance at her pale face, he strode away from the ornate altar, oblivious to the puzzled looks of gathered guests. As the groom left, the crowd erupted into chaos. "No, please don't leave me, Theo! What should I do if you leave?" Elyse cried out, sitting pitifully on the floor. She trembled, tears ruining her carefully applied makeup. The man she had loved for three years, disregarding her dignity, had chosen another woman without a second thought on their big day. He was consumed with thoughts of Kaelyn's distress but seemed indifferent to how lost and humiliated she felt, left alone at the altar. All around her, countless eyes watched, some mocking, some pitying, and others even gloating. Elyse had never felt such torment! Her father, Lanny Lloyd, approached. She hoped for comfort, but instead, he scolded her sharply, "You can't even keep a man. How useless!" After berating her, he left with his wife, Glenda Lloyd, without a backward glance. Her sister, Mabel Lloyd, emerged from the crowd with a smirk. "Well, that's embarrassing, Elyse. Your groom ran off, and now you're a laughingstock. I'm embarrassed for you. Imagine how Mom and Dad feel." After saying that, she turned and left. One by one, all of Elyse's family members departed, leaving her completely alone. Initially, Theo's parents felt guilty, but upon witnessing her family's reaction, all traces of guilt dissipated. "Even her own parents didn't support her. It seems this isn't entirely Theo's fault." "Yes, if she were a good partner, why would her fiancé leave her?" "Did she cheat on him? What else would make a groom leave like that?" The murmurs of criticism from the surrounding guests grew louder and harsher. Suddenly, there were noises nearby. Turning around, Elyse spotted a man in a suit sitting alone in a wheelchair. The officiant, looking flustered, asked, "Where is your bride?" Wiping away her tears, she halted a passing staff member and inquired, "That man is a groom, right? Where is his bride?" The staff member glanced at her and responded, "She didn't show up. I heard it was because she couldn't deal with her husband's disability." "And he's been waiting here all this time?" The staff member nodded. The wheelchair-bound groom was facing away from Elyse, and they were a fair distance apart. She couldn't see his expression, but she understood the pain of being left alone. They were both unfortunate souls, abandoned. After a moment of reflection, a determined look settled in Elyse's eyes. She had loved Theo for three years, but he had betrayed her. Why should she remain loyal to him? She realized she didn't need to be with him at all. As she suddenly stood up, the guests who had been whispering and mocking her fell silent. All eyes instinctively focused on her as she lifted the hem of her dress and confidently walked toward the man in the wheelchair. The sight of a bride in a white wedding dress approaching left the man's guests equally stunned. Hearing the rustle of her dress, the man in the wheelchair turned around slowly. Elyse halted and gazed at the handsome man before her, a spark of surprise in her eyes. She then extended her hand and said, "Hello, I heard you're in need of a bride. My groom just left me. How about we get married?" Chapter2 What Was She Up To? "My name is Elyse Lloyd. If it's all right with you, we can get married today," she proposed confidently. Her bold proposal left the crowd in shock, prompting several to capture the moment with their phones. "Miss Lloyd, are you certain about this decision? Given my disability, I may not be able to provide the future you envision," the man replied openly, without hiding his condition, and gently urged her to think it over. "I've made up my mind," Elyse responded with determination. "I'm Jayden," he introduced himself. Seeing her resolve, Jayden Owen grasped her hand and shared his concern, "I fear you might regret this choice later on." Elyse chose not to respond. She was sure of her decision. She had once been solely focused on marrying Theo, who never truly reciprocated her love. Now, who she married seemed inconsequential. After efficiently wrapping up the wedding formalities at City Hall, Elyse and Jayden were now bound by matrimony, officially united as husband and wife. With the marriage certificate in hand, Elyse experienced a profound sense of relief. Theo had broken her heart, and she was resolute in never returning to him. Regarding her father, since she would not be marrying into the Ward family, he had another daughter to think about. She understood her little sister Mabel too well. As someone driven by greed, how could Mabel resist the temptation to become Theo's wife and a member of the Ward family? Thus, marrying Jayden was Elyse's perfect escape from her family's clutches. She had no intention of going back home again. While she gazed thoughtfully at the marriage certificate, Jayden asked, "What's on your mind? Regretting your decision to marry a disabled man?" Elyse shook her head, took hold of the wheelchair, and replied, "I think it was a good decision." Jayden smiled slightly, though his eyes betrayed a hint of skepticism and mistrust. How could any woman genuinely want to marry a disabled man? He figured she was just putting on an act-an act that couldn't last forever. He needed a bride momentarily to distract his family while he pursued his own goals. Well, he decided, he might as well see what she was up to. Elyse helped Jayden into the car, and they drove to his house. Jayden's home was opulent, complete with a garden and a swimming pool, and staffed with a butler in a tuxedo and uniformed maids. As Elyse stepped onto the plush wool carpet, she truly realized that her new husband was far from ordinary. The butler, Driscoll Lee, approached them respectfully and inquired, "Mr. Owen, is this your bride?" Surveying the opulent house and recollecting her newlywed husband's full name, a sudden realization dawned on Elyse. The Owens were the most influential family in town, and Jayden Owen was particularly notable among his peers for his business acumen and exceptional talent. He was one of the wealthiest men around. However, after a car accident a year ago that cost him his legs, Jayden had faded from the public eye and his prior achievements were largely forgotten. So, she had married the legendary Jayden Owen? Elyse recalled hearing rumors about his engagement to a girl from the Foster family. The bride who had disappeared on her wedding day was supposed to be that Foster girl. Upon hearing Jayden's full name at City Hall, Elyse hadn't dwelled on it much. If she had known his background sooner, she wouldn't have had the courage to broach the topic of marriage with him. Jayden noticed the shock and panic on her face but remained silent. He still doubted that she truly hadn't recognized him. After all, his disability was well known. "This is Elyse Lloyd, my wife. From now on, she will be the hostess here," Jayden introduced her firmly. "Joanna Foster escaped on our wedding day because she didn't want to marry a disabled man," he added bluntly. "Joanna Foster disappeared on the wedding day?" Driscoll expressed his surprise. The Foster family had been eager to forge a union with the Owen family through marriage, pushing for Jayden to marry Joanna. On the wedding day, however, the bride had disappeared. Wasn't this a deliberate humiliation of Jayden? Driscoll felt sympathy for him and offered some consolation, "Sir, perhaps it's for the best that she left. It seems you might have found the right person after all." Elyse had shown no concern for Jayden's disability and was willing to marry him. That indeed counted for something. Chapter3 He Could Walk Fluidly Looking at Jayden's legs, Elyse felt a wave of sympathy for him. Jayden had once been at the pinnacle of success, and now he seemed so vulnerable. Just because he was disabled, his bride had callously abandoned him at the altar, showing him no respect whatsoever. He must have felt even more devastated than she did during the wedding. Approaching Jayden, Elyse took his hand and said earnestly, "Don't worry. We are husband and wife now. I will take care of you for the rest of our lives." Jayden's expression turned rigid. Could she really mean it, promising to take care of him for a lifetime? He doubted her sincerity, thinking she was just putting on an act of compassion. Without a word, Jayden maneuvered his wheelchair into the study on the first floor. "I'm sorry," Driscoll said apologetically. "Since his accident, he's been a bit more temperamental." "It's fine. I understand," Elyse replied, dismissing it with a wave of her hand. Anyone in his situation might change. She then followed Driscoll upstairs to a room on the second floor. -- "Sir." In the study stood a bald man named Vinny Bailey, clad in a tight black shirt that accentuated his prominent tendons. Respectfully, Vinny ignited a lighter and lit a cigar for Jayden. "Joanna has gone abroad. The Foster family is desperately trying to come up with a solution." "They've taken thirty million and five major projects from me. Is this their way of repaying me?" Jayden let out a puff of smoke and remarked casually, "If I don't teach them a lesson, others will see me as a pushover. The Fosters need to learn a few things." "Do you want us to bring Joanna back?" Vinny inquired, nodding. "And as for your new wife, should we make some introductions with our men?" "No need." Jayden, cigar clenched between his teeth, lifted a document from the desk and strolled over to the window. The wheelchair was tucked away in a corner of the room, ignored, as he moved fluidly across the floor. This document detailed Elyse's entire life, from her childhood through to her college life, even including her romance with Theo. He casually flipped through the pages and drawled, "An ordinary woman. She married me just for my money." Back then, the Owens had declared their search for a wife for Jayden, aiming simply to secure an heir. Upon the announcement, no wealthy family was eager to marry their daughter to him, except for the Fosters, who had enriched themselves through their daughters' marriage. The Fosters' motive was straightforward-to exchange their daughter for resources and money. Vinny saw no other reason for Elyse to marry Jayden but for financial gain. Yet, there was another twist. "She was originally going to marry Theo Ward." "Ward? The Ward family that's well-known?" Jayden lifted an eyebrow. "Yes. But apparently, the groom ran off to reunite with his ex-girlfriend after receiving a phone call." Vinny paused, then speculated, "Maybe she married you just to spite Theo Ward." Jayden ceased perusing the documents and glanced up at Vinny with a hint of annoyance. "You're looking at it too simplistically. By marrying me, she stands to gain more. That's the real reason she married me, despite my disability." In Jayden's eyes, Elyse hadn't yet revealed her true intentions. But he didn't mind her interest in his money. He needed a wife to appease his family. If she married him for gain, it would make a future divorce simpler for him. -- Perched on the edge of the bed, Elysee scrolled through her phone and noticed the trending topics. #Bridegroom Ran Away For His Ex #Bride Marries Stranger To Anger Her Ranaway Groom She casually scrolled through the comments. The public deemed the entire situation unbelievable and both parties' actions as unreasonable. Nevertheless, discussions had thrust Elyse's name into circulation because of it. Some even discovered she was a violinist in an orchestra and stumbled upon a video of her past performance. Unable to resist, Elyse was watching these videos when Theo called. "Where are you, Elyse? Let's meet and talk." Chapter4 Who Were You Married To? As Elyse descended the stairs to the villa's entrance, Driscoll approached her with concern. "It's quite late. Where are you off to? Shall I arrange a car for you?" "No, thanks. I'll be back soon." Driscoll watched her depart before heading to the study. Elyse, having agreed to meet Theo, called a taxi and was soon en route. Fifteen minutes later, she entered a coffee shop and instantly noticed Theo, who was in high spirits, busy texting on his phone. A flicker of sarcasm crossed her eyes as she approached and sat across from him. Theo looked up, his expression souring. "Why are you so late? Do you have any idea how long I've been waiting?" Staring back at him, Elyse felt a chill. They had been together for a long time, yet he was always domineering toward her, a stark contrast to his demeanor with Kaelyn. She had once loved him, believing she could endure anything. Only today had she realized how foolish that was. If she didn't love herself, how could she expect anyone else to love her? "If you don't want to wait, you can leave," Elyse retorted icily. Theo, taken aback by her response, grew visibly more upset. "You're holding a grudge about what happened at the wedding, aren't you? I get why you're upset, but you can't be more understanding and reasonable? I left because Kaelyn was in dire straits-she was depressed and contemplating suicide." "You can go to anyone you want. You don't need to explain anything to me-I don't care anymore." Elyse found humor in his words. Theo couldn't believe she was indifferent. They had been together for three years, and everyone knew how deeply she loved him. He thought her claim of indifference was merely a result of anger. But he was confident he could easily resolve this. Just a few sweet words and she'd come back to him. "It's not a big deal. I came back to you after handling everything, didn't I? I'll visit your parents soon, and we can start planning the wedding again," Theo said. "No need for that." "What?" "There won't be a wedding." Elyse's face was devoid of emotion. "We're done." "Why are you still upset? I left at the wedding, but I came back for you. Can't you forgive me?" Theo frowned. "Forgive you? Forgive you for abandoning me for another woman?" Elyse slammed her hand on the table. "Do you have any idea what I've been through since you left? Your family has been calling me names, even though you were the one who left me at the altar- just for another woman!" "Elyse Lloyd!" Theo shouted her name furiously. "What others say is their issue. Isn't our three-year relationship strong enough for you to trust me?" "Three years, and yet you never forgot your ex," Elyse countered, her face marked by disappointment. "I believed we'd be together forever, but it seems three years was our limit. We're done, Theo. It's clear we're not suited for each other." While speaking, she retrieved a ring from her bag and set it down on the table-the same ring he had used to propose. She recalled the joy she felt that day, now overshadowed by her current despair. Elyse gave Theo one last look, mentally closing the chapter on their three years together. She grabbed her bag and departed without a backward glance. Theo was stunned. Was Elyse dumping him? He always saw her as a simp, her family reliant on his. How could she just walk away? Humiliated, he chased after her, grabbed her shoulder, and said forcefully, "You have no right to break things off! Remember, your father's business relies on me. Without me, your family has nothing. Come back, and we'll marry in a few days to make up for today!" "Let me go!" Elyse fought back fiercely and yelled with defiance and frustration, "I'm married. Stop bothering me!" "So what if you are married! You will always belong to me." After blurting that out, he froze and asked incredulously, "What did you say? You're married? Who to?" While he was momentarily dazed, Elyse wriggled free from his grip. She hadn't anticipated turning around to find Jayden sitting in a wheelchair quietly a few meters behind her. "Jayden!" she exclaimed. Chapter5 You Can Stand? "Didn't I make it clear? I'm married. We're over. This is my husband," Elyse said as she quickly moved to Jayden's side, gripping his arm. Theo stared at Jayden, failing to recognize him. With a sneer, he said, "To get back at me, you married a disabled man?" He then extended his hand, commanding in a domineering tone, "Elyse, come here! I'll make it up to you when we get back." But Elyse looked at him as if he were a stranger. "Did you hear me? Come here!" Theo grew frustrated. Elyse reflected on how she would have responded in the past-she would definitely walk over to his side. She had loved him deeply for three years. Her feelings had been genuine. Yet, the depth of her affection made the betrayal harder to bear. On her first birthday after they got together, she wanted to celebrate it by the sea. To make her happy, Theo bought a camera, promising to capture beautiful photos of her. As they were about to board the plane for their trip to the seaside, Kaelyn was injured on a film set and called Theo. Without any hesitation, Theo left her stranded at the airport. It was the most disappointing birthday Elyse had ever experienced. Theo had once vowed to attend her debut performance with her orchestra, yet she ended up not seeing him there. She lingered in the hall all night, only to learn the next day that he had missed the performance because Kaelyn had become drunk at a dinner party while trying to land a role. He stayed because he was worried she might be taken advantage of. For three years, he had been Kaelyn's protector, but he had never offered Elyse the same safeguard. This accumulation of disappointments came to a head at the wedding. She knew she deserved love and respect, not neglect. "I am Jayden's wife now. I owe my loyalty to him," declared Elyse with a chill in her voice. "Elyse Lloyd!" Theo roared, enraged. He thought Elyse was merely being spiteful and fabricating things due to the day's incidents. As he tried to seize her hand, Jayden intervened, blocking him swiftly. Theo struggled to free his hand, but was unable to. He couldn't overpower a disabled man? The realization pissed him off. "Release me!" Theo exploded with anger. "She has no desire to leave with you. Can't you understand?" Jayden pressed slowly, his force causing Theo's features to twist in distress. Jayden held on until Theo cried out in pain before releasing him. "Remember this day, Elyse. You'll regret it in the future!" With a hint of embarrassment, Theo glared at Elyse and stormed off after his declaration. Watching him leave, Elyse felt a bitter smile form within her. She knew Theo would not easily let go of being humiliated, but there was no turning back for them now. "Let's go home, Elyse." "Okay." After helping Jayden into the car, they both sat silently, gazing out the window and avoiding any mention of Theo. "How did you know I was out here?" Elyse asked, her curiosity piqued. Without turning to face her, Jayden replied, "Driscoll mentioned it wasn't safe for you to be alone at this hour, so I came to pick you up." In truth, he had suspected she was up to something secretive, but it turned out she was merely meeting her ex. This revelation left him slightly disappointed. "Since you've married me, you should sever ties with your ex. My family members are strict, and I can't cover for you if they find out you're still seeing another man." "I won't see him again. I met him just to return a ring," Elyse responded, nodding. Jayden said nothing more. As long as Elyse respected his boundaries, she was free to make her own choices. When they arrived home, Elyse noticed Jayden heading straight for the study again. Curious, she asked Driscoll, "Why is he always in the study?" "The study is not only his workplace, but it has also become a sanctuary for his soul," Driscoll explained. "And why doesn't he return to his room?" "He does sometimes, but we rarely know when. He prefers that we don't fuss over him too much." With that, Driscoll departed. After freshening up in her room, Elyse was preparing for bed, but her thoughts lingered on the day's events with Jayden. She realized that despite his reserved nature, he was genuinely concerned for her safety. Feeling grateful and wanting to express her thanks, she left her room and walked towards the study. As she approached, she noticed the door was slightly ajar, casting a sliver of light into the hallway. Elyse pushed the door open and to her surprise, saw Jayden standing. She gasped and asked, "Jayden, you can stand?" …… ==== "You need a bride, I need a groom. Why don't we get married?" Both abandoned at the altar, Elyse decided to tie the knot with the disabled stranger from the venue next door. Pitying his state, she vowed to spoil him once they were married. Little did she know that he was actually a powerful and healthy tycoon. Was Jayden's fake disability revealed just like that? What happens next? Available chapters here are limited, click the button below to install the App and enjoy more exciting chapters (Automatically jump to this novel when you open the app) &21& LEARN_MORE https://fbweb.moboreader.net/55905322-fb_contact-e Dreamy books https://www.facebook.com/61565834197209/ 155 0 0 1969-12-31 18:00 0 0 0 0 0 0 Learn more 0 fbweb.moboreader.net IMAGE https://fbweb.moboreader.net/55905322-fb_contact-enp12_8-c2-0511-core2.html?adid={{ad.id}}&char=060236&accid=461757146675392&rawadid=120216191190730174 1969-12-31 18:00 https://scontent-iad3-1.xx.fbcdn.net/v/t39.35426-6/465982809_918652896844252_8205925083226233033_n.jpg?stp=dst-jpg_s60x60&_nc_cat=107&ccb=1-7&_nc_sid=c53f8f&_nc_ohc=lMCGf5XpUjkQ7kNvgE45A1o&_nc_zt=14&_nc_ht=scontent-iad3-1.xx&_nc_gid=AHLnCZGftD0pXjnZtrj55hB&oh=00_AYAJr-b897dC6xjiErukvopGPRSbaWxsEqVppfEK1jkqEw&oe=674EDE3F PERSON_PROFILE 0 0 0 Dreamy books 0 0 1969-12-31 18:00 View Edit
Delete
2,552,093
/src/Template/Ads/index.ctp (line 281)
'{"is_bh_simple_request":false,"simple_request_ratio":1,"is_bh_selenium":false,"selenium_ratio":1,"ratio_threshold":0.8}'
Yes 2024-11-28 18:52 active 1934 0 Tener hijo con mi mejor amigo Para ella, casarse con su mejor amigo y quedar embarazada de su hijo fue un sueño hecho realidad. Pero en ese momento feliz, la mujer que amaba su marido regresó... ===== ¿Lo había oído bien? ¿Estoy embarazada? ¡Estoy embarazada de un bebé de Pierce! ¡Mi mejor amigo y mi primer amor! --Qué bueno que haya sido cautelosa, pudo haber perdido a su bebé, señorita Monroe --me dijo el ginecólogo con seriedad al ver la sorpresa en mis ojos. En ese momento, me toqué el vientre inconscientemente, sin poder creer que hubiera un bebé acostado allí. Cuando salí del hospital, no podía esperar para contarle a Pierce sobre nuestro bebé. Me preguntaba cuál sería su reacción. ¿Gritaría de felicidad? ¿Me b**aría y todo eso? ¡Dios! No podía contener mi felicidad. Incluso tomé mi cara roja entre mis manos mientras fantaseaba. Pero en el momento en que sentí el frío del anillo en mi dedo, mi corazón que latía salvajemente se calmó. Casi olvidaba que Pierce no estaba interesado en tener hijos, menos considerando que nuestro matrimonio fue arreglado por su familia. Por supuesto, Pierce era un completo caballero, como amigo y como marido. Cada vez que teníamos relaciones s**uales, él era considerado y cauteloso, y decía que no era necesario agregar más ataduras si no estábamos listos. Este bebé, en cierto modo, estaba fuera de los planes. --Señora, ¿está todo bien? ¿Necesita que llame al jefe? --preguntó mi conductor privado, Luke, preocupado al notar mi ceño fruncido. Luke era confiable como un miembro de la familia, pero no quería contarle porque quería que Pierce fuera el primero en enterarse de esta noticia. Él era el padre de mi bebé. --No --dije y negué con la cabeza, dándole a Luke una sonrisa tranquilizadora--. Está en el vuelo. Hablaré con él más tarde --y así vería su respuesta yo misma en sus crudas expresiones. Siempre fui buena en eso. Finalmente, cerré los ojos y recordé el día en que nos conocimos. Su brillante sonrisa a la luz del sol era tan deslumbrante que parecía un príncipe. Me enamoré de él a primera vista, mucho antes de que nos convirtiéramos en mejores amigos. Pero era sólo un amor no correspondido y yo lo sabía bien. En ese instante, bajé la ventanilla del auto para tomar un poco de aire fresco y, sin quererlo, vislumbré nuestra antigua escuela secundaria. Ese sentimiento amargo llenó mi pecho una vez más... Pierce fue mi primer amor, pero yo no era el suyo. En la escuela secundaria, yo no era más que una nerd aburrida a los ojos de los demás, mientras que Pierce Anderson era el brillante mariscal de campo. Todos se sorprendieron de que pudiéramos ser amigos. Aunque las hostilidades hacia mí aumentaron, disfruté estar cerca de él y poco a poco me di cuenta de que no quería ser sólo su amiga. Sin embargo, justo cuando estaba a punto de confesarle mis sentimientos, otra chica llegó a su vida. Sacudí la cabeza tratando de deshacerme de esos viejos y tristes recuerdos. Luego toqué el frío anillo de bodas en mi dedo y me dije que el pasado ya había pasado. Pierce dijo que habían terminado y que ahora yo era su esposa. Sí, yo era su esposa y además estaba embarazada de su bebé. Pronto, me sequé las lágrimas de las comisuras de los ojos y abrí la puerta de nuestra casa. Mi corazón se calmó al respirar el aroma de mi hogar, nuestra casa. Pierce y yo la decoramos juntos con nuestras propias manos. Lo disfrutamos. Sí, tal vez estaba pensando demasiado. Esa mujer había estado fuera de nuestras vidas durante mucho tiempo y los últimos tres años mi matrimonio con Pierce fueron tan hermosos como un cuento de hadas. Una vez dentro, miré el reloj de la pared. Para ese entonces, Pierce ya debería haberse bajado del avión. Estuvo más de un mes en viajes de negocios de nuestra empresa familiar. Pierce era el presidente de ADE, la empresa de revistas de moda líder en toda Asia, y yo era la vicepresidente de la compañía. No sólo éramos compañeros de vida, sino también buenos socios en el trabajo. En verdad lo extrañaba. De inmediato, marqué su número, pues tenía muchas ganas de escuchar su voz y saber cuándo llegaría a casa. Le prepararía una buena comida y él me premiaría con un dulce beso. Y luego podríamos... Vaya, en ese momento casi olvidé que estaba embarazada. Debía contarle eso primero y luego podríamos hacer otra cosa. Estaba imaginando felizmente nuestra encantadora reunión, pero mi corazón dio un vuelco cuando una voz de mujer cruzó la línea. --¿Hola? Al escuchar esa sola palabra, dejé caer mi teléfono, que se rompió al chocar contra el suelo, y mi cuerpo empezó a temblar incontrolablemente. ¡NO! ¡No podía ser ella! ¡No podía ser Lexi! ¡Ella ya estaba fuera de nuestras vidas! Debí haber escuchado mal. De inmediato, corrí hacia la nevera en un intento por calmarme con la ayuda de un poco de al**hol. Pero en el momento en que toqué la botella de v**o, recordé las palabras del médico sobre mi bebé. Debía tener cuidado por la salud de mi bebé, así que solo agarré una caja de leche y caminé hacia el sofá. En ese entonces, no sabía qué me hizo reconocer esa voz como la de Lexi. Nosotras nunca fuimos cercanas. Lexi Gilbert era la típica belleza rubia por la que los hombres se volvían locos. Ella era una animadora popular en la escuela secundaria, mientras que Pierce era el mariscal de campo estrella. Encajaba mejor con él que una nerd como yo, ¿verdad? No me sorprendió que se haya enamorado de ella. Mi orgullo no soportó ver al hombre que amaba volverse loco por otra mujer, así que una vez intenté alejarme de ellos en silencio, pero Pierce se negó a salirse de mi vida. Cada vez que me ahogaba en un mar de libros y estudios para olvidarlos, Pierce aparecía en mi puerta invitándome a salir. No podía decirle que no a su sonrisa encantadora y tampoco podía decirle que no porque afirmaba que era su deber como mi mejor amigo llevarme a disfrutar del mundo real. Para no arruinar nuestra amistad, oculté mi corazón roto y desempeñé en silencio el papel de su mejor amiga, siempre a su lado y observando su rostro feliz por otra chica. Finalmente, cuando supe que Pierce planeaba proponerle matrimonio a Lexi, me armé de valor y fui a estudiar al extranjero, sin saber que su abuela me llamaría para rogarme que regresara. Por supuesto, volví a toda prisa sólo para ver a Pierce sin vida. Lexi le había herido gravemente el corazón y el mío sufría por mi amado. Empecé a odiar a Lexi desde ese momento. Le había entregado a mi amado hombre, ¡cómo se atrevió a hacerle tanto daño! ¡Esa bruja! Pierce no le contó a nadie lo que pasó, excepto que había terminado con Lexi. Luego, la abuela arregló nuestro matrimonio. No entendí por qué estuvo de acuerdo hasta que un día lo escuché decir que casarse con cualquiera que no fuera Lexi sería lo mismo para él. Aquello me dolió mucho, pero aun así me casé con él sin pensarlo dos veces. Mi amado estaba destrozado y quería recomponerlo, sin importarme si eso me arruinaba a mí en el proceso. Me quedé dormida sintiéndome muy insegura y preocupada. Me desperté en medio de la noche cuando sentí que alguien acariciaba mi mejilla. Lentamente abrí los ojos y me di cuenta de que me había quedado dormida en la sala de estar. Alguien me levantó del sofá e inmediatamente reconocí su olor y tacto mientras lo miraba con los ojos entrecerrados. --Pierce… --Hmm --murmuró mientras caminaba hacia las escaleras--. ¿Por qué te dormiste en el sofá? Yo solo me quedé mirándolo a la cara y luego me dejó suavemente sobre la cama, acarició mi cabello y besó mi frente. Siempre fue tan gentil y por eso lo amaba tanto. Llevábamos más de un mes separados, mi cuerpo lo extrañaba y mi corazón lo anhelaba. --¿Dónde estabas? Te estuve esperando --dije mientras acariciaba su mejilla. --Acabo de encontrarme con un amigo. Dijiste que me estabas esperando, ¿es urgente? Al ver su rostro amable, de repente no quise arruinarle el momento, así que cerré mis labios entreabiertos y tragué la verdad para devolverla a mi estómago. Mañana, tal vez mañana tendría el coraje de afrontar todos los rompecabezas. De modo que solo sacudí la cabeza, hice un puchero y le dije que tenía sueño. Él se rió entre dientes y me dio un beso de buenas noches, pero en el momento en que estuvo a punto de dejarme, por alguna razón entré en pánico. Rápidamente lo agarré y lo b*sé con toda mi pasión... Lo extrañaba y lo quería. --Espera, Kels --dijo y me detuvo, sujetando mis locas manos sobre la cama--. Pensé que habías dicho que tenías sueño y que necesitabas descansar. --Sí, pero te extraño --exclamé y lo miré con inocencia. Pude captar el deseo brillando en sus ojos, pero se desvaneció de pronto y yo no comprendía por qué. Solía ​​​​ponerse feliz cuando yo tomaba la iniciativa. En ese instante, como si notara mi confusión, se rió entre dientes y me pellizcó juguetonamente la nariz. --Me daré una ducha. Huelo a al**hol --manifestó. Yo solo asentí y lo miré mientras caminaba hacia el baño. Pronto la somnolencia volvió a atacarme, así que cerré los ojos para tomar una siesta. Sin embargo, ya era de mañana cuando abrí los ojos nuevamente y Pierce estaba a mi lado, poniendo una bandeja con comida en la mesita de noche. --¡Ey! --lo saludé y sonreí cuando me di cuenta de lo que había hecho. Me había preparado el desayuno para llevármelo a la cama. Era tan dulce. Él sonrió y se sentó en la cama. --Buen día. Le devolví la sonrisa mientras me sentaba en la cama. En ese momento, agarró la bandeja y la puso a mi lado. Al instante, levanté una ceja e incliné la cabeza mientras miraba su hermoso rostro. Sus cejas espesas y negras enmarcaban sus hermosos ojos de color marrón oscuro. Su nariz era orgullosa y puntiaguda y sus labios eran rojos y finos. Parecía un chico malo y s*xy, incluso Damon Salvatore se avergonzaría de estar a su lado. Nadie tenía posibilidad alguna contra este hombre. --¿Qué es esto? ¿Un soborno? Me dejaste plantada anoche, chico malo --dije. Él no se rió. Exhaló un suspiro y colocó con suavidad mi cabello detrás de mis orejas antes de tomar mi mano y mirarme a los ojos. --Tengo algo que decirte. Al instante, sentí que mi corazón se aceleraba y pensé en nuestro bebé en mi útero. Tenía algo que decirme, yo también tenía algo que contarle. --¿Q-Qué cosa? --pregunté con voz temblorosa. De repente, dio un profundo suspiro y comenzó: --Sabes que eres importante para mí, ¿verdad? Asentí lentamente con los labios entreabiertos. No pude responder, tenía miedo de lo que estaba a punto de decir. Tenía un mal presentimiento. --Eras mi mejor amiga antes de casarnos. Eres una de las pocas personas que valoro… --prosiguió. Mientras hablaba, escondí mis puños cerrados debajo de la sábana. No sabía por qué me decía todo esto, pero ya podía sentir las lágrimas acumulándose en el rabillo de mis ojos. --Kelly... --hizo una pausa y cerró los ojos con fuerza antes de volver a mirarme a los ojos--. Creo que es hora de que nos divorciemos. --P-Pierce… --exclamé y sentí que mi corazón se apretaba. Él sonrió. --Sé que tú tampoco sientes nada por mí. Te casaste conmigo por mis abuelos, hiciste esto solo porque los amas. Ahora llegó el momento de nuestra verdadera felicidad, Kelly. Al oírlo, no pude evitar sacudir la cabeza. --¿De qué estás hablando, Pierce? --inquirí. --Lexi ha vuelto, Kelly. Mi primer amor ha vuelto. Capítulo 2 Punto de vista de Kelly--Llueve sobre mojado De inmediato, me levanté de la cama e intenté irme, pero Pierce me agarró la mano. Rápidamente me sequé las lágrimas que rodaban por mis mejillas antes de que él pudiera verlas. Luego, se paró frente a mí y me miró a la cara mientras yo intentaba con todas mis fuerzas mirar hacia abajo y evitar verlo a los ojos. Sentí que mi corazón se rompía en pedazos. Pensaba… pensaba que podría hacer que se enamorara de mí en esos tres años que pasamos juntos. Pensaba que sus sentimientos cambiarían y me vería como una mujer en lugar de solo su mejor amiga. Fui estúpida por tener esperanzas y soñar tan alto. Fallé. Sin importar cuánto lo intentara, su corazón pertenecía sólo a su primer amor: Lexi. --Kelly… En ese momento, contuve el aliento y me tragué el dolor mientras lo miraba. Luego fingí una sonrisa y dije: --Debo lavarme las manos antes de comer. Pero él me miró a los ojos como si intentara descubrir lo que estaba pensando. Yo sabía que él me conocía demasiado bien, así que traté con todas mis fuerzas de ocultar mi dolor y le sonreí. Finalmente, suspiró y soltó mi mano. --Bueno. Te esperaré aquí. Comamos y vayamos a trabajar juntos. ¿Juntos? ¿Por qué era tan cruel? ¿Quería que nos siguiéramos llevando bien como si no me hubiera pedido el divorcio? ¿Quería que nos quedáramos como estábamos justo después de decirme que su primer amor había regresado y quería divorciarse de mí? Oh Pierce, ¿qué estaba pasando por tu cabeza? Antes podía obligarme a mí misma a quedarme en el puesto de su mejor amiga mientras le deseaba felicidad, pero ya no tenía ese coraje después de los tres años que habíamos compartido. No había manera de que pudiera soportar esa tortura otra vez, en especial ahora que cargaba a su bebé. El bebé... en un principio pensé que era una buena noticia para nosotros, pero ahora... supongo que sería más bien una carga para él. Una carga que le impediría conseguir su verdadero amor y su libertad. Yo sabía muy bien cómo crecía un niño no deseado. Mis padres se divorciaron antes de que mi madre muriera y la nueva familia de mi padre me odiaba, lo que me dolía muchísimo. Por eso no quería que mi bebé experimentara lo mismo que yo sentí, así que debía mantener a mi bebé alejado de él. --No podemos --dije mientras fingía una nueva sonrisa--. Debo visitar el estudio para la sesión de fotos de nuestros nuevos modelos… --Iré contigo. --No --contesté y aparté su mano. Sus ojos siguieron mi mano antes de levantar la cara para mirarme de nuevo--. Tienes documentos que firmar. Nuestros horarios ya están organizados, ¿recuerdas? --Pero… --Tengo un conductor personal, Pierce. Estaré bien sola --afirmé. Finalmente, suspiró y asintió con calma. En ese momento, le di la espalda y entré al baño. Inmediatamente abrí la ducha y me paré bajo el agua fría. Las lágrimas cayeron en cascada por mis mejillas mientras me cubría la boca para reprimir los sollozos. Mis hombros temblaban mucho y cuando pensé en mi bebé, tragué saliva y traté de calmarme. Luego me limpié la cara y acaricié mi vientre. Debía ser fuerte y mantener la calma. No podía arriesgar la vida de mi bebé sólo porque me habían roto el corazón. Tenía que lidiar con esto de forma inteligente. Unos minutos después, tomé un respiro profundo y terminé mi ducha. Cuando salí del baño, me sorprendió ver que Pierce todavía estaba allí. Estaba luchando por arreglarse la corbata frente al espejo de cuerpo entero. También noté un par de zapatos y un vestido míos sobre la cama. --¡Ey! Elegí tu vestido para hoy --dijo. Como nuestro matrimonio no era público, Pierce dijo que haría pequeñas cosas para mí como marido. De hecho, lo había hecho bien y yo solía disfrutar de estos dulces momentos que me regalaba, pero ahora sentía que eso mismo me m**aría. Al segundo siguiente, agarré el vestido y entré al vestidor, sentiendo que me seguía. Volví a guardar el vestido blanco y elegí uno rojo. Cuando me di vuelta y lo tuve de frente, lo vi con la frente arrugada. --Hoy prefiero el rojo. Me sentiré hermosa con este vestido --expliqué con una sonrisa. Al instante, sus ojos se dirigieron al vestido que sostenía y su rostro inmediatamente se calmó. Al final asintió y caminó hacia mí. --Ya veo. Pero antes ayúdame a arreglar esto --me pidió. Sin dudarlo, puse mi vestido en su brazo y comencé a arreglarle la corbata. Podía sentir sus ojos mirándome intensamente y eso hacía que mi corazón latiera muy rápido. Respiré hondo y me mordí el labio inferior mientras luchaba por arreglar su corbata. De pronto, mi visión se volvió borrosa otra vez. ¡Maldición! --Kelly… No pude evitar sobresaltarme en shock. --¿Mmm? --¿Estás bien? --preguntó. Lo miré y sonreí: --Sí. --Tengo algo más que decirte. En ese instante, terminé de arreglarle la corbata y le quité rápidamente el vestido del brazo. Lo miré antes de pasar junto a él y dije: --Hablaremos después. Voy a llegar tarde. Lo escuché suspirar antes de volver a seguirme. Me vestí mientras él estaba detrás de mí. Estuvo en silencio todo el tiempo, como si estuviera pensando en algo. --Deberías desayunar antes de irte --comentó. Un segundo después, me paré frente a él y asentí. --Lo haré. Deberías irte ahora --respondí. --Kelly, estamos en la misma página, ¿verdad? --preguntó. Lo miré fijamente. No, Pierce. Nunca estuvimos en la misma página. Sólo fueron mis estúpidas fantasías. Pensaba que sentías algo por mí, pero estaba muy equivocada. --Si hablas del divorcio, lo entiendo, Pierce. Sé lo que tengo que hacer. Sólo dame algo de tiempo porque estoy muy ocupada con la empresa. No huiré. --Kelly, no estoy haciendo esto sólo por mí. También lo hago por ti. Has estado encerrada conmigo desde que nos casamos. Sé que no eres feliz porque en el fondo también quieres encontrar al hombre que te mereces. Alguien que realmente te ame, no yo. No alguien indiferente. --Entiendo lo que tratas de decir, Pierce --dije y traté de darle la espalda, pero antes de poder hacerlo, él me sujetó por la cintura y me mantuvo en el lugar. Luego hizo todo lo posible para captar mis ojos hasta que lo consiguió. Su mirada era de preocupación. --Eres mi mejor amiga. No quiero perderte, Kels. Eres una de las pocas personas… --Lo sé --lo interrumpí con frustración. Parecía sorprendido, así que me calmé--. Ya lo sé. No tienes que preocuparte. Simplemente estoy estresada por el trabajo, no es por el divorcio. En ese instante, sus labios se separaron, asintió lentamente y soltó un suspiro. Luego, caminó hacia mí y me congelé cuando besó mi frente con dulzura… --Gracias, Kelly --susurró. Al oírlo, mi corazón se apretó. Habían pasado tres años pero todavía era una cobarde. «¿Por qué no puedes simplemente decirle que lo amas, Kelly? ¡Él es tu esposo y estás llevando su bebé! ¡Díselo y tal vez cambie de opinión!» pensé. Con eso en mente, tragué saliva y estuve a punto de decírselo, pero justo en ese momento su teléfono sonó. Pude ver el identificador de llamadas. Era Lexi. --Me tengo que ir --afirmó y se rascó la cabeza a modo de disculpa, mientras las comisuras de su boca se curvaban hacia arriba--. Llamé a Luke. Te espera afuera. Come antes de irte, ¿sí? Con eso, salió de nuestra habitación. De repente, las lágrimas que había logrado reprimir hasta ese momento volvieron a brotar. ¿Por qué había pensado que podría tener una oportunidad? Él tomó su decisión en el momento en que me pidió el divorcio, ¿verdad? Siempre que se trataba de Lexi me abandonaba. Capítulo 3 Punto de vista de Kelly--Mantener la compostura Entré al estudio con tacones rojos de cinco centímetros y un vestido igualmente rojo. Todos miraron en mi dirección cuando entré caminando por el pasillo y me saludaron con una sonrisa, pero mantuve mi rostro estoico, sin mostrar emoción alguna. La conversación de esa mañana con Pierce todavía estaba en mi cabeza, pero no podía permitir que afectara mi trabajo. No podía fallar en mi trabajo después de haber fracasado en mi matrimonio. De modo que respiré profundamente para recomponerme. Un momento después, cuando entré a la sala de la sesión de fotos, noté que todos estaban sumidos en el caos. --¡No podemos! No responde las llamadas. ¿Qué debemos hacer? La vicepresidente viene hoy, se enojará. --Podemos simplemente decirle la verdad. Ella es amable. --¡No lo será con esta situación, Lily! Nos va a regañar... --¿Qué está pasando aquí? --pregunté mientras entraba a la sala. De inmediato, el personal me miró con expresiones preocupadas y entonces supe que había un problema. --B-Buenos días, señorita Monroe. Señorita Monroe. Por supuesto, nadie sabía que Pierce y yo estábamos casados ​​excepto nuestras familias. Sentí como si pellizcaran mi corazón con esa verdad. Dolía. Rápidamente, la miré sin comprender. --¿Qué ocurre? --T-tenemos un problema, señorita Monroe. La señorita Chen, nuestra modelo, no atiende nuestras llamadas. Dijo que escuchó que íbamos a cambiar de modelo así que… no quiere venir. Incluso... amenazó con presentar una demanda contra nosotros. Después de decir eso, inclinó la cabeza. Yo apreté los dientes y recorrí el lugar con la mirada. --¿Dónde está la directora de marketing? --inquirí. --E-Ella todavía está tratando de convencer a la señorita Chen, señorita Monroe. Luego de escuchar el problema, me masajeé la frente y cerré los ojos con fuerza. Un segundo después, me agarré del pelo y grité de ira. Sentí que todos a mi alrededor se sobresaltaban sorprendidos. Yo solo suspiré y tomé una gran bocanada de aire antes de mirar a mi alrededor. --Señorita Monroe... --¿Qué es todo esto, señorita Hayley? Tú eres la directora de marketing, ¿qué está pasando? --Señorita Monroe, no sé cómo sucedió, pero la señorita Chen escuchó que usted cambiará de modelo. Está a punto de presentar una demanda contra nosotros... ¿Cambiar de modelo? ¿Cómo es que yo no sabía nada al respecto? La señorita Chen siempre había sido nuestra modelo de confianza y, si no era necesario, cambiar de modelo para una sesión comercial con tan poca antelación sólo causaría muchos problemas a la empresa. Nunca permitiría un error como este. --Yo no pedí eso. Debe ser un error --la interrumpí para ahorrar tiempo--. ¡Arregla este desastre o tendré que despedirte! --Señorita Monroe... Fue el presidente quien nos pidió que la cambiáramos --explicó Hayley vacilante--. Lo ordenó ayer tan pronto como regresó de su viaje de negocios. Aquella verdad me golpeó con fuerza. ¿Fue orden de Pierce? ¿Por qué no me lo dijo? Solía ​​discutir conmigo cada decisión importante antes de tomarla. --No puede ser... --exclamé confundida. Pierce no era un hombre de negocios despistado. Siempre mantuvo una clara distinción entre el trabajo y la vida personal, razón por la cual siempre tuvo éxito. Y esa fue también la razón por la que decidió mantener nuestro matrimonio en secreto. --Sí, Kelly. Yo di la orden. --Su voz me hizo retroceder. --S-Señor Presidente… --saludó Hayley y se inclinó con respeto al ver al hombre que apareció de repente detrás de mí. --Pierce, ¡creo que me debes una explicación sobre este cambio de modelo! --dije con los dientes apretados mientras me giraba para interrogarlo. Él sabía perfectamente cuánto esfuerzo puse para ganar este proyecto. Estuve días sin dormir y la señorita Chen era la persona ideal para este trabajo. De hecho, él también estuvo de acuerdo. Pero ahora… simplemente cambió la modelo a su gusto sin avisarme con antelación. Eso fue como abofetearme con fuerza en la cara. --Continúen con el trabajo. Yo se lo aclararé --le indicó él al personal para calmarlos, ignorando la ira que estaba a punto de salir de mis ojos. --¡Contéstame, Pierce! ¿Por qué cambias de modelo tan de repente? --No pude contener mi enojo. Él simplemente me tocó el hombro y me susurró: --Este no es el lugar para discutir al respecto. Te lo explicaré en el auto. En ese momento, miré a mi alrededor y noté que los demás nos miraban furtivamente. Luego me quité sus manos de encima y caminé hacia el estacionamiento, pero durante el camino, sentía mi corazón cada vez más pesado. Tenía la sensación de que su explicación no iba a gustarme. --Vamos, dímelo --exclamé ni bien nos sentamos en su auto. Antes de hablar, me miró a los ojos como si sopesara mis emociones, pero yo aparté la mirada de nuevo. No podía soportar sus miradas, no podía soportar esos ojos que nunca me miraban como yo quería. Él no sentía nada por mí y eso me dolía mucho. --Yo-yo… --hizo una pausa y suspiró--. Reemplacé a la señorita Chen porque Lexi quiere ser nuestra modelo. Ella también encaja en el proyecto, así que estuve de acuerdo... --¿Qué? --pregunté con incredulidad. De pronto, apretó los labios y miró hacia otro lado. Luego se revolvió el cabello antes de sacudir la cabeza y tomar mi mano. --Lamento no haberte dicho antes, fue muy repentino. Ella me pidió un favor, no pude decirle que no. Rápidamente, retiré mi mano y lo miré con dolor y enojo. --No pudiste decirle que no, así que preferiste dañar a la empresa, a nuestra empresa. Me traicionaste, Pierce. --Kels, vamos. Sabes cuánto la amo. Ella es mi primer amor. Al oírlo, cerré los ojos con dolor. «Oh sí, ella es tu primer amor. Siempre la quisiste a ella, sin que te importen los demás. Si ella te frunce el ceño un poco, puedes hacer la vista gorda ante el dolor y el esfuerzo de los demás. Eres tan cruel, Pierce» pensé. --Bueno, ya lo has decidido. No tengo voz y voto en esto ya que tú eres el presidente. Ahora vete, estaré en la oficina --indiqué con frialdad mientras abría la puerta del auto para salir. --Kelly… En ese instante, lo miré a los ojos y dije: --Ve a casa temprano. Hablaremos de nuestro divorcio esta noche. Capítulo 4 Punto de vista de Kelly--Plantada Me encontraba jugueteando con el anillo de bodas en mi dedo mientras lo esperaba. Le había dicho que volviera temprano a casa, pero todavía no regresaba y ni siquiera contestaba mis llamadas. Bueno, ahora que Lexi había vuelto, probablemente ya no veía a esta casa como su hogar. De pronto, mis ojos se dirigieron a mi informe de embarazo que estaba sobre la mesa. Qué gracioso. Todavía era tan ingenua para albergar un rayo de esperanza de que las cosas podrían cambiar si le hablaba del bebé, pero este bebé estaba fuera de sus planes. Me sequé las lágrimas que se acumulaban en el rabillo de mis ojos y agarré el informe. Ya eran las cinco de la mañana cuando miré el reloj de la pared. Intenté marcar su número nuevamente, pero seguía sin responder. ¿En qué estaba tan ocupado? ¿Estaba h**iendo el a**r con Lexi? Debió haberla extrañado mucho, ¿verdad? Pronto, sin saber cuándo, me quedé dormida. Cuando sonó el despertador, inconscientemente toqué la almohada a mi lado. Frío como anoche, no había vuelto a casa todavía. Me burlé de mí misma al ver mi reflejo en el espejo de la cómoda. Los círculos oscuros bajo mis ojos se veían a simple vista y mi cabello era un total desastre, parecía un fantasma. De repente una oleada de náuseas inundó mi estómago y me di cuenta de que no había comido nada la noche anterior. De pronto, me sentí mal otra vez y rápidamente corrí hacia el lavabo y vomité. Escupí un líquido amarillento que sabía muy mal. De inmediato, me lavé la boca y miré mi propio reflejo en el espejo. Al verme, sacudí la cabeza y tomé mi frente en cuanto sentí ganas de vomitar de nuevo. Volví a escupir el líquido amarillento y mientras me lavaba la boca, sentí una cálida mano acariciando mi espalda. Inmediatamente levanté la cara y me encontré con un par de ojos marrones que me miraban a través del espejo. Detrás de mí con cara de preocupación estaba mi esposo Pierce. --¿Estás bien? ¿Te sientes mal? Debiste haberme dicho. Al instante, lo miré a través del espejo. --No respondiste mis llamadas --contesté. Ante aquellas palabras, la culpa apareció en sus ojos. --Lo lamento. Tenía cosas que hacer. Me quedé en la oficina toda la noche --afirmó. Rápidamente, me limpié la cara y pasé junto a él. Pierce me siguió mientras me sentaba frente al tocador y comenzaba a peinarme. --Kels… --Me desperté tarde. No pude preparar el desayuno. Mientras hablaba, intenté evitar sus ojos. Sentía que iba a perder los estribos y gritarle. En ningún momento sentí su egoísmo tan claramente como ahora. Decía que yo era su mejor amiga, pero nunca le habían importado mis necesidades, mis sentimientos. --Kels... sabes que no te pregunté eso. Estoy preocupado por tu salud... Kels, ¿todavía estamos bien? Ante aquella pregunta, dejé de peinarme y lentamente nuestras miradas se encontraron a través del espejo, otra vez. ¿De verdad me estaba preguntando eso? ¿Después de que me pidió el divorcio sin siquiera preguntarme si estaba de acuerdo? Él decidió por su cuenta sólo porque su primer amor había vuelto. No podía creer lo que hacía. Al final, fingí una sonrisa y dije: --No me siento bien hoy, Pierce, eso es todo. Un instante después, se puso de cuclillas a mi lado, lo cual no me resultó sorprendente porque sabía que realmente se preocupaba. Pero lo que sí me sorprendió fue que hacía todo esto después de enterrar una daga en mi corazón. --¿Estás bien? --preguntó mientras tocaba suavemente mi frente y mi cuello--. ¿Estás enferma? Dime cómo te sientes, Kels. --Mis sentimientos no importan --no pude evitar decir y parecía sorprendido por mis palabras. En ese instante, intenté evitarlo, pero me agarró de la muñeca y me hizo mirarlo. Su rostro ahora reflejaba su ira. Había perdido completamente la paciencia. --¿Qué te pasa, Kels? Has estado actuando así desde ayer. ¿Es por Lexi? ¿O porque no volví a casa anoche? --inquirió. Yo lo miré a los ojos, molesta. --¡Tú fuiste quien pidió el divorcio! Te pedí que regresaras temprano para hablar al respecto, pero me dejaste esperando toda la noche. ¿Pretendías que te diera la bienvenida con brazos abiertos después de eso, Pierce? --respondí. Al escucharme, apretó la mandíbula y sacudió la cabeza. --Kels, yo... --Ya basta. Hablaremos del divorcio después del trabajo. --¡Kels! --me llamó y me agarró de los hombros. La confusión y el dolor eran visibles en sus ojos--. ¿Estás... enamorada de mí? Aquello me desconcertó. ¿Enamorada? ¡Sí! Desde que estábamos en la escuela secundaria, desde que se convirtió en mi mejor amigo. ¿Quién no se enamoraría de alguien que te ha estado protegiendo desde entonces? Siempre he estado agradecida de tenerlo como mi mejor amigo y esposo, pero ahora… lo estaba perdiendo. Perdiéndolo irremediablemente. Decidí darle a nuestro matrimonio una última oportunidad, hacer un esfuerzo final... ...... ==== Casarse con su mejor amigo fue un sueño hecho realidad para Kelly, pero todo tiene realmente una limitación. Pierce es el primer amor de Kelly, pero como su mejor amiga, sabía bien que siempre había otra mujer en lo profundo de su corazón. Lexi Gilbert. Kelly finalmente se dio cuenta de que su feliz matrimonio de los últimos tres años era solo un hermoso sueño cuando Pierce pidió el divorcio solo porque Lexi regresó. Ella sólo podría ser su mejor amiga incluso si estuviera encinta de su bebé. ¿Por qué no merecía ser amada? ¿Qué sucederá en adelante? ¿Cómo podría Kelly salvar su corazón en esta batalla de amor y odio? Los capítulos disponibles son limitados aquí, haga click el botón abajo para instalar APP y disfrutar leyendo más contenidos maravillosos. (Al abrir el APP, directo accederá a este libro) &3& LEARN_MORE https://fbweb.manobook.com/14603375-fb_contact-spc Heart-warming Novel https://www.facebook.com/61565720283161/ 959 0 0 1969-12-31 18:00 0 0 0 0 0 0 Learn more 0 fbweb.manobook.com IMAGE https://fbweb.manobook.com/14603375-fb_contact-spcp25_2-1030-core1.html?adid={{ad.id}}&char=157725&accid=860298072104208&rawadid=120215806635480204 1969-12-31 18:00 https://scontent-iad3-1.xx.fbcdn.net/v/t39.35426-6/466730686_511721435182749_2595414389063866027_n.jpg?stp=dst-jpg_s60x60&_nc_cat=107&ccb=1-7&_nc_sid=c53f8f&_nc_ohc=vXF6x1_MSjsQ7kNvgHvHf5B&_nc_zt=14&_nc_ht=scontent-iad3-1.xx&_nc_gid=A3OdHRmPzGgny7t2-BIi51B&oh=00_AYDh_1qGddOxMi1P2UyiOW1TS8SzDHWK2xjMpNTVW_IUeQ&oe=674ECF54 PERSON_PROFILE 0 0 0 Heart-warming Novel 0 0 1969-12-31 18:00 View Edit
Delete
2,553,247
/src/Template/Ads/index.ctp (line 281)
'{"alias":2553191}'
No 2024-11-28 19:17 active 1935 0 🔥🔥LUST IS SWEETER THE SECOND TIME AROUND📖💕 "Puta!"Sambit ni Ken sa kaulyaw nyang si Alice.Pumunta ito sa opisina nya para makikipag meeting.Pero ito ang meeting na ibig nyang sabihin."Mating"pala.Isa lang si Alice sa mga babae nya pero wala cyang girlfriend na matatawag sa isa man sa kanila. "Ohhh Ken,more."Sambit nito sarap na sarap sa ginagawa nya.Naka pwesto ito patalikod sa kanya habang pinapaligaya nya..Pagod sana cya sa araw na iyon pero ang palay ang lumapit sa kanya para tukain...sino ba naman cya para hindian ang grasya ng langit. Nasa kasarapan sila ng pag-niniig ng biglang nagbukas ang pinto...Pumasok ang secretary nyang si Jonie...Naka yuko ito habang nakatingin sa dalang mga papel na papa-pirmahan sa kanya,kinakagat-kagat pa nito ang dulo ng ballpen kaya hindi sila napansin ng dalaga. "Sir,may meeting kayo with Ms.Alice today..." "I'm already here Puta"sagot ni Alice habang sarap na sarap sa ginagawa niya.Hinahawakan nya ang balakang nito para sagad na sagad ang pag labas masok nya sa perlas nito."ahhh..ahhh...ahhhh..." "Ay kabayo!!!Napatalon sa gulat si Jonie ng makita silang nagba-babakbakan ni Alice.Naitapon nito pataas ang mga hawak na papel dahilan kaya nagkalat ang mga iyon sa buong opisina nya.Dali daling pinulot iyon isa-isa ni Jonie. Lihim cya napangiti....hindi kasi muna kumakatok bago pumasok....ayan tuloy!sambit nya sa isip "Sorry Sir,I don’t know na andito na pala si Ms Alice.."sambit ng secretarya nya habang patuloy sa pag pulot ng mga papel.Hindi ito tumitingin sa kanila,napako ang tingin nito sa sahig habang pinupulot isa-isa ang mga papel. Hindi cya nagpatinag kahit pa andiyan ang secretarya nya,hindi nya tinitigil ang pagkadyot kay Alice kaya patuloy din ito sa pag ungol.."ahhh Ken.." Napako ang tingin nya sa sekretarya,naaliw kasi sya sa ekspresyon ng mukha nito...habang umuungol si Alice ay napapangiwi ang mukha ito sa mga narinig mula sa kanila,tila nandidiri.Sumasabay ang pag-ngiwi ng mukha nito sa mga ungol ni Alice.Gusto nyang humalakhak....ang cute kasi tingnan ng sekretarya nya. Halos pagapang na ang posisyon nito para lang mapulot ang lahat ng mga papel sa sahig.Tila hingal na hingal sa ginagawa eh nagpupulot lang naman!Natatawa cya sa isip. Maya-maya pa ay humarap ito sa banda nya pero nakatutok pa din ang atensyon sa sahig kaya wala ito sa sarili na nakikitaan nya na ito ng panti dahil sa igsi ng palda nito.Black ang panti ni Jonie at sumilip ang perlas ng silangan. "Ahh lintik!"sambit nya....Lalo cyang ginanahan,pero hindi dahil kay Alice. "Ken,moreee!" Patuloy sya sa pag galaw sa puwitan ni Alice pero ang mata nya ay nakatingin sa perlas ni Jonie,hindi pa din nito alam na nasisilapan nya na ito,patuloy ito sa pagpulot ng papel. Sana hindi maubos ang papel sa bandang harapan nya.Mas gusto nya ang view doon.Bahagyang pang nalaylay ang blouse nito at sumisilip din ang malulusog na suso ng dalaga.Napapikit nalang cya ng mata.Anu ba yan!...Si Alice ang ka-niig nya pero si Jonie ang nasa isip nya! Nang matapos mapulot ang mga papel ay patakbong lumabas si Jonie ng office at sinara ang pinto. "Baby,Pumasok ka sa loob ko, mas gusto kita, gusto kita grabe! !!!"Sambit ni Alice. Bumalik ang atensyon nya kay Alice nang makalabas na si Jonie. "Ahhh...ooh Baby, ang laki mo na, gusto ko pa. aahhh ahhh.aahhh" Parang nawalan na tuloy sya ng gana sa ingay ng babae,parang star ito kung maka ungol,dagdag pa na pagod cya...humugot muna sya ng malalim na hininga saka tinapos nya na agad ang pagpapaligaya sa dalaga. "Ahhhhhh..mahabang ungol ni Alice ng nilabasan na cya. "Ang galing mo talaga Ken.."tumayo si Alice at inayos ang palda nito. "Next time ulit ha....Bye!"Nag flying kiss pa ito sa kanya bago lumabas "Puta"Sambit nya sa utak.Kinuha nya ang kondomsa ari nya at tinapon iyon sa basurahan.Kahit ilang babae pa ang lumapit sa kanya ay kaya nya yan....ang importante ay nagpa-practice sya ng safe talik. Inayos nya ang pantalon at umupo sa sofa.Napagod cya sa ginawa nila ni Alice.Masyado kasi itong wild.Bakit kasi ganito ang papel nya sa mundo?Ang magpaligaya ng mga babaeng tigang!Natawa cya sa mga naiisip. Naalala nya ang mukha ng sekretarya nya kanina.Aliw na aliw cya habang pinagmamasdan itong pinupulot ang lahat ng papel na naka-kalat,hindi na nito alam kung ano ang uunahing gagawin.Natawa sya Nakita nya din ang panti nito,kakaiba ang naramdaman nya kanina ng masilip ang panti ng dalaga.Madami naman cyang nakitang puki pero bakit parang ang puki ng sekretarya nya ang gusto nyang makita?Saka ang suso nitong tayo-tayo!...parang hindi pa nalamas ng lalaki...Ah Lintik! Bigla cyang nakaramdam ng init...panti palang ang nakita nya pero bakit ang lakas na ng epekto nito sa kanya?Maganda din ang sekretarya nyang si Jonie,fresh graduate ito,halatang wala pang karanasan sa pag-ibig.Sa tantiya nya ay 24 palang ito. Four months palang ang dalaga bilang sekretary nya at masasabi nyang very efficient ito sa work.Dati nilang OJT si Jonie. Inabsorb ng kompanya nga ang dalaga dahil Summa cum Laude ito nung grumaduate sa college.Kung bibitawan pa nya ay siguradong pag aagawan ito ng ibang kompanya. Ibang-iba din ito sa mga naging sekretarya nya dati.Lahat kasi ng naging sekretarya nya ay inaakit cya.Isa sa mga gusto nyang maging sekretarya ay maganda,mestiza at seksi.Gusto nyang maganda lagi ang nakikita habang nagta-trabaho,mas ginaganahan cya kapag ganun...at pasok na pasok si Jonie sa mga requirements nya na yun. Ang pinagkaiba lang ni Jonie sa mga naging sekretarya nya ay matalino ito.Ang iba kasi ay puro katawan lang at walang utak.Hindi rin ito nagpapakita ng ano mang pagka gusto sa kanya.Pure work lang ang dalaga kaya feeling nya ay wala itong interes sa kanya.Ito lang ata ang babaeng hindi nahuhumaling sa kagwapuhan nya.Alam nya iyon kasi hindi man lang ito kinikilig habang kausap cya.Bagkus ay parang takot pa nga ito sa kanya.Ahhh!bakit nga ba si Jonie ang iniisip nya eh kakatapos nya lang makikipag-niig kay Alice? Sumilay ang ngiti sa labi nya.Parang gusto nya tuloy tuksuhin si Jonie.May naisip cyang kalokohan...Naaaliw cya habang inaalala ang mukha nito kanina.Ang cute kasi ng dalaga.Tumayo sya at pumunta sa desk nya.Tinawagan nya ito sa intercom. "S-sir may kailangan po kayo?"Nag-aalangang sagot ng dalaga.Parang may takot na naman sa boses nito. "Pasok ka sa office ko..."Utos nya.Seryoso ang boses nya habang kausap ang dalaga. "Lintik!"Narinig pa nyang pabulong na sambit ng dalaga.Lalong natawa sya sa isip.Maya-maya pa ay kumatok ito ng dalawang beses. "Pasok!"Sigaw nya.Pagpasok ng dalaga ay hindi ito makatingin sa mata nya,nakayuko lang ito. "Ahm Sir my kailangan po ba kayo?"tanong ni Jonie habang hawak ang ballpen na halos mabali na sa kakalapirot nito...hindi ito mapakali. "Itatanong ko lang kung bakit kanina hindi ka kumatok kung marunong ka naman pala kumatok?"Seryosong tanong nya kay Jonie.Gusto nyang makita ang expresyon ng mukha nito. "Ah eh Sir,hindi ko po kasi akalain na andito ba si Ms.Alice sa loob ng opisina nyo"Mukhang takot na takot na naman ito sa kanya.Hindi ito tumitingin sa mata nya.Patuloy lang itong naka yuko.Gusto nya nang tumawa ng malakas.Aliw na aliw cya sa dalaga...napaka inosente nito. "Hmmm...."tumango lang cya bilang sagot sa dalaga."So kamusta naman ang performance ko kanina?" "Sir???"Napangiti sya sa reaksyon ni Jonie.Nagulat ito sa tanong nya.Ang cute talaga ng pagka inosente ni Jonie "Wala..next time kumatok ka muna para hindi ka maalangan palagi." "Y-yes sir...May iuutos po ba kayo?" "Wala naman..." "S-sige po Sir labas na ako." Sinundan nya ng tingin ang paglabas nito sa opisina nya.Halos madapa na ito sa kakamadali makalabas lang doon.Napahalakhak cya ng wala na si Jonie.Mas natutuwa pa ata cya kay Jonie kesa sa ginawa nila ni Alice. MARIA LEONORA GOMEZ: Hapong hapo cyang lumabas sa office ng boss nya.Paano kasi nakita nya kanina na may kaulyawan ito sa opisina.Bad trip kasi bakit hindi nya naisipang kumatok!Haaay.. Sa dinami-daming babaeng pumupunta sa office nila ay first time nya lang nakakita ng ganun.Para tuloy cyang nakapanood ng live scandal!Ang ingay pa ng babaing yun....Akala mo naman ay kinatakay! Well,hindi nya namam ma-judge ang babae...wala pa naman cyang experience sa pakikipagtalik kaya hindi nya alam kung bakit maingay itong mga babae kapag ginaganun! Umupo cya sa desk nya.Executive secretary siya ni Kenneth Enriquez.Isa ito sa mga pinaka mayamang tao sa Pilipinas.Ito ang nag mamay-ari ng mga malalaking subdivision sa iba't ibang parte ng bansa. As an executive secretary,sya ang pinagkakatiwalaan nito sa lahat ng mga schedules ng binata,kasama na doon ang pang babae nito. Babaero ang boss nya....Na saksihan nya lahat ng iyon dahil cya ang nag-aayos ng schedules nito sa mga bawat babae na gusto nitong makapiling.Sinisigurado nya na hindi magka hulihan ang mga babae ng boss nya.Wala naman itong exclusive girlfriend,ayaw nito ng commitment. Matangkad,pogi at matipono si Ken kaya madaming babaeng gusto maging boyfriend ito pero wala ni isa sa mga babae nito ang serious girlfriend....lahat ito ay panandalian lamang.Playtime lang kung baga.Kapag nagsawa ito ay basta-basta nalang nito itatapon na parang basahan. Bakit kasi ang kati-kati ng boss nya?Hindi ba ito nakokontento sa isa?Saka kawawa naman ang mga kabaro nyang mga babae!...pinaglalaruan lang ng isang lalaking katulad ng boss nya! Sabagay hindi nya naman masisi si Sir Ken kasi ang mga babae naman ang naghahabol dito.Pero kahit pa!Hindi ito dapat nag te-take advantage sa kahinaan ng mga babae! Kaya ako,hinding hindi ako mafa-fall sa boss ko na yan!Gwapo at macho at mayaman at....Ayy anu ba yan!akala ko ba hindi ka ma fa-fall?bakit kinikilig ka hahang dini-discribe mo ang manyakis mong boss!Erase erase!galit nya sa sarili.Nagring ang landline sa desk nya kaya bumalik cya sa huwisyo. "Hello,good morning Enriquez Builders?" "I would like to have an appointment with Mr.Ken Enriquez." "May I know who's on the line mam?" "Ann Valdez." "Give me a minute Mam.I'll just check on Mr Enriquez's schedule. Nilagay nya sa table ang telepono at pumunta sa opisina ng boss nya.Pag mga ganitong babae kasi ang tumatawag at nagpapa-appointment ay alam nya na ang pakay ng mga ito,hindi naman talaga business ang habol ng mga to....Nagpapa"kwan"lang sa boss nya!Ay ano ba yan!Iwinaksi nya sarili sa mga maduduming naiisip. Kumatok muna cya bago pumasok.Baka may kababalaghan na namang ginagawa ang boss nya doon. Nang hindi ito sumagot ay muli cya kumatok at sumigaw."Sir pasok po ako!"Saka nya binuksan ang pinto.Nasa table lang pala ito busy sa laptop.Hindi man lang cya sinagot kung pwede cya pumasok o hindi. "Sir,nagpapa-appointment si Ms.Ann Valdez..ano po sasabihin ko?" "Sir…...."Tawag nya ulit dito,parang hindi kasi cya narinig.Masyadong busy ito sa ginagawa sa laptop. “What is it?”Pasigaw na tanong nito sa kanya,napatalon tuloy cya.Mukhang magkaka nerbyos pa ata cya dito sa boss nya.Kanina lang ang okay ito...ngayon naman ay galit!May sayad na ata ang boss nya...Natuyuan na ata ito ng utak sa dami ng babaeng nakaniig nito. Yun din ang rason kaya bawal cyang magkamali sa trabaho dahil kung hindi ay sangkatutak na sermon ang matatanggap nya.Sala sa init,sala sa lamig kasi ito.Pabago-bago ng emosyon. "A-hm nagpapa appointment po si Ms Ann Valdez.Kelan daw cya pwedeng pumunta?" “Ok..mamaya 3PM.”Hindi na ito nag aksaya pa na tapunan cya ng tingin.Naka tutuk pa din ito sa laptop. "Ok sir..."Yun lang ang tanging nasagot nya saka tumalikod na at dali-daling lumabas sa office.Baka kasi mabuntungan pa ulit cya galit nito. Matindi ang takot niya sa kaniyang striktong boss. Kung hindi niya sana kailangan ng malaking halaga para sa operasyon ng kaniyang ina dulot ng cancer, matagal na siyang nag-resign. Ang plano nya ay mang-empleyo lang muna sa ibang kompanya katulad ng kay Sir Ken pagkaptapos kapag makapag-ipon na cya ng malaki ay plano nyang magpatayo ng sariling kompanya na cya mismo ang magpapatakbo. Aaminin nya malaki ang swledo na natatanggap nya sa kumpanya ni Sir Ken.First job nya iyon,Summa cum Laude sya pagka graduate ng college as Business Management kaya hindi mahirap para sa kanya ang mag hanap ng trabaho. Sa kompanya ni Sir Ken cya nag OJT,madaming kompanya ang gusto cyang i-hire pero pinili nya ang kompanya ni Sir Ken dahil kahit papaano ay may mga kakilala na cya doon. "Hello Ms Valdez?"sambit nya nang kunin ulit ang telepono. "What took you so long?"singhal ng babae sa kanya. Matagal nga cya kasi naman ang boss nya matagal din sumagot sa opisina."Sorry about that Mam.Chinek ko pa kasi ang schedule ni Sir..."pagsisinungaling nya. "Ang sabihin mo tatanga-tanga kang sekretarya!"muling singhal nito sa kanya. Nagpanting ang tenga nya!Gusto nya din sagutin ang babae na at least cya hindi nagpapakamot sa boss nya!Naku kung hindi lang talaga cya makapagtimpi baka hindi pa nya bigyan ng appointment ito sa boss nya! "Your appointment will be on 3PM later...that would be all mam?"mahinahon na wika nya sa kabilang linya.Hindi na cya sinagot nito,binagsakan pa cya ng telepono. “Bwisit! Nakakairita ang babaeng iyon!” Huminga siya ng malalim; ayaw niyang masira ang araw niya dahil dito. Nang makakalma na siya ng kaunti, lumabas siya ng opisina at nagpunta sa company cafeteria.Wala masiyadong tao sa cafetaria dahil ala una na ng hapon. Halos lahat ng empleyado ay tapos na mag-lunch break. Dalawang set ang binili nyang lunch,ang isa ay para sa kanya at ang isa naman ay para sa Boss nya.3 cups of rice ang binili nya,isa para sa kanya at dalawa para sa Boss nya.Alam nyang kulang ang 1 cup of rice dito dahil nakipag bakbakan ito kanina.Beef broccoli naman ulam na pinili nya. Bumili na din cya ng dalawang leche flan para panghimagas nila.Hindi nya alam kung mahilig ang Boss nya sa sweets pero kasi cya ay parang hindi kompleto ang pagkain kapag walang dessert.Mabuti nga at hindi naman cya tumataba dahil sa katakawan nya sa sweets. After nyang bumili ng lunch para sa kanila ay bumalik na cya ng office.Iniwan na nya si Fe doon,sa cafeteria na ito kakain. Nang makarating na cya sa opisina ay pinatong muna ang pagkain nya sa table nya saka pumunta sa opisina ng boss nya dala-dala ang pagkain na binili nya para dito.Kumatok muna cya bago pumasok....mahirap na baka may makita na naman cya. "Pasok!"sigaw ng boss nya mula sa loob. Binuksan nya ang pinto at pumasok.Naka tutuk pa din ito sa laptop."Sir binilhan na kita ng lunch....nakalimutan mo ata kumain."Nag angat ito ng tingin...tiningnan muna cya nito mula ulo hanggang paa..nahiya cya bigla,baka my dumi sya sa mukha. "Sir?...."pukaw nya dito. "Thank you Jonie...nakalimutan ko nga 1 PM na pala....kaya pala masakit na ang tyan ko.I was about to go out para mag lunch pero dahil binilhan mo na ako ay di nako lalabas...thank you."wika nito sa kanya saka inabot ang pagkain. Seryoso pa din ang mukha ng boss nya.Ewan ba nya bakit nagkaka-crush ang mga babae dito eh parang dragon kaya ito kung magalit!...Or baka sa kanya lang.Lumabas na cya ng office pagkatapos nyang maibigay ang food. Haaay hindi talaga cya makahinga ng tama kapag nasa loob ng office ng boss nya o kapag malapit ito sa kanya...parang hinihigop kasi nito ang lahat ng oxygen. Napatalon cya ng biglang nagring ang intercom nya."Sir,may ipag-uutos po ba kayo?"sagot nya....ito lang naman ang naka connect sa intercom nya. "Dito ka na kumain sa loob wala ako kasama eh.nakaka-bored kumain mag-isa..."wika nito sa kanya. "Ah eh....wag na ho,madami pa kasi akong trabaho dito sa desk ko."pagdadahilan nya. "Di ba nga lunch time?After lunch mo na gawin yan,and thats an order!" "O-ok sir...."wala na cyang magawa.That's an order daw eh!Dala-dala nya ang lunch na binili saka pumasok sa loob ng office.Gusto nyang magreklamo pero wala naman cyang magagawa. Umupo sya sa coffee table.May pangdalawahang chair doon...doon nalang cya kakain para medyo malayo sa boss nya,nakaupo kasi ito sa desk nito at nag sisimula ng kumain. Binuksan na nya ang pagkain nya at magsisimula na dapat kumain ng biglang lumapit ito sa kanya dala-dala din ang lunch nito saka umupo sa tabi nya.Hindi na naman cya makahinga...Nawawalan na naman cya ng oxygen.Di kaya may hika cya?Pa-check-up na kaya cya? "Dito nalang din ako kakain....Pinapasok nga kita dito para may kasabayan ako eh...tapos ang layo naman ng upuan mo sa akin!"Reklamo nito sa kanya. "Sorry po...."Yun lang ang tanging nasambit nya.Pinag patuloy na nito ang pagkain.Sya naman ay hindi pa nakasubo kahit isa....nahihiya kasi cya. "Nahihiya ka ba sa akin Jonie?O natatakot?" "Ahm...hindi naman Sir....naiilang lang cyempre boss po kita..." "Kumain ka na kung hindi ay ubusin ko yang pagkain mo....gutom pa naman ako!"Naubos na nito ang isang cup ng rice..Mabuti pala at 2 cups ang binili nya dito kung hindi ay mabibitin talaga ito. "Ah eh...gusto mo Sir sayo na lang?Hindi naman kasi talaga ako gutom...."pagsisinungaling nya. "I'm just joking...kain ka na!"simpleng sambit nito sa kanya. Kahit nahihiya ay pinilit na din nyang kumain.Kinuha nya ang kutsara at tinidor.Dahan-dahan nyang hinihiwa ang beef pero hindi kaya iyon kapag dadahan-dahanin nya.Sinulyapan nya ang Boss...walang tigil ito sa kakakain.Parang wala naman ito pakialam sa kanya kaya kumain na din cya.Kanina pa din kasi talaga cya gutom. Kahit hindi masyadong masarap ang luto sa cafeteria ay nagiging masarap na iyon sa panlasa nya lalo na't gutom cya.Pero mas masarap pa din ang luto nya kesa sa cafeteria.Sa isip nya. KENNETH POV: Pasimpleng pinagmamasdan nya si Jonie habang kumakain.Magana itong kumain kaya nakapagtataka kung bakit hindi ito tumataba.Napansin nyang mahilig din ito sa sweets.May leche flan pa itong dala para sa kanya.Actually hindi cya mahilig sa sweets pero dahil dala ito ni Jonie para sa kanya ay kakainin nya. Kilig na kilig cya ng dinalhan sya ng pagkain ng sekretarya nya.Hindi nya lang pinapahalata pero naa-appreciate nya iyon.Parang wala lang naman ito sa dalaga pero malaking bagay na iyon sa kanya. "Nga pala Jonie,ilang months ka na pala dito sa office?"pagbasag nito ng katahimikan sa pagitan nila. "4 months na Sir...pagka graduate ko ay dito agad ako nakapag trabaho sa kompanya mo.Dito din kasi ako nag OJT." Nakikinig lang cya sa dalaga na kunyari ay hindi nya alam."Balita ko ay Summa com Laude ka daw?"Napayuko ito...tila nahihiya. "Opo Sir....." "Matalino ka pala kung ganun?Swerte ko naman at sa akin ka napunta!....Este dito ka nakapagtrabaho...Galingan mo ha,kapag nakita ko ang work ethics mo ay tataasan ko sweldo mo para hindi ka ma-pirate ng ibang kompanya." "Naku Sir wag na ho!Malaki na po ang sweldo ko para sa isang fresh graduate na tulad ko." "Bakit ayaw mo ng increase?You deserve it dahil you graduated with flying colors!" "Ahhhh gusto Sir!..."biglang sagot nito. "Yun naman pala eh hahaha.."Sa lahat ng mga babaeng nakakasama nya ay ngayun lang ata cya nakatawa ng ganito kalakas at sa sekretarya pa nya. "Ilang taon ka na pala?"tanong ulit nya ulit dito.Alam nyang nahihiya at naiilang ito sa kanya kaya kinakausap nya ito ng kinakausap para mawala ang hiya nito sa kanya. "24 po..." Lintik ang layo pala agwat namin!30 na kasi cya...sa isip nya.Habang tumatagal ay gusto nya ang personality ng serectary nya.Ngayun lang sila nakapag-usap ng ganito.Palagi kasi itong ilag sa kanya.Matalino ito....may sense kausap. Pasimpleng tinitingnan nya ito habang kumakain..nahihiya ito sa kanya,ramdam nya iyon.Maliit kasi ang subo nito sa pagkain.Pero kapag hindi naman cya nakatingin ay malaki naman ito sumubo.Gusto nyang matawa pero pinigilan nya. Kasalukuyan na itong kumakain ng dessert.Kanina pa dapat cya tapos pero dinahan-dahan nya na din ang pagkain para hindi ito mailang sa kanya kapag mag-isa nalang itong kumakain.Tila sarap na sarap ito sa pagkain ng leche flan..Gumagalaw-galaw pa ang ulo ito habang sumusubo.Lihim cyang napangiti.Ang cute kasi nito...parang bata. "Sir labas na po ako ha,mag aalas-tres na pala.May meeting po kau with Ms.Ann Valdez." Akmang tatayo na ito ng pigilan nya."Cancel mo nalang yun,tinatamad nako eh.Mas gusto ko pang makipag-usap sayo kesa humarap sa babaeng yun."Biro nya dito pero hindi ito tumawa...napahiya tuloy cya,baka sabihin nito na feeling close cya. "Ah eh Sir baka po pagalitan ako ni Ms.Ann?" "Bahala ka na mag-alibi basta cancel my appointment to her..." "S-sige po sir..."Alanganing sagot nito. Lumabas na si Jonie at tinawagan si Ann.Alam nyang pagagalitan ito ni Ann pero wala na cyang magawa,ayaw nyang masira ang mood nya.Ang gusto nya ay si Jonie lang ang babaeng makikita ng mga mata nya sa araw na yun. Mag-isa nalang siya sa office.Natutuwa cya sa dalaga,masarap ito kausap...may sense...alam mong hindi bobo.Ilang sandali lang silang nag-usap ay parang naging interesado na cya sa babae.Pero nakikita nya sa mata nito na wala talaga ito pagtingin sa kanya.Boss lang talaga ang turing nito sa kanya kahit pa nagpapahaging na cya dito. Na-curious tuloy cya...gumana na naman ang kapilyuhan nya...parang gusto nyang gawing project si Jonie...make her fall in love with him!Napangiti cya sa mga naiisip. Pero nag-aalala din cya baka kasi umalis ang dalaga kapag ginawa nya iyon at ayaw nya mangyari yun!Jonie is an asset to him...kapag umalis ito sa kanya ay siguradong makakahanap agad ito ng trabaho at pag-aagawan pa ng ibang kompanya. Ah Lintik...pagpapalaglag mission!!!hindi nya pwedeng paglaruan ang dalaga.Sa iba nalang sya maglalaro!!!Nalungkot tuloy cya bigla sa desisyon nya. Dahil kinancel nya ang appointment with Ann ay wala na cyang ginagawa sa office.Nakatingin na lang cya sa labas,naka glass kasi ang buong wall ng kanyang office...nakikita nya ang mga tao sa labas pero hindi cya nakikita ng mga ito sa loob.Nakamasid lang sya sa mga ginagawa ni Jonie.Mahinhin kumilos ang dalaga,napakalambot nito....babaeng babae.5'5"lang ata ang height nito,cya naman ay 6 footer..Hmmm its ok,I like petite woman.parang masarap alagaan....sambit nya... Ah ano bang pinagsasabi nya?Hindi nga pwede si Jonie di ba???pagpapalaglag mission!!!Nakita nyang nag-aayos na ito ng mga gamit,pinapasok na ang mga gamit nito sa bag,tiningnan nya ang oras,5:30 na pala...malamang ay uuwi na ang babae.Dalidali na din cyang nag-ayos at lumabas ng office. "Oh Jonie bakit andito ka pa?5:30 na ah?"kunwaring tanong nya. "Ah may tinapos lang po...pauwi na din po ako Sir." Natawa cya sa sarili.Syempre alam nyang pauwi na ang dalaga!....kanina pa kaya nya ito pinagmamasdan! "Sakto!kung gusto mo sumabay ka na sa akin...pauwi na din ako..."wika nya.Ang galing nya talagang artista! "Ay wag na Sir...may dadaanan pa kasi ako..." "Saan naman yun?ihahatid kita..."Minsan naiinis na cya dito sa babaeng ito...hindi talaga effective ang charisma nya sa dalaga.Kung ibang babae siguro ay nagkukumahog na iyon na sasama sa kanya. "Wag na po...baka out of way sayo." "Saan nga?Paano ko malalaman na out of way kung hindi mo sasabihin?"Tila nawawalan na din cya ng pasencya sa dalaga at napalakas ang boses nya. "Sa Mendez hospital po..."Nahihiyang sagot ni Jonie sa kanya. "Sakto may pupuntahan din ako banda doon,sabay ka na sa akin..."Lihim cyang napangiwi...ang lousy na mga'the moves'nya!Bakit ba kasi nya ginagawa ito?Di ba nga pagpapalaglag mission na si Jonie sa kanya?Off limits na ang dalaga!!!Haaay bahala na....eh sa gusto nya eh! "Sure ka Sir?Baka nakakahiya..." "Hindi...tara na baka matraffic pa tayo."Nagpatiuna na cya sa paglakad para hindi na ito maka hindi pa sa kanya. JONIE POV: Pumayag nalang si Jonie sa offer ng boss nya...sayang din kasi ang pamasahe.Nag ga-grab pa kasi cya papunta sa ospital.Pag ganitong oras ay punuan na ang mga jeep kaya siguradong mahihirapan na cyang makarating sa ospital kaagad...dadalawin nya ang mama nya.Andun naman ang pinsan nya na nagbabantay,sinuswelduhan nya ito para magbantay sa mama nya,mag-isa lang kasi cyang anak. Wala din cyang Papa.Naanakan lang ang nanay nya ng amerikano kaya mestiza cya.Hindi pa nya nakita ang Papa simulang ng isinilang cya. "Jonie!"pukaw ni Sir Ken sa kanya. "Ay opo Sir...tara na."Nagpatiuna ito sa paglakad papuntang elevator.May sarili itong elevator kaya wala silang magiging kasabay. Nang makarating sa harap ng elevator ay hinintay siya nito na pumasok.Hinawakan cya nito sa beywang para igiya papasok.Napaikgtad cya ng bahagya ng maramdaman ang palad nito sa bewang nya.Pasimple nya itong tiningnan...parang wala lang naman ito dito...Baka nagpapaka gentleman lang. Haaay.masyado kang over reacting Jonie!Nag papaka-gentleman lang ang Boss mo...wag mo bigyan ng malisya!saway nya sa sarili. Wala silang pansinan habang nasa elevator.As usual hindi na naman cya makahinga...inuubos na naman ng boss nya ang oxygen sa loob ng elevator. "Are you ok?bakit parang hindi ka pamakali?" "Ah eh....wala po Sir...naiihi lang.Joke lang!" "Hahaha....nakakatawa ka talaga." First time nyang nakita ang boss nya na tumawa sa joke nya.Marunong din pala itong tumawa?Nang nasa parking na sila ay sumakay sila sa Ferrari red na sasakyan ng boss nya.Isa lang ito sa mga napakadami nitong sasakyan.Halos iba-iba ang kotse na ginagamit nito araw-araw. "Ano nga pala ang gagawin mo sa ospital?May sakit ka ba?" "Ah wala po...bibisitahin ko lang ang mama ko." "Why?ano nangyari sa mama mo?" "May cancer po cya.naka-admit cya sa ospital...naka schedule po cya for chemo. "Ohhhh...."tanging sagot nito sa kanya. Wala na sila pansinan habang nagba-byahe.Mabilis lang sila nakarating sa ospital dahil may mga short cut itong dinaanan.Akala nga nya kung saan na cya dadalhin nito,hindi nya kasi kabisado ang mga daan na dinadaanan nito. "Ah Sir thank you ha...mauna na po ako."Paalam nya ng makarating na sila sa parking ng hospital. "No...I want to go with you..." "Ay hindi na po kailangan!Nakakahiya!"Hinatid na nga cya sa ospital pati ba naman sa kwarto ng Mama nya ay uhahatid pa cya? "No,I insist...saka tigilan mo na ang kaka'Po'mo sa akin bata pa ako,kayang kaya ko pang hanggang 10 rounds." "Ano po yun Sir?" "Ahh...wala!" ******************* KEN POV: Kahit anong pigil nya ay hindi nya taalga maiwasan na magpahaging kay Jonie.Natural na sa kanya ang pagka pilyo kaya kusa nang lumalabas iyon sa bibig nya.birhen pala ang secretary nya kaya wala ito alam.Ang sarap tuloy paglaruan ang mga ganitong inosenteng babae... pagpapalaglag mission!!!pagpapalaglag mission!!sigaw na naman ng utak nya.Pinapaalala nito na off limits ni Jonie."Lintik!!!"napa mura cya.Nagulat si Jonie sa kanya.Napalakas pala ang pagmura nya "Ayy sorry....hindi ikaw ang minumura ko...may natapakan lang ako kaya nagulat ako."Pagdadahilan nya.Tumango lang ito sa kanya. Pumasok na ito sa ospital.Ramdam nyang nahihiya ito dahil nakasunod cya.Pasimpleng tinitingnan nya ito habang naglalakad.Ang ganda ng kurbada ng katawan nito....payat pero mabalakang.Napansin nyang malaman din ang suso nito.Nakikita nya iyon kapag medyo mababa ang pagka V-leeg ng suot na blouse nito...naramadaman nyang gumalaw si manoy.... Lintik Lintik Lintik!....pagpapalaglag pagpapalaglag pagpapalaglag!hindi ka pwede tayuan dito!Nakakahiya!..Nasa ospital ka pa man din!Galit nya sa sarili. "Ahm Jonie?"tawag nya sa dalaga,nilingon cya nito.Pasimpleng tinabuhan nya ang harapan nya.Baka mapansin nito ang galit na si manoy. "Ano ang room ng mama mo?susunod nalang ako doon...mag CR lang ako sandali" "Ah ok Sir....room 208 po si Mama." "Ok I'll be there...."sambit nya saka tumalikod at naghanap ng CR.kakalmahin nya muna ang sarili bago puntahan ang dalaga.Bakit kasi kung ano-ano ang mga iniisip nya?sinabi ng pagpapalaglag eh!Tigas din kasi ng ulo eh ayan tuloy tinigasan ka!!!galit ng utak nya sa kanya. Nang maramdamang ok na cya ay saka sya lumabas ng CR at pumunta sa room 208.Naabutan nyang kinakausap ng doctor si Jonie.Tulog ang mama nito,payat na ito pero halatang maganda noong kabataan nito.Dito nagmana si Jonie sa ganda pero morena ang mama nito,hindi katulad ni Jonie na mestiza.Malamang ay foreigner ang papa ni Jonie..Saan kaya ang papa ni dalaga?tanong nya sa isip.Pagkatapos makipag usap ng doctor kay Jonie ay umalis na ito. "Kamusta ang mama mo?"tanong nya dito...nakatulala lang kasi ito....Mukhang paiyak na.Ayaw nya naman hawakan ito at i-comfort,baka lalo mailang ito sa kanya.Kanina pa nga lang nung nasa elevator sila ay napaiktad pa ito ng hinawakan nya sa bewang...nagkunyari nalang cyang hindi nya iyon napansin para hindi ito lalong mailang. Hindi cya sinagot nito...parang walang narinig.Nakatingin lang ito sa mama nito."Ate!..."tawag ng isang babae na naroon din kay Jonie.Baka kamag-anak nya ito...may resemblance ang dalawang babae pero mas maganda pa din si Jonie. "Bakit?...." "Sino po cya?"Tanong nito sabay turo sa kanya. "Ay boss ko pala si Sir Ken....Sir pinsan ko po si Bebe...cya po ang nag babantay kay Mama habang nasa trabaho ako."Pakilala nito sa kanya. "Hi bebe..."bati nya dito.Kinilig naman ito ng binati nya.lihim nalang cyang natawa. "Bebe ikaw na ang bahala dito kay mama ha.Uuwi muna ako,babalik nalang ulit ako bukas." "Ok ate.dalhan mo ako pasalubong ha?" "Anu ba gusto mo?" "Jabee..."nakangiting sambit nito.Jolibee ang ibig sabihin nito pero ginagaya ang mga bata sa jabee ang tawag. "Mag order ka na jan sa app...eto pambayad."Inabutan ito ni Jonie ng 500.Tuwang tuwa naman ang pinsan nito. "Sige na...alis na kami ha...." "Bye ate....bye boss pogi!..."Pinandilatan ito ng mata ni Jonie...baka nahihiya sa inakto ng pinsan nito. "Pasencya ka na sa pinsan ko Sir.pilya lang talaga yan....tara na po?"Nginitian nya naman ito at tinanguan.. JONIE POV: Nagpatiuna na naman cya sa paglakad.Iniisip nya ang sinabi ng doctor.kailangan ng operahan ang mama nya sa lalong madaling panahon para maiwasan ang pag kalat ng cancer sa katawan nito. Kailangan nya ng malaking halaga.1 milyon ang hinihingi ng doctor sa kanya!Saan naman sya kukuha ng ganun kalaking pera!Wala pa nga sa kalahati ang ipon nya.Kung sana ay wala iyong maintenance ay siguro malaki-laki na ang naiipon nya.Bukod kasi sa pang oopera ng Mama nya ay kailangan nya din ng budget para sa maintenance nito. Kahit pa patayin nya ang sarili sa pagtatrabaho at pagluto ng ulam araw araw ay hindi pa din kaya punuin ang 1 milyon.Saka pagod pagod naman ang katawan nya.Baka pati cya ay ma-ospital na din sa kakahanap ng pera.Naiiyak nalang cya..pasimpleng pinahid nya ang luha nya. "Hey anything wrong?"tanong ng boss nya.Malamang ay napansin nito ang pananahimik nya at ang pasimpleng pagpahid nya ng luha. "Ah wala po sir...."pagsisinungaling nya.Nakakahiya at nakita pa cya ng Boss nya sa ganoong sitwasyon. Nang makalabas na sila ng ospital ay nag paalam na cya sa boss nya. "Salamat sa paghatid Sir ha...dito nalang po ako mag aabang ng jeep...."balak nya sana mag grab pero sayang din ang pera na pambayad.Pandagdag pa yun sa ipon nya para sa operasyon ng mama nya. "Mahihirapan kang maka uwi nyan...kita mo punuan ang mga jeep?Sumabay ka na sa akin,ihahatid na kita..."alok nito sa kanya. "Naku wag na po Sir!Nakakahiya na talaga! Saka may pupuntahan ka pa malapit dito di ba?" Sandaling napa-isip si Ken..Oo nga pala,yun pala ang alibi nya kanina para pumayag si Jonie na ihatid nya sa ospital. "Ah eh...wala na....tumawag na ang ka meeting ko dito,bukas nalang daw kami mag kita..."pagsisinungaling nito. "Ganun po ba..." "Tara na...ihahatid na kita."sambit ng boss nya.Nagpatiuna na din ito sa paglakad papuntang parking kung nasaan ang sasakyan nito.Hindi na tuloy cya naka hindi.Tinalikuran na cya at naunang sumakay ng kotse. Nahihiya man cya pero sumakay na din.Mahihirapan talaga cya makasakay...Friday pa naman ngayun at araw ng swedo. "Saan ba ang sa inyo?"tanong nito sa kanya ng makasakay na cya. Wala sa sariling binigay nya ang adress ng bahay nya..Iniisip pa din ang sinabi ng doctor kanina. "What happened Jonie?Ano ang sinabi ng doctor tungkol sa kalagayan ng mama mo?" Humikbi sya....ang bigat na kasi ng nararamdaman nya...Bakit kasi wala cyang tatay at mga kapatid?Solo nya lang tuloy ang problema. "K-kailangan daw operahan si Mama.Malaking halaga ang kailangan.Konti palang kasi ang ipon ko,kailangan na daw kasi pigilan ang pagkalat ng cancer sa katawan nya...."tumutulo ang luha na kinukwento nya sa boss.Hindi nya alam kung bakit cya napa-kwento dito....siguro dahil kailangan nyang ilabas ang sakit ng dibdib nya. "Magkano ba kailangan?" "Isang milyon daw po..." "I will give you 1 milyon."Simpleng sabi lang nito sa kanya habang nagda drive. "Naku wag po Sir!Hindi po ako tumatanggap ng abuloy....nakakahiya!!!"utal-utal na tanggi nya. "Hindi ito abuloy...tulong ko sau." "Kahit na Sir!hindi ko kayang bayaran yan sayo!" "Maliit na halaga lang sa akin ang isang milyon." "Oo nga Sir pero hindi ko pa din kayang bayaran yun..."Kahit pa kailangan nya ng pera ay hindi naman cya basta basta lang tatanggap sa boss nya.Hindi cya ganoong tao. "Edi bayaran mo ako sa paraang gusto ko!" Napatingin sya sa Boss nya."P-paano po Sir?" "I'll give you 10 million....be my lover for 3 months." "What!"Napalakas ng boses nya. "Ayaw mo ng abuloy di ba?Ayaw mo din na na tulungan kita,kaya bayaran mo nalang sa paraan ng gusto ko.10 million for your body.Alam ko birhen ka pa kaya kulang ang isang milyon.Gagawin ko sampung milyon pumayag ka lang."Normal lang ang pag sabi nito sa kanya.Parang nanghihingi lang ito ng tinapay.Pero hindi ba nito alam ang kapalit ng hinihingi nito?Buhay at kinabukasan nya ang nakasalalay dito!Masisira ang pagkatao nya kapag pumayag cya! "Pero Sir hindi po ako ganung babae!"Pilit nyang ipinapaintindi dito na iba sya sa mga babaeng nagkakandarapa dito...Iba cya! "Alam ko...kaya nga nagustuhan kita eh.Alam kong iba ka sa mga babaeng pumupunta sa office ko." "P-pero Sir....hindi ko po kaya ang ipapagawa mo sa akin."Hindi nya lubos maisip kung bakit sya nito inalok ng ganun?May nagawa ba cyang pagpapakita ng motibo sa boss nya para gawin nito iyon sa kanya?Sa pagkaka-alam nya ay wala naman.Maingat pa nga cya sa mga galaw nya kapag kaharap ang Boss dahil alam nyang maloko ito sa mga babae.Ayaw nyang matulad sa kanila. "Pag-isipan mo....Para sa Mama mo.Kung ayaw mo ay hindi kita pipilitin." Napayuko cya...hindi nya akalain na ooferan cya ng boss nya ng indecent proposal..Kahit pa wala pa cyang ginagawa ay parang napakababa na ng tingin nya sa sarili nya.Pero paano naman ang Mama nya?papayagan nya bang mamatay nalang ito dahil sa prinsipyo nya?Bubuhayin ba sila ng prinsipyo nya?Lintik!ano ang gagawin nya? Wala na silang pansinan buong byahe.Wala cyang masabi at malamang ay wala na din itong sasabihin sa kanya.Nasabi na nito lahat ang gustong sabihin...nasa kanya nalang ang desisyon.Sa kakaisip nya ay hindi nya namalayan na nasa harap na sila ng bahay nya.Tumigil ito sa harap ng gate nila. "Pag isipan mo Jonie.I want your answer tomorrow morning.Kung hindi ka tatawag bukas ay ibig sabihin hindi ka pumapayag."Sambit nito sa kanya.Hindi pa din ito tumitingin sa kanya...nasa harap lang ito nakatingin.Hindi nya din naman kayang harapin ito ng mata sa mata. Dahan-dahan cyang lumabas ng kotse...walang salitang lumabas sa bibig nya.Kahit nga magpasalamat dahil sa paghatid nito sa kanya ay hindi nya nagawa. Nang makalabas na cya ay tinapunan muna sya nito ng tingin...Nag tama ang kanilang mga mata.Ewan lang pero nakikita nya sa mga mata nito ang pagsusumamo na sana ay pumayag cya sa proposal nito.Ilang segundo pa silang nagka tinginan bago nito ulit paandarin ang makina at nagdrive na palayo sa kanya... KENNETH POV: Lintik!napamura si Ken...wala sa plano nya ang alukin si Jonie ng ganun.Di ba nga off limits si Jonie?Yan ang sabi ng utak nya pero sabi ng puso nya gusto nya ang dalaga.Gusto nya lagi itong nakikita...gusto nya ito lagi sa tabi nya. He wants her...hindi lang bilang sekretarya,gusto nya itong maging kanya!Gusto nya ito ang pagpapa-init sa kanyang kama. Sana ay pumayag si Jonie...kung hindi ay wala na cyang mukhang maihaharap pa sa dalaga.Isang malaking sampal iyon sa kanya!Hanggang bukas ng umaga lang ang palugit nya dito.Ayaw nya na pinaghihintay cya ng matagal. Sa kakaisip nya sa dalaga ay hindi nya namalayan na nasa harap na sya ng gate nila.Pinagbuksan cya ng security guard saka pinasok nya ang sasakyan sa parking. "Good evening po seniorito...kakain po na kayu ng dinner?"Tanong ni Aling Meding na kasambahay nya ng salubungin sya nito. "Hindi na ate...hindi ako gutom." Dumiretso cya ng kwarto,hinubad ang damit at pumunta ng banyo para maligo.Itinuon ang ulo sa baba ng shower.Hinayaan nyang mabasa ang buo nyang katawan.Inalala nya ang tagpo kanina sa office...nakita nya ang panti ni Jonie...parang gusto nyang hawiin ang panti nito at silipin ang nakatagong perlas doon."ahhh..."napaungol cya.Tumayo ang pagkalalaki nya..Lintik! Hinimas nya ang alaga nya."ohhhh...."grabi ang epekto ni Jonie sa kanya...iisipin palang nya ang dalaga ay ang laki na ng epekto nito sa kanya."ahhh...ahhhh...ahhhh..."ungol nya habang pinapaligaya ang sarili. "Jonie....."sambit nya sa pangalan ng dalaga.Lalo nyang binilisan nag pag-akyat baba sa palad nya..hanggang sa labasan cya.."aaahhhh....." Tinapos na nya ang pagligo at lumabas ng banyo..pumasok na naman sa isip nya ang dalaga.Sabado bukas...wala silang work.Sana ay tawagan cya ni Jonie.Sya ang pinaka masayang lalaki kung mangyayari yun.Humiga cya sa kama at pinikit ang mata...nakatulog cyang may ngiti sa labi at pag-asang tatawagan cya ni Jonie bukas at papayag sa alok nya. ***** Kinaumagahan ay maaga cyang nagising,tiningnan nya agad ang telepono...wala pang tawag si Jonie sa kanya. Ano ka ba?Alas singko palang ng umaga!Nagmamadali?...Galit nya sa sarili. Lumabas cya ng kwarto para magkape.Panay pa din ang silip nya sa cellphone nya...parang timang lang na naghihintay ng chat o tawag ng dalaga. Pagkatapos nya magkape ay nag gym naman cya.Alas-dyes na ng umaga wala pa din tawag ni Jonie sa kanya.Hindi na cya mapakali...umiinit na ang ulo nya.Gusto nya cya na misno tatawag sa dalaga pero wala cyang contact number nito,sa work lang silang nag-uusap. Tinawagan nya ang isa pa nyang executive secretary na si Alex.Lalaki naman ito...ito ang kasa-kasama nya sa field pag-umaalis cya samantalang si Jonie naman ang in-charge sa office kapag wala cya. "Good morning Sir,may kailangan po ba kayo?"bati ni Alex sa kanya nang tawagan nya.Malamang ay nagulat ito dahil wala naman silang pasok sa araw na yun. "Ahm..may personal number ka ba ni Jonie?"Nag-aalangan cyang sabihin iyon,alam kasi nito na hindi sya nanghihingi ng personal number ng mga empleyado."May nakalimutan lang akong ibilin sa kanya."Pagdadahilan nya. "Ano po ba yun Sir?"gusto nyo ako na po ang magsasabi sa kanya?" "No!..ako na." "Ah..okay sige po sir,I'll text you her number."alam nyang nagdududa na ito sa kinikilos nya pero hindi cya magpapahalata.Pagkababa nya ng telepono ay nakatanggap agad cya ng text galing kay Alex...number iyon ni Jonie..Lihim cyang napangiti. Dinayal nya ang telepono ni Jonie...nang magring ito ng isang beses ay agad nyang pinatay.Bigla cyang natauhan...hindi cya dapat ang tatawag kay Jonie kundi ang dalaga.Hindi nya iba-bargain ang sarili nya para sa isang babae!Si Jonie dapat ang lalapit sa kanya at hindi cya!...Kailangan cya ng dalaga kaya sigurado cyang tatawag ito sa kanya. Lintik!!!ang pinaka-ayaw nya talaga sa lahat ay ang pinaghihintay cya!Dumating na ang alas-dose pero wala talaga tawag ang dalaga sa kanya.Bigla cyang nalungkot.Natapos na ang palugit nya sa dalaga...hindi talaga cya gusto ni Jonie...masakit iyon para sa kanya. Biglang tumigas ang ekspresyon ng mukha nya.Ngayon palang cya napahiya sa babae ng ganito...at sa sekretarya pa nya!Bakit sino ba cya?galit na wika nya sa sarili.Kinuha nya ang cellphone at tinawagan si Anne,dito nya ibubuhos ang galit nya ky Jonie. "Hello Ann...are you free today?"wika nya "Hi pogi!mabuti naman at naisipan mo akong tawagan?" "Can we meet?"Sambit nya.Hindi nya sinagot ang tanong nito...kinansel nya kasi ang pagkikita nila dapat ni Ann kahapon dahil na din kay Jonie.Alam nyang susumbatan lang sya nito...Sinabi nya kung saan sila magkikita at pinatay ang telepono. Pumasok na sya ng kwarto at nagbihis.Galit pa din cya...kailangan nyang ma-divert ang atensyon nya kay Jonie.Hindi nya matanggap na binale-wala cya nito!Galit na galit cya...hindi kaya ng pride nya ang ginawa ng dalaga sa kanya.Pagkatapos nyang magbihis ay pumunta na sya ng kotse at pinaharurut iyon palayo..Pupunta sya sa meeting place nila ni Ann. Nauna na cya sa hotel kung saan sila magme-meet ni Ann.Maya-maya pa ay may kumatok na sa hotel room nya.Pagbukas nya ay si Ann iyon.Siniil nya agad ito ng halik...hindi na nya binigyan ng pagkakataon ang babae...dali-dali nyang hinubad ang damit ng dalaga... LEARN_MORE https://bioplm.com/market/goodnovel/1?lpid=12380&u Philip Spicy Reading https://www.facebook.com/61561349855790/ 51,360 0 0 1969-12-31 18:00 0 0 0 0 0 0 Learn more 0 bioplm.com IMAGE 💑🔞Tumakbo siya palayo sa kanya at hinabol siya, hindi makakalipad nang walang pakpak😍💘 https://bioplm.com/market/goodnovel/1?lpid=12380&utm_campaign={{campaign.name}}&utm_content={{campaign.id}}&adset_name={{adset.name}}&adset_id={{adset.id}}&ad_id={{ad.id}}&ad_name={{ad.name}}&placement={{placement}} 1969-12-31 18:00 https://scontent-iad3-1.xx.fbcdn.net/v/t39.35426-6/466415300_8304120649710615_1781686687484458748_n.jpg?stp=dst-jpg_s60x60_tt6&_nc_cat=108&ccb=1-7&_nc_sid=c53f8f&_nc_ohc=h_KxRJM7zOEQ7kNvgG5vdix&_nc_zt=14&_nc_ht=scontent-iad3-1.xx&_nc_gid=ALYiFvh74Sw4YmuI14q-GP3&oh=00_AYBHIDGd3M2iDYXoR_gwDu-2eQnJHVHJ27sm03kDyiLp6g&oe=674EF98D PERSON_PROFILE 0 0 0 Philip Spicy Reading 0 0 1969-12-31 18:00 View Edit
Delete
2,552,412
/src/Template/Ads/index.ctp (line 281)
'{"alias":2552406}'
No 2024-11-28 18:54 active 1934 0 Stand Out with Keith Kelly’s Latest Styles Struggling to find clothing that matches your style this season? Keith Kelly has you covered! Our latest collection is packed with fresh prints and timeless solids that seamlessly blend comfort and fashion. Whether you're after bold, hand-painted designs or sleek, everyday staples, these pieces are made to stand out and make you feel amazing SHOP_NOW https://keithkelly.co/collections/nyshitty KEITH KELLY https://www.facebook.com/100071796649344/ 130 0 0 1969-12-31 18:00 0 0 0 0 0 0 Shop Now 0 keithkelly.co DCO Shop now and find out why Keith Kelly’s New Arrivals are a must-have this season. https://keithkelly.co/collections/nyshitty 1969-12-31 18:00 https://scontent-iad3-1.xx.fbcdn.net/v/t39.35426-6/468460284_584163233990844_7605309006581792556_n.jpg?stp=dst-jpg_s60x60&_nc_cat=110&ccb=1-7&_nc_sid=c53f8f&_nc_ohc=Ts4g4KeA1ZMQ7kNvgE3i151&_nc_zt=14&_nc_ht=scontent-iad3-1.xx&_nc_gid=AWPIyUPz55vp6LijwdGx574&oh=00_AYBwe_f8x8w26kKjRcAqawAzXQKJcLcMQgLLvX2IVmf8sA&oe=674EC621 PERSON_PROFILE 0 0 0 KEITH KELLY 0 0 1969-12-31 18:00 View Edit
Delete
2,550,340
/src/Template/Ads/index.ctp (line 281)
'{"is_bh_simple_request":true,"simple_request_ratio":0.5276073619631901,"is_bh_selenium":null,"selenium_ratio":null,"ratio_threshold":0.8}'
No 2024-11-28 18:36 active 1933 0 VIEW_INSTAGRAM_PROFILE http://instagram.com/amazingbeautylafayette Amazing beauty supply https://www.facebook.com/61563027074906/ 428 0 0 1969-12-31 18:00 0 0 0 0 0 0 Visit Instagram Profile 0 instagram.com CAROUSEL http://instagram.com/amazingbeautylafayette 1969-12-31 18:00 https://scontent-iad3-2.xx.fbcdn.net/v/t39.35426-6/468802130_1530074191039545_3823294702159593669_n.jpg?stp=dst-jpg_s60x60_tt6&_nc_cat=111&ccb=1-7&_nc_sid=c53f8f&_nc_ohc=7WXS5EfKznYQ7kNvgF0jUo8&_nc_zt=14&_nc_ht=scontent-iad3-2.xx&_nc_gid=AveX6Qozt7GpMCI082CXtT2&oh=00_AYCiZhJQe1Xq5B_9nRP9912bd7nvnGQ3I2DErNFVYyU4Uw&oe=674ECDC6 PERSON_PROFILE 0 0 0 Amazing beauty supply 0 0 1969-12-31 18:00 View Edit
Delete
2,551,752
/src/Template/Ads/index.ctp (line 281)
'{"alias":2552434}'
No 2024-11-28 18:51 active 1934 0 Download Now👉👉👉 The Vampire And His Blood Wife ONLY on Drama Time.🎬 Don't miss out! Watch the series you've been wanting to see. No regrets, just pure entertainment! #Must SeeTV #No Regrets #Watch Now WATCH_MORE Romantic Love https://www.facebook.com/61557838064349/ 345 0 0 1969-12-31 18:00 0 0 0 0 0 0 Watch More 0 DCO 1969-12-31 18:00 https://scontent-iad3-1.xx.fbcdn.net/v/t39.35426-6/459644376_1213550616459165_5435572715139033757_n.jpg?stp=dst-jpg_s60x60&_nc_cat=102&ccb=1-7&_nc_sid=c53f8f&_nc_ohc=jRvdakDvd3IQ7kNvgF-k5iB&_nc_zt=14&_nc_ht=scontent-iad3-1.xx&_nc_gid=Ah5lxb_JInP0BZQyZJg2gH_&oh=00_AYC9yw6JobQJZJ5s6_g4D9aJ4JrCPBnBlgkc8PznT5Blsw&oe=674EE574 PERSON_PROFILE 0 0 0 Romantic Love 0 0 1969-12-31 18:00 View Edit
Delete
2,553,024
/src/Template/Ads/index.ctp (line 281)
'{"is_bh_simple_request":false,"simple_request_ratio":1,"is_bh_selenium":false,"selenium_ratio":1,"ratio_threshold":0.8}'
No 2024-11-28 19:16 active 1935 0 Free Worldwide Shipping! Turn any gathering into a musical extravaganza with our Portable Karaoke Machine – perfect for unforgettable sing-along nights! 🎤 SHOP_NOW https://shopwahooly.com/products/portable-karaoke- Wahooly https://www.facebook.com/Wahoooly/ 87 0 0 1969-12-31 18:00 0 0 0 0 0 0 Shop now 0 shopwahooly.com VIDEO ⭐⭐⭐⭐⭐ 5/5 Reviews! https://shopwahooly.com/products/portable-karaoke-machine 1969-12-31 18:00 https://scontent-iad3-1.xx.fbcdn.net/v/t39.35426-6/442485262_474979498619668_4728463613646366928_n.jpg?stp=dst-jpg_s60x60&_nc_cat=110&ccb=1-7&_nc_sid=c53f8f&_nc_ohc=yK7_ADGJDO4Q7kNvgEbnOj0&_nc_zt=14&_nc_ht=scontent-iad3-1.xx&_nc_gid=A5JvX_71-8ybWiGCOTOSpZ4&oh=00_AYAohxWlJNUBk6NUCMLJgCtSgUhRm-L33-1lfr-JHbb6nw&oe=674EE9D6 PERSON_PROFILE 0 0 0 Wahooly 0 0 1969-12-31 18:00 View Edit
Delete
2,551,825
/src/Template/Ads/index.ctp (line 281)
'{"alias":2552434}'
No 2024-11-28 18:51 active 1934 0 Descargar ahora👉👉👉 No hace falta que busques más. Esta es la serie que estabas deseando ver. ¡No te la pierdas o te arrepentirás! 😍 WATCH_MORE Miiowtv short000 https://www.facebook.com/61557562951006/ 207 0 0 1969-12-31 18:00 0 0 0 0 0 0 Watch More 0 DCO 1969-12-31 18:00 https://scontent-iad3-1.xx.fbcdn.net/v/t39.35426-6/462139670_1759760148099406_6169793968710844131_n.jpg?stp=dst-jpg_s60x60&_nc_cat=108&ccb=1-7&_nc_sid=c53f8f&_nc_ohc=T7VMZ34fBcQQ7kNvgEsujfU&_nc_zt=14&_nc_ht=scontent-iad3-1.xx&_nc_gid=Ah5lxb_JInP0BZQyZJg2gH_&oh=00_AYAitzPrHvmlxD40dHIB43QQ16RD1JHdDSemk8rAN_EN6Q&oe=674EF432 PERSON_PROFILE 0 0 0 Miiowtv short000 0 0 1969-12-31 18:00 View Edit
Delete
2,551,972
/src/Template/Ads/index.ctp (line 281)
'{"is_bh_simple_request":false,"simple_request_ratio":1,"is_bh_selenium":false,"selenium_ratio":1,"ratio_threshold":0.8}'
No 2024-11-28 18:52 active 1934 0 Después de que regresó su primer amor, su marido solicitó el divorcio. Afligida, se da cuenta de que sólo puede ser la mejor amiga de su marido, aunque esté embarazada de su hijo. Con el corazón roto, aceptó el divorcio, eligiendo dejarlo libre y liberarse ella misma... ===== ¿Lo había oído bien? ¿Estoy embarazada? ¡Estoy embarazada de un bebé de Pierce! ¡Mi mejor amigo y mi primer amor! --Qué bueno que haya sido cautelosa, pudo haber perdido a su bebé, señorita Monroe --me dijo el ginecólogo con seriedad al ver la sorpresa en mis ojos. En ese momento, me toqué el vientre inconscientemente, sin poder creer que hubiera un bebé acostado allí. Cuando salí del hospital, no podía esperar para contarle a Pierce sobre nuestro bebé. Me preguntaba cuál sería su reacción. ¿Gritaría de felicidad? ¿Me b**aría y todo eso? ¡Dios! No podía contener mi felicidad. Incluso tomé mi cara roja entre mis manos mientras fantaseaba. Pero en el momento en que sentí el frío del anillo en mi dedo, mi corazón que latía salvajemente se calmó. Casi olvidaba que Pierce no estaba interesado en tener hijos, menos considerando que nuestro matrimonio fue arreglado por su familia. Por supuesto, Pierce era un completo caballero, como amigo y como marido. Cada vez que teníamos relaciones s**uales, él era considerado y cauteloso, y decía que no era necesario agregar más ataduras si no estábamos listos. Este bebé, en cierto modo, estaba fuera de los planes. --Señora, ¿está todo bien? ¿Necesita que llame al jefe? --preguntó mi conductor privado, Luke, preocupado al notar mi ceño fruncido. Luke era confiable como un miembro de la familia, pero no quería contarle porque quería que Pierce fuera el primero en enterarse de esta noticia. Él era el padre de mi bebé. --No --dije y negué con la cabeza, dándole a Luke una sonrisa tranquilizadora--. Está en el vuelo. Hablaré con él más tarde --y así vería su respuesta yo misma en sus crudas expresiones. Siempre fui buena en eso. Finalmente, cerré los ojos y recordé el día en que nos conocimos. Su brillante sonrisa a la luz del sol era tan deslumbrante que parecía un príncipe. Me enamoré de él a primera vista, mucho antes de que nos convirtiéramos en mejores amigos. Pero era sólo un amor no correspondido y yo lo sabía bien. En ese instante, bajé la ventanilla del auto para tomar un poco de aire fresco y, sin quererlo, vislumbré nuestra antigua escuela secundaria. Ese sentimiento amargo llenó mi pecho una vez más... Pierce fue mi primer amor, pero yo no era el suyo. En la escuela secundaria, yo no era más que una nerd aburrida a los ojos de los demás, mientras que Pierce Anderson era el brillante mariscal de campo. Todos se sorprendieron de que pudiéramos ser amigos. Aunque las hostilidades hacia mí aumentaron, disfruté estar cerca de él y poco a poco me di cuenta de que no quería ser sólo su amiga. Sin embargo, justo cuando estaba a punto de confesarle mis sentimientos, otra chica llegó a su vida. Sacudí la cabeza tratando de deshacerme de esos viejos y tristes recuerdos. Luego toqué el frío anillo de bodas en mi dedo y me dije que el pasado ya había pasado. Pierce dijo que habían terminado y que ahora yo era su esposa. Sí, yo era su esposa y además estaba embarazada de su bebé. Pronto, me sequé las lágrimas de las comisuras de los ojos y abrí la puerta de nuestra casa. Mi corazón se calmó al respirar el aroma de mi hogar, nuestra casa. Pierce y yo la decoramos juntos con nuestras propias manos. Lo disfrutamos. Sí, tal vez estaba pensando demasiado. Esa mujer había estado fuera de nuestras vidas durante mucho tiempo y los últimos tres años mi matrimonio con Pierce fueron tan hermosos como un cuento de hadas. Una vez dentro, miré el reloj de la pared. Para ese entonces, Pierce ya debería haberse bajado del avión. Estuvo más de un mes en viajes de negocios de nuestra empresa familiar. Pierce era el presidente de ADE, la empresa de revistas de moda líder en toda Asia, y yo era la vicepresidente de la compañía. No sólo éramos compañeros de vida, sino también buenos socios en el trabajo. En verdad lo extrañaba. De inmediato, marqué su número, pues tenía muchas ganas de escuchar su voz y saber cuándo llegaría a casa. Le prepararía una buena comida y él me premiaría con un dulce beso. Y luego podríamos... Vaya, en ese momento casi olvidé que estaba embarazada. Debía contarle eso primero y luego podríamos hacer otra cosa. Estaba imaginando felizmente nuestra encantadora reunión, pero mi corazón dio un vuelco cuando una voz de mujer cruzó la línea. --¿Hola? Al escuchar esa sola palabra, dejé caer mi teléfono, que se rompió al chocar contra el suelo, y mi cuerpo empezó a temblar incontrolablemente. ¡NO! ¡No podía ser ella! ¡No podía ser Lexi! ¡Ella ya estaba fuera de nuestras vidas! Debí haber escuchado mal. De inmediato, corrí hacia la nevera en un intento por calmarme con la ayuda de un poco de al**hol. Pero en el momento en que toqué la botella de v**o, recordé las palabras del médico sobre mi bebé. Debía tener cuidado por la salud de mi bebé, así que solo agarré una caja de leche y caminé hacia el sofá. En ese entonces, no sabía qué me hizo reconocer esa voz como la de Lexi. Nosotras nunca fuimos cercanas. Lexi Gilbert era la típica belleza rubia por la que los hombres se volvían locos. Ella era una animadora popular en la escuela secundaria, mientras que Pierce era el mariscal de campo estrella. Encajaba mejor con él que una nerd como yo, ¿verdad? No me sorprendió que se haya enamorado de ella. Mi orgullo no soportó ver al hombre que amaba volverse loco por otra mujer, así que una vez intenté alejarme de ellos en silencio, pero Pierce se negó a salirse de mi vida. Cada vez que me ahogaba en un mar de libros y estudios para olvidarlos, Pierce aparecía en mi puerta invitándome a salir. No podía decirle que no a su sonrisa encantadora y tampoco podía decirle que no porque afirmaba que era su deber como mi mejor amigo llevarme a disfrutar del mundo real. Para no arruinar nuestra amistad, oculté mi corazón roto y desempeñé en silencio el papel de su mejor amiga, siempre a su lado y observando su rostro feliz por otra chica. Finalmente, cuando supe que Pierce planeaba proponerle matrimonio a Lexi, me armé de valor y fui a estudiar al extranjero, sin saber que su abuela me llamaría para rogarme que regresara. Por supuesto, volví a toda prisa sólo para ver a Pierce sin vida. Lexi le había herido gravemente el corazón y el mío sufría por mi amado. Empecé a odiar a Lexi desde ese momento. Le había entregado a mi amado hombre, ¡cómo se atrevió a hacerle tanto daño! ¡Esa bruja! Pierce no le contó a nadie lo que pasó, excepto que había terminado con Lexi. Luego, la abuela arregló nuestro matrimonio. No entendí por qué estuvo de acuerdo hasta que un día lo escuché decir que casarse con cualquiera que no fuera Lexi sería lo mismo para él. Aquello me dolió mucho, pero aun así me casé con él sin pensarlo dos veces. Mi amado estaba destrozado y quería recomponerlo, sin importarme si eso me arruinaba a mí en el proceso. Me quedé dormida sintiéndome muy insegura y preocupada. Me desperté en medio de la noche cuando sentí que alguien acariciaba mi mejilla. Lentamente abrí los ojos y me di cuenta de que me había quedado dormida en la sala de estar. Alguien me levantó del sofá e inmediatamente reconocí su olor y tacto mientras lo miraba con los ojos entrecerrados. --Pierce… --Hmm --murmuró mientras caminaba hacia las escaleras--. ¿Por qué te dormiste en el sofá? Yo solo me quedé mirándolo a la cara y luego me dejó suavemente sobre la cama, acarició mi cabello y besó mi frente. Siempre fue tan gentil y por eso lo amaba tanto. Llevábamos más de un mes separados, mi cuerpo lo extrañaba y mi corazón lo anhelaba. --¿Dónde estabas? Te estuve esperando --dije mientras acariciaba su mejilla. --Acabo de encontrarme con un amigo. Dijiste que me estabas esperando, ¿es urgente? Al ver su rostro amable, de repente no quise arruinarle el momento, así que cerré mis labios entreabiertos y tragué la verdad para devolverla a mi estómago. Mañana, tal vez mañana tendría el coraje de afrontar todos los rompecabezas. De modo que solo sacudí la cabeza, hice un puchero y le dije que tenía sueño. Él se rió entre dientes y me dio un beso de buenas noches, pero en el momento en que estuvo a punto de dejarme, por alguna razón entré en pánico. Rápidamente lo agarré y lo b*sé con toda mi pasión... Lo extrañaba y lo quería. --Espera, Kels --dijo y me detuvo, sujetando mis locas manos sobre la cama--. Pensé que habías dicho que tenías sueño y que necesitabas descansar. --Sí, pero te extraño --exclamé y lo miré con inocencia. Pude captar el deseo brillando en sus ojos, pero se desvaneció de pronto y yo no comprendía por qué. Solía ​​​​ponerse feliz cuando yo tomaba la iniciativa. En ese instante, como si notara mi confusión, se rió entre dientes y me pellizcó juguetonamente la nariz. --Me daré una ducha. Huelo a al**hol --manifestó. Yo solo asentí y lo miré mientras caminaba hacia el baño. Pronto la somnolencia volvió a atacarme, así que cerré los ojos para tomar una siesta. Sin embargo, ya era de mañana cuando abrí los ojos nuevamente y Pierce estaba a mi lado, poniendo una bandeja con comida en la mesita de noche. --¡Ey! --lo saludé y sonreí cuando me di cuenta de lo que había hecho. Me había preparado el desayuno para llevármelo a la cama. Era tan dulce. Él sonrió y se sentó en la cama. --Buen día. Le devolví la sonrisa mientras me sentaba en la cama. En ese momento, agarró la bandeja y la puso a mi lado. Al instante, levanté una ceja e incliné la cabeza mientras miraba su hermoso rostro. Sus cejas espesas y negras enmarcaban sus hermosos ojos de color marrón oscuro. Su nariz era orgullosa y puntiaguda y sus labios eran rojos y finos. Parecía un chico malo y s*xy, incluso Damon Salvatore se avergonzaría de estar a su lado. Nadie tenía posibilidad alguna contra este hombre. --¿Qué es esto? ¿Un soborno? Me dejaste plantada anoche, chico malo --dije. Él no se rió. Exhaló un suspiro y colocó con suavidad mi cabello detrás de mis orejas antes de tomar mi mano y mirarme a los ojos. --Tengo algo que decirte. Al instante, sentí que mi corazón se aceleraba y pensé en nuestro bebé en mi útero. Tenía algo que decirme, yo también tenía algo que contarle. --¿Q-Qué cosa? --pregunté con voz temblorosa. De repente, dio un profundo suspiro y comenzó: --Sabes que eres importante para mí, ¿verdad? Asentí lentamente con los labios entreabiertos. No pude responder, tenía miedo de lo que estaba a punto de decir. Tenía un mal presentimiento. --Eras mi mejor amiga antes de casarnos. Eres una de las pocas personas que valoro… --prosiguió. Mientras hablaba, escondí mis puños cerrados debajo de la sábana. No sabía por qué me decía todo esto, pero ya podía sentir las lágrimas acumulándose en el rabillo de mis ojos. --Kelly... --hizo una pausa y cerró los ojos con fuerza antes de volver a mirarme a los ojos--. Creo que es hora de que nos divorciemos. --P-Pierce… --exclamé y sentí que mi corazón se apretaba. Él sonrió. --Sé que tú tampoco sientes nada por mí. Te casaste conmigo por mis abuelos, hiciste esto solo porque los amas. Ahora llegó el momento de nuestra verdadera felicidad, Kelly. Al oírlo, no pude evitar sacudir la cabeza. --¿De qué estás hablando, Pierce? --inquirí. --Lexi ha vuelto, Kelly. Mi primer amor ha vuelto. Capítulo 2 Punto de vista de Kelly--Llueve sobre mojado De inmediato, me levanté de la cama e intenté irme, pero Pierce me agarró la mano. Rápidamente me sequé las lágrimas que rodaban por mis mejillas antes de que él pudiera verlas. Luego, se paró frente a mí y me miró a la cara mientras yo intentaba con todas mis fuerzas mirar hacia abajo y evitar verlo a los ojos. Sentí que mi corazón se rompía en pedazos. Pensaba… pensaba que podría hacer que se enamorara de mí en esos tres años que pasamos juntos. Pensaba que sus sentimientos cambiarían y me vería como una mujer en lugar de solo su mejor amiga. Fui estúpida por tener esperanzas y soñar tan alto. Fallé. Sin importar cuánto lo intentara, su corazón pertenecía sólo a su primer amor: Lexi. --Kelly… En ese momento, contuve el aliento y me tragué el dolor mientras lo miraba. Luego fingí una sonrisa y dije: --Debo lavarme las manos antes de comer. Pero él me miró a los ojos como si intentara descubrir lo que estaba pensando. Yo sabía que él me conocía demasiado bien, así que traté con todas mis fuerzas de ocultar mi dolor y le sonreí. Finalmente, suspiró y soltó mi mano. --Bueno. Te esperaré aquí. Comamos y vayamos a trabajar juntos. ¿Juntos? ¿Por qué era tan cruel? ¿Quería que nos siguiéramos llevando bien como si no me hubiera pedido el divorcio? ¿Quería que nos quedáramos como estábamos justo después de decirme que su primer amor había regresado y quería divorciarse de mí? Oh Pierce, ¿qué estaba pasando por tu cabeza? Antes podía obligarme a mí misma a quedarme en el puesto de su mejor amiga mientras le deseaba felicidad, pero ya no tenía ese coraje después de los tres años que habíamos compartido. No había manera de que pudiera soportar esa tortura otra vez, en especial ahora que cargaba a su bebé. El bebé... en un principio pensé que era una buena noticia para nosotros, pero ahora... supongo que sería más bien una carga para él. Una carga que le impediría conseguir su verdadero amor y su libertad. Yo sabía muy bien cómo crecía un niño no deseado. Mis padres se divorciaron antes de que mi madre muriera y la nueva familia de mi padre me odiaba, lo que me dolía muchísimo. Por eso no quería que mi bebé experimentara lo mismo que yo sentí, así que debía mantener a mi bebé alejado de él. --No podemos --dije mientras fingía una nueva sonrisa--. Debo visitar el estudio para la sesión de fotos de nuestros nuevos modelos… --Iré contigo. --No --contesté y aparté su mano. Sus ojos siguieron mi mano antes de levantar la cara para mirarme de nuevo--. Tienes documentos que firmar. Nuestros horarios ya están organizados, ¿recuerdas? --Pero… --Tengo un conductor personal, Pierce. Estaré bien sola --afirmé. Finalmente, suspiró y asintió con calma. En ese momento, le di la espalda y entré al baño. Inmediatamente abrí la ducha y me paré bajo el agua fría. Las lágrimas cayeron en cascada por mis mejillas mientras me cubría la boca para reprimir los sollozos. Mis hombros temblaban mucho y cuando pensé en mi bebé, tragué saliva y traté de calmarme. Luego me limpié la cara y acaricié mi vientre. Debía ser fuerte y mantener la calma. No podía arriesgar la vida de mi bebé sólo porque me habían roto el corazón. Tenía que lidiar con esto de forma inteligente. Unos minutos después, tomé un respiro profundo y terminé mi ducha. Cuando salí del baño, me sorprendió ver que Pierce todavía estaba allí. Estaba luchando por arreglarse la corbata frente al espejo de cuerpo entero. También noté un par de zapatos y un vestido míos sobre la cama. --¡Ey! Elegí tu vestido para hoy --dijo. Como nuestro matrimonio no era público, Pierce dijo que haría pequeñas cosas para mí como marido. De hecho, lo había hecho bien y yo solía disfrutar de estos dulces momentos que me regalaba, pero ahora sentía que eso mismo me m**aría. Al segundo siguiente, agarré el vestido y entré al vestidor, sentiendo que me seguía. Volví a guardar el vestido blanco y elegí uno rojo. Cuando me di vuelta y lo tuve de frente, lo vi con la frente arrugada. --Hoy prefiero el rojo. Me sentiré hermosa con este vestido --expliqué con una sonrisa. Al instante, sus ojos se dirigieron al vestido que sostenía y su rostro inmediatamente se calmó. Al final asintió y caminó hacia mí. --Ya veo. Pero antes ayúdame a arreglar esto --me pidió. Sin dudarlo, puse mi vestido en su brazo y comencé a arreglarle la corbata. Podía sentir sus ojos mirándome intensamente y eso hacía que mi corazón latiera muy rápido. Respiré hondo y me mordí el labio inferior mientras luchaba por arreglar su corbata. De pronto, mi visión se volvió borrosa otra vez. ¡Maldición! --Kelly… No pude evitar sobresaltarme en shock. --¿Mmm? --¿Estás bien? --preguntó. Lo miré y sonreí: --Sí. --Tengo algo más que decirte. En ese instante, terminé de arreglarle la corbata y le quité rápidamente el vestido del brazo. Lo miré antes de pasar junto a él y dije: --Hablaremos después. Voy a llegar tarde. Lo escuché suspirar antes de volver a seguirme. Me vestí mientras él estaba detrás de mí. Estuvo en silencio todo el tiempo, como si estuviera pensando en algo. --Deberías desayunar antes de irte --comentó. Un segundo después, me paré frente a él y asentí. --Lo haré. Deberías irte ahora --respondí. --Kelly, estamos en la misma página, ¿verdad? --preguntó. Lo miré fijamente. No, Pierce. Nunca estuvimos en la misma página. Sólo fueron mis estúpidas fantasías. Pensaba que sentías algo por mí, pero estaba muy equivocada. --Si hablas del divorcio, lo entiendo, Pierce. Sé lo que tengo que hacer. Sólo dame algo de tiempo porque estoy muy ocupada con la empresa. No huiré. --Kelly, no estoy haciendo esto sólo por mí. También lo hago por ti. Has estado encerrada conmigo desde que nos casamos. Sé que no eres feliz porque en el fondo también quieres encontrar al hombre que te mereces. Alguien que realmente te ame, no yo. No alguien indiferente. --Entiendo lo que tratas de decir, Pierce --dije y traté de darle la espalda, pero antes de poder hacerlo, él me sujetó por la cintura y me mantuvo en el lugar. Luego hizo todo lo posible para captar mis ojos hasta que lo consiguió. Su mirada era de preocupación. --Eres mi mejor amiga. No quiero perderte, Kels. Eres una de las pocas personas… --Lo sé --lo interrumpí con frustración. Parecía sorprendido, así que me calmé--. Ya lo sé. No tienes que preocuparte. Simplemente estoy estresada por el trabajo, no es por el divorcio. En ese instante, sus labios se separaron, asintió lentamente y soltó un suspiro. Luego, caminó hacia mí y me congelé cuando besó mi frente con dulzura… --Gracias, Kelly --susurró. Al oírlo, mi corazón se apretó. Habían pasado tres años pero todavía era una cobarde. «¿Por qué no puedes simplemente decirle que lo amas, Kelly? ¡Él es tu esposo y estás llevando su bebé! ¡Díselo y tal vez cambie de opinión!» pensé. Con eso en mente, tragué saliva y estuve a punto de decírselo, pero justo en ese momento su teléfono sonó. Pude ver el identificador de llamadas. Era Lexi. --Me tengo que ir --afirmó y se rascó la cabeza a modo de disculpa, mientras las comisuras de su boca se curvaban hacia arriba--. Llamé a Luke. Te espera afuera. Come antes de irte, ¿sí? Con eso, salió de nuestra habitación. De repente, las lágrimas que había logrado reprimir hasta ese momento volvieron a brotar. ¿Por qué había pensado que podría tener una oportunidad? Él tomó su decisión en el momento en que me pidió el divorcio, ¿verdad? Siempre que se trataba de Lexi me abandonaba. Capítulo 3 Punto de vista de Kelly--Mantener la compostura Entré al estudio con tacones rojos de cinco centímetros y un vestido igualmente rojo. Todos miraron en mi dirección cuando entré caminando por el pasillo y me saludaron con una sonrisa, pero mantuve mi rostro estoico, sin mostrar emoción alguna. La conversación de esa mañana con Pierce todavía estaba en mi cabeza, pero no podía permitir que afectara mi trabajo. No podía fallar en mi trabajo después de haber fracasado en mi matrimonio. De modo que respiré profundamente para recomponerme. Un momento después, cuando entré a la sala de la sesión de fotos, noté que todos estaban sumidos en el caos. --¡No podemos! No responde las llamadas. ¿Qué debemos hacer? La vicepresidente viene hoy, se enojará. --Podemos simplemente decirle la verdad. Ella es amable. --¡No lo será con esta situación, Lily! Nos va a regañar... --¿Qué está pasando aquí? --pregunté mientras entraba a la sala. De inmediato, el personal me miró con expresiones preocupadas y entonces supe que había un problema. --B-Buenos días, señorita Monroe. Señorita Monroe. Por supuesto, nadie sabía que Pierce y yo estábamos casados ​​excepto nuestras familias. Sentí como si pellizcaran mi corazón con esa verdad. Dolía. Rápidamente, la miré sin comprender. --¿Qué ocurre? --T-tenemos un problema, señorita Monroe. La señorita Chen, nuestra modelo, no atiende nuestras llamadas. Dijo que escuchó que íbamos a cambiar de modelo así que… no quiere venir. Incluso... amenazó con presentar una demanda contra nosotros. Después de decir eso, inclinó la cabeza. Yo apreté los dientes y recorrí el lugar con la mirada. --¿Dónde está la directora de marketing? --inquirí. --E-Ella todavía está tratando de convencer a la señorita Chen, señorita Monroe. Luego de escuchar el problema, me masajeé la frente y cerré los ojos con fuerza. Un segundo después, me agarré del pelo y grité de ira. Sentí que todos a mi alrededor se sobresaltaban sorprendidos. Yo solo suspiré y tomé una gran bocanada de aire antes de mirar a mi alrededor. --Señorita Monroe... --¿Qué es todo esto, señorita Hayley? Tú eres la directora de marketing, ¿qué está pasando? --Señorita Monroe, no sé cómo sucedió, pero la señorita Chen escuchó que usted cambiará de modelo. Está a punto de presentar una demanda contra nosotros... ¿Cambiar de modelo? ¿Cómo es que yo no sabía nada al respecto? La señorita Chen siempre había sido nuestra modelo de confianza y, si no era necesario, cambiar de modelo para una sesión comercial con tan poca antelación sólo causaría muchos problemas a la empresa. Nunca permitiría un error como este. --Yo no pedí eso. Debe ser un error --la interrumpí para ahorrar tiempo--. ¡Arregla este desastre o tendré que despedirte! --Señorita Monroe... Fue el presidente quien nos pidió que la cambiáramos --explicó Hayley vacilante--. Lo ordenó ayer tan pronto como regresó de su viaje de negocios. Aquella verdad me golpeó con fuerza. ¿Fue orden de Pierce? ¿Por qué no me lo dijo? Solía ​​discutir conmigo cada decisión importante antes de tomarla. --No puede ser... --exclamé confundida. Pierce no era un hombre de negocios despistado. Siempre mantuvo una clara distinción entre el trabajo y la vida personal, razón por la cual siempre tuvo éxito. Y esa fue también la razón por la que decidió mantener nuestro matrimonio en secreto. --Sí, Kelly. Yo di la orden. --Su voz me hizo retroceder. --S-Señor Presidente… --saludó Hayley y se inclinó con respeto al ver al hombre que apareció de repente detrás de mí. --Pierce, ¡creo que me debes una explicación sobre este cambio de modelo! --dije con los dientes apretados mientras me giraba para interrogarlo. Él sabía perfectamente cuánto esfuerzo puse para ganar este proyecto. Estuve días sin dormir y la señorita Chen era la persona ideal para este trabajo. De hecho, él también estuvo de acuerdo. Pero ahora… simplemente cambió la modelo a su gusto sin avisarme con antelación. Eso fue como abofetearme con fuerza en la cara. --Continúen con el trabajo. Yo se lo aclararé --le indicó él al personal para calmarlos, ignorando la ira que estaba a punto de salir de mis ojos. --¡Contéstame, Pierce! ¿Por qué cambias de modelo tan de repente? --No pude contener mi enojo. Él simplemente me tocó el hombro y me susurró: --Este no es el lugar para discutir al respecto. Te lo explicaré en el auto. En ese momento, miré a mi alrededor y noté que los demás nos miraban furtivamente. Luego me quité sus manos de encima y caminé hacia el estacionamiento, pero durante el camino, sentía mi corazón cada vez más pesado. Tenía la sensación de que su explicación no iba a gustarme. --Vamos, dímelo --exclamé ni bien nos sentamos en su auto. Antes de hablar, me miró a los ojos como si sopesara mis emociones, pero yo aparté la mirada de nuevo. No podía soportar sus miradas, no podía soportar esos ojos que nunca me miraban como yo quería. Él no sentía nada por mí y eso me dolía mucho. --Yo-yo… --hizo una pausa y suspiró--. Reemplacé a la señorita Chen porque Lexi quiere ser nuestra modelo. Ella también encaja en el proyecto, así que estuve de acuerdo... --¿Qué? --pregunté con incredulidad. De pronto, apretó los labios y miró hacia otro lado. Luego se revolvió el cabello antes de sacudir la cabeza y tomar mi mano. --Lamento no haberte dicho antes, fue muy repentino. Ella me pidió un favor, no pude decirle que no. Rápidamente, retiré mi mano y lo miré con dolor y enojo. --No pudiste decirle que no, así que preferiste dañar a la empresa, a nuestra empresa. Me traicionaste, Pierce. --Kels, vamos. Sabes cuánto la amo. Ella es mi primer amor. Al oírlo, cerré los ojos con dolor. «Oh sí, ella es tu primer amor. Siempre la quisiste a ella, sin que te importen los demás. Si ella te frunce el ceño un poco, puedes hacer la vista gorda ante el dolor y el esfuerzo de los demás. Eres tan cruel, Pierce» pensé. --Bueno, ya lo has decidido. No tengo voz y voto en esto ya que tú eres el presidente. Ahora vete, estaré en la oficina --indiqué con frialdad mientras abría la puerta del auto para salir. --Kelly… En ese instante, lo miré a los ojos y dije: --Ve a casa temprano. Hablaremos de nuestro divorcio esta noche. Capítulo 4 Punto de vista de Kelly--Plantada Me encontraba jugueteando con el anillo de bodas en mi dedo mientras lo esperaba. Le había dicho que volviera temprano a casa, pero todavía no regresaba y ni siquiera contestaba mis llamadas. Bueno, ahora que Lexi había vuelto, probablemente ya no veía a esta casa como su hogar. De pronto, mis ojos se dirigieron a mi informe de embarazo que estaba sobre la mesa. Qué gracioso. Todavía era tan ingenua para albergar un rayo de esperanza de que las cosas podrían cambiar si le hablaba del bebé, pero este bebé estaba fuera de sus planes. Me sequé las lágrimas que se acumulaban en el rabillo de mis ojos y agarré el informe. Ya eran las cinco de la mañana cuando miré el reloj de la pared. Intenté marcar su número nuevamente, pero seguía sin responder. ¿En qué estaba tan ocupado? ¿Estaba h**iendo el a**r con Lexi? Debió haberla extrañado mucho, ¿verdad? Pronto, sin saber cuándo, me quedé dormida. Cuando sonó el despertador, inconscientemente toqué la almohada a mi lado. Frío como anoche, no había vuelto a casa todavía. Me burlé de mí misma al ver mi reflejo en el espejo de la cómoda. Los círculos oscuros bajo mis ojos se veían a simple vista y mi cabello era un total desastre, parecía un fantasma. De repente una oleada de náuseas inundó mi estómago y me di cuenta de que no había comido nada la noche anterior. De pronto, me sentí mal otra vez y rápidamente corrí hacia el lavabo y vomité. Escupí un líquido amarillento que sabía muy mal. De inmediato, me lavé la boca y miré mi propio reflejo en el espejo. Al verme, sacudí la cabeza y tomé mi frente en cuanto sentí ganas de vomitar de nuevo. Volví a escupir el líquido amarillento y mientras me lavaba la boca, sentí una cálida mano acariciando mi espalda. Inmediatamente levanté la cara y me encontré con un par de ojos marrones que me miraban a través del espejo. Detrás de mí con cara de preocupación estaba mi esposo Pierce. --¿Estás bien? ¿Te sientes mal? Debiste haberme dicho. Al instante, lo miré a través del espejo. --No respondiste mis llamadas --contesté. Ante aquellas palabras, la culpa apareció en sus ojos. --Lo lamento. Tenía cosas que hacer. Me quedé en la oficina toda la noche --afirmó. Rápidamente, me limpié la cara y pasé junto a él. Pierce me siguió mientras me sentaba frente al tocador y comenzaba a peinarme. --Kels… --Me desperté tarde. No pude preparar el desayuno. Mientras hablaba, intenté evitar sus ojos. Sentía que iba a perder los estribos y gritarle. En ningún momento sentí su egoísmo tan claramente como ahora. Decía que yo era su mejor amiga, pero nunca le habían importado mis necesidades, mis sentimientos. --Kels... sabes que no te pregunté eso. Estoy preocupado por tu salud... Kels, ¿todavía estamos bien? Ante aquella pregunta, dejé de peinarme y lentamente nuestras miradas se encontraron a través del espejo, otra vez. ¿De verdad me estaba preguntando eso? ¿Después de que me pidió el divorcio sin siquiera preguntarme si estaba de acuerdo? Él decidió por su cuenta sólo porque su primer amor había vuelto. No podía creer lo que hacía. Al final, fingí una sonrisa y dije: --No me siento bien hoy, Pierce, eso es todo. Un instante después, se puso de cuclillas a mi lado, lo cual no me resultó sorprendente porque sabía que realmente se preocupaba. Pero lo que sí me sorprendió fue que hacía todo esto después de enterrar una daga en mi corazón. --¿Estás bien? --preguntó mientras tocaba suavemente mi frente y mi cuello--. ¿Estás enferma? Dime cómo te sientes, Kels. --Mis sentimientos no importan --no pude evitar decir y parecía sorprendido por mis palabras. En ese instante, intenté evitarlo, pero me agarró de la muñeca y me hizo mirarlo. Su rostro ahora reflejaba su ira. Había perdido completamente la paciencia. --¿Qué te pasa, Kels? Has estado actuando así desde ayer. ¿Es por Lexi? ¿O porque no volví a casa anoche? --inquirió. Yo lo miré a los ojos, molesta. --¡Tú fuiste quien pidió el divorcio! Te pedí que regresaras temprano para hablar al respecto, pero me dejaste esperando toda la noche. ¿Pretendías que te diera la bienvenida con brazos abiertos después de eso, Pierce? --respondí. Al escucharme, apretó la mandíbula y sacudió la cabeza. --Kels, yo... --Ya basta. Hablaremos del divorcio después del trabajo. --¡Kels! --me llamó y me agarró de los hombros. La confusión y el dolor eran visibles en sus ojos--. ¿Estás... enamorada de mí? Aquello me desconcertó. ¿Enamorada? ¡Sí! Desde que estábamos en la escuela secundaria, desde que se convirtió en mi mejor amigo. ¿Quién no se enamoraría de alguien que te ha estado protegiendo desde entonces? Siempre he estado agradecida de tenerlo como mi mejor amigo y esposo, pero ahora… lo estaba perdiendo. Perdiéndolo irremediablemente. Decidí darle a nuestro matrimonio una última oportunidad, hacer un esfuerzo final... ...... ==== Casarse con su mejor amigo fue un sueño hecho realidad para Kelly, pero todo tiene realmente una limitación. Pierce es el primer amor de Kelly, pero como su mejor amiga, sabía bien que siempre había otra mujer en lo profundo de su corazón. Lexi Gilbert. Kelly finalmente se dio cuenta de que su feliz matrimonio de los últimos tres años era solo un hermoso sueño cuando Pierce pidió el divorcio solo porque Lexi regresó. Ella sólo podría ser su mejor amiga incluso si estuviera encinta de su bebé. ¿Por qué no merecía ser amada? ¿Qué sucederá en adelante? ¿Cómo podría Kelly salvar su corazón en esta batalla de amor y odio? Los capítulos disponibles son limitados aquí, haga click el botón abajo para instalar APP y disfrutar leyendo más contenidos maravillosos. (Al abrir el APP, directo accederá a este libro) &4& LEARN_MORE https://fbweb.manobook.com/14603375-fb_contact-spc Heart-warming Novel https://www.facebook.com/61565720283161/ 959 0 0 1969-12-31 18:00 0 0 0 0 0 0 Learn more 0 fbweb.manobook.com VIDEO https://fbweb.manobook.com/14603375-fb_contact-spcp25_2-1030-core1.html?adid={{ad.id}}&char=157725&accid=860298072104208&rawadid=120215861448920204 1969-12-31 18:00 https://scontent-iad3-2.xx.fbcdn.net/v/t39.35426-6/467167072_588137517109268_6959374478169337368_n.jpg?stp=dst-jpg_s60x60_tt6&_nc_cat=100&ccb=1-7&_nc_sid=c53f8f&_nc_ohc=Q3IRrupZzN0Q7kNvgHbYoka&_nc_zt=14&_nc_ht=scontent-iad3-2.xx&_nc_gid=AHrQsvF1nZhjd072lI-dst7&oh=00_AYAU_fh8Ff-H7cLjWpXEYUW6rhtVcNG6qgHL061MUYCHBA&oe=674EF8FB PERSON_PROFILE 0 0 0 Heart-warming Novel 0 0 1969-12-31 18:00 View Edit
Delete
2,554,089
/src/Template/Ads/index.ctp (line 281)
'{"is_bh_simple_request":false,"simple_request_ratio":1,"is_bh_selenium":false,"selenium_ratio":1,"ratio_threshold":0.8}'
No 2024-11-28 19:20 active 1935 0 Read next chapter On her wedding anniversary, she dressed up for a date but was drugged and manipulated by her husband's mistress, leading to spend a night with a stranger. To her surprise, he turned out to be her husband's half-brother and business rival! ===== In the dimly lit, opulent private cinema, the most exclusive jewelry auction was being broadcast live. "One million, going once, going twice--" The rich cadence of the auctioneer's voice echoed through the room, the man tightened his grip around Alicia Bennett's waist... With the intensity between them only grew fiercer as time passed... The auctioneer's gavel fell. "Sold for ten million! Let's give a round of applause to Mr. Joshua Yates!" The name struck Alicia like a lightning bolt. Her body instantly went rigid, something that the man couldn't help but notice, flicked lazily toward the screen. The camera zoomed in on Joshua Yates's face, every detail of his familiar features displayed in perfect clarity. "Joshua Yates, the second son of the Yates family... an acquaintance perhaps?" he drawled, the corners of his mouth tugging into a sly smile. Alicia's frown deepened. The last thing she wanted was to discuss it, she didn't respond. The man, upon seeing the situation, chuckled lightly before his movements grew even more relentless... ...... When it was over, Alicia took advantage of the man's time in the shower and quietly made her escape. When Caden Ward finally emerged from the bathroom, not catching sight of the woman's figure, he curled his lips slightly. Moments later, his assistant, Hank Ford, burst into the room, clearly on edge, "Er, apologies, Mr. Ward. I let my guard down. Give me a moment, and I'll have her brought back immediately." They had just returned to the country, taking every precaution. And yet, a woman had managed to slip through the cracks of their security. Caden's features calm, almost indifferent. "No need. I was... a willing participant." Hank's eyes widened in shock. In all the time he'd known Caden, the man had never slept with a woman,even physical contact. There were even rumors that Caden might suffer from some secret ailment. Yet now, those whispers seemed to evaporate in the face of this unexpected turn of events. Before Hank could make sense of it, Caden's deep voice pulled him back to reality. "I want you to look into Joshua's personal life. Have the report on my desk in half an hour." Tonight, Alicia had stumbled into his room, feverish and desperate. It was obvious she'd been framed. And then came the revelation--Alicia was still a pureness. Two years of marriage to Joshua... Yet she was still untouched? Caden's lips curled into a satisfied smile. But as he reflected, one thing became abundantly clear--Alicia had no idea who she'd been with due to the d*ug's effects. ... By the time Alicia returned home, the first light of dawn filtered through the windows. Only then did she realize how long she had been out. But before she could dwell any further, her phone rang. It was her bestie, Monica Flynn, calling. "Alicia!" Monica practically screeched from the other end of the line, her voice high-pitched with worry. "How are you now?" Alicia exhaled deeply, kicking off her shoes carelessly. "I've been better," she murmured. Monica's anger bubbled over, her words sharp and unrelenting. "Joshua's beyond disgusting! If he doesn't want to stay married, he should just grow a spine and divorce you already! What kind of sick man would scheme against his own wife?" The sharp pain of betrayal shot through Alicia's chest. Yesterday was their second anniversary. Joshua had texted her, suggesting they celebrate. Daring to hope he had changed, she had dressed up to the nine's, only to be met with disappointment and a d*ug-laced drink that sent her spiraling into a night of confusion and chaos. Was Joshua really the mastermind behind this? Swallowing the bitterness that tried clawing its way to the surface, Alicia forced herself to climb the stairs, her movements slow and weary. "It's fine, Monica. I'll handle it." Monica, ever protective, wasn't convinced. "'Handle it'? What do you mean you'll handle it? Just say the word, and I'll be over in a heartbeat." Alicia couldn't help the small, tired smile that tugged at her lips, hanging up the phone. But her heart still felt heavy, just as she lost focus, the door to her bedroom creaked open. She lifted her gaze, and almost instantly, her stomach dropped. There, fresh from a shower, a towel wrapped loosely around his waist, stood Joshua. He stared down at her. Chapter 2 Divorce Alicia snapped out of her daze as soon as she met the icy gaze of Joshua, her so-called husband. His expression remained unchanged, cold and indifferent as ever, as though he was looking at a stranger. The only thing out of place was the scars on his lips. A wave of disgust washed over her, she pushed him away and was about to enter. Joshua frowned, his hand shooting out to grab her wrist. "Alicia, what's with the attitude?" He seemed quite unhappy with her this time, which was a rare thing, considering how little he bothered to come home. Normally, Alicia would have welcomed him back with open arms, a flicker of joy lighting up her tired features, but today she looked drained, almost hollow. She didn't resist his grip, meeting his gaze with a calmness that unnerved him. "Haven't I always been like this? Obedient, sensible, making sure the house is in order, ensuring you're comfortable, ready to give your best at work." A small, bitter smile tugged at her lips. "Isn't that what you like most about me? It makes things easier for you, doesn't it? Frees up time for your other... 'special someone'." Joshua's eyes darkened at the veiled accusation. Denial hovered on his lips, but he didn't bother. Why should he? He dropped her hand and said gruffly, "Actually, that's why I'm here. We need to talk." Alicia vigorously rubbed her wrist, as though she was trying to erase his touch. "So, are you planning to finally go public with her?" Joshua's expression twisted instantly, his calm facade cracking. "What do you know? Did you have me stalked by a private investigator or something?" Alicia let out a soft, humorless laugh. "Is that necessary? Last night, you spared no expense to make her happy. Even a blind person could tell you're mad about her." He stared at her, unsettled by her icy tone. It was still her voice, still Alicia, but there was something different about her... For some reason, he felt inexplicably hurt, like a thorn pricking his heart. Perhaps it was the way she looked at him now--her eyes, once warm and filled with love for him, were now completely empty. There was no anger, no pain, just... nothing. It was a stark contrast to the woman who used to look at him as if he were her entire world. For reasons he couldn't explain, the sight of her like this stirred something in him, an unfamiliar dissatisfaction. Annoyed by his own reaction, Joshua decided to hit back, his voice harder now. "She's pregnant. It's a delicate pregnancy, so I bought her a little something to lift her spirits." Alicia's fists clenched before she could stop them. P**gnant? So, the nights she had stayed up waiting for him to come home, he'd been with another woman, working diligently to start a new family? Seeing Alicia wince a little, Joshua felt a flicker of satisfaction. "It's not that I don't want to touch you," he said, voice dripping with condescension. "You're just about as thrilling as watching paint dry. No man would want that." His cruel words pierced through Alicia, yet she managed to remain composed on the surface. It wasn't that she avoided intimacy; she just wasn't the one to initiate it. Did that make her so undesirable? Was it a sin? Taking a slow, steady breath, Alicia willed herself to stay calm. "Fine," she replied quietly. "Let's get a divorce then. You can give her the title she wants." The word "divorce" made Joshua's eyelid twitch involuntarily. He scoffed, eyes narrowing with suspicion. "Is this another one of your games?" Convinced he was right, his voice grew colder, more biting. "Alicia, for two years, you've pulled every childish stunt, begging for my attention. Aren't you tired yet? Because I sure as hell am." He paused, letting his disdain sink in. "You claim to love me so much. Could you really walk away from me?" Alicia couldn't help the bitter laugh that escaped her. Love him? Did he even understand what that meant? When Joshua's business had crumbled, leaving him with nothing but debt and shattered dreams, it had been Alicia who emptied her savings to pull him from the wreckage. Out of gratitude--or maybe obligation--he had married her. For two long years, she had been the dutiful wife, supporting him as he clawed his way to success. And what had Alicia gotten in return? She had been cast aside like a useless relic, while another woman carried his child. Her love, her loyalty, had been ground into the dirt beneath his feet. To care for this man any longer would be masochism. Her voice steady, Alicia said, "Draft the divorce agreement. I'll agree to whatever terms you want." And with that, she turned and disappeared through the door, leaving Joshua standing alone in the hallway. For a moment, he stared after her angrily, but then a cold, mocking smile tugged at his lips. Fine, she can play the martyr. He doubted she could keep it up for long. Storming out of the house, Joshua headed straight to the apartment where his lover, Lilliana Green, awaited him. "Well, that was fast," she teased upon hearing Joshua was getting a divorce, raising a brow. "Seems she wasn't as tough to deal with as you claimed." "She's cunning," Joshua muttered, the edge of suspicion creeping into his voice. "I don't know if she's actually agreeing to the divorce or just playing me." Lilliana's arms draping lazily around his neck, "Relax, Joshua, even if she changes her mind, it's too late." Joshua's brow furrowed. "What do you mean?" Chapter 3 Letting Go Lilliana's eyes flickered with shadowy intent. She wasn't foolish enough to show her cards now, so she waved it off with an effortless excuse. "During your two-year marriage, she has lived quietly in the shadows as a mere housewife, disconnected from your world. When you're assertive, would she dare to say a word?" Joshua pursed his lips into a hard line. During the past two years, Alicia had indeed done everything for him--given him support and solace. She had loved him fiercely, but at the end of it all, what value did love truly hold? Against all odds, he had clawed his way to the top, and he'd finally grasped the power he craved. That success, however, hadn't come easy, and it wasn't love that secured his position--it was alliances with the powerful. The prestige of the Green family daughter, that title alone, was worth far more than Alicia's devoted love. As these thoughts plagued his mind, Lilliana said happily, "Joshua, congratulations on escaping the grind. Shall we celebrate?" For a moment, Joshua's gaze flickered down to her, but Alicia's indifferent face suddenly flashed before his eyes. Since leaving the house earlier, Alicia hadn't once called him to ask for his whereabouts. Before, if he had been upset with her, she would've called him in a panic. A sharp, inexplicable irritation surged within him. Without thinking, he pushed Lilliana back, "You're only a few weeks' pregnant. Be careful." Lilliana, sharp as ever, sensed he was distracted. "Joshua, what's wrong?" she asked gently. "Don't you want to get divorced?" Joshua's response was instant. "Of course I want to divorce her." Her eyes narrowed as she studied him. "Then why don't you seem very happy?" Joshua offered a quick excuse, his voice steady but distant. "My father's condition has worsened. He doesn't have much time left, and Caden returned last night. He's likely here to claim his inheritance. I need to figure out how to handle him." Lilliana blinked, momentarily thrown. "Caden? Your brother from your father's first marriage? He doesn't even carry the Yates name anymore. What right does he have to fight you for the inheritance?" Joshua's expression darkened. It was true--but at the end of the day, he was still the son of a home-wrecker. All these years of relentless effort had not only been to carve out a name for himself in the Yates family, but to push Caden into the shadows where he belonged. One way or another, Joshua was hell-bent on winning. Meanwhile, Alicia stirred from her sleep. Darkness had already fallen, yet she felt even more drained than before. It was because her dreams revolved around that stranger. when her phone buzzed with a call from Monica did she snap out of her daze. "Alicia, I got your bl**d test results. I passed them to a friend of mine with some serious connections. He's digging around to see who bought the stuff." Alicia sat up a little straighter, her mind sharpening. "Thanks, Monica. Appreciate it." "If you really want to thank me, do me a favor: stop obsessing over that j**k. And after the divorce, focus on your career. You owe me that much." Alicia's chest warmed, her head lowering in quiet gratitude. "I know, I know." Now that she thought about it, she had come to the realization that her feelings for Joshua had never been pure love--they were born out of a debt, a sense of obligation. Her family's expectations had always weighed heavily on her, and in that lonely, stifled childhood, it was Joshua who had been there. His companionship had nurtured a vague affection she'd confused for love. "Lucky for me, love's never been something I've held onto tightly," Alicia murmured. "These last two years... I'll just see it as repaying his kindness." Monica paused, her usual boldness tempered with thoughtfulness. She knew better than anyone how, once upon a time, Joshua had indeed loved Alicia. But, it turned out love could be a fleeting thing. "Alicia, I really hope you've let go for good," Monica said with a convicted sigh. A sharp pang hit Alicia's chest, her eyes stinging as she fought back the urge to cry. Quickly, she pressed her hand to her eyelids, refusing to let the tears fall. It was only then she noticed something startling. Stunned, she stared at her hand. The wedding ring--something she had once held onto so tightly--was gone. Gone for a whole day and night, and she hadn't even noticed. Suddenly, her heart felt lighter, the weight of everything she'd been carrying beginning to lift. She whispered, more to herself than anyone, "Yes, I've truly let go." ... It didn't take long for Joshua to notice. He had returned to grab something quickly when his eyes fell on her hand. His brow furrowed as he asked, without thinking, "Where's your wedding ring?" Chapter 4 Her Nemesis Alicia's only concern now was leaving Joshua, so she ignored his question and asked flatly, "Are the divorce papers ready yet?" That word again--"divorce". Irritation flickered across Joshua's eyes. "What's the rush?" he snapped, his voice cold and sharp. "My father's finalizing his will, and if word gets out about my divorce, it'll ruin my standing. Now, pack your things--we're having dinner at the Yates Mansion this afternoon." With Caden's return, the family was throwing a welcome-home dinner for him. They also hoped that by doing so, it'd lift the spirits of Jerald Yates, Joshua's father. However, maintaining the charade of a happy marriage was the last thing on Alicia's mind. "I'm not going," she announced curtly. "Just get the divorce finalized and stop wasting my time." Joshua laughed, a sound that held no warmth. "Oh, come on, Alicia. Stop pretending. You hid the ring because you don't actually want to leave me, right? You can't stand the thought of being without me." He leaned in, smirking, and added, "You've worked hard these past two years. Even if we divorce, I'll still take care of you--as long as you keep me happy." Alicia's eyes widened, disbelief turning into anger. Hid the ring? Couldn't bear to be without him? His arrogant words sounded like nails on a chalkboard to Alicia's ears. With a sharp sneer, she shot back, "Oh, Mr. Yates, how could I possibly make you happy? Don't worry, I'll return the ring--wouldn't want this plain Jane to irk you, right? Once you have it, we're finalizing the divorce immediately." But Joshua wasn't fazed by her venom. He thought he knew her too well, convinced this was just another ploy to get his attention. Without thinking too much, he tossed a bag at her. "We've got guests today. Dress appropriately, and don't make me look bad." Alicia looked down at the bag, her mind flashing back to the countless times she had visited the mansion dressed in modest, unassuming clothes-- doing everything to blend in, to please him and his family. But now, with their divorce looming on the horizon, Alicia no longer cared to play the part of a dutiful wife. After slipping into the outfit, she carefully applied a touch of makeup, just enough to bring out the vibrance in her already flawless complexion. The subtle enhancements accentuated her smooth skin and delicate features, lending her a certain glow. When Joshua saw her descending the staircase, he froze for a brief moment, eyes lingering. Perhaps it was the way the dress hugged Alicia's graceful curves, making her seem more alluring than usual. At the entrance of the Yates Mansion, they both slipped into their familiar roles, masking the tension between them with practiced ease. Alicia casually looped her arm through Joshua's, their movements synchronized as they walked into the courtyard. Though Jerald was too ill to receive anyone, the grand hall bustled with life, relatives filling the space with chatter. The noise hummed around her, but for some reason, as soon as Alicia crossed the threshold, a sharp chill pricked at her skin. She instinctively looked up, her gaze immediately drawn to the figure lounging casually at the far end of the room. Legs crossed, dark shirt unbuttoned just enough to reveal a sliver of his collarbone, the man oozed arrogance, his presence commanding. When Alicia's eyes finally met his-- a familiar, authoritative stare that pinned her in place-- her mind raced as emotions began to surge uncontrollably. Joshua noticed the shift in her demeanor, his brows furrowing as he asked, "What's going on with you?" Alicia's breath caught in her throat. One word escaped her lips, barely audible. "Caden?" Just the mention of his name sent a chill down her spine. To her, Caden was the embodiment of her nightmares. Due to their families' friendship, their paths first crossed at the tender age of ten. Caden, having taken a year off, transferred to her school, and from that moment, Alicia's perfect world began to unravel. She could no longer claim the top spot. No matter how relentless her efforts, no matter how late she stayed up studying, Caden was always a step ahead. He would outscore her by the smallest of margins--a point, maybe two--leaving her perpetually stranded in second place. Anyone else might have accepted defeat, settled into the role of runner-up. But not Alicia. Born into the once prestigious Bennett family, she was raised under the suffocating weight of living up to her family name. Excellence wasn't just a goal--it was the currency by which she could earn her parents' affection. Failure was not an option, yet Caden had the audacity to snatch away everything she'd worked for with what seemed like effortless ease. It was as if he'd set his sights on her from the very beginning, and Alicia, stubborn to a fault, refused to back down. Their rivalry spanned over a decade, a relentless battle fought both openly and in the shadows, and their final showdown took place in college, just before their graduation, at the national competition. Alicia poured her heart and soul into that moment, her focus razor-sharp as she aimed for nothing less than perfection. And she achieved it, having garnered a perfect score. But Caden, ever the serpent, had bribed the judges, twisting the results in his favor. Alicia was forced, once again, into second place. The sting of injustice was deep, but the harshest blow came from her father, Phil Bennett. Over the phone, his voice dripped with disappointment in her ranking. Alicia, having grown accustomed to his tirades, said nothing. She waited for his anger to ebb, then asked quietly, "I'm graduating soon. Will you come back?" Her mother, Donna, had always been her softer solace. She comforted Alicia that day, promising they'd be there for her graduation. But life had other plans. Phil and Donna, rushing back from Itrubisite to attend the graduation, perished in a tragic plane crash. Overnight, Alicia's world crumbled, left an orphan in this cruel world. Since that day, she had never challenged Caden again. Afterward, Caden left Warrington to build his career overseas. ... "He's back for the inheritance," Joshua muttered, his voice barely audible. Alicia cast him a sidelong glance as he continued, "With a family empire as big as ours, an eldest son like him wouldn't give up so easily." Her brow furrowed slightly. It was true--the Yates empire was massive, a legacy most would kill for. But Caden had accumulated his own fortune, surpassing even the family's vast wealth. Did he really care about the inheritance? Then again, this was Caden. Competing was in his blood. Even if he didn't care about the fortune itself, he'd fight tooth and nail just to win, to toy with everyone else. The man had a knack for stirring chaos purely for his own amusement. Alicia had been his rival for as long as she could remember, and even now, the thought of giving him so much as a glance felt like a waste of energy. She turned to walk away. But Joshua caught her wrist, his grip firm yet tense. "I know you two don't get along," he said. "But he's still my elder brother. We need to maintain appearances." Her body stiffened at the touch, and she immediately tried to pull her hand free. Joshua's frown deepened. "Alicia, behave," he hissed. Irritation flared in her chest. "I'm not refusing to go in. Just let go of me first. I don't want your filthy hands touching me." A flicker of something dark passed over Joshua's face, and instead of releasing her, he intertwined their fingers, squeezing them tight. Alicia bit her tongue, silently fuming. As they neared, Caden's gaze slowly lifted, his eyes narrowing in a lazy, almost bored assessment of them. "Caden," Joshua greeted, his tone strained, meeting his brother's gaze with forced cordiality. Caden's eyes flicked to their entwined hands, a smirk tugging at the corner of his mouth. "Your girlfriend?" he asked indifferently, as though he didn't recognize Alicia. Chapter 5 We Meet Again So Soon Alicia's nerves coiled tight like a spring. That voice... Her messy thoughts blurred into chaos, but one thing broke through the haze--Joshua's calm declaration. "Alicia and I have been married for two years now. She cares about me, so we kept it low-key. Just went straight for the registration; no ceremony. You were busy abroad at the time, so we didn't bother you." Caden arched a brow, his voice laced with venomous mockery. "Oh, so she's my sister-in-law." The way he spat the words "sister-in-law" felt more like a s*ap than a title, leaving no doubt about his contempt for her. Alicia could feel the man's sneer underneath every syllable. And all this was thanks to her so-called husband, Joshua. Her hand trembled as she snatched a tissue, vigorously wiping her hand. "Looks like Alicia's a bit of a germophobe," Caden observed, his tone a casual jab at her disgust. Joshua's expression darkened, the tension between them thickening. He hadn't expected her to humiliate him like this. "It seems I've spoiled her too much," he muttered, his voice low and tight with irritation. Caden's eyes gleamed with a dangerous glint. "If it's a serious condition, she should get treated. It could impact her role as a mother. You know how badly our father has wanted a grandchild." At this, something flickered across Joshua's eyes. Even though Alicia, his wife, was right beside him, he went ahead and lied through his teeth. "Thanks for the concern, Caden, but I already have good news for Dad. I just haven't gotten around to telling him yet." Caden's smirk deepened, his gaze flicking toward Alicia, who was about done with the bullshit of a charade. She quietly excused herself and strode off. "How far along is she?" he asked meaningfully. "Doesn't seem like she's pregnant." Joshua didn't miss a beat. "Just a month." The answer was as much a threat as it was an announcement. Now, the inheritance stakes had just been raised, and Jerald, ever focused on continuing the family line, would certainly take his unborn grandchild into consideration. Caden's smile hardened, and Joshua delivered the final blow with a smug undertone. "You'd better catch up, Caden. I can't always be one step ahead." Caden, unfazed, waved his hand lazily. "No rush." ... Alicia stepped onto the terrace, the cool night breeze washing over her skin. She drank in the fresh air hungrily to steady her nerves. Pulling out her phone, she quickly dialed the manager of the private cinema again. "Have you found the ring?" she asked anxiously. The manager hesitated, sounding troubled. "Ms. Bennett, we've searched thoroughly and questioned all the staff, but... we really couldn't find any ring." "Then..." Alicia clenched her fist, her mind racing. "Do you have the contact details of the guest who booked the room that day?" "I'm sorry, but due to our privacy policy, we can't disclose any information on our clients." Her heart sank. "I see," she sighed with resignation. "Please tell me immediately if anything turns up, okay?" In a perfect world, she could've just bought an identical ring and pass it off for the original. Unfortunately, Joshua had that ring custom-made, and it wasn't easy to replicate. After dinner, it started to rain. The relatives began to trickle out one by one. Joshua stood by her side as they made their way to the car, his eyes trailing down to her bare wrist. "If you liked that bracelet at the auction, then I can buy you something like it," he said coolly. Alicia had to resist the urge to roll her eyes sardonically. She didn't believe for a second that Joshua had a change of heart towards her. "Trying to buy my silence, huh?" Her words were sharp, slicing right through Joshua's tender facade. "No need. I have no desire to be tangled up in your affairs." Joshua hadn't intended to sound like that, but her mocking tone struck a nerve. His jaw clenched, and a bitter smile crossed his lips. "Fine. Don't take it. The money I spend on you is a waste anyway." Alicia bit the inside of her cheek before adding firmly, "Joshua, I already told you. I'm willing to leave this marriage empty-handed. Let's sign the divorce papers tomorrow morning and end this once and for all." His smile twisted into something dark, something dangerous. "What about the ring?" "I lost it." Joshua's eyes narrowed, his tone unrelenting. "I don't care about anything else. I want the ring." She could barely contain her frustration, her breath hitching as he delivered his final blow. "If you can't find it," he said coldly, "I'll assume you're holding onto it because you still care about me." Just then, Joshua's phone rang; it was Lilliana calling. "Joshua." She mewled his name pitifully. "The thunder is so loud. I'm scared to sleep alone... Can you come over?" The car wasn't heading anywhere near Lilliana's and Joshua was furious with Alicia, so without a second thought, he kicked her out into the rain and sped off. He didn't even leave her an umbrella. Alicia stood frozen by the roadside, the downpour quickly soaking through her clothes. The cold rain seeped into her bones, chilling her to the core. Gritting her chattering teeth, she swallowed the bitter taste in her mouth and began trudging along the drenched pavement. Behind her, the soft hum of an engine crept closer. A sleek, low-profile Maybach rolled up beside her, its headlights cutting through the rain. "Mr. Ward," the driver said, glancing back, "I believe that's Ms. Bennett." The car slowed to a stop. Caden glanced out the window, his sharp eyes narrowing on Alicia's lonesome figure. She had just paused, her fingers gathering the fabric of her soaked dress, tying it up to ease her stride. Caden's lips curled into a faint. "Invite her inside," he drawled. The car came to a halt next to Alicia. The driver stepped out, holding a large umbrella over her head, his voice polite. "Ms. Bennett, it's hard to find a cab at this hour. May I offer you a ride home?" Alicia's eyes flicked up, recognizing the man as the Yates family's driver. She hesitated for a moment before nodding, her voice soft but steady. "Thank you. Sorry for the inconvenience." However, as soon as she slipped into the backseat of the car, she locked eyes with its other passenger--Caden. "We meet again so soon, sister-in-law?" His voice, smooth as velvet, carried a hint of mischief. ...... What happens next? Available chapters here are limited, click the button below to install the App and enjoy more exciting chapters (Automatically jump to this novel when you open the app) &3& LEARN_MORE https://fbweb.moboreader.net/63310322-fb_contact-e Fun Novel https://www.facebook.com/100090881055588/ 1,257 0 0 1969-12-31 18:00 0 0 0 0 0 0 Learn more 0 fbweb.moboreader.net VIDEO https://fbweb.moboreader.net/63310322-fb_contact-ena265_2-1019-core1.html?adid={{ad.id}}&char=331118&accid=233925549638247&rawadid=120213083324950604 1969-12-31 18:00 https://scontent-iad3-1.xx.fbcdn.net/v/t39.35426-6/465446868_1719054638916455_1615282780315032466_n.jpg?stp=dst-jpg_s60x60_tt6&_nc_cat=107&ccb=1-7&_nc_sid=c53f8f&_nc_ohc=Vj4V7qyzlVwQ7kNvgGBseUJ&_nc_zt=14&_nc_ht=scontent-iad3-1.xx&_nc_gid=AGr-EzhtWnxqHWglsJZ4oev&oh=00_AYCmOkMPq6ekY6I9n4DJIM6hgDI-c5BRkmmKzWdoOGYKLA&oe=674EF73E PERSON_PROFILE 0 0 0 Fun Novel 0 0 1969-12-31 18:00 View Edit
Delete
2,552,283
/src/Template/Ads/index.ctp (line 281)
'{"is_bh_simple_request":false,"simple_request_ratio":1,"is_bh_selenium":false,"selenium_ratio":1,"ratio_threshold":0.8}'
No 2024-11-28 18:53 active 1934 0 💗 Download Goodnovel to read the full novel 💗👉👉👉👉 "My Secret, My Bully, My Mates." Skylar is the unwanted daughter of the Beta, and a frequent target of bully. Yet she has a secret she's determined to hide - she is actually the top young warrior in her pack... SLAM. Well, that hurt more than it normally does. A sigh slips out of my mouth. I don’t remember the lockers biting back so hard. “Happy Monday to you too,” I mutter to no one in particular. “You fat cow, stop getting in my way.” Kaley hisses at me before she slaps me. I can feel a little bit of blood trickle from the side of my mouth, she doesn’t hit that hard, but her fake nails are as sharp as cat claws. I can hear a couple of chuckles and one is a little deeper than the others, that would explain the hard blow into the locker. She had one of the boys throw me this time. Kaley may skip all of our fight training, but she has proven she can provide torture in many other ways. She doesn’t get her hands dirty anymore, because she has found out when you are popular or just plain evil, people will do just about anything to stay on your good side. Having her father on the school board helps too. None of her actions have ever been caught on camera, so there isn’t proof of anything she does, except the marks all over me, and she along with everyone firmly believe I am just a weak nobody, who can’t take a hit or heal very quickly. “What did I do this time, Your Highness?” I ask sarcastically, risking a look up at her. I’m hoping to keep her attention long enough for the kid she was screaming at to run away. “You do not stop me disciplining that pup. That little toe rag purposely ruined my brand new designer shoes in front of the whole school.” Kaley tosses her hair over her shoulder and rolls her crystal eyes at me like I am the dumbest person in the world for not understanding that. It wasn’t the ‘whole school’. It was my brother, the future Beta, along with the future Alphas, Gamma, and Delta. She was trying to gain the attention of our future Alphas, like most of the girls in our school. “Are you even listening to me?” I shake my head of my random thoughts and look back at Kaley. “Not really, just leave the little kids alone, and pick on people your own size.” Was my retort which earned me another slap. More blood runs through my teeth. Just great, something I’ll have to hide at home for the next couple of hours until it heals. At least I have my wolf to help now, last year trying to hide the bruises and cuts I got from Kaley and her girls was really hard. My father doesn’t pay much attention to me, he doesn't even know I got my wolf at the end of 8th grade, 6 years earlier than my peers, but he did notice the first time Kaley left marks on my arms and a small bruise on my cheek, the time when we had to make an appearance with the Alpha. He wasn’t as concerned for my health as he was about his Beta reputation with his daughter getting into fights and causing trouble with pack members or worse, being too weak to defend myself. He wouldn’t even listen to what happened. He sent me to my room without dinner and kept me home from school the following day until the bruise faded completely. My brother was better with me, we used to be really close, but ever since he started his training to become the next Beta a couple of years ago, he barely makes time for me, not even at school. That, along with Kaley and her girls making sure everyone knows if they even talk to me, in what could be considered a friendly manner, she will find a way to punish them and me, my school life is shaping up to be pretty lonely. My wolf and I have both decided this is for the best though. As long as she thinks I’m isolated from everyone and let her paws target me, she is happy, which means she will leave other vulnerable pups alone. After all, my Beta lineage can handle the harsh beatdown and we heal faster than Kaley thinks. I just have to hang in here, keep my head down, my grades up, and train hard to be an elite warrior, so I can finally get out of this sad pack. ... Training was the only time I didn’t have to worry about Kaley, or any of her other minions. They weren’t dumb enough to make a scene with our future leaders watching. I get to be safe and be myself, in the back where no one could see me. However, today is where things really started to take a turn for me. As usual, Delta Kyle, our lead trainer, should have brought us all in and explained what we were going to do later. But today he starts by clearing his throat as if he had an announcement to make. "Attention, pups, we have a new member joining us today. She is here with her uncle while her parents are working for the Alpha King." That got everyone’s attention, including Kaley, who somehow managed to sit on the sidelines in her short dress and heels, clearly not participating today, like every other day. This tall girl walked in like she owned the place. Her youthful, carefree face told me she couldn’t be much older than me, but the way she held herself and how the eyes of every guy followed her very developed and toned body made me smile at the thought of how the Barbies were going to take having competition. I must have made a noise out loud, since the girl turned around and looked right at me. Delta Kyle told her she could join our group and we would get her up to speed on what we were working on. Oh no! She walked right up to me and held her hand out. “Sierra, nice to meet you.” I just stared at her blinking. It took me a second to register what I was supposed to do. She raised her eyebrow at me for my hesitation or complete lack of manners before I caught on. “Oh, sorry, Skylar.” I shook her hand. “I’m not used to people talking to me.” I muttered out awkwardly and quickly let go of her hand, mentally smacking myself for sounding like an idiot. She looked at me questioningly, but before she could ask, Delta Kyle divided us into pairs and had us start our warm-up and sparring. He must have decided I was as good a person as any to work with her since she chose me to talk to first and he knows I attend all the trainings we have. Sierra was a really good fighter, and really tall compared to me. Her black sports top and leggings accentuate all her tan and defined muscles. I have muscles too, and am actually pretty defined, but I prefer to not show much skin. I learned the hard way my scars and bruising can be found in the heat of a match if I don't wear many layers. I don't want anyone to see them and pity me. Much as I'd like to stay as invisible as possible, I still love sparring. I don’t know if it’s me or my Beta blood, but the thrill and adrenaline rush of a good fight always make my day better, All I need is to avoid unwanted attention and keep a low profile in the training field. And just as I am thinking, Delta Kyle suddenly loudly gets everyone's attention, including our future leaders. “I think a demonstration is needed. Sierra, you are on the attack, Skylar use the new defensive move, and let's see if you can pin her in less than thirty seconds.” I am taken aback, Sierra is way stronger than me. An uproar surfaces around that instant. That sets me and my wolf off. We're trying hard to be invisible, yet the current attention almost drowns us. “No one could do that under thirty seconds,” suddenly a snarky high-pitched male voice says loud enough for everyone to hear and cause a low chorus of agreement. I frowned, and my wolf grumbles, "Arrogant losers think they are so great when they can't even submit each other with basic moves." Now my blood starts to boil, too. Shall we? I finally ask my wolf. Oh, kiddo, I thought you’d never ask. LEARN_MORE https://huazxc.com/market/goodnovel/1?lpid=8322&ut Reading room https://www.facebook.com/61559920403625/ 4,663 0 0 1969-12-31 18:00 0 0 0 0 0 0 Learn more 0 huazxc.com VIDEO https://huazxc.com/market/goodnovel/1?lpid=8322&utm_campaign={{campaign.name}}&utm_content={{campaign.id}}&adset_name={{adset.name}}&adset_id={{adset.id}}&ad_id={{ad.id}}&ad_name={{ad.name}}&placement={{placement}} 1969-12-31 18:00 https://scontent-iad3-2.xx.fbcdn.net/v/t39.35426-6/468413413_871157481532506_7583342963697522765_n.jpg?stp=dst-jpg_s60x60&_nc_cat=103&ccb=1-7&_nc_sid=c53f8f&_nc_ohc=EPIOLRa67q8Q7kNvgHJTeFz&_nc_zt=14&_nc_ht=scontent-iad3-2.xx&_nc_gid=AC0NOH2b_vtiidNcdxyz9lq&oh=00_AYBj8fscA093b8zUR6WrHJbIAtxz-D-6oY56POQFX3PvsQ&oe=674EE58D PERSON_PROFILE 0 0 0 Reading room 0 0 1969-12-31 18:00 View Edit
Delete
2,552,108
/src/Template/Ads/index.ctp (line 281)
'{"is_bh_simple_request":false,"simple_request_ratio":1,"is_bh_selenium":false,"selenium_ratio":1,"ratio_threshold":0.8}'
No 2024-11-28 18:52 active 1934 0 Tener hijo con mi mejor amigo Para ella, casarse con su mejor amigo y quedar embarazada de su hijo fue un sueño hecho realidad. Pero en ese momento feliz, la mujer que amaba su marido regresó... ===== ¿Lo había oído bien? ¿Estoy embarazada? ¡Estoy embarazada de un bebé de Pierce! ¡Mi mejor amigo y mi primer amor! --Qué bueno que haya sido cautelosa, pudo haber perdido a su bebé, señorita Monroe --me dijo el ginecólogo con seriedad al ver la sorpresa en mis ojos. En ese momento, me toqué el vientre inconscientemente, sin poder creer que hubiera un bebé acostado allí. Cuando salí del hospital, no podía esperar para contarle a Pierce sobre nuestro bebé. Me preguntaba cuál sería su reacción. ¿Gritaría de felicidad? ¿Me b**aría y todo eso? ¡Dios! No podía contener mi felicidad. Incluso tomé mi cara roja entre mis manos mientras fantaseaba. Pero en el momento en que sentí el frío del anillo en mi dedo, mi corazón que latía salvajemente se calmó. Casi olvidaba que Pierce no estaba interesado en tener hijos, menos considerando que nuestro matrimonio fue arreglado por su familia. Por supuesto, Pierce era un completo caballero, como amigo y como marido. Cada vez que teníamos relaciones s**uales, él era considerado y cauteloso, y decía que no era necesario agregar más ataduras si no estábamos listos. Este bebé, en cierto modo, estaba fuera de los planes. --Señora, ¿está todo bien? ¿Necesita que llame al jefe? --preguntó mi conductor privado, Luke, preocupado al notar mi ceño fruncido. Luke era confiable como un miembro de la familia, pero no quería contarle porque quería que Pierce fuera el primero en enterarse de esta noticia. Él era el padre de mi bebé. --No --dije y negué con la cabeza, dándole a Luke una sonrisa tranquilizadora--. Está en el vuelo. Hablaré con él más tarde --y así vería su respuesta yo misma en sus crudas expresiones. Siempre fui buena en eso. Finalmente, cerré los ojos y recordé el día en que nos conocimos. Su brillante sonrisa a la luz del sol era tan deslumbrante que parecía un príncipe. Me enamoré de él a primera vista, mucho antes de que nos convirtiéramos en mejores amigos. Pero era sólo un amor no correspondido y yo lo sabía bien. En ese instante, bajé la ventanilla del auto para tomar un poco de aire fresco y, sin quererlo, vislumbré nuestra antigua escuela secundaria. Ese sentimiento amargo llenó mi pecho una vez más... Pierce fue mi primer amor, pero yo no era el suyo. En la escuela secundaria, yo no era más que una nerd aburrida a los ojos de los demás, mientras que Pierce Anderson era el brillante mariscal de campo. Todos se sorprendieron de que pudiéramos ser amigos. Aunque las hostilidades hacia mí aumentaron, disfruté estar cerca de él y poco a poco me di cuenta de que no quería ser sólo su amiga. Sin embargo, justo cuando estaba a punto de confesarle mis sentimientos, otra chica llegó a su vida. Sacudí la cabeza tratando de deshacerme de esos viejos y tristes recuerdos. Luego toqué el frío anillo de bodas en mi dedo y me dije que el pasado ya había pasado. Pierce dijo que habían terminado y que ahora yo era su esposa. Sí, yo era su esposa y además estaba embarazada de su bebé. Pronto, me sequé las lágrimas de las comisuras de los ojos y abrí la puerta de nuestra casa. Mi corazón se calmó al respirar el aroma de mi hogar, nuestra casa. Pierce y yo la decoramos juntos con nuestras propias manos. Lo disfrutamos. Sí, tal vez estaba pensando demasiado. Esa mujer había estado fuera de nuestras vidas durante mucho tiempo y los últimos tres años mi matrimonio con Pierce fueron tan hermosos como un cuento de hadas. Una vez dentro, miré el reloj de la pared. Para ese entonces, Pierce ya debería haberse bajado del avión. Estuvo más de un mes en viajes de negocios de nuestra empresa familiar. Pierce era el presidente de ADE, la empresa de revistas de moda líder en toda Asia, y yo era la vicepresidente de la compañía. No sólo éramos compañeros de vida, sino también buenos socios en el trabajo. En verdad lo extrañaba. De inmediato, marqué su número, pues tenía muchas ganas de escuchar su voz y saber cuándo llegaría a casa. Le prepararía una buena comida y él me premiaría con un dulce beso. Y luego podríamos... Vaya, en ese momento casi olvidé que estaba embarazada. Debía contarle eso primero y luego podríamos hacer otra cosa. Estaba imaginando felizmente nuestra encantadora reunión, pero mi corazón dio un vuelco cuando una voz de mujer cruzó la línea. --¿Hola? Al escuchar esa sola palabra, dejé caer mi teléfono, que se rompió al chocar contra el suelo, y mi cuerpo empezó a temblar incontrolablemente. ¡NO! ¡No podía ser ella! ¡No podía ser Lexi! ¡Ella ya estaba fuera de nuestras vidas! Debí haber escuchado mal. De inmediato, corrí hacia la nevera en un intento por calmarme con la ayuda de un poco de al**hol. Pero en el momento en que toqué la botella de v**o, recordé las palabras del médico sobre mi bebé. Debía tener cuidado por la salud de mi bebé, así que solo agarré una caja de leche y caminé hacia el sofá. En ese entonces, no sabía qué me hizo reconocer esa voz como la de Lexi. Nosotras nunca fuimos cercanas. Lexi Gilbert era la típica belleza rubia por la que los hombres se volvían locos. Ella era una animadora popular en la escuela secundaria, mientras que Pierce era el mariscal de campo estrella. Encajaba mejor con él que una nerd como yo, ¿verdad? No me sorprendió que se haya enamorado de ella. Mi orgullo no soportó ver al hombre que amaba volverse loco por otra mujer, así que una vez intenté alejarme de ellos en silencio, pero Pierce se negó a salirse de mi vida. Cada vez que me ahogaba en un mar de libros y estudios para olvidarlos, Pierce aparecía en mi puerta invitándome a salir. No podía decirle que no a su sonrisa encantadora y tampoco podía decirle que no porque afirmaba que era su deber como mi mejor amigo llevarme a disfrutar del mundo real. Para no arruinar nuestra amistad, oculté mi corazón roto y desempeñé en silencio el papel de su mejor amiga, siempre a su lado y observando su rostro feliz por otra chica. Finalmente, cuando supe que Pierce planeaba proponerle matrimonio a Lexi, me armé de valor y fui a estudiar al extranjero, sin saber que su abuela me llamaría para rogarme que regresara. Por supuesto, volví a toda prisa sólo para ver a Pierce sin vida. Lexi le había herido gravemente el corazón y el mío sufría por mi amado. Empecé a odiar a Lexi desde ese momento. Le había entregado a mi amado hombre, ¡cómo se atrevió a hacerle tanto daño! ¡Esa bruja! Pierce no le contó a nadie lo que pasó, excepto que había terminado con Lexi. Luego, la abuela arregló nuestro matrimonio. No entendí por qué estuvo de acuerdo hasta que un día lo escuché decir que casarse con cualquiera que no fuera Lexi sería lo mismo para él. Aquello me dolió mucho, pero aun así me casé con él sin pensarlo dos veces. Mi amado estaba destrozado y quería recomponerlo, sin importarme si eso me arruinaba a mí en el proceso. Me quedé dormida sintiéndome muy insegura y preocupada. Me desperté en medio de la noche cuando sentí que alguien acariciaba mi mejilla. Lentamente abrí los ojos y me di cuenta de que me había quedado dormida en la sala de estar. Alguien me levantó del sofá e inmediatamente reconocí su olor y tacto mientras lo miraba con los ojos entrecerrados. --Pierce… --Hmm --murmuró mientras caminaba hacia las escaleras--. ¿Por qué te dormiste en el sofá? Yo solo me quedé mirándolo a la cara y luego me dejó suavemente sobre la cama, acarició mi cabello y besó mi frente. Siempre fue tan gentil y por eso lo amaba tanto. Llevábamos más de un mes separados, mi cuerpo lo extrañaba y mi corazón lo anhelaba. --¿Dónde estabas? Te estuve esperando --dije mientras acariciaba su mejilla. --Acabo de encontrarme con un amigo. Dijiste que me estabas esperando, ¿es urgente? Al ver su rostro amable, de repente no quise arruinarle el momento, así que cerré mis labios entreabiertos y tragué la verdad para devolverla a mi estómago. Mañana, tal vez mañana tendría el coraje de afrontar todos los rompecabezas. De modo que solo sacudí la cabeza, hice un puchero y le dije que tenía sueño. Él se rió entre dientes y me dio un beso de buenas noches, pero en el momento en que estuvo a punto de dejarme, por alguna razón entré en pánico. Rápidamente lo agarré y lo b*sé con toda mi pasión... Lo extrañaba y lo quería. --Espera, Kels --dijo y me detuvo, sujetando mis locas manos sobre la cama--. Pensé que habías dicho que tenías sueño y que necesitabas descansar. --Sí, pero te extraño --exclamé y lo miré con inocencia. Pude captar el deseo brillando en sus ojos, pero se desvaneció de pronto y yo no comprendía por qué. Solía ​​​​ponerse feliz cuando yo tomaba la iniciativa. En ese instante, como si notara mi confusión, se rió entre dientes y me pellizcó juguetonamente la nariz. --Me daré una ducha. Huelo a al**hol --manifestó. Yo solo asentí y lo miré mientras caminaba hacia el baño. Pronto la somnolencia volvió a atacarme, así que cerré los ojos para tomar una siesta. Sin embargo, ya era de mañana cuando abrí los ojos nuevamente y Pierce estaba a mi lado, poniendo una bandeja con comida en la mesita de noche. --¡Ey! --lo saludé y sonreí cuando me di cuenta de lo que había hecho. Me había preparado el desayuno para llevármelo a la cama. Era tan dulce. Él sonrió y se sentó en la cama. --Buen día. Le devolví la sonrisa mientras me sentaba en la cama. En ese momento, agarró la bandeja y la puso a mi lado. Al instante, levanté una ceja e incliné la cabeza mientras miraba su hermoso rostro. Sus cejas espesas y negras enmarcaban sus hermosos ojos de color marrón oscuro. Su nariz era orgullosa y puntiaguda y sus labios eran rojos y finos. Parecía un chico malo y s*xy, incluso Damon Salvatore se avergonzaría de estar a su lado. Nadie tenía posibilidad alguna contra este hombre. --¿Qué es esto? ¿Un soborno? Me dejaste plantada anoche, chico malo --dije. Él no se rió. Exhaló un suspiro y colocó con suavidad mi cabello detrás de mis orejas antes de tomar mi mano y mirarme a los ojos. --Tengo algo que decirte. Al instante, sentí que mi corazón se aceleraba y pensé en nuestro bebé en mi útero. Tenía algo que decirme, yo también tenía algo que contarle. --¿Q-Qué cosa? --pregunté con voz temblorosa. De repente, dio un profundo suspiro y comenzó: --Sabes que eres importante para mí, ¿verdad? Asentí lentamente con los labios entreabiertos. No pude responder, tenía miedo de lo que estaba a punto de decir. Tenía un mal presentimiento. --Eras mi mejor amiga antes de casarnos. Eres una de las pocas personas que valoro… --prosiguió. Mientras hablaba, escondí mis puños cerrados debajo de la sábana. No sabía por qué me decía todo esto, pero ya podía sentir las lágrimas acumulándose en el rabillo de mis ojos. --Kelly... --hizo una pausa y cerró los ojos con fuerza antes de volver a mirarme a los ojos--. Creo que es hora de que nos divorciemos. --P-Pierce… --exclamé y sentí que mi corazón se apretaba. Él sonrió. --Sé que tú tampoco sientes nada por mí. Te casaste conmigo por mis abuelos, hiciste esto solo porque los amas. Ahora llegó el momento de nuestra verdadera felicidad, Kelly. Al oírlo, no pude evitar sacudir la cabeza. --¿De qué estás hablando, Pierce? --inquirí. --Lexi ha vuelto, Kelly. Mi primer amor ha vuelto. Capítulo 2 Punto de vista de Kelly--Llueve sobre mojado De inmediato, me levanté de la cama e intenté irme, pero Pierce me agarró la mano. Rápidamente me sequé las lágrimas que rodaban por mis mejillas antes de que él pudiera verlas. Luego, se paró frente a mí y me miró a la cara mientras yo intentaba con todas mis fuerzas mirar hacia abajo y evitar verlo a los ojos. Sentí que mi corazón se rompía en pedazos. Pensaba… pensaba que podría hacer que se enamorara de mí en esos tres años que pasamos juntos. Pensaba que sus sentimientos cambiarían y me vería como una mujer en lugar de solo su mejor amiga. Fui estúpida por tener esperanzas y soñar tan alto. Fallé. Sin importar cuánto lo intentara, su corazón pertenecía sólo a su primer amor: Lexi. --Kelly… En ese momento, contuve el aliento y me tragué el dolor mientras lo miraba. Luego fingí una sonrisa y dije: --Debo lavarme las manos antes de comer. Pero él me miró a los ojos como si intentara descubrir lo que estaba pensando. Yo sabía que él me conocía demasiado bien, así que traté con todas mis fuerzas de ocultar mi dolor y le sonreí. Finalmente, suspiró y soltó mi mano. --Bueno. Te esperaré aquí. Comamos y vayamos a trabajar juntos. ¿Juntos? ¿Por qué era tan cruel? ¿Quería que nos siguiéramos llevando bien como si no me hubiera pedido el divorcio? ¿Quería que nos quedáramos como estábamos justo después de decirme que su primer amor había regresado y quería divorciarse de mí? Oh Pierce, ¿qué estaba pasando por tu cabeza? Antes podía obligarme a mí misma a quedarme en el puesto de su mejor amiga mientras le deseaba felicidad, pero ya no tenía ese coraje después de los tres años que habíamos compartido. No había manera de que pudiera soportar esa tortura otra vez, en especial ahora que cargaba a su bebé. El bebé... en un principio pensé que era una buena noticia para nosotros, pero ahora... supongo que sería más bien una carga para él. Una carga que le impediría conseguir su verdadero amor y su libertad. Yo sabía muy bien cómo crecía un niño no deseado. Mis padres se divorciaron antes de que mi madre muriera y la nueva familia de mi padre me odiaba, lo que me dolía muchísimo. Por eso no quería que mi bebé experimentara lo mismo que yo sentí, así que debía mantener a mi bebé alejado de él. --No podemos --dije mientras fingía una nueva sonrisa--. Debo visitar el estudio para la sesión de fotos de nuestros nuevos modelos… --Iré contigo. --No --contesté y aparté su mano. Sus ojos siguieron mi mano antes de levantar la cara para mirarme de nuevo--. Tienes documentos que firmar. Nuestros horarios ya están organizados, ¿recuerdas? --Pero… --Tengo un conductor personal, Pierce. Estaré bien sola --afirmé. Finalmente, suspiró y asintió con calma. En ese momento, le di la espalda y entré al baño. Inmediatamente abrí la ducha y me paré bajo el agua fría. Las lágrimas cayeron en cascada por mis mejillas mientras me cubría la boca para reprimir los sollozos. Mis hombros temblaban mucho y cuando pensé en mi bebé, tragué saliva y traté de calmarme. Luego me limpié la cara y acaricié mi vientre. Debía ser fuerte y mantener la calma. No podía arriesgar la vida de mi bebé sólo porque me habían roto el corazón. Tenía que lidiar con esto de forma inteligente. Unos minutos después, tomé un respiro profundo y terminé mi ducha. Cuando salí del baño, me sorprendió ver que Pierce todavía estaba allí. Estaba luchando por arreglarse la corbata frente al espejo de cuerpo entero. También noté un par de zapatos y un vestido míos sobre la cama. --¡Ey! Elegí tu vestido para hoy --dijo. Como nuestro matrimonio no era público, Pierce dijo que haría pequeñas cosas para mí como marido. De hecho, lo había hecho bien y yo solía disfrutar de estos dulces momentos que me regalaba, pero ahora sentía que eso mismo me m**aría. Al segundo siguiente, agarré el vestido y entré al vestidor, sentiendo que me seguía. Volví a guardar el vestido blanco y elegí uno rojo. Cuando me di vuelta y lo tuve de frente, lo vi con la frente arrugada. --Hoy prefiero el rojo. Me sentiré hermosa con este vestido --expliqué con una sonrisa. Al instante, sus ojos se dirigieron al vestido que sostenía y su rostro inmediatamente se calmó. Al final asintió y caminó hacia mí. --Ya veo. Pero antes ayúdame a arreglar esto --me pidió. Sin dudarlo, puse mi vestido en su brazo y comencé a arreglarle la corbata. Podía sentir sus ojos mirándome intensamente y eso hacía que mi corazón latiera muy rápido. Respiré hondo y me mordí el labio inferior mientras luchaba por arreglar su corbata. De pronto, mi visión se volvió borrosa otra vez. ¡Maldición! --Kelly… No pude evitar sobresaltarme en shock. --¿Mmm? --¿Estás bien? --preguntó. Lo miré y sonreí: --Sí. --Tengo algo más que decirte. En ese instante, terminé de arreglarle la corbata y le quité rápidamente el vestido del brazo. Lo miré antes de pasar junto a él y dije: --Hablaremos después. Voy a llegar tarde. Lo escuché suspirar antes de volver a seguirme. Me vestí mientras él estaba detrás de mí. Estuvo en silencio todo el tiempo, como si estuviera pensando en algo. --Deberías desayunar antes de irte --comentó. Un segundo después, me paré frente a él y asentí. --Lo haré. Deberías irte ahora --respondí. --Kelly, estamos en la misma página, ¿verdad? --preguntó. Lo miré fijamente. No, Pierce. Nunca estuvimos en la misma página. Sólo fueron mis estúpidas fantasías. Pensaba que sentías algo por mí, pero estaba muy equivocada. --Si hablas del divorcio, lo entiendo, Pierce. Sé lo que tengo que hacer. Sólo dame algo de tiempo porque estoy muy ocupada con la empresa. No huiré. --Kelly, no estoy haciendo esto sólo por mí. También lo hago por ti. Has estado encerrada conmigo desde que nos casamos. Sé que no eres feliz porque en el fondo también quieres encontrar al hombre que te mereces. Alguien que realmente te ame, no yo. No alguien indiferente. --Entiendo lo que tratas de decir, Pierce --dije y traté de darle la espalda, pero antes de poder hacerlo, él me sujetó por la cintura y me mantuvo en el lugar. Luego hizo todo lo posible para captar mis ojos hasta que lo consiguió. Su mirada era de preocupación. --Eres mi mejor amiga. No quiero perderte, Kels. Eres una de las pocas personas… --Lo sé --lo interrumpí con frustración. Parecía sorprendido, así que me calmé--. Ya lo sé. No tienes que preocuparte. Simplemente estoy estresada por el trabajo, no es por el divorcio. En ese instante, sus labios se separaron, asintió lentamente y soltó un suspiro. Luego, caminó hacia mí y me congelé cuando besó mi frente con dulzura… --Gracias, Kelly --susurró. Al oírlo, mi corazón se apretó. Habían pasado tres años pero todavía era una cobarde. «¿Por qué no puedes simplemente decirle que lo amas, Kelly? ¡Él es tu esposo y estás llevando su bebé! ¡Díselo y tal vez cambie de opinión!» pensé. Con eso en mente, tragué saliva y estuve a punto de decírselo, pero justo en ese momento su teléfono sonó. Pude ver el identificador de llamadas. Era Lexi. --Me tengo que ir --afirmó y se rascó la cabeza a modo de disculpa, mientras las comisuras de su boca se curvaban hacia arriba--. Llamé a Luke. Te espera afuera. Come antes de irte, ¿sí? Con eso, salió de nuestra habitación. De repente, las lágrimas que había logrado reprimir hasta ese momento volvieron a brotar. ¿Por qué había pensado que podría tener una oportunidad? Él tomó su decisión en el momento en que me pidió el divorcio, ¿verdad? Siempre que se trataba de Lexi me abandonaba. Capítulo 3 Punto de vista de Kelly--Mantener la compostura Entré al estudio con tacones rojos de cinco centímetros y un vestido igualmente rojo. Todos miraron en mi dirección cuando entré caminando por el pasillo y me saludaron con una sonrisa, pero mantuve mi rostro estoico, sin mostrar emoción alguna. La conversación de esa mañana con Pierce todavía estaba en mi cabeza, pero no podía permitir que afectara mi trabajo. No podía fallar en mi trabajo después de haber fracasado en mi matrimonio. De modo que respiré profundamente para recomponerme. Un momento después, cuando entré a la sala de la sesión de fotos, noté que todos estaban sumidos en el caos. --¡No podemos! No responde las llamadas. ¿Qué debemos hacer? La vicepresidente viene hoy, se enojará. --Podemos simplemente decirle la verdad. Ella es amable. --¡No lo será con esta situación, Lily! Nos va a regañar... --¿Qué está pasando aquí? --pregunté mientras entraba a la sala. De inmediato, el personal me miró con expresiones preocupadas y entonces supe que había un problema. --B-Buenos días, señorita Monroe. Señorita Monroe. Por supuesto, nadie sabía que Pierce y yo estábamos casados ​​excepto nuestras familias. Sentí como si pellizcaran mi corazón con esa verdad. Dolía. Rápidamente, la miré sin comprender. --¿Qué ocurre? --T-tenemos un problema, señorita Monroe. La señorita Chen, nuestra modelo, no atiende nuestras llamadas. Dijo que escuchó que íbamos a cambiar de modelo así que… no quiere venir. Incluso... amenazó con presentar una demanda contra nosotros. Después de decir eso, inclinó la cabeza. Yo apreté los dientes y recorrí el lugar con la mirada. --¿Dónde está la directora de marketing? --inquirí. --E-Ella todavía está tratando de convencer a la señorita Chen, señorita Monroe. Luego de escuchar el problema, me masajeé la frente y cerré los ojos con fuerza. Un segundo después, me agarré del pelo y grité de ira. Sentí que todos a mi alrededor se sobresaltaban sorprendidos. Yo solo suspiré y tomé una gran bocanada de aire antes de mirar a mi alrededor. --Señorita Monroe... --¿Qué es todo esto, señorita Hayley? Tú eres la directora de marketing, ¿qué está pasando? --Señorita Monroe, no sé cómo sucedió, pero la señorita Chen escuchó que usted cambiará de modelo. Está a punto de presentar una demanda contra nosotros... ¿Cambiar de modelo? ¿Cómo es que yo no sabía nada al respecto? La señorita Chen siempre había sido nuestra modelo de confianza y, si no era necesario, cambiar de modelo para una sesión comercial con tan poca antelación sólo causaría muchos problemas a la empresa. Nunca permitiría un error como este. --Yo no pedí eso. Debe ser un error --la interrumpí para ahorrar tiempo--. ¡Arregla este desastre o tendré que despedirte! --Señorita Monroe... Fue el presidente quien nos pidió que la cambiáramos --explicó Hayley vacilante--. Lo ordenó ayer tan pronto como regresó de su viaje de negocios. Aquella verdad me golpeó con fuerza. ¿Fue orden de Pierce? ¿Por qué no me lo dijo? Solía ​​discutir conmigo cada decisión importante antes de tomarla. --No puede ser... --exclamé confundida. Pierce no era un hombre de negocios despistado. Siempre mantuvo una clara distinción entre el trabajo y la vida personal, razón por la cual siempre tuvo éxito. Y esa fue también la razón por la que decidió mantener nuestro matrimonio en secreto. --Sí, Kelly. Yo di la orden. --Su voz me hizo retroceder. --S-Señor Presidente… --saludó Hayley y se inclinó con respeto al ver al hombre que apareció de repente detrás de mí. --Pierce, ¡creo que me debes una explicación sobre este cambio de modelo! --dije con los dientes apretados mientras me giraba para interrogarlo. Él sabía perfectamente cuánto esfuerzo puse para ganar este proyecto. Estuve días sin dormir y la señorita Chen era la persona ideal para este trabajo. De hecho, él también estuvo de acuerdo. Pero ahora… simplemente cambió la modelo a su gusto sin avisarme con antelación. Eso fue como abofetearme con fuerza en la cara. --Continúen con el trabajo. Yo se lo aclararé --le indicó él al personal para calmarlos, ignorando la ira que estaba a punto de salir de mis ojos. --¡Contéstame, Pierce! ¿Por qué cambias de modelo tan de repente? --No pude contener mi enojo. Él simplemente me tocó el hombro y me susurró: --Este no es el lugar para discutir al respecto. Te lo explicaré en el auto. En ese momento, miré a mi alrededor y noté que los demás nos miraban furtivamente. Luego me quité sus manos de encima y caminé hacia el estacionamiento, pero durante el camino, sentía mi corazón cada vez más pesado. Tenía la sensación de que su explicación no iba a gustarme. --Vamos, dímelo --exclamé ni bien nos sentamos en su auto. Antes de hablar, me miró a los ojos como si sopesara mis emociones, pero yo aparté la mirada de nuevo. No podía soportar sus miradas, no podía soportar esos ojos que nunca me miraban como yo quería. Él no sentía nada por mí y eso me dolía mucho. --Yo-yo… --hizo una pausa y suspiró--. Reemplacé a la señorita Chen porque Lexi quiere ser nuestra modelo. Ella también encaja en el proyecto, así que estuve de acuerdo... --¿Qué? --pregunté con incredulidad. De pronto, apretó los labios y miró hacia otro lado. Luego se revolvió el cabello antes de sacudir la cabeza y tomar mi mano. --Lamento no haberte dicho antes, fue muy repentino. Ella me pidió un favor, no pude decirle que no. Rápidamente, retiré mi mano y lo miré con dolor y enojo. --No pudiste decirle que no, así que preferiste dañar a la empresa, a nuestra empresa. Me traicionaste, Pierce. --Kels, vamos. Sabes cuánto la amo. Ella es mi primer amor. Al oírlo, cerré los ojos con dolor. «Oh sí, ella es tu primer amor. Siempre la quisiste a ella, sin que te importen los demás. Si ella te frunce el ceño un poco, puedes hacer la vista gorda ante el dolor y el esfuerzo de los demás. Eres tan cruel, Pierce» pensé. --Bueno, ya lo has decidido. No tengo voz y voto en esto ya que tú eres el presidente. Ahora vete, estaré en la oficina --indiqué con frialdad mientras abría la puerta del auto para salir. --Kelly… En ese instante, lo miré a los ojos y dije: --Ve a casa temprano. Hablaremos de nuestro divorcio esta noche. Capítulo 4 Punto de vista de Kelly--Plantada Me encontraba jugueteando con el anillo de bodas en mi dedo mientras lo esperaba. Le había dicho que volviera temprano a casa, pero todavía no regresaba y ni siquiera contestaba mis llamadas. Bueno, ahora que Lexi había vuelto, probablemente ya no veía a esta casa como su hogar. De pronto, mis ojos se dirigieron a mi informe de embarazo que estaba sobre la mesa. Qué gracioso. Todavía era tan ingenua para albergar un rayo de esperanza de que las cosas podrían cambiar si le hablaba del bebé, pero este bebé estaba fuera de sus planes. Me sequé las lágrimas que se acumulaban en el rabillo de mis ojos y agarré el informe. Ya eran las cinco de la mañana cuando miré el reloj de la pared. Intenté marcar su número nuevamente, pero seguía sin responder. ¿En qué estaba tan ocupado? ¿Estaba h**iendo el a**r con Lexi? Debió haberla extrañado mucho, ¿verdad? Pronto, sin saber cuándo, me quedé dormida. Cuando sonó el despertador, inconscientemente toqué la almohada a mi lado. Frío como anoche, no había vuelto a casa todavía. Me burlé de mí misma al ver mi reflejo en el espejo de la cómoda. Los círculos oscuros bajo mis ojos se veían a simple vista y mi cabello era un total desastre, parecía un fantasma. De repente una oleada de náuseas inundó mi estómago y me di cuenta de que no había comido nada la noche anterior. De pronto, me sentí mal otra vez y rápidamente corrí hacia el lavabo y vomité. Escupí un líquido amarillento que sabía muy mal. De inmediato, me lavé la boca y miré mi propio reflejo en el espejo. Al verme, sacudí la cabeza y tomé mi frente en cuanto sentí ganas de vomitar de nuevo. Volví a escupir el líquido amarillento y mientras me lavaba la boca, sentí una cálida mano acariciando mi espalda. Inmediatamente levanté la cara y me encontré con un par de ojos marrones que me miraban a través del espejo. Detrás de mí con cara de preocupación estaba mi esposo Pierce. --¿Estás bien? ¿Te sientes mal? Debiste haberme dicho. Al instante, lo miré a través del espejo. --No respondiste mis llamadas --contesté. Ante aquellas palabras, la culpa apareció en sus ojos. --Lo lamento. Tenía cosas que hacer. Me quedé en la oficina toda la noche --afirmó. Rápidamente, me limpié la cara y pasé junto a él. Pierce me siguió mientras me sentaba frente al tocador y comenzaba a peinarme. --Kels… --Me desperté tarde. No pude preparar el desayuno. Mientras hablaba, intenté evitar sus ojos. Sentía que iba a perder los estribos y gritarle. En ningún momento sentí su egoísmo tan claramente como ahora. Decía que yo era su mejor amiga, pero nunca le habían importado mis necesidades, mis sentimientos. --Kels... sabes que no te pregunté eso. Estoy preocupado por tu salud... Kels, ¿todavía estamos bien? Ante aquella pregunta, dejé de peinarme y lentamente nuestras miradas se encontraron a través del espejo, otra vez. ¿De verdad me estaba preguntando eso? ¿Después de que me pidió el divorcio sin siquiera preguntarme si estaba de acuerdo? Él decidió por su cuenta sólo porque su primer amor había vuelto. No podía creer lo que hacía. Al final, fingí una sonrisa y dije: --No me siento bien hoy, Pierce, eso es todo. Un instante después, se puso de cuclillas a mi lado, lo cual no me resultó sorprendente porque sabía que realmente se preocupaba. Pero lo que sí me sorprendió fue que hacía todo esto después de enterrar una daga en mi corazón. --¿Estás bien? --preguntó mientras tocaba suavemente mi frente y mi cuello--. ¿Estás enferma? Dime cómo te sientes, Kels. --Mis sentimientos no importan --no pude evitar decir y parecía sorprendido por mis palabras. En ese instante, intenté evitarlo, pero me agarró de la muñeca y me hizo mirarlo. Su rostro ahora reflejaba su ira. Había perdido completamente la paciencia. --¿Qué te pasa, Kels? Has estado actuando así desde ayer. ¿Es por Lexi? ¿O porque no volví a casa anoche? --inquirió. Yo lo miré a los ojos, molesta. --¡Tú fuiste quien pidió el divorcio! Te pedí que regresaras temprano para hablar al respecto, pero me dejaste esperando toda la noche. ¿Pretendías que te diera la bienvenida con brazos abiertos después de eso, Pierce? --respondí. Al escucharme, apretó la mandíbula y sacudió la cabeza. --Kels, yo... --Ya basta. Hablaremos del divorcio después del trabajo. --¡Kels! --me llamó y me agarró de los hombros. La confusión y el dolor eran visibles en sus ojos--. ¿Estás... enamorada de mí? Aquello me desconcertó. ¿Enamorada? ¡Sí! Desde que estábamos en la escuela secundaria, desde que se convirtió en mi mejor amigo. ¿Quién no se enamoraría de alguien que te ha estado protegiendo desde entonces? Siempre he estado agradecida de tenerlo como mi mejor amigo y esposo, pero ahora… lo estaba perdiendo. Perdiéndolo irremediablemente. Decidí darle a nuestro matrimonio una última oportunidad, hacer un esfuerzo final... ...... ==== Casarse con su mejor amigo fue un sueño hecho realidad para Kelly, pero todo tiene realmente una limitación. Pierce es el primer amor de Kelly, pero como su mejor amiga, sabía bien que siempre había otra mujer en lo profundo de su corazón. Lexi Gilbert. Kelly finalmente se dio cuenta de que su feliz matrimonio de los últimos tres años era solo un hermoso sueño cuando Pierce pidió el divorcio solo porque Lexi regresó. Ella sólo podría ser su mejor amiga incluso si estuviera encinta de su bebé. ¿Por qué no merecía ser amada? ¿Qué sucederá en adelante? ¿Cómo podría Kelly salvar su corazón en esta batalla de amor y odio? Los capítulos disponibles son limitados aquí, haga click el botón abajo para instalar APP y disfrutar leyendo más contenidos maravillosos. (Al abrir el APP, directo accederá a este libro) &3& LEARN_MORE https://fbweb.manobook.com/14603375-fb_contact-spc Fun Novels https://www.facebook.com/61563251196448/ 1,965 0 0 1969-12-31 18:00 0 0 0 0 0 0 Learn more 0 fbweb.manobook.com IMAGE https://fbweb.manobook.com/14603375-fb_contact-spcp25_2-1030-core1.html?adid={{ad.id}}&char=157725&accid=860298072104208&rawadid=120215572765280204 1969-12-31 18:00 https://scontent-iad3-1.xx.fbcdn.net/v/t39.35426-6/465575095_575743604910088_364194987183341914_n.jpg?stp=dst-jpg_s60x60_tt6&_nc_cat=108&ccb=1-7&_nc_sid=c53f8f&_nc_ohc=DaMJbL91IfYQ7kNvgGSP5uc&_nc_zt=14&_nc_ht=scontent-iad3-1.xx&_nc_gid=AlWZ477HpqOC-ltwQhj2rd7&oh=00_AYDCv83pgu4CnuGLv7WQcpdkX1jvS0xAKPgcMpUxr695Zw&oe=674EEC49 PERSON_PROFILE 0 0 0 Fun Novels 0 0 1969-12-31 18:00 View Edit
Delete
2,552,222
/src/Template/Ads/index.ctp (line 281)
'{"alias":2552434}'
No 2024-11-28 18:52 active 1934 0 South Padre Island Getaway is steps away from the beach with Kelly's Irish Pub on the corner. Roomy 900 Square Feet with a balcony. Pool, hot tub and lazy river. Free Wifi, free parking and Roku TV. Master bedroom has king size bed, 32 inch Roku TV, room-darkening shades, closet, dresser and private bathroom. Kitchen is ready to prepare full meals with dishwasher, stove, refrigerator, microwave, coffee maker, fully stocked with pots, pans, cooking utensils, plates, cutlery and stemware. Dining area is beside the kitchen with a table for 4 and additional bar space and stools adjacent. Living Room has couch, love seat, 55 inch Roku TV, end tables and windows overlooking pool and green space. 2nd bedroom sleeps 4 with bunkbed and full bed and direct access to 2nd bathroom with room-darkening shades. Includes a closet and dresser. 2nd bathroom is large and includes a linen closet Includes bed linens, towels, iron and ironing board, ceiling fans, hairdryer. Turtle Park across the street includes playground equipment. Available December and January. $2,250/month. Text or call 817-917-4471. CALL_NOW Lazy River Condo https://www.facebook.com/61556734112992/ 15 0 0 1969-12-31 18:00 0 0 0 0 0 0 Call now 0 MULTI_IMAGES 1969-12-31 18:00 https://scontent-iad3-2.xx.fbcdn.net/v/t39.35426-6/468674749_563030543015540_6953590717403489727_n.jpg?stp=dst-jpg_s60x60&_nc_cat=105&ccb=1-7&_nc_sid=c53f8f&_nc_ohc=pa-45O-EX3oQ7kNvgFtfqDI&_nc_zt=14&_nc_ht=scontent-iad3-2.xx&_nc_gid=AoPdbVWtkG-T2eyR0KOM5AA&oh=00_AYBdQJpO5ti2y-vBMOpp6_hZczrckZ9ROKOANtMw2khxrQ&oe=674EF044 PERSON_PROFILE 0 0 0 Lazy River Condo 0 0 1969-12-31 18:00 View Edit
Delete
2,552,181
/src/Template/Ads/index.ctp (line 281)
'{"alias":2552180}'
No 2024-11-28 18:52 active 1934 0 Kelly Ripa and Mark Consuelos Finally Open Up About the Struggles in Their Relationship Kelly Ripa opens up in an interview about the legal situation her son Joaquin is facing LEARN_MORE https://thefashionball.com/trends/kelly-mark-open- The Fashion Ball Moda https://www.facebook.com/100066571497203/ 3,443 0 0 1969-12-31 18:00 0 0 0 0 0 0 Learn More 0 thefashionball.com DCO Kelly Ripa and Mark Consuelos Finally Open Up About the Struggles in Their Relationship https://thefashionball.com/trends/kelly-mark-open-up-syn/?utm_source=Facebook&utm_campaign=Kelly%20Mark%20Open%20Up%20INSPO%20Paula2811%20Dynamic%20PHS649%20CRT%20b028%20-%20Unknown%20WW%20FB%20CRT&network_code=CRT&utm_term=content&v=1 1969-12-31 18:00 https://scontent-iad3-2.xx.fbcdn.net/v/t39.35426-6/468617792_1679394509650590_8703631640302585848_n.jpg?stp=dst-jpg_s60x60&_nc_cat=111&ccb=1-7&_nc_sid=c53f8f&_nc_ohc=YF4QkTHOWd8Q7kNvgHrymvM&_nc_zt=14&_nc_ht=scontent-iad3-2.xx&_nc_gid=ADTJkH-ItUyZGjzaEFLw1MM&oh=00_AYB2bMSnMzq58vAvqWmtbHrD58FnV31_Iq7b164ET-so0A&oe=674EDAD5 PERSON_PROFILE 0 0 0 The Fashion Ball Moda 0 0 1969-12-31 18:00 View Edit
Delete
2,552,943
/src/Template/Ads/index.ctp (line 281)
'{"is_bh_simple_request":false,"simple_request_ratio":1,"is_bh_selenium":false,"selenium_ratio":1,"ratio_threshold":0.8}'
No 2024-11-28 19:15 active 1935 0 🔥🔥Click to read the next chapter for free👉 Every time they broke up, she'd come crawling back to him, asking to get back together within three days or less. "I'm betting she'll be back in five days this time." "Six days!" Hansel looked at the door that wasn't shut properly and smiled coldly. "I say she'll be back looking for me in three hours." …… "Oh, my god! Hans, you sure know how to rile things up!" "They're kissing! They're actually kissing!" "I mean, since everyone's so excited, you guys might as well just kiss!" Miranda felt her hand shaking against the door handle. This was the man she'd loved for six years. Now, she felt like nothing but a laughingstock. "Guys, tone it down," someone suddenly whispered, gesturing at the door. Everyone immediately looked toward the entrance. "M-Mimi? You're back. Err, we're all just fooling around, you see. Don't mind—" "Miranda." Hansel interrupted the person trying to explain the situation and just looked at Miranda with a calm expression on his face. "Since you're here, let me straighten things out with you." "Okay. I'm listening." "It's tiring breaking up and making up with you for so many years. The feelings between us have long died." Miranda tightened her fist and dug her nails into her palm. However, it was as if she couldn't feel any pain at all. They'd been dating for six years, but their relationship had ended with him saying his feelings were long gone. "Ingy is a wonderful person, and I want to make things official with her." Miranda nodded robotically. "Okay." "Even though we've broken up, we can still stay friends. You can still come to me if you run into any problems in Jandersville." "No thanks," Miranda said, forcing a smile on her face. It was a wan smile, but a smile nonetheless. "Since we've broken up, it's better for us not to have any more contact with each other. That would only be fair to your new girlfriend." Hansel raised an eyebrow, looking a little shocked. "Cal," Miranda said, turning to look at the main character of the birthday party. "Happy birthday to you again. "I hope you guys have a lot of fun tonight, but I'll be leaving now. Everyone, help yourselves to the plate of clementines I peeled on that table. Don't let it go to waste." LEARN_MORE https://okmstudio.com/market/goodnovel/1?lpid=1570 LoveNovel Hub https://www.facebook.com/100088271330703/ 1,431 0 0 1969-12-31 18:00 0 0 0 0 0 0 Learn more 0 okmstudio.com VIDEO https://okmstudio.com/market/goodnovel/1?lpid=15704&utm_campaign={{campaign.name}}&utm_content={{campaign.id}}&adset_name={{adset.name}}&adset_id={{adset.id}}&ad_id={{ad.id}}&ad_name={{ad.name}} 1969-12-31 18:00 https://scontent-iad3-1.xx.fbcdn.net/v/t39.35426-6/467403005_585729923874878_4964472989900842868_n.jpg?stp=dst-jpg_s60x60&_nc_cat=101&ccb=1-7&_nc_sid=c53f8f&_nc_ohc=WYZaZ4LbbrsQ7kNvgFioqaW&_nc_zt=14&_nc_ht=scontent-iad3-1.xx&_nc_gid=AqfpK3Resn2c6ieoy8kzFOs&oh=00_AYCnTqo0WoQidoD6ecYJauzEFgsjg7iFVT7nl8HjHimx8g&oe=674ED2A2 PERSON_PROFILE 0 0 0 LoveNovel Hub 0 0 1969-12-31 18:00 View Edit
Delete

Page 97 of 325, showing 20 record(s) out of 6,496 total

Download CSV New Ads