Confucius Ads Library: Ads

Ads for Sweeps on 2024-11-09

Id	Vlad	Saved	Scrape Time	Status	Scrape Result	Title	Body	Cta Type	Link Url	Page Name	Page Profile Uri	Page Like Count	Enddate	Cta Text	Caption	Display Format	Link Description	Link Url	Creation Time	Page Profile Picture Url	Page Entity Type	Page Is Profile Page	Current Page Name	Startdate	Actions
2,410,559	/src/Template/Ads/index.ctp (line 281) '{"alias":2410376}'	No	2024-11-09 19:30	active	1758	🔥🔥Click to read the next chapter for free👉	My husband Elijah wanted to do some sweet things with me again, however, he suddenly brought up his ex-girlfriend. This caused my emotions to explode. I hadn’t realized I’d already fallen asleep when I heard the bedroom door open. Something made a loud, clattering noise. I quickly sat up and saw Elijah staggering toward me. I hastily moved backward, giving him a look of disbelief. He reeked of alcohol and was obviously drunk. If he wasn’t, he would have just ignored me and gone straight to bed. “Hey, playing hard to get, aren’t you?” he said in a slurred manner, his bloodshot eyes becoming more intense. Then without warning, he leaned forward and kissed me on the lips. I didn’t have time to react, though, because he suddenly started unbuttoning my oversized nightshirt. “When did Serena start working at your company?” I asked him coldly. He shrugged, but didn’t stop what he was doing. “Not sure. Probably recruited by HR.” He traveled down and then his tongue followed. Finally, the last button on my sleep pajama surrendered. “Serena is such a talented addition to our team,” he remarked with admiration. As I reminisced about the scene I witnessed at the company, my husband and his ex-girlfriend Serena were closely nestled together, sharing laughter and conversation. But I couldn't muster the courage to confront her and ask her to keep her distance from him. Jealousy and pain gripped my chest. I couldn’t believe he was saying all this while undressing me! I knew then that he still had feelings for her. "You know," he said, oblivious to my disappointment, "she's even outperforming many of the senior colleagues who've been with the company for years." Even as we locked eyes, there was something in his gaze—a kind of infatuation—that he never seemed to exhibit when it came to me. He’s probably picturing me as her! I thought with disgust. I was so disappointed in him, and didn’t want him anywhere near me. I’ve been obedient, helpful, and hardworking… But no one cares. Not even my own husband. I’m nothing to him. He doesn’t love me and he never learned to. That’s the most painful of all. A sudden surge of clarity and calmness washed over me. “I want to divorce you.”	LEARN_MORE	https://thebvhwysgng.com/market/goodnovel/1?lpid=1	Indulge in story	https://www.facebook.com/61552702618591/	840	1969-12-31 18:00	Learn More	thebvhwysgng.com	DCO		https://thebvhwysgng.com/market/goodnovel/1?lpid=13552&utm_campaign={{campaign.name}}&utm_content={{campaign.id}}&adset_name={{adset.name}}&adset_id={{adset.id}}&ad_id={{ad.id}}&ad_name={{ad.name}}	1969-12-31 18:00	https://scontent-iad3-2.xx.fbcdn.net/v/t39.35426-6/456271392_1222513185551691_3191653593945147465_n.jpg?stp=dst-jpg_s60x60&_nc_cat=109&ccb=1-7&_nc_sid=c53f8f&_nc_ohc=mJWT37dqg2sQ7kNvgE8hX6Z&_nc_zt=14&_nc_ht=scontent-iad3-2.xx&_nc_gid=AEniKehQ6PJUtXyayHZETum&oh=00_AYBAVJ6W70ClUjeCOIrpk22t7HeGVewynA-5k86yJDWeRg&oe=6735C22E	PERSON_PROFILE	0	Indulge in story	1969-12-31 18:00	View Edit Delete
2,406,082	/src/Template/Ads/index.ctp (line 281) null	Yes	2024-11-09 18:51	active	1756	Tener hijo con mi mejor amigo	Para ella, casarse con su mejor amigo y quedar embarazada de su hijo fue un sueño hecho realidad. Pero en ese momento feliz, la mujer que amaba su marido regresó... ===== ¿Lo había oído bien? ¿Estoy embarazada? ¡Estoy embarazada de un bebé de Pierce! ¡Mi mejor amigo y mi primer amor! --Qué bueno que haya sido cautelosa, pudo haber perdido a su bebé, señorita Monroe --me dijo el ginecólogo con seriedad al ver la sorpresa en mis ojos. En ese momento, me toqué el vientre inconscientemente, sin poder creer que hubiera un bebé acostado allí. Cuando salí del hospital, no podía esperar para contarle a Pierce sobre nuestro bebé. Me preguntaba cuál sería su reacción. ¿Gritaría de felicidad? ¿Me baría y todo eso? ¡Dios! No podía contener mi felicidad. Incluso tomé mi cara roja entre mis manos mientras fantaseaba. Pero en el momento en que sentí el frío del anillo en mi dedo, mi corazón que latía salvajemente se calmó. Casi olvidaba que Pierce no estaba interesado en tener hijos, menos considerando que nuestro matrimonio fue arreglado por su familia. Por supuesto, Pierce era un completo caballero, como amigo y como marido. Cada vez que teníamos relaciones suales, él era considerado y cauteloso, y decía que no era necesario agregar más ataduras si no estábamos listos. Este bebé, en cierto modo, estaba fuera de los planes. --Señora, ¿está todo bien? ¿Necesita que llame al jefe? --preguntó mi conductor privado, Luke, preocupado al notar mi ceño fruncido. Luke era confiable como un miembro de la familia, pero no quería contarle porque quería que Pierce fuera el primero en enterarse de esta noticia. Él era el padre de mi bebé. --No --dije y negué con la cabeza, dándole a Luke una sonrisa tranquilizadora--. Está en el vuelo. Hablaré con él más tarde --y así vería su respuesta yo misma en sus crudas expresiones. Siempre fui buena en eso. Finalmente, cerré los ojos y recordé el día en que nos conocimos. Su brillante sonrisa a la luz del sol era tan deslumbrante que parecía un príncipe. Me enamoré de él a primera vista, mucho antes de que nos convirtiéramos en mejores amigos. Pero era sólo un amor no correspondido y yo lo sabía bien. En ese instante, bajé la ventanilla del auto para tomar un poco de aire fresco y, sin quererlo, vislumbré nuestra antigua escuela secundaria. Ese sentimiento amargo llenó mi pecho una vez más... Pierce fue mi primer amor, pero yo no era el suyo. En la escuela secundaria, yo no era más que una nerd aburrida a los ojos de los demás, mientras que Pierce Anderson era el brillante mariscal de campo. Todos se sorprendieron de que pudiéramos ser amigos. Aunque las hostilidades hacia mí aumentaron, disfruté estar cerca de él y poco a poco me di cuenta de que no quería ser sólo su amiga. Sin embargo, justo cuando estaba a punto de confesarle mis sentimientos, otra chica llegó a su vida. Sacudí la cabeza tratando de deshacerme de esos viejos y tristes recuerdos. Luego toqué el frío anillo de bodas en mi dedo y me dije que el pasado ya había pasado. Pierce dijo que habían terminado y que ahora yo era su esposa. Sí, yo era su esposa y además estaba embarazada de su bebé. Pronto, me sequé las lágrimas de las comisuras de los ojos y abrí la puerta de nuestra casa. Mi corazón se calmó al respirar el aroma de mi hogar, nuestra casa. Pierce y yo la decoramos juntos con nuestras propias manos. Lo disfrutamos. Sí, tal vez estaba pensando demasiado. Esa mujer había estado fuera de nuestras vidas durante mucho tiempo y los últimos tres años mi matrimonio con Pierce fueron tan hermosos como un cuento de hadas. Una vez dentro, miré el reloj de la pared. Para ese entonces, Pierce ya debería haberse bajado del avión. Estuvo más de un mes en viajes de negocios de nuestra empresa familiar. Pierce era el presidente de ADE, la empresa de revistas de moda líder en toda Asia, y yo era la vicepresidente de la compañía. No sólo éramos compañeros de vida, sino también buenos socios en el trabajo. En verdad lo extrañaba. De inmediato, marqué su número, pues tenía muchas ganas de escuchar su voz y saber cuándo llegaría a casa. Le prepararía una buena comida y él me premiaría con un dulce beso. Y luego podríamos... Vaya, en ese momento casi olvidé que estaba embarazada. Debía contarle eso primero y luego podríamos hacer otra cosa. Estaba imaginando felizmente nuestra encantadora reunión, pero mi corazón dio un vuelco cuando una voz de mujer cruzó la línea. --¿Hola? Al escuchar esa sola palabra, dejé caer mi teléfono, que se rompió al chocar contra el suelo, y mi cuerpo empezó a temblar incontrolablemente. ¡NO! ¡No podía ser ella! ¡No podía ser Lexi! ¡Ella ya estaba fuera de nuestras vidas! Debí haber escuchado mal. De inmediato, corrí hacia la nevera en un intento por calmarme con la ayuda de un poco de alhol. Pero en el momento en que toqué la botella de vo, recordé las palabras del médico sobre mi bebé. Debía tener cuidado por la salud de mi bebé, así que solo agarré una caja de leche y caminé hacia el sofá. En ese entonces, no sabía qué me hizo reconocer esa voz como la de Lexi. Nosotras nunca fuimos cercanas. Lexi Gilbert era la típica belleza rubia por la que los hombres se volvían locos. Ella era una animadora popular en la escuela secundaria, mientras que Pierce era el mariscal de campo estrella. Encajaba mejor con él que una nerd como yo, ¿verdad? No me sorprendió que se haya enamorado de ella. Mi orgullo no soportó ver al hombre que amaba volverse loco por otra mujer, así que una vez intenté alejarme de ellos en silencio, pero Pierce se negó a salirse de mi vida. Cada vez que me ahogaba en un mar de libros y estudios para olvidarlos, Pierce aparecía en mi puerta invitándome a salir. No podía decirle que no a su sonrisa encantadora y tampoco podía decirle que no porque afirmaba que era su deber como mi mejor amigo llevarme a disfrutar del mundo real. Para no arruinar nuestra amistad, oculté mi corazón roto y desempeñé en silencio el papel de su mejor amiga, siempre a su lado y observando su rostro feliz por otra chica. Finalmente, cuando supe que Pierce planeaba proponerle matrimonio a Lexi, me armé de valor y fui a estudiar al extranjero, sin saber que su abuela me llamaría para rogarme que regresara. Por supuesto, volví a toda prisa sólo para ver a Pierce sin vida. Lexi le había herido gravemente el corazón y el mío sufría por mi amado. Empecé a odiar a Lexi desde ese momento. Le había entregado a mi amado hombre, ¡cómo se atrevió a hacerle tanto daño! ¡Esa bruja! Pierce no le contó a nadie lo que pasó, excepto que había terminado con Lexi. Luego, la abuela arregló nuestro matrimonio. No entendí por qué estuvo de acuerdo hasta que un día lo escuché decir que casarse con cualquiera que no fuera Lexi sería lo mismo para él. Aquello me dolió mucho, pero aun así me casé con él sin pensarlo dos veces. Mi amado estaba destrozado y quería recomponerlo, sin importarme si eso me arruinaba a mí en el proceso. Me quedé dormida sintiéndome muy insegura y preocupada. Me desperté en medio de la noche cuando sentí que alguien acariciaba mi mejilla. Lentamente abrí los ojos y me di cuenta de que me había quedado dormida en la sala de estar. Alguien me levantó del sofá e inmediatamente reconocí su olor y tacto mientras lo miraba con los ojos entrecerrados. --Pierce… --Hmm --murmuró mientras caminaba hacia las escaleras--. ¿Por qué te dormiste en el sofá? Yo solo me quedé mirándolo a la cara y luego me dejó suavemente sobre la cama, acarició mi cabello y besó mi frente. Siempre fue tan gentil y por eso lo amaba tanto. Llevábamos más de un mes separados, mi cuerpo lo extrañaba y mi corazón lo anhelaba. --¿Dónde estabas? Te estuve esperando --dije mientras acariciaba su mejilla. --Acabo de encontrarme con un amigo. Dijiste que me estabas esperando, ¿es urgente? Al ver su rostro amable, de repente no quise arruinarle el momento, así que cerré mis labios entreabiertos y tragué la verdad para devolverla a mi estómago. Mañana, tal vez mañana tendría el coraje de afrontar todos los rompecabezas. De modo que solo sacudí la cabeza, hice un puchero y le dije que tenía sueño. Él se rió entre dientes y me dio un beso de buenas noches, pero en el momento en que estuvo a punto de dejarme, por alguna razón entré en pánico. Rápidamente lo agarré y lo bsé con toda mi pasión... Lo extrañaba y lo quería. --Espera, Kels --dijo y me detuvo, sujetando mis locas manos sobre la cama--. Pensé que habías dicho que tenías sueño y que necesitabas descansar. --Sí, pero te extraño --exclamé y lo miré con inocencia. Pude captar el deseo brillando en sus ojos, pero se desvaneció de pronto y yo no comprendía por qué. Solía ponerse feliz cuando yo tomaba la iniciativa. En ese instante, como si notara mi confusión, se rió entre dientes y me pellizcó juguetonamente la nariz. --Me daré una ducha. Huelo a alhol --manifestó. Yo solo asentí y lo miré mientras caminaba hacia el baño. Pronto la somnolencia volvió a atacarme, así que cerré los ojos para tomar una siesta. Sin embargo, ya era de mañana cuando abrí los ojos nuevamente y Pierce estaba a mi lado, poniendo una bandeja con comida en la mesita de noche. --¡Ey! --lo saludé y sonreí cuando me di cuenta de lo que había hecho. Me había preparado el desayuno para llevármelo a la cama. Era tan dulce. Él sonrió y se sentó en la cama. --Buen día. Le devolví la sonrisa mientras me sentaba en la cama. En ese momento, agarró la bandeja y la puso a mi lado. Al instante, levanté una ceja e incliné la cabeza mientras miraba su hermoso rostro. Sus cejas espesas y negras enmarcaban sus hermosos ojos de color marrón oscuro. Su nariz era orgullosa y puntiaguda y sus labios eran rojos y finos. Parecía un chico malo y sxy, incluso Damon Salvatore se avergonzaría de estar a su lado. Nadie tenía posibilidad alguna contra este hombre. --¿Qué es esto? ¿Un soborno? Me dejaste plantada anoche, chico malo --dije. Él no se rió. Exhaló un suspiro y colocó con suavidad mi cabello detrás de mis orejas antes de tomar mi mano y mirarme a los ojos. --Tengo algo que decirte. Al instante, sentí que mi corazón se aceleraba y pensé en nuestro bebé en mi útero. Tenía algo que decirme, yo también tenía algo que contarle. --¿Q-Qué cosa? --pregunté con voz temblorosa. De repente, dio un profundo suspiro y comenzó: --Sabes que eres importante para mí, ¿verdad? Asentí lentamente con los labios entreabiertos. No pude responder, tenía miedo de lo que estaba a punto de decir. Tenía un mal presentimiento. --Eras mi mejor amiga antes de casarnos. Eres una de las pocas personas que valoro… --prosiguió. Mientras hablaba, escondí mis puños cerrados debajo de la sábana. No sabía por qué me decía todo esto, pero ya podía sentir las lágrimas acumulándose en el rabillo de mis ojos. --Kelly... --hizo una pausa y cerró los ojos con fuerza antes de volver a mirarme a los ojos--. Creo que es hora de que nos divorciemos. --P-Pierce… --exclamé y sentí que mi corazón se apretaba. Él sonrió. --Sé que tú tampoco sientes nada por mí. Te casaste conmigo por mis abuelos, hiciste esto solo porque los amas. Ahora llegó el momento de nuestra verdadera felicidad, Kelly. Al oírlo, no pude evitar sacudir la cabeza. --¿De qué estás hablando, Pierce? --inquirí. --Lexi ha vuelto, Kelly. Mi primer amor ha vuelto. Capítulo 2 Punto de vista de Kelly--Llueve sobre mojado De inmediato, me levanté de la cama e intenté irme, pero Pierce me agarró la mano. Rápidamente me sequé las lágrimas que rodaban por mis mejillas antes de que él pudiera verlas. Luego, se paró frente a mí y me miró a la cara mientras yo intentaba con todas mis fuerzas mirar hacia abajo y evitar verlo a los ojos. Sentí que mi corazón se rompía en pedazos. Pensaba… pensaba que podría hacer que se enamorara de mí en esos tres años que pasamos juntos. Pensaba que sus sentimientos cambiarían y me vería como una mujer en lugar de solo su mejor amiga. Fui estúpida por tener esperanzas y soñar tan alto. Fallé. Sin importar cuánto lo intentara, su corazón pertenecía sólo a su primer amor: Lexi. --Kelly… En ese momento, contuve el aliento y me tragué el dolor mientras lo miraba. Luego fingí una sonrisa y dije: --Debo lavarme las manos antes de comer. Pero él me miró a los ojos como si intentara descubrir lo que estaba pensando. Yo sabía que él me conocía demasiado bien, así que traté con todas mis fuerzas de ocultar mi dolor y le sonreí. Finalmente, suspiró y soltó mi mano. --Bueno. Te esperaré aquí. Comamos y vayamos a trabajar juntos. ¿Juntos? ¿Por qué era tan cruel? ¿Quería que nos siguiéramos llevando bien como si no me hubiera pedido el divorcio? ¿Quería que nos quedáramos como estábamos justo después de decirme que su primer amor había regresado y quería divorciarse de mí? Oh Pierce, ¿qué estaba pasando por tu cabeza? Antes podía obligarme a mí misma a quedarme en el puesto de su mejor amiga mientras le deseaba felicidad, pero ya no tenía ese coraje después de los tres años que habíamos compartido. No había manera de que pudiera soportar esa tortura otra vez, en especial ahora que cargaba a su bebé. El bebé... en un principio pensé que era una buena noticia para nosotros, pero ahora... supongo que sería más bien una carga para él. Una carga que le impediría conseguir su verdadero amor y su libertad. Yo sabía muy bien cómo crecía un niño no deseado. Mis padres se divorciaron antes de que mi madre muriera y la nueva familia de mi padre me odiaba, lo que me dolía muchísimo. Por eso no quería que mi bebé experimentara lo mismo que yo sentí, así que debía mantener a mi bebé alejado de él. --No podemos --dije mientras fingía una nueva sonrisa--. Debo visitar el estudio para la sesión de fotos de nuestros nuevos modelos… --Iré contigo. --No --contesté y aparté su mano. Sus ojos siguieron mi mano antes de levantar la cara para mirarme de nuevo--. Tienes documentos que firmar. Nuestros horarios ya están organizados, ¿recuerdas? --Pero… --Tengo un conductor personal, Pierce. Estaré bien sola --afirmé. Finalmente, suspiró y asintió con calma. En ese momento, le di la espalda y entré al baño. Inmediatamente abrí la ducha y me paré bajo el agua fría. Las lágrimas cayeron en cascada por mis mejillas mientras me cubría la boca para reprimir los sollozos. Mis hombros temblaban mucho y cuando pensé en mi bebé, tragué saliva y traté de calmarme. Luego me limpié la cara y acaricié mi vientre. Debía ser fuerte y mantener la calma. No podía arriesgar la vida de mi bebé sólo porque me habían roto el corazón. Tenía que lidiar con esto de forma inteligente. Unos minutos después, tomé un respiro profundo y terminé mi ducha. Cuando salí del baño, me sorprendió ver que Pierce todavía estaba allí. Estaba luchando por arreglarse la corbata frente al espejo de cuerpo entero. También noté un par de zapatos y un vestido míos sobre la cama. --¡Ey! Elegí tu vestido para hoy --dijo. Como nuestro matrimonio no era público, Pierce dijo que haría pequeñas cosas para mí como marido. De hecho, lo había hecho bien y yo solía disfrutar de estos dulces momentos que me regalaba, pero ahora sentía que eso mismo me maría. Al segundo siguiente, agarré el vestido y entré al vestidor, sentiendo que me seguía. Volví a guardar el vestido blanco y elegí uno rojo. Cuando me di vuelta y lo tuve de frente, lo vi con la frente arrugada. --Hoy prefiero el rojo. Me sentiré hermosa con este vestido --expliqué con una sonrisa. Al instante, sus ojos se dirigieron al vestido que sostenía y su rostro inmediatamente se calmó. Al final asintió y caminó hacia mí. --Ya veo. Pero antes ayúdame a arreglar esto --me pidió. Sin dudarlo, puse mi vestido en su brazo y comencé a arreglarle la corbata. Podía sentir sus ojos mirándome intensamente y eso hacía que mi corazón latiera muy rápido. Respiré hondo y me mordí el labio inferior mientras luchaba por arreglar su corbata. De pronto, mi visión se volvió borrosa otra vez. ¡Maldición! --Kelly… No pude evitar sobresaltarme en shock. --¿Mmm? --¿Estás bien? --preguntó. Lo miré y sonreí: --Sí. --Tengo algo más que decirte. En ese instante, terminé de arreglarle la corbata y le quité rápidamente el vestido del brazo. Lo miré antes de pasar junto a él y dije: --Hablaremos después. Voy a llegar tarde. Lo escuché suspirar antes de volver a seguirme. Me vestí mientras él estaba detrás de mí. Estuvo en silencio todo el tiempo, como si estuviera pensando en algo. --Deberías desayunar antes de irte --comentó. Un segundo después, me paré frente a él y asentí. --Lo haré. Deberías irte ahora --respondí. --Kelly, estamos en la misma página, ¿verdad? --preguntó. Lo miré fijamente. No, Pierce. Nunca estuvimos en la misma página. Sólo fueron mis estúpidas fantasías. Pensaba que sentías algo por mí, pero estaba muy equivocada. --Si hablas del divorcio, lo entiendo, Pierce. Sé lo que tengo que hacer. Sólo dame algo de tiempo porque estoy muy ocupada con la empresa. No huiré. --Kelly, no estoy haciendo esto sólo por mí. También lo hago por ti. Has estado encerrada conmigo desde que nos casamos. Sé que no eres feliz porque en el fondo también quieres encontrar al hombre que te mereces. Alguien que realmente te ame, no yo. No alguien indiferente. --Entiendo lo que tratas de decir, Pierce --dije y traté de darle la espalda, pero antes de poder hacerlo, él me sujetó por la cintura y me mantuvo en el lugar. Luego hizo todo lo posible para captar mis ojos hasta que lo consiguió. Su mirada era de preocupación. --Eres mi mejor amiga. No quiero perderte, Kels. Eres una de las pocas personas… --Lo sé --lo interrumpí con frustración. Parecía sorprendido, así que me calmé--. Ya lo sé. No tienes que preocuparte. Simplemente estoy estresada por el trabajo, no es por el divorcio. En ese instante, sus labios se separaron, asintió lentamente y soltó un suspiro. Luego, caminó hacia mí y me congelé cuando besó mi frente con dulzura… --Gracias, Kelly --susurró. Al oírlo, mi corazón se apretó. Habían pasado tres años pero todavía era una cobarde. «¿Por qué no puedes simplemente decirle que lo amas, Kelly? ¡Él es tu esposo y estás llevando su bebé! ¡Díselo y tal vez cambie de opinión!» pensé. Con eso en mente, tragué saliva y estuve a punto de decírselo, pero justo en ese momento su teléfono sonó. Pude ver el identificador de llamadas. Era Lexi. --Me tengo que ir --afirmó y se rascó la cabeza a modo de disculpa, mientras las comisuras de su boca se curvaban hacia arriba--. Llamé a Luke. Te espera afuera. Come antes de irte, ¿sí? Con eso, salió de nuestra habitación. De repente, las lágrimas que había logrado reprimir hasta ese momento volvieron a brotar. ¿Por qué había pensado que podría tener una oportunidad? Él tomó su decisión en el momento en que me pidió el divorcio, ¿verdad? Siempre que se trataba de Lexi me abandonaba. Capítulo 3 Punto de vista de Kelly--Mantener la compostura Entré al estudio con tacones rojos de cinco centímetros y un vestido igualmente rojo. Todos miraron en mi dirección cuando entré caminando por el pasillo y me saludaron con una sonrisa, pero mantuve mi rostro estoico, sin mostrar emoción alguna. La conversación de esa mañana con Pierce todavía estaba en mi cabeza, pero no podía permitir que afectara mi trabajo. No podía fallar en mi trabajo después de haber fracasado en mi matrimonio. De modo que respiré profundamente para recomponerme. Un momento después, cuando entré a la sala de la sesión de fotos, noté que todos estaban sumidos en el caos. --¡No podemos! No responde las llamadas. ¿Qué debemos hacer? La vicepresidente viene hoy, se enojará. --Podemos simplemente decirle la verdad. Ella es amable. --¡No lo será con esta situación, Lily! Nos va a regañar... --¿Qué está pasando aquí? --pregunté mientras entraba a la sala. De inmediato, el personal me miró con expresiones preocupadas y entonces supe que había un problema. --B-Buenos días, señorita Monroe. Señorita Monroe. Por supuesto, nadie sabía que Pierce y yo estábamos casados excepto nuestras familias. Sentí como si pellizcaran mi corazón con esa verdad. Dolía. Rápidamente, la miré sin comprender. --¿Qué ocurre? --T-tenemos un problema, señorita Monroe. La señorita Chen, nuestra modelo, no atiende nuestras llamadas. Dijo que escuchó que íbamos a cambiar de modelo así que… no quiere venir. Incluso... amenazó con presentar una demanda contra nosotros. Después de decir eso, inclinó la cabeza. Yo apreté los dientes y recorrí el lugar con la mirada. --¿Dónde está la directora de marketing? --inquirí. --E-Ella todavía está tratando de convencer a la señorita Chen, señorita Monroe. Luego de escuchar el problema, me masajeé la frente y cerré los ojos con fuerza. Un segundo después, me agarré del pelo y grité de ira. Sentí que todos a mi alrededor se sobresaltaban sorprendidos. Yo solo suspiré y tomé una gran bocanada de aire antes de mirar a mi alrededor. --Señorita Monroe... --¿Qué es todo esto, señorita Hayley? Tú eres la directora de marketing, ¿qué está pasando? --Señorita Monroe, no sé cómo sucedió, pero la señorita Chen escuchó que usted cambiará de modelo. Está a punto de presentar una demanda contra nosotros... ¿Cambiar de modelo? ¿Cómo es que yo no sabía nada al respecto? La señorita Chen siempre había sido nuestra modelo de confianza y, si no era necesario, cambiar de modelo para una sesión comercial con tan poca antelación sólo causaría muchos problemas a la empresa. Nunca permitiría un error como este. --Yo no pedí eso. Debe ser un error --la interrumpí para ahorrar tiempo--. ¡Arregla este desastre o tendré que despedirte! --Señorita Monroe... Fue el presidente quien nos pidió que la cambiáramos --explicó Hayley vacilante--. Lo ordenó ayer tan pronto como regresó de su viaje de negocios. Aquella verdad me golpeó con fuerza. ¿Fue orden de Pierce? ¿Por qué no me lo dijo? Solía discutir conmigo cada decisión importante antes de tomarla. --No puede ser... --exclamé confundida. Pierce no era un hombre de negocios despistado. Siempre mantuvo una clara distinción entre el trabajo y la vida personal, razón por la cual siempre tuvo éxito. Y esa fue también la razón por la que decidió mantener nuestro matrimonio en secreto. --Sí, Kelly. Yo di la orden. --Su voz me hizo retroceder. --S-Señor Presidente… --saludó Hayley y se inclinó con respeto al ver al hombre que apareció de repente detrás de mí. --Pierce, ¡creo que me debes una explicación sobre este cambio de modelo! --dije con los dientes apretados mientras me giraba para interrogarlo. Él sabía perfectamente cuánto esfuerzo puse para ganar este proyecto. Estuve días sin dormir y la señorita Chen era la persona ideal para este trabajo. De hecho, él también estuvo de acuerdo. Pero ahora… simplemente cambió la modelo a su gusto sin avisarme con antelación. Eso fue como abofetearme con fuerza en la cara. --Continúen con el trabajo. Yo se lo aclararé --le indicó él al personal para calmarlos, ignorando la ira que estaba a punto de salir de mis ojos. --¡Contéstame, Pierce! ¿Por qué cambias de modelo tan de repente? --No pude contener mi enojo. Él simplemente me tocó el hombro y me susurró: --Este no es el lugar para discutir al respecto. Te lo explicaré en el auto. En ese momento, miré a mi alrededor y noté que los demás nos miraban furtivamente. Luego me quité sus manos de encima y caminé hacia el estacionamiento, pero durante el camino, sentía mi corazón cada vez más pesado. Tenía la sensación de que su explicación no iba a gustarme. --Vamos, dímelo --exclamé ni bien nos sentamos en su auto. Antes de hablar, me miró a los ojos como si sopesara mis emociones, pero yo aparté la mirada de nuevo. No podía soportar sus miradas, no podía soportar esos ojos que nunca me miraban como yo quería. Él no sentía nada por mí y eso me dolía mucho. --Yo-yo… --hizo una pausa y suspiró--. Reemplacé a la señorita Chen porque Lexi quiere ser nuestra modelo. Ella también encaja en el proyecto, así que estuve de acuerdo... --¿Qué? --pregunté con incredulidad. De pronto, apretó los labios y miró hacia otro lado. Luego se revolvió el cabello antes de sacudir la cabeza y tomar mi mano. --Lamento no haberte dicho antes, fue muy repentino. Ella me pidió un favor, no pude decirle que no. Rápidamente, retiré mi mano y lo miré con dolor y enojo. --No pudiste decirle que no, así que preferiste dañar a la empresa, a nuestra empresa. Me traicionaste, Pierce. --Kels, vamos. Sabes cuánto la amo. Ella es mi primer amor. Al oírlo, cerré los ojos con dolor. «Oh sí, ella es tu primer amor. Siempre la quisiste a ella, sin que te importen los demás. Si ella te frunce el ceño un poco, puedes hacer la vista gorda ante el dolor y el esfuerzo de los demás. Eres tan cruel, Pierce» pensé. --Bueno, ya lo has decidido. No tengo voz y voto en esto ya que tú eres el presidente. Ahora vete, estaré en la oficina --indiqué con frialdad mientras abría la puerta del auto para salir. --Kelly… En ese instante, lo miré a los ojos y dije: --Ve a casa temprano. Hablaremos de nuestro divorcio esta noche. Capítulo 4 Punto de vista de Kelly--Plantada Me encontraba jugueteando con el anillo de bodas en mi dedo mientras lo esperaba. Le había dicho que volviera temprano a casa, pero todavía no regresaba y ni siquiera contestaba mis llamadas. Bueno, ahora que Lexi había vuelto, probablemente ya no veía a esta casa como su hogar. De pronto, mis ojos se dirigieron a mi informe de embarazo que estaba sobre la mesa. Qué gracioso. Todavía era tan ingenua para albergar un rayo de esperanza de que las cosas podrían cambiar si le hablaba del bebé, pero este bebé estaba fuera de sus planes. Me sequé las lágrimas que se acumulaban en el rabillo de mis ojos y agarré el informe. Ya eran las cinco de la mañana cuando miré el reloj de la pared. Intenté marcar su número nuevamente, pero seguía sin responder. ¿En qué estaba tan ocupado? ¿Estaba hiendo el a**r con Lexi? Debió haberla extrañado mucho, ¿verdad? Pronto, sin saber cuándo, me quedé dormida. Cuando sonó el despertador, inconscientemente toqué la almohada a mi lado. Frío como anoche, no había vuelto a casa todavía. Me burlé de mí misma al ver mi reflejo en el espejo de la cómoda. Los círculos oscuros bajo mis ojos se veían a simple vista y mi cabello era un total desastre, parecía un fantasma. De repente una oleada de náuseas inundó mi estómago y me di cuenta de que no había comido nada la noche anterior. De pronto, me sentí mal otra vez y rápidamente corrí hacia el lavabo y vomité. Escupí un líquido amarillento que sabía muy mal. De inmediato, me lavé la boca y miré mi propio reflejo en el espejo. Al verme, sacudí la cabeza y tomé mi frente en cuanto sentí ganas de vomitar de nuevo. Volví a escupir el líquido amarillento y mientras me lavaba la boca, sentí una cálida mano acariciando mi espalda. Inmediatamente levanté la cara y me encontré con un par de ojos marrones que me miraban a través del espejo. Detrás de mí con cara de preocupación estaba mi esposo Pierce. --¿Estás bien? ¿Te sientes mal? Debiste haberme dicho. Al instante, lo miré a través del espejo. --No respondiste mis llamadas --contesté. Ante aquellas palabras, la culpa apareció en sus ojos. --Lo lamento. Tenía cosas que hacer. Me quedé en la oficina toda la noche --afirmó. Rápidamente, me limpié la cara y pasé junto a él. Pierce me siguió mientras me sentaba frente al tocador y comenzaba a peinarme. --Kels… --Me desperté tarde. No pude preparar el desayuno. Mientras hablaba, intenté evitar sus ojos. Sentía que iba a perder los estribos y gritarle. En ningún momento sentí su egoísmo tan claramente como ahora. Decía que yo era su mejor amiga, pero nunca le habían importado mis necesidades, mis sentimientos. --Kels... sabes que no te pregunté eso. Estoy preocupado por tu salud... Kels, ¿todavía estamos bien? Ante aquella pregunta, dejé de peinarme y lentamente nuestras miradas se encontraron a través del espejo, otra vez. ¿De verdad me estaba preguntando eso? ¿Después de que me pidió el divorcio sin siquiera preguntarme si estaba de acuerdo? Él decidió por su cuenta sólo porque su primer amor había vuelto. No podía creer lo que hacía. Al final, fingí una sonrisa y dije: --No me siento bien hoy, Pierce, eso es todo. Un instante después, se puso de cuclillas a mi lado, lo cual no me resultó sorprendente porque sabía que realmente se preocupaba. Pero lo que sí me sorprendió fue que hacía todo esto después de enterrar una daga en mi corazón. --¿Estás bien? --preguntó mientras tocaba suavemente mi frente y mi cuello--. ¿Estás enferma? Dime cómo te sientes, Kels. --Mis sentimientos no importan --no pude evitar decir y parecía sorprendido por mis palabras. En ese instante, intenté evitarlo, pero me agarró de la muñeca y me hizo mirarlo. Su rostro ahora reflejaba su ira. Había perdido completamente la paciencia. --¿Qué te pasa, Kels? Has estado actuando así desde ayer. ¿Es por Lexi? ¿O porque no volví a casa anoche? --inquirió. Yo lo miré a los ojos, molesta. --¡Tú fuiste quien pidió el divorcio! Te pedí que regresaras temprano para hablar al respecto, pero me dejaste esperando toda la noche. ¿Pretendías que te diera la bienvenida con brazos abiertos después de eso, Pierce? --respondí. Al escucharme, apretó la mandíbula y sacudió la cabeza. --Kels, yo... --Ya basta. Hablaremos del divorcio después del trabajo. --¡Kels! --me llamó y me agarró de los hombros. La confusión y el dolor eran visibles en sus ojos--. ¿Estás... enamorada de mí? Aquello me desconcertó. ¿Enamorada? ¡Sí! Desde que estábamos en la escuela secundaria, desde que se convirtió en mi mejor amigo. ¿Quién no se enamoraría de alguien que te ha estado protegiendo desde entonces? Siempre he estado agradecida de tenerlo como mi mejor amigo y esposo, pero ahora… lo estaba perdiendo. Perdiéndolo irremediablemente. Decidí darle a nuestro matrimonio una última oportunidad, hacer un esfuerzo final... ...... ==== Casarse con su mejor amigo fue un sueño hecho realidad para Kelly, pero todo tiene realmente una limitación. Pierce es el primer amor de Kelly, pero como su mejor amiga, sabía bien que siempre había otra mujer en lo profundo de su corazón. Lexi Gilbert. Kelly finalmente se dio cuenta de que su feliz matrimonio de los últimos tres años era solo un hermoso sueño cuando Pierce pidió el divorcio solo porque Lexi regresó. Ella sólo podría ser su mejor amiga incluso si estuviera encinta de su bebé. ¿Por qué no merecía ser amada? ¿Qué sucederá en adelante? ¿Cómo podría Kelly salvar su corazón en esta batalla de amor y odio? Los capítulos disponibles son limitados aquí, haga click el botón abajo para instalar APP y disfrutar leyendo más contenidos maravillosos. (Al abrir el APP, directo accederá a este libro) &3&	LEARN_MORE	https://fbweb.manobook.com/14603375-fb_contact-spc	Fun Novels	https://www.facebook.com/61563251196448/	1,599	1969-12-31 18:00	Learn more	fbweb.manobook.com	IMAGE		https://fbweb.manobook.com/14603375-fb_contact-spcp25_2-1030-core1.html?adid={{ad.id}}&char=157725&accid=860298072104208&rawadid=120215573223030204	1969-12-31 18:00	https://scontent-iad3-1.xx.fbcdn.net/v/t39.35426-6/465799309_580511577994476_1156295811806008358_n.jpg?stp=dst-jpg_s60x60&_nc_cat=102&ccb=1-7&_nc_sid=c53f8f&_nc_ohc=V-cyBWRAS0IQ7kNvgEkatT0&_nc_zt=14&_nc_ht=scontent-iad3-1.xx&_nc_gid=A8RchAt9GqKOQbii7YbJj5z&oh=00_AYChS5T9ebtKRGS8gJ3X8A-px1nK33YzoOeJPilrKEbNNA&oe=6735E09C	PERSON_PROFILE	0	Fun Novels	1969-12-31 18:00	View Edit Delete
2,405,333	/src/Template/Ads/index.ctp (line 281) '{"alias":2405460}'	No	2024-11-09 18:30	active	1755	Residential & Light Commercial - Cloud Comfort Plumbing, Heating & Air \| Torrance	We’re giving away a brand-new, high-efficiency furnace to one lucky home this season, and here’s how you can win: How to Enter: Schedule a tune-up with us, and you’re in the running! The oldest furnace wins the upgrade—so if yours has seen better decades, now’s the time to show it off! Get your system holiday-ready with a tune-up, and enter for a chance to bring cozy, reliable warmth back to your home for years to come. This is our way of saying ‘thank you’ and keeping you warm this winter. We’re giving away a brand-new, high-efficiency furnace to one lucky home this season, and here’s how you can win: How to Enter: 1. Schedule a tune-up with us, and you’re in the running! 2. The oldest furnace wins the upgrade—so if yours has seen better decades, now’s the time to show it off! We will announce the winner DEC 16th! Get your system holiday-ready with a tune-up, and enter for a chance to bring cozy, reliable warmth back to your home for years to come. This is our way of saying ‘thank you’ and keeping you warm this winter. Book now, stay cozy, and may the oldest furnace win! 🎄🔥	LEARN_MORE		Cloud Comfort HVAC	https://www.facebook.com/cloudcomforthvacminisplit/	97	1969-12-31 18:00	Learn more		VIDEO			1969-12-31 18:00	https://scontent-iad3-2.xx.fbcdn.net/v/t39.35426-6/465914664_1328001998182541_2193357353007233170_n.jpg?stp=dst-jpg_s60x60&_nc_cat=106&ccb=1-7&_nc_sid=c53f8f&_nc_ohc=3gMqVTwbvw4Q7kNvgER8-1L&_nc_zt=14&_nc_ht=scontent-iad3-2.xx&_nc_gid=Ay4bTLWOueN297JVhdoHI-b&oh=00_AYComzfkKQkzS2MROl-OSGdZJHaGnJUeaFo7CDPfpU1r4A&oe=6735DEA6	PERSON_PROFILE	0	Cloud Comfort HVAC	1969-12-31 18:00	View Edit Delete
2,405,264	/src/Template/Ads/index.ctp (line 281) '{"alias":2405263}'	No	2024-11-09 18:30	active	1755			VIEW_INSTAGRAM_PROFILE	http://instagram.com/thatshotmarket	thatshotmarket	https://www.facebook.com/100086640807011/	3	1969-12-31 18:00	Visit Instagram Profile	instagram.com	CAROUSEL		http://instagram.com/thatshotmarket	1969-12-31 18:00	https://scontent-iad3-2.xx.fbcdn.net/v/t39.35426-6/465970064_1288748408967842_2871011567370573468_n.jpg?stp=dst-jpg_s60x60&_nc_cat=103&ccb=1-7&_nc_sid=c53f8f&_nc_ohc=5ZiPd5JY_hoQ7kNvgEURQCE&_nc_zt=14&_nc_ht=scontent-iad3-2.xx&_nc_gid=AGscZIu83WZGnYPNe5q9S9i&oh=00_AYARTNneMMXx1S0xpoJ1Jw_1jUow5VwUNsimdJhIjwvbDQ&oe=6735D675	PERSON_PROFILE	0	thatshotmarket	1969-12-31 18:00	View Edit Delete
2,406,025	/src/Template/Ads/index.ctp (line 281) '{"alias":2405997}'	Yes	2024-11-09 18:51	active	1756	Descargar ahora👉👉👉	No hace falta que busques más. Esta es la serie que estabas deseando ver. ¡No te la pierdas o te arrepentirás! 😍	WATCH_MORE	https://fblp.drama-time.com/DT-yrccXV-0914-ES-3833	Miiowtv short000	https://www.facebook.com/61557562951006/	206	1969-12-31 18:00	Watch More	fblp.drama-time.com	DCO		https://fblp.drama-time.com/DT-yrccXV-0914-ES-383389.html?adid={{ad.id}}&char=1832980583803015170	1969-12-31 18:00	https://scontent-iad3-1.xx.fbcdn.net/v/t39.35426-6/462139670_1759760148099406_6169793968710844131_n.jpg?stp=dst-jpg_s60x60&_nc_cat=108&ccb=1-7&_nc_sid=c53f8f&_nc_ohc=K-u2Sua6rPoQ7kNvgFEluDl&_nc_zt=14&_nc_ht=scontent-iad3-1.xx&_nc_gid=AJ-3slAkX8H2It6hJxGE4wD&oh=00_AYCVSODZslHBa-Yur3oBVd6BH5QSGcf4eB8R5nw2ANsS-g&oe=6735E7B2	PERSON_PROFILE	0	Miiowtv short000	1969-12-31 18:00	View Edit Delete
2,405,455	/src/Template/Ads/index.ctp (line 281) '{"is_bh_simple_request":true,"simple_request_ratio":0.5119047619047619,"is_bh_selenium":null,"selenium_ratio":null,"ratio_threshold":0.8}'	No	2024-11-09 18:30	active	1755		🏈🦅 Eagles vs. Cowboys Game Day at North Street Beer! 🦅🏈 Mark your calendars for November 10th! Join us as our Eagles take on the Cowboys at 4:25 PM, with the pre-game party kicking off at 2:00 PM. Gear up for the biggest game of the season and show your Eagles pride! 🎉 Game Day Details: • Party Starts at 2:00 PM: Be there early to get the best spot and start the fun. • Jersey Giveaway Details: • Pre-Game Bonus Entries: Arrive at 2 PM and earn up to four additional chances by staying with us every half hour until the game starts. • Game-Time Entry: Every fan watching the game with us will receive one entry during the game for the jersey giveaway. • Maximize Your Chances: The earlier you arrive, the better your odds. Enjoy more opportunities to win an official Eagles jersey! 🍻 Enjoy Specials: Dive into game-day drink specials and Philly’s finest food. 🦅 Dress Code: It’s all about the Eagles here! Wear your Eagles gear to participate. Note: No opposing team gear allowed during the game to maintain a dedicated Eagles fan environment. Get ready for an action-packed day at North Street Beer. Let’s cheer on our Eagles and make this a game to remember! 🦅💚 #FlyEaglesFly #EaglesNation #NorthStreetBeer #NFL #PhiladelphiaEagles #PhillyPride #EaglesFootball #PhillySports #EaglesvsCowboys #JerseyGiveaway #GameDay #BeatDallas #BroadAtNorth	VIEW_INSTAGRAM_PROFILE	http://instagram.com/northstreetbeer	North Street Beer Station	https://www.facebook.com/northstreetbeerstation/	2,094	1969-12-31 18:00	Visit Instagram profile	instagram.com	VIDEO		http://instagram.com/northstreetbeer	1969-12-31 18:00	https://scontent-iad3-1.xx.fbcdn.net/v/t39.35426-6/465974213_1627961408135278_3718026914593740140_n.jpg?stp=dst-jpg_s60x60&_nc_cat=104&ccb=1-7&_nc_sid=c53f8f&_nc_ohc=AZ-IVyh3dUQQ7kNvgF8xWl-&_nc_zt=14&_nc_ht=scontent-iad3-1.xx&_nc_gid=AWLLb4si3327Wvoau61jq2w&oh=00_AYDc-p5AU52Dfbqtb3mfGIVBNlsx-EKl8yLmXEQMFdTGag&oe=6735B820	PERSON_PROFILE	0	North Street Beer Station	1969-12-31 18:00	View Edit Delete
2,407,570	/src/Template/Ads/index.ctp (line 281) null	Yes	2024-11-09 19:09	active	1757	Free Worldwide Shipping!	Soothe your feet and melt away pain with the Foot Massage Roller—your essential self-care companion! 🌟	SHOP_NOW	https://theorthoshoppe.com/products/foot-massage-r	Ortho Shoppe	https://www.facebook.com/theorthoshoppes/	31	1969-12-31 18:00	Shop now	theorthoshoppe.com	VIDEO	⭐⭐⭐⭐⭐ 5/5 Reviews!	https://theorthoshoppe.com/products/foot-massage-roller	1969-12-31 18:00	https://scontent-iad3-1.xx.fbcdn.net/v/t39.35426-6/447893074_7568467296594324_6370906097967191307_n.jpg?stp=dst-jpg_s60x60&_nc_cat=102&ccb=1-7&_nc_sid=c53f8f&_nc_ohc=zN8AXlKGYDYQ7kNvgGPuWt7&_nc_zt=14&_nc_ht=scontent-iad3-1.xx&_nc_gid=AJxwQJUyNJvDYPmAU7g1ZTB&oh=00_AYCYgdLX3OATcfY2962Eixa5MFM3SbjEEi7v2VcTY0FnfA&oe=6735ECE4	PERSON_PROFILE	0	Ortho Shoppe	1969-12-31 18:00	View Edit Delete
2,410,094	/src/Template/Ads/index.ctp (line 281) '{"alias":2409050}'	Yes	2024-11-09 19:30	active	1758	🔞Attention! Do not read in public！👉	"Carissa, the king has issued a decree allowing Aurora to marry into our general's house. I hope you can accept and respect this fact." The person who said this is Carissa Sinclair's husband, Barrett Warren. A year ago, on the night of their wedding, Barrett set out to lead his army into battle. Now, after finally returning victorious, he brings Carissa this kind of "good news." Carissa's eyes clouded with confusion. "The queen dowager has said that General Yates is a model for all women in the kingdom. Would she be willing to be a concubine?" Barrett's eyes flashed with a hint of annoyance. "No, she won't be a concubine. She'll be my legal wife and equal to you." Carissa smiled mockingly. "Equal to me, huh? Do you remember what you said to me before you left for war?" On the wedding night a year ago, he personally lifted Carissa's veil and promised affectionately: "Carrisa Sinclair, you're the only woman I'll ever love in my life. I will never take a concubine!" Feeling awkward, Barrett turned away. "Forget what I said. When I married you, I didn't understand love. I thought you were a suitable match for a wife until I met Rory." Talking about the woman he loved, his eyes softened and filled with deep affection. He turned back to Carissa and added, "She's unlike any woman I've ever met. I love her deeply. I hope you'll agree to this." Carissa felt a lump in her throat. Despite feeling a mix of disgust and unwillingness, she still asked, "What about your parents? Do they agree?" "They do. It was a royal edict. Besides, Aurora is straightforward, cheerful, and lovable. She visited my mother a while ago." They agreed? Hah... How ironic! When Barrett left, the general's mansion had already fallen into decline. All the expenses were supported by the dowry Carissa had brought. Barrett's mother, Rebecca, was suffering from a strange illness, and she had invited a reclusive divine doctor to treat her. Each month, dozens of silver coins were spent on exorbitant medical fees, not to mention Carissa's constant care by Rebecca's bedside. In the end, she got such a reward. So, the kindness that this family shows is merely because they are relying on Carissa's dowry. If Barrett's betrayal was like a sharp sword, then Rebecca's hypocrisy was like thousands of silver needles, piercing deeply into Carissa's heart. Carissa pressed her lips into a thin line as she blinked away the tears in her eyes and sharpened her gaze. "Invite General Yates over. I have a few things to ask her." "There's no need for that. Carissa, she's different from any woman you know. She's a general, and she's above the usual household squabbles. She wouldn't want to meet you," Barrett refused instantly. Carissa retorted, "What kind of women do I know? What kind of woman am I to you? Have you forgotten? I'm also the daughter of a noble family. My father and my six brothers died on the Southern Frontier three years ago-" "That's them," Barrett interrupted. "But you're a delicate woman suited for the comforts of home. Aurora has no respect for such women. She's straightforward and unrestrained. If she meets you, she might say things you won't like. Why put yourself through that?" As Carissa looked up, the striking beauty mark under the corner of her eye became more evident in the light. She calmly said, "It's fine. If she says anything unpleasant, I'll ignore it. Understanding the bigger picture and acting with dignity are essential virtues for any matriarch. Don't you trust me?" "Never mind. I don't want to argue with you. I just needed to inform you. Whether you agree or not changes nothing,"said Barrett, his patience wearing thin. As Carissa watched him leave in a huff, she felt even more bitter. "My lady, my lord was too much!" said Lulu, Carissa's maid, wiping her tears away. "Don't call him that!" Carissa gave her a stern look. "We never consummated the marriage. He's not your lord. Go fetch my dowry list." "Why the dowry list?" Lulu asked, puzzled. Carissa tapped her on the forehead. "Silly girl, why would we stay in this house any longer?" Lulu held her forehead and gasped. "But your mother arranged this marriage, and your father wanted you to marry and have children." Tears finally welled up in Carissa's eyes at the mention of her parents. Carissa actually came from a family of warriors, and she had been training in martial arts since she was young, showing great talent. However, when she was 15, her father and several brothers died on the battlefield. Since then, her usually open-minded mother advised Carissa to hide her skills and, like other noble girls, find a husband to live a stable life. But now it seems she has betrayed her mother's expectations. Lulu brought over the dowry list and explained, "This year alone, you've spent over six thousand silver coins to support the household. However, the shops, houses, and estates remain untouched. All the bank savings, along with the property deeds and land titles your mother left, are locked up in the chest." Carissa glanced at the list, narrowed her eyes, and sneered, "No wonder they covet my dowry so much." The dowry her mother provided was quite substantial; she hadn't paid much attention to it before. Now she realized how much effort her mother had put in for her. "Then, my lady, what shall we do now?" Carissa's eyes grew cold. "I could confront the king and use my family's achievements to force him to reverse his edict. If he refuses, I'll kill myself in protest." Lulu was terrified and immediately protested, "My lady, you can't!" Carissa's expression softened, and a sly smile appeared on her face. "Do you think I'm that foolish? If I manage to reach the king, I'll only request an edict for an amicable divorce." Barrett was able to marry Aurora because of a royal edict. So, Carissa should also be issued an official edict to leave. She shouldn't have to sneak away like she was being cast out. In addition, the law states that if a woman is divorced, her husband has the right to keep all her dowry. Right now, Barrett doesn't dare to divorce her, mindful of his reputation, but who knows what will happen in the future? Carissa no longer wanted to believe in this hypocritical man, nor did she want to live under the same roof with him. She once hoped to build a life with Barrett, so naturally she would not be stingy with her dowry. However, circumstances had changed. She intended to leave the general's residence with dignity and take every last coin of her dowry back home!	LEARN_MORE	https://shgjfh.com/market/meganovel/13?lpid=13831&	Random Reading	https://www.facebook.com/61559743679549/	307	1969-12-31 18:00	Learn More	shgjfh.com	DCO		https://shgjfh.com/market/meganovel/13?lpid=13831&utm_campaign={{campaign.name}}&utm_content={{campaign.id}}&adset_name={{adset.name}}&adset_id={{adset.id}}&ad_id={{ad.id}}&ad_name={{ad.name}}&placement={{placement}}	1969-12-31 18:00	https://scontent-iad3-1.xx.fbcdn.net/v/t39.35426-6/464183718_1608087840126342_8310047084193887164_n.jpg?stp=dst-jpg_s60x60&_nc_cat=101&ccb=1-7&_nc_sid=c53f8f&_nc_ohc=0Hf7z43QO74Q7kNvgFJuthj&_nc_zt=14&_nc_ht=scontent-iad3-1.xx&_nc_gid=AykkL6wpy7P-MrBsRWTEPqv&oh=00_AYD_FsEbyX70NWp5-eJbL3YKLNF-WGoNfUkjaHFkIxiP5w&oe=6735D25B	PERSON_PROFILE	0	Random Reading	1969-12-31 18:00	View Edit Delete
2,405,195	/src/Template/Ads/index.ctp (line 281) '{"alias":2405199}'	Yes	2024-11-09 18:30	active	1755			SHOP_NOW	https://2cstudioslv.com/collections	2C Studios LV	https://www.facebook.com/100086459256507/	66	1969-12-31 18:00	Shop Now	2cstudioslv.com	CAROUSEL		https://2cstudioslv.com/collections	1969-12-31 18:00	https://scontent-iad3-1.xx.fbcdn.net/v/t39.35426-6/465999042_483020094107514_3490330895193667170_n.jpg?stp=dst-jpg_s60x60&_nc_cat=107&ccb=1-7&_nc_sid=c53f8f&_nc_ohc=82mqQye1GxYQ7kNvgHMC-U6&_nc_zt=14&_nc_ht=scontent-iad3-1.xx&_nc_gid=A2JzwDky1QQdwbj7HxpEpKA&oh=00_AYA2RYzMqeU5_s-8fA6i3E25NFU1I6T2b8C8c9XXAYH7HA&oe=6735CD66	PERSON_PROFILE	0	2C Studios LV	1969-12-31 18:00	View Edit Delete
2,405,196	/src/Template/Ads/index.ctp (line 281) '{"alias":2405195}'	Yes	2024-11-09 18:30	active	1755			SHOP_NOW	https://2cstudioslv.com/collections	2C Studios LV	https://www.facebook.com/100086459256507/	66	1969-12-31 18:00	Shop Now	2cstudioslv.com	CAROUSEL		https://2cstudioslv.com/collections	1969-12-31 18:00	https://scontent-iad3-1.xx.fbcdn.net/v/t39.35426-6/465999042_483020094107514_3490330895193667170_n.jpg?stp=dst-jpg_s60x60&_nc_cat=107&ccb=1-7&_nc_sid=c53f8f&_nc_ohc=82mqQye1GxYQ7kNvgHMC-U6&_nc_zt=14&_nc_ht=scontent-iad3-1.xx&_nc_gid=A2JzwDky1QQdwbj7HxpEpKA&oh=00_AYA2RYzMqeU5_s-8fA6i3E25NFU1I6T2b8C8c9XXAYH7HA&oe=6735CD66	PERSON_PROFILE	0	2C Studios LV	1969-12-31 18:00	View Edit Delete
2,405,222	/src/Template/Ads/index.ctp (line 281) null	Yes	2024-11-09 18:30	active	1755		GIVEAWAY🚨🚨🚨🚨🚨🚨🚨🚨 30 days raffle free Apple Mac book air 15” an or Apple headphones with 60$ parchase to enter or more for entre come shop at The Plug 🔥🔥🔥🔌🔌	VIEW_INSTAGRAM_PROFILE	http://instagram.com/theplugct_	theplugct_	https://www.instagram.com/_u/theplugct_	0	1969-12-31 18:00	Visit Instagram profile	instagram.com	VIDEO		http://instagram.com/theplugct_	1969-12-31 18:00	https://scontent-iad3-2.cdninstagram.com/v/t51.2885-19/449599367_1158470158712331_3396401740133331827_n.jpg?stp=dst-jpg_s206x206&_nc_cat=109&ccb=1-7&_nc_sid=525117&_nc_ohc=DEO5z5G-2xkQ7kNvgEG9tMD&_nc_zt=24&_nc_ht=scontent-iad3-2.cdninstagram.com&oh=00_AYDF_LZlRfuQhCkmImemEOH2p1fEivf8xmqoQqPo69xE5g&oe=6735C7BE	IG_ADS_IDENTITY	1	theplugct_	1969-12-31 18:00	View Edit Delete
2,405,234	/src/Template/Ads/index.ctp (line 281) '{"alias":2405235}'	Yes	2024-11-09 18:30	active	1755			VIEW_INSTAGRAM_PROFILE	http://instagram.com/palatialbrand	palatialbrand	https://www.instagram.com/_u/palatialbrand	0	1969-12-31 18:00	Visit Instagram Profile	instagram.com	CAROUSEL		http://instagram.com/palatialbrand	1969-12-31 18:00	https://scontent-iad3-1.cdninstagram.com/v/t51.2885-19/454452092_366767726284267_815316133316375868_n.jpg?stp=dst-jpg_s206x206&_nc_cat=108&ccb=1-7&_nc_sid=525117&_nc_ohc=8bbpgsozDWAQ7kNvgF09igu&_nc_zt=24&_nc_ht=scontent-iad3-1.cdninstagram.com&oh=00_AYDTVdCJ5duXPrA6V6Xfze2wHSgsKP5ZDdxRMAW8GUAyzw&oe=6735B5E6	IG_ADS_IDENTITY	1	palatialbrand	1969-12-31 18:00	View Edit Delete
2,405,235	/src/Template/Ads/index.ctp (line 281) '{"alias":2405233}'	No	2024-11-09 18:30	active	1755			VIEW_INSTAGRAM_PROFILE	http://instagram.com/palatialbrand	palatialbrand	https://www.instagram.com/_u/palatialbrand	0	1969-12-31 18:00	Visit Instagram Profile	instagram.com	CAROUSEL		http://instagram.com/palatialbrand	1969-12-31 18:00	https://scontent-iad3-1.cdninstagram.com/v/t51.2885-19/454452092_366767726284267_815316133316375868_n.jpg?stp=dst-jpg_s206x206&_nc_cat=108&ccb=1-7&_nc_sid=525117&_nc_ohc=8bbpgsozDWAQ7kNvgF09igu&_nc_zt=24&_nc_ht=scontent-iad3-1.cdninstagram.com&oh=00_AYDTVdCJ5duXPrA6V6Xfze2wHSgsKP5ZDdxRMAW8GUAyzw&oe=6735B5E6	IG_ADS_IDENTITY	1	palatialbrand	1969-12-31 18:00	View Edit Delete
2,408,929	/src/Template/Ads/index.ctp (line 281) null	No	2024-11-09 19:09	active	1757	🔥🔥Sextuplets Para Sa Hot CEO📖💕Hindi ko na ma-distinguish between love and hate, ito ba?💑	💑🔞Baby,Maligayang pagdating sa mundo ng mga nasa hustong gulang😍💘 Kabanata 0001 Busy si Amy sa kanyang laptop nang biglang tumunog ang kanyang phone, halos hindi na dapat niya papansinin ang tawag dahil abala nga siya pero nagpasya siyang tingnan ang screen ng telepono nang malapit nang matapos ang tawag. Nang makitang ang caller ID ay si Joan, ang secretary ng asawa niya, mabilis niyang kinuha ang telepono habang nagtataka kung bakit siya nito tinawagan. Nai-save lang niya ang numero ni Joan dahil secretary ito ng asawa niya at sa mga araw na hindi niya makontak ang asawang si Callan, sa trabaho, tatawagan na lang niya si Joan para ipasa ang dito. Pero ito ang unang pagkakataon na tinawagan siya ni Joan. Sinagot niya ang tawag habang dahan-dahang inilagay ang telepono sa kanyang tainga, pero ikinagulat niya ang maruruming tunog na kanyang narinig. Tinignan niya muli ang screen ng telepono para masigurado na si Joan ang tumawag, muli niyang inilagay ang telepono sa kanyang tainga at narinig ang parehong maruruming tunog, ang mga ito ay matigas at malalakas na ungol at malinaw na may nagtatalik sa kabilang linya. Sa ilang beses na nakausap ni Amy si Joan, nakilala niya ang boses nito at alam niyang ang mga ungol na yun ay tiyak na kay Joan. Nagkamali ba siya sa pag-dial ng kanyang numero sa gitna ng intimate session nila ng kanyang boyfriend? Naisip ni Amy na maaring magkamali ito kaya gusto niya nang ibaba ang tawag pero ang sumunod na narinig ni Amy ay halos ika-atake ng puso niya. Kinailangan niyang itabi ang laptop para lang makasigurado na tama ang narinig niya, nakinig ulit siya ng malinaw at inulit ni Joan, "Fuck me, baby....sige pa Callan, go deeper, gusto ko yan...oh my gosh!" Nabagabag ang puso ni Amy, nabalisa siya at kailangan niyang tumayo. Hindi pwede yun! Natahimik siya at ibinaba na ang tawag. Pinagkatiwalaan niya si Callan ng kanyang buhay at mahal na mahal niya ito. Bagama't hindi pa sila nakakabuo at di pa siya nagbubuntis para sa kanya, pareho silang nagpakita ng pagmamahal at pagmamahal sa isa't isa. Imposibleng niloloko siya ni Callan. Hindi pwede yun. Iniling niya ang ulo dahil hindi siya naniniwala. Siguro, napagdesisyunan lang ni Joan na maging kontrabida ang sarili sa kanilang pagsasama pero sa kasamaang palad, hindi iyon gagana. Umupo ulit si Amy at gusto niya sanang huwag nang pansinin ang nangyari pero isang malumanay na boses na nagsasalita sa loob niya ay hindi nagpapahinga sa kanyang isip. Sa mundo kung saan posible ang anumang bagay, paano kung niloloko nga siya ni Callan? Habang malalim ang iniisip niya ay biglang tumunog ang phone niya at nakita niyang may isang bagong text message, kinuha niya ito. Bumilis ang tibok ng puso niya nang mapagtantong ang nagpadala ng mensaheng ito ay walang iba kundi si Joan. Nabasa niya ang text na nagsasabi sa kanya na pumunta sa isang lokasyon, ito ay isang hotel at ang eksaktong kwarto na kanyang pupuntahan ay nakasaad din sa text. Ano ang nangyayari? Lalong gumulo ang isip ni Amy. Isinara niya ang kanyang laptop at mabilis na naglakad patungo sa kanyang closet. Nakasuot siya pa siya ng pambahay kaya kailangan niyang magpalit ng damit. Nang matapos siya, lumabas siya ng kanyang kwarto at gustong sabihin sa mother-in-law niyang kasama nila sa iisang bahay na may kailangan siyang puntahan. Naglakad si Amy papunta sa kwarto nito at kumatok pero wala doon ang biyenan niya, saan pa kaya siya naroon maliban sa kusina? Mabilis siyang humakbang patungo sa kusina at nang malapit na siya sa pinto ay narinig niya ang isang malakas na tawa mula doon. Ito ay mula sa kanyang biyenan. Matapos humalakhak, nagsalita ang mother-in-law niya, wala itong kamalay-malay na si Amy ay nasa labas lang, "Napakabobo talaga ng baog na babaeng 'yun, di ko nga alam ano bang nakita ng anak ko sa kanya. Kumokonsumo lang naman yun ng pera ng anak ko at hindi namang magawang makabuo man lang ng apo ko. Napakakapal ng mukha!" Natawa na naman siya pagkasabi nun, halatang may kausap siya sa phone. Hindi makapaniwala si Amy na masasabi ito ng kanyang biyenan, halos tumulo ang mga luha sa kanyang mga mata pero pinigilan niya ito, bigla siyang sumugod sa loob ng kusina at ang kanyang biyenan na si Wilma ay biglang napalingon sa kanya na may kalabog na puso. Thirty minutes lang ang nakalipas, sinabihan ni Amy si Wilma na magiging busy siya sa loo ng kwarto hanggang gabi, hindi inaasahan ni Wilma na nandito siya sa ganitong oras. Ito ang dahilan kung bakit siya nakakapagsalita nang malaya at walang ingat sa telepono. Iniisip ni Wilma kung narinig ba ni Amy ang kanyang sinabi, pagkatapos ng maikling sandali ng matinding katahimikan sa pagitan nila, nagpeke si Wilma ng ubo at sinabing, "Amy, erm...Akala ko ba nasa...Aalis ka?" "Ma, bakit parang natakot ka bigla?" Nakangiting tanong ni Amy na parang walang sakit. "Natakot...bakit?...bakit? Bakit ako ma-- matatakot?" Nauutal niyang sabi. "Aalis na ako, may importante akong gagawin, ma," sabi ni Amy at tumalikod, sinadya niyang iwan ang babae na nalilito. Hindi niya alam kung narinig ni Amy ang sinasabi niya sa telepono o hindi. Maya maya lang ay na dumating si Amy sa hotel at naglakad patungo sa mismong pintuan na nakasaad sa text ni Joan. Gustong kumatok ni Amy noong una pero mukhang hindi iyon isang matalinong hakbang. Pinihit niya ang knob at bumukas ang pinto, halos lumuwa ang mga mata niya nang makitang hubo't hubad sina Callan at Joan. Sa katunayan, sa oras na pumasok siya, binibigyan ni Joan si Callan ng blw job. Nalaglag ang handbag ni Amy at nanlambot ang mga binti niya, sabay dasal na sana ito ay panaginip lang. Ang mainit na luha ay dumaloy sa kanyang pisngi at naramdaman niya ang matinding sakit na nagpapasikip sa kanyang dibdib. "Call...an!" Nagawa niyang tumawag sa pagitan ng kanyang sakit at paghihirap. Gayunpaman, natawa si Callan na ikinagulat niya, nakisabay na rin si Joan sa pagtawa, nakasandal na ngayon si Joan kay Callan at wala ni isa sa kanila ang nakaramdam ng pagsisisi. "Bakit ka umiiyak, ikaw baog ka?" tanong ni Callan. "Akala mo ba titiisin kita habambuhay? Naku! Ayaw mo ba akong magkaanak? Tadhana mo siguro na hindi magkaanak kailanman pero hindi ko yun kapalaran." Lalong umiyak si Amy, hindi siya makapaniwala na masasabi ng kanyang pinakamamahal na asawa ang mga yun. Niloloko lang ba siya nito sa lahat ng panahon? Nagsimula lang ba ito kamakailan? Pero dati naman nagmamahalan sila, ano ang nagbago? "Ang galing niya pa palang umiyak," sabi ni Joan kay Callan at nginisian. Parang gustong sumugod si Amy kay Joan at hampasin ang ulo niya pero kasalanan ba ni Joan kung bakit niloko siya ng asawa niya? Ang kasalanan ay kay Callan. Ipinagkanulo niya ang pagmamahal at tiwala nito sa kanya. Napangisi si Amy at itinigil ang pag-iyak. "Pinagtaksilan mo ako, Callan. Tapos na tayo." Dinampot niya ang kanyang handbag at lumabas ng kwarto, pero halos hindi pa siya nakakalakad ng ilang hakbang sa pasilyo nang sumubsob na lang siya sa dingding at umiyak nang husto. Ang sakit na nararamdaman niya sa mga sandaling ito ay ang pinakamatinding sakit na naranasan niya sa buong buhay niya. Para bang ang tanging paraan para malagpasan ito ay ang magpakamatay, hindi nagtagal ay pumasok siya sa kanyang sasakyan, galit na nagmaneho sa korte, nagsampa ng divorce paper at nagmaneho pauwi. Nakita niya ang kanyang biyenan na umiinom ng mainit na tsaa sa kainan. Inilagay niya ang divorce paper sa harap ni Wilma. Si Amy pa lang ang pumirma pero pipirmahan pa iyon ni Callan pag nakauwi siya, "Ma, narinig ko ang sinabi mo sa telepono bago ako umalis." Halos mabulunan si Wilma nang marinig iyon. Tinuro ni Amy ang divorce paper sa harap niya, "Nahuli ko rin si Callan na niloloko ako kasama ng secretary niya. Halatang hindi na ako nirerespeto sa pamilyang ito. Eto yung divorce paper, pinirmahan ko na. Pag nakauwi na siya sabihin niyo na lang sa kanya na pirmahan ito at sabihin niyo na rin na umalis na ako." Tuwang-tuwa si Wilma sa loob dahil sa wakas ay iiwan na ni Amy si Callan pero umasim ang mukha nito na parang malungkot. "Wag ka nang umarte na parang malungkot ka, ma. Alam naman natin pareho na di mo ako gusto para sa anak mo," sabi ni Amy at tumalikod na para umalis pero tumayo si Wilma at nagsalita. "Saan ka pupunta?" Tanong ni Wilma, wala nang kwenta pang itago ang tunay niyang kulay. Bumalik si Amy sa kanya at sumagot, "para kunin ang mga gamit ko syempre." "Wala ka ngang dapat kunin diyan eh kasi wala naman iyo diyan. Lahat ng meron ka dito ay binili ng pera ng anak ko, kaya umalis ka na lang," walang pusong sabi ni Wilma. Lalong kumirot ang naramdaman ni Amy nang marinig iyon pero nagawa niyang magtanim ng ngisi sa kanyang mga labi, "Okay sige!" Ang pinakamahalagang bagay sa kanya ay ang pulseras na ibinigay sa kanya ng kanyang ina ilang taon na ang nakakaraan. Dahil nasa kamay naman niya ang bracelet, tumingin siya sa pintuan na patungo sa labas at dahan-dahan na lumabas at lumayo sa kabila ng sakit. Kabanata 0002 Naupo si Amy sa isa sa pinaka-marangyang club buong gabi kung kailan laging abala at puno ang club, may dalawang bote ng alak sa harap niya at nilunod niya ang sarili sa kanyang kalungkutan. Sa nakaraang tatlong taon ng kasal nila, naging matapat siyang asawa sa gagng 'yun. Ni hindi niya binigyan ng pagkakataon ang ibang lalaki na lumapit sa kanya o pumorma man lang. Lalong di niya naisip na pagtaksilan ang asawa niya. Sobrang nagtitiwala siya kay Callan pero sinaktan nito ang puso niya na parang wala lang. Sa sobrang kalasingan niya, umaasa siyang nakalimutan niya ang kanyang kalungkutan pero tila hindi nakakatulong ang inumin habang patuloy na naglalaro sa kanyang isipan ang hubad na imahe nina Joan at Callan. Galit na galit siyang tumayo at tumingin sa paligid sa mga taong sumasayaw sa club. Naisipan niyang pumili ng isang random na lalaking pwede niyang maka-night stand. Pagkatapos ng lahat, siya ay divorced naman at single na uli. Nakita niya ang isang matangkad na lalaki na papasok sa isang kwarto at mabilis siyang tumakbo papunta doon. Bago pa man maisara ang pinto ay pumasok na siya. Sabay sandal sa lalaki at ginamit ang kaliwang kamay para isara ang pinto sa likod nila. Agad nagtagpo ang kanyang bibig aat ng labi ng lalaki, at ilang sandali pa bago tumugon ang mga labi ng lalaki. Maya maya lang ay napunta sila sa isang mainit na session kaya mabilis niyang hinubad ang kanyang damit, tinulungan niya ang lalaking alisin din ang mga damit nitoat sa isang iglap, nasa kama na sila at nasa ibabaw na niya ang lalaki, umuungol sila ng malakas habang nasa loob niya ang lalaki. Ito ay isang kasiya-siya at nakakapagod na sandali para sa dalawa dahil tumagal ito ng kalahating oras, nang sa wakas ay nasiyahan silang dalawa, nahiga na sila sa kama at natulog. Nagising si Amy makalipas ang ilang oras at nakita niya ang lalaking natutulog sa madilim na kwarto. Hindi pa nagbubukas ang ilaw ng kwarto nang pumasok siya at sinimulang halikan ang lalaki ilang oras na ang nakalipas. "Ang galing at ang sarap niya ha," bulong ni Amy at naglabas ng ilang dollar notes mula sa kanyang pitaka saka inilagay sa palad ng lalaki. Kahit pa natutulog ang lalaking gigolo, hindi niya ito dadayain sa pamamagitan ng pag-alis nang hindi nagbabayad. Maingat siyang naglakad palabas ng kwarto, ayaw niyang gisingin ang lalaki. Umalis si Amy sa NorthHill at sumakay ng tren patungo sa isang maliit na lungsod kung saan nilalayon niyang mamuhay ng simpleng buhay. Ang pamumuhay sa kanyang lungsod, sa NorthHill, ay magdudulot lamang sa kanya ng higit na trauma. Hindi maiiwasan ni Amy si Callan dahil isa itong makapangyarihang lalaki at dahil naglakas-loob itong hiwalayan ito, baka gusto lang nitong pahirapan ang buhay niya. Kaya mas mabuting pumunta siya sa ibang lugar at magsimula ng bagong buhay. Naghihinala si Amy sa kanyang sarili makalipas ang ilang linggo nang magsimula siyang magkaroon ng morning sickness. Sa tuwing gusto niyang isipin na baka ito ay senyales ng pagbubuntis, ipapaalala niya sa kanyang sarili na tatlong taon silang kasal ni Callan at hindi siya kailanman nagbuntis. Siya ay baog at tulad ng sinabi ni Callan, iyon ang kanyang kapalaran. Gusto man niyang magkaroon ng anak at maging ina pero tila hindi siya nabiyayaan ng ganoon. Nakatanggap siya ng pinakamalaking pagkabigla sa kanyang buhay nang bumisita siya sa ospital at sinabi sa kanya na siya ay tatlong linggong buntis. Paano ito naging posible? Tuwang-tuwa siya at sa paglipas ng mga buwan, lumalaki nga ang kanyang tiyan kaysa sa karaniwan pero minsan nababahala pa rin siya at iniisip pa nga niya kung buntis nga ba siya ng isang bata lang dahil nagtataka siya kung bakit mas malaki ang pagusbong ng kanyang tiyan kaysa sa normal. Pagkalipas ng siyam na buwan, nanganak si Amy sa ospital. Nakaka-stress, alam niyang sunud-sunod ang paglalabas ng mga bagay pero kahit siya ay nagdududa kung mga sanggol ba iyon. Ipinikit niya ang kanyang mga mata at nagdasal na sana ang lumabas sa kanya ay isang bata, iminulat niya ang kanyang mga mata makalipas ang ilang segundo at nakita niya ang dalawang doktor at apat na babaeng nurse na nagsisiksikan sa buong kwarto. Bawat isa sa kanila ay may bagong silang na sanggol, lahat sila ay may ngiti sa kanilang mga mukha. Napakurap siya at nagtanong, hindi niya alam baka nakakaloko ang tanong niya pero nagawa niyang magtanong, "Teka, mga anak ko silang lahat?" "Oo," masayang sagot ng lahat sa kwarto. Hindi naniwala si Amy sa kanyang pandinig at inisip na baka nananaginip siya. Paano posible para sa isang baog na tulad niya na magkaroon ng lahat ng mga sanggol na ito? Pagkatapos ay binilang niya ang mga ito, "isa, dalawa, tatlo, apat lima..." huminto siya sa pagbibilang at pinunasan ang kanyang mukha, "anim" "Anim na sanggol?" Tanong niya. "Oo, congratulations!" lahat ng tao sa kwarto ay nagsimulang bumati sa kanya. Tumulo ang luha sa kanyang pisngi, dahan-dahang dumapo ang dalawang palad sa malambot na pisngi. Masayang-masaya siya at nagpasalamat siya sa kanyang Diyos sa sobrang pagpapala nito sa kanya. Nakakuha siya ng lakas mula sa mabuting balita at umupo ng tuwid, "hayaan ko ang mga ito?" Masayang sabi niya at sunod sunod na binigay ang baby. Tuwang-tuwa siyang makita ang mga cute na sanggol, binasbasan niya ang mga ito at hinalikan silang lahat sa noo. Ilang buwan lang ang nakararaan, naranasan niya ang pinakamasamang araw ng buhay niya, pero ngayon andito siya sa pinakamasayang araw ng buhay niy. ********* Pagkalipas ng anim na taon, umupo si Amy sa isang mahabang upuang kahoy at nagtawag, "Elijah," "Moses," "Elisha!" Tatlong cute na lalaki ang tumakbo patungo sa kanya ng napakabilis, lahat sila ay may matingkad na ngiti sa kanilang mga mukha at kahit na ang kanilang mga damit ay hindi mamahalin, kapansin pansin ang kanilang kagwapuhan, kasama ang katotohanan na ang tatlong lalaki ay magkamukha at identical. "Halikayo," sumenyas si Amy sa kanila na lumapit at tumabi sila sa kanya. Masaya niyang ginulo ang buhok nila at sinabing, "tawagan niyo rito ang mga kapatid niyo." "Angel!" Tumawag si Elijah. "Queen," sigaw ni . "Debby," tawag ni Moses. Tatlong kaibig-ibig na mga batang babae ang lumitaw sa lalong madaling panahon, sila ay may mahabang buhok at ang kanilang hairstyle ay parepareho, sila ay naggagandahang magkakapatid at identical din ang mga itsura. Sa paglipas ng mga taon, pinalaki ni Amy ang kanyang mga anak sa abot ng kanyang makakaya at gumugol siya ng kalidad ng oras kasama sila. Madalas silang nagbibiruan at mga oras na kailangang pagsabihan sila sa paggawa ng mali, ginawa rin niya ito. Ang pag-ibig sa pagitan niya at ng anim na bata ay tunay ring malakas. Walang nakapagsasabi sa kanya na naging mahusay siya sa pagharap sa stress ng pagpapalaki ng anim na anak sa loob ng anim na taon. Napakalaking gawain iyon. Umalis si Amy sa stool at umupo sa madamong lupa habang ang mga bata ay nakaupo sa paligid niya ng paikot-ikot, "Pupunta tayo ng NorthHill bukas." "Bakit po mommy?" tanong agad ni Elijah nang matapos magsalita si Amy. "'Di kasi gaanong mataas ang standards ng mga schools dito, kahit na mapayapa na sana tayo dito gusto kong maranasan ninyong lahat ang mas magandang edukasyon at mamuhay sa mas modernong syudad," sabi ni Amy. "Mommy, hindi ba sabi mo hindi tayo makakapunta sa NorthHill dahil may mga masasamang tao doon?" tanong ni Moses. Minsang tinanong ng mga bata si Amy kung bakit sila nananatili sa probinsya at sinabi niya sa kanila noon na nakatira talaga siya sa NorthHill pero nagtago dito dahil sa ilang masasamang tao na nagtatangkang saktan siya. "Hindi ka ba sasaktan ng masasamang tao, ma?" Tanong ni Angel gamit ang maliit at mala-anghel niyang boses. Ngumiti si Amy, "Anim kayong nakapaligid sa akin at sa tingin mo may makakasakit sa akin?" Iginulong ni Elijah ang manggas at ipinakita ang kanyang kalamnan saka sinabing, "Tama, tingnan mo ang muscles ko, kung sino ang magtangkang manakit kay mommy ay masusuntok sa mukha." "Tama, pagpunta natin sa NorthHill , hindi natin hahayaang mabully si mommy," tumayo si Elisha at inihagis ang dalawang kamay sa ere, "Sobrang powerful ko, kung sino ang gustong saktan si mama ay dapat dumaan muna sa akin." "Oo, hindi ba sinabi ni mama na pinangalanan niya kaming Elijah, Elisha at Moses dahil naniniwala siyang makapangyarihan kaming mga lalaki? Mommy, huwag kang mag-alala, andito kami palagi sa tabi mo. Ang mga masasamang tao ay di magtatangkang saktan ka." dagdag ni Moses. Ang tatlong babae ay nanood at tumango na lamang, bagamat kaedad nila ang mga lalaki, hindi sila kasing lakas ng katawan gaya ng mga lalaki pero pakiramdam nila ay ligtas sila sa paligid ng mga lalaki. Sa katunayan, sa lungsod, walang nangahas na saktan ang tatlong babae dahil alam nila kung gaano ka-protective ang kanilang mga kapatid. "Oo, may tiwala ako kay Elijah, Moses at Elisha, hindi nila hahayaang may masaktan sa atin," sabi ni Queen. Si Debby ang tahimik at kumpiyansa lang na makakabalik sila sa NorthHill at walang makakasakit sa kanila. Masaya si Amy sa pagpapakita ng kapangyarihan ng kanyang maliliit na anak. "Mommy, makikita rin ba natin si daddy?" tanong ni Elisha. Lalong itinuon ng mga bata ang atensyon kay Amy. Minsan nang sinabi ni Amy sa kanila na nasa NorthHill ang tatay nila pero kahit siya, hindi siya makilala plus anim na taon na ang nakalipas at malaking lungsod ang NorthHill , nagdududa siya kung makikilala pa niya ang kanilang ama, lalo na't nakita niyang gigolo lang ito. . Pero ayaw niyang mawalan ng pag-asa ang mga bata sa pakikipagkita sa kanilang ama kaya't sumagot siya ng, "Oo." Nagtatalon ang mga bata kay Joy at nagsimulang magsaya. Mas handa na silang pumunta sa NorthHill kinabukasan, umaasa na makikilala nila ang kanilang ama na matagal na nilang inaasam na makilala. Kabanata 0003 Sa kalaunan ay bumalik si Amy sa NorthHill at siya ay tumira sa isang two-bedroom na apartment. Iyon ang kaya ng budget niya sa sandaling iyon. Sa katunayan, ang pagkuha ng apartment na iyon ay nagkakahalaga ng halos lahat ng perang naipon niya sa anim na taong pagtatrabaho niya sa maliit na lungsod na pinanggalingan niya. Dahil may degree na siya, hindi na siya dapat mag-effort para makakuha ng trabaho dito sa NorthHill. Kahit na magkataong makita niya si Callan, sapat na panahon ang anim na taon para hindi siya maapektuhan sa mga nangyari noon sa pagitan nila. Malaki ang posibilidad na ikinasal na siya sa kanyang secretary. Hindi pinansin ni Amy ang iniisip niya tungkol kay Callan at nagsimulang maghanap ng mga job opportunity online. Nag-apply siya sa maraming kumpanya hangga't kaya niya. Hindi niya gugustuhing magutom ang kanyang mga anak, ang pagpapakain sa anim na bata sa isang malaking responsibilidad at tiyak na malaki ang gastos lalo pa at tiniyak niya sa kanila ang mas mahusay na edukasyon dito kaya kailangan niyang maipasok ang mga bata sa isang magandang paaralan sa lalong madaling panahon. Noong gabi ng sumunod na araw, nakatanggap siya ng offer na ipagpatuloy ang trabaho bilang isang dental assistant sa ospital. Bagama't medyo mababa ang suweldo, okay pa rin ito kumpara sa wala. Umaasa pa rin siya na makakakuha siya ng mas magandang alok sa trabaho mula sa isa sa iba pang kumpanyang kanyang inaplayan. Ipinagpatuloy niya ang trabaho kinabukasan at nagsimulang magpursige nang husto, ang dentista na direktang tinutulungan niya ay palakaibigan at sila ay magkasundo naman. Ayaw niyang makaltasan ang kanyang suweldo sa anumang kadahilanan kaya naging maingat siya sa lahat ng kanyang ginagawa. Sa kanyang ikatlong araw ng trabaho, pinatawag siya ng kanyang amo at sa sandaling siya ay humarap sa kanyang mesa, ang lalaki ay nagsalita, "Magpunta ka sa laboratory at siguraduhin mong ang lahat ng kinakailangang kit ay magagamit natin sa 2PM appointment mamaya, isang espesyal na tao ang darating para sa dental check up at kailangan maging maingat ka, okay?" "Opo, sir," magalang na ibinaba ni Amy ang ulo bago naglakad palayo. Pagsapit ng 2PM, nasa kwarto na si Amy dala ang lahat ng kinakailangang kit at hindi na makapaghintay na makita kung sino ang espesyal na taong ito. Bigla siyang nakarinig ng kaguluhan sa labas at sumilip siya sa bintana at nakita niya ang humigit-kumulang pitong itim na jeep na nakaparada at may Lamborghini sa gitna ng mga jeep na iyon. Halatang escort ang anim na jeep na ito sa kung sino man ang nasa loob ng Lamborghini. Mabilis na nagtipon ang mga tao at maging ang maraming tao ay sumilip sa bintana para makita ang tao sa loob ng Lamborghini. Lalong naging curious si Amy, gaano kaya ka-espesyal ang taong ito na ang presensya niya lang ang nakakaakit ng napakaraming tao. Dalawang lalaking nakasuot ng itim na suit ang nakatayo sa likod ng pinto ng Lamborghini na bumukas ng mag-isa at isang spender legs ang bumaba bago tuluyang lumitaw ang kanyang katawan. Ang sinag ng araw ay direktang sumikat sa kanyang mukha at ang kanyang hitsura ay naglalabas ng kamahalan at kakisigan. Siya ay mukhang isang tao mula sa maharlikang pamilya at siya ay nagpapalabas ng napakaraming kapangyarihan na masasabi ng sinumang nanonood ng sandali. Hindi masyadong maaninag ni Amy ang kanyang mukha pero iniisip niya kung ang lalaking ito ba ang espesyal na lalaki na darating para sa dental check up? Kung siya nga, dapat itong maging maingat sa paligid niya. Ang huling bagay na gusto niya ay ang mahulog sa anumang gulo ng mga makapangyarihang lalaki sa NorthHill . Ang gusto lang niya ay magkaroon ng sapat na pera para mapangalagaan ang kanyang mga anak. Maya-maya, bumukas ang pinto at napalingon agad si Amy at nang makita ang amo ay nakahinga siya ng maluwag. "Nakahanda na ang lahat ha?" Tanong ng dentista. "Yes, sir. Sorry, ngayon lang ako nakakita ng isang lalaki na bumaba sa isang Lamborghini, siya ba ang aasikasuhin natin?" Tanong niya. "Tama, siya ang pinakamakapangyarihang tao sa NorthHill at maraming tao ang halos walang pagkakataon na makita siya kaya naman nakikita mo ang mga tao sa paligid. Kaya siguraduhin mo ha na ang lahat ay magiging maayos dahil narinig ko na mainitin ang ulo niya," sabi ng dentista. "Ito ba ang unang beses na sayo siya nagpacheck up, sir?" tanong ni Amy. "Oo, and sincerely, kinakabahan ako. Let's just hope everything works well," sabi niya at kinumpirma pa niya na inayos niya ang lahat ng dapat. Pinakamakapangyarihang tao sa NorthHill? Ang pag-uugali nang walang ingat sa harap ng ganoong uri ng tao ay isang suicide mission. Maya-maya ay may lumitaw na dalawang matipunong lalaki na naka-suit, ang isa ay may dalang briefcase habang ang isa naman ay walang hawak pero pareho silang matangkad at nakakatakot, hindi man lang sila nakangiti. Napuno ng maringal na presensya ang kwarto at mabilis na nahulog ang mga mata ni Amy sa makapangyarihang lalaking ito. Siya ay matangkad at balingkinitan at napakagwapo. Damang-dama ang kanyang kakisigan. 'Ang swerte siguro ng girlfriend niya,' naisip ni Amy. "Welcome, sir," yumuko ang dentista at sinenyasan siyang maupo kung saan siya masusuri. Tahimik siyang umupo at pagkatapos ay sinimulan ng dentista ang pagsusuri sa kanyang mga ngipin. "Cotton forceps, please?" Tanong ng dentista kay Amy habang abala sa pagtatrabaho. Nakatayo si Amy at ibinibigay sa kanya ang lahat ng kailangan niya sa lalong madaling panahon pero hindi niya mahanap ang cotton forceps. Nakalimutan ba niyang dalhin? Paano siya naging pabaya? "Na...nalimutan ko po, kukunin ko na ngayon din," sabi niya at mabilis na lumabas. Hay naku naman! Paano niya ito makakalimutan? Nang makuha niya ito, mabilis siyang tumakbo pabalik sa lab pero sa kanyang pagtataka, wala na ang lalaki o isa sa mga bodyguard nito ang nakita niya, kundi ang dentista. Habang nasa kamay ang cotton forceps, nagtatakang tanong niya, "Nasaan na siya?" Inabot ng dentista ang isang sulat sa kanya at walang sabi-sabing lumabas. Napakunot ang noo niya at iniisip kung ano ang laman ng sulat. Marahan niyang ibinagsak ang cotton forceps at nakita niyang natanggal na siya sa trabaho. Ganun lang? Para lamang sa maling paglimot sa isang kagamitan. Malamang 'yung 'espesyal na lalaki' na 'yon ang nag-utos na tanggalin siya sa trabaho. Ganun ba siya kasungit at walang konsiderasyon? Napaisip si Amy. Hindi ba pwedeng magkamali ang isang tao? Lumabas siya sa lab at nagmakaawa sa dentista, "Sir, pasensya na po nalimutan ko lang talaga, sana po mapagbigyan niyo ako. Hindi ko po yun sinasadya. Hindi ko alam kung paano ko nakalimutan... please, hindi na po mauulit" "Hindi ordinaryong tao ang nag-utos na tanggalin ka sa trabaho, kung ano man ang sabihin niya ay final na. Kaya kung gusto mong magmakaawa, puntahan mo siya at makiusap," sabi ng dentista at nagpatuloy sa kanyang trabaho. Masasabi ni Amy na walang anumang pagsusumamo ang makakaimpluwensya sa dentista na labagin ang utos ng 'espesyal na lalaki' na ito. Lumabas siya at tumakbo pababa, umaasang masusubukan niya ang kanyang kapalaran na makausap ang 'espesyal na lalaki' at ipaliwanag sa kanya na ikatlong araw pa lang niya sa trabaho at para sa kapakanan ng kanyang mga anak, kailangan niyang magpatuloy sa pagtatrabaho. Hindi niya makita ang lalaki pero may nakita siyang apat na matipunong lalaki na naglalakad patungo sa Lamborghini. Masasabi niyang may nauna sa kanila. Gaano man kakulit ang makapangyarihang lalaki na ito, dapat siyang maging makatwiran at subukang unawain siya. Sinugod niya ang matipunong lalaki at bago pa nila malaman ang nangyayari, nakatayo na siya sa harapan ng 'espesyal na lalaki.' Noon lang niya nakita ng malinaw ang mukha nito. Siya ay may pagkakahawig sa tatlo niyang anka na lalaki. Coincidence naman siguro diba? Nagtakbuhan ang mga matipunong lalaki patungo sa kanya at gusto siyang ilayo sa kanyang harapan pero sumenyas ang 'espesyal na lalaki' na huminto sila. Nagulat silang lahat. Natulala at natigilan si Amy saglit kaya naligaw siya ng tingin sa guwapong mukha nito. Napakurap siya at nanumbalik ang kanyang pakiramdam nang mapagtantong nasa harapan niya ang pinakamakapangyarihang tao sa lungsod. "Sir, patawarin niyo po ako. Pangatlong araw ko lang po ito sa trabaho at hindi ko alam na may nakalimutan akong gamit. Ayokong matanggal sa trabaho, masipag po talaga ako, sir," taos-pusong pakiusap ni Amy. Nakatitig lang ang lalaki sa mukha niya ng walang pakialam at nang hindi na ito nagsasalita ng tatlumpung segundo, kinabahan si Amy at inisip kung may mali ba itong nasabi, "Sorry po kung may mali akong nasabi, sir." Naisip ni Amy na mas mabuting umalis na lang siya at tanggapin ang kanyang kapalaran kaysa mahulog sa gulo ng lalaking ito. Masyadong delikado ang itsura niya at parang lalamunin siya, kinakabahan siya at gustong tumalikod para umalis pero nagsalita ang lalaki, "Ang kapal ng mukha mong talikuran ako?" Natigilan si Amy sa kinatatayuan. Ang kanyang boses ay parang kulog at ito ay nagpapadala ng labis na panginginig sa kanyang gulugod. Dinala ba niya ang problemang pilit niyang iniiwasan sa sarili niya ngayon? Kusang umaalog ang bibig ni Amy nang masabi niya ang isang bagay pero lahat ng mga salita niya ay bumabara sa kanyang lalamunan. Ang 'espesyal na lalaki' ay humakbang pa patungo sa Lamborghini at sinabing kaswal na, "Itapon ang babaeng ito." Kabanata 0004 Ipinulupot ni Amy ang kanyang dalawang paa sa kanyang kama at umiyak, nalungkot at nahihiya siya pagkatapos ng nangyari ngayon. Una nawalan siya ng trabaho at pangalawa, itinapon siya sa harapan ng lalaki. Hindi nagustuhan ni Amy ang lalaki, at alam niyang mayabang itong lalaki. Paano siya maglakas-loob na hamunin ang pinakamakapangyarihang tao sa NorthHill ? Lasing ba siya? Saan siya makakakuha ng trabaho ngayon? Ang lahat ng mga kumpanyang pinadalhan niya ng alok ay hindi nakabalik sa kanya. Biglang bumukas ang pinto at bumungad si Angel, "Mommy!" Tumakbo siya papunta kay Amy bago pa niya matapos ang paglilinis ng kanyang mga luha. Ayaw niyang makita siya ng mga bata na umiiyak. She believed that it will make them trouble, she eventually cleaned all her tears and smiled. Nag-aalalang tanong ni Angel, "Mommy, sad ka ba?" "Ay hindi, masaya nga ako kasi andito kayong lahat eh," pagsisinungaling ni Amy. "Pero never naman kaming nawala sayo eh," sabi ni Angel. Bago pa makapagsalita si Amy ay pumasok na sina Queen at Debby at umakyat sa kama. Tuwang-tuwa si Amy nang makita ang mga mukha nila. "Mommy, maaga po kayong nakabalik galing sa trabaho ngayon," sabi ni Queen. "Oo, maaga akong umalis sa trabaho kasi namiss ko kayong girls eh," sabi ni Amy at ngumiti ang mga babae. "Ma, pasok na kami sa school next month di ba?" Tanong ni Angel habang pasimpleng nakasandal si Debby sa balikat ni Amy. "Oo, tuloy pa rin yan," umaasang sabi ni Amy. Actually, naisip niya na gagamitin niya ang sahod niya bilang dentist assistant bilang pambayad ng mga bata sa school by the end of the month pero natanggal na pala siya pero kailangan pa rin niyang panatilihin ang pag-asa ng mga bata at mag-apply ng mas kabaliwan sa trabaho. . "Nasaan ang mga kapatid niyo?" tanong ni Amy. "Naglilinis po sila," sagot ni Queen at tumango si Amy. Ginulo ni Amy ang buhok ni Debby at tinanong, "Debby, kumusta ang bagongneighborhood? Gusto mo ba dito?" "Gu...gusto ko lang makilala si daddy," sabi ni Debby sa mahinang boses at naging malungkot ang atmosphere ng usapan. "Makikilala mo din siya, sisiguraduhin ko yun," sabi ni Amy at saka sinabi kay Angel, "bakit hindi kayong lahat makipaglaro sa mga kapatid mo? Gusto ko munang magpahinga. Pupunta ako at makipaglaro sa inyo pagkagising ko." "Okay, mommy," naniniwala ang mga bata na karapat-dapat magpahinga ang kanilang ina pagkatapos ng trabaho. Nang mawala ang mga babae sa kwarto, napabuntong-hininga si Amy. Wala siyang matatakbuhan para humingi ng tulong, kailangan niyang maging matatag para sa kanyang mga anak. Tumunog ang kanyang telepono at bagama't hindi kilalang numero iyon, sinagot niya ito gayunpaman, "Si Amy Owen ba ito?" "Opo ito nga," sagot ni Amy na umaasang magandang balita ito. "Nagpadala kami sa iyo ng email theree days ago at wala kaming natanggap na sagot, pakicheck ng spam folder niyo at ipaalam sa amin kung ano ang tingin mo sa offer," sabi ng lalaki sa kabilang linya at ibinaba ang tawag. Tinitingnan ni Amy ang kanyang mail araw-araw at kahit bawat oras para makita kung may nakabalik sa kanya sa kumpanya. Paano niya na-miss ito? Mabilis niyang pinuntahan ang kanyang folder ng spam at nakitang may ipinadala ngang mail sa kanya, ipinadala ito mula sa Alessandro’s Corporation. Ang Alessandro’s Corporation? Pinakamataas ang kanilang offer na sweldo at siguradong mapalad ang sinumang makatrabaho sila. Napuno ng tuwa ang kanyang puso at hindi na siya makapaghintay na ipagpatuloy ang trabaho kinabukasan. Nang gabi na, nakipaglaro siya sa kanyang anim na anak. Napakasaya nila bago matulog ang lahat. Pero alam niyang kahit gaano pa kasaya ang mga anak, hindi magiging kumpleto ang kanilang kaligayahan hangga't hindi nila nakikilala ang kanilang ama. Kahit si Amy ay hindi masabi kung sino ang kanilang ama. Mayroong higit sa isang milyong lalaki sa NorthHill. Paano niya makikilala ang gigolo na kanyang naka-one night stand six years ago? Agad siyang pumunta sa Alessandro’s Corporation ng sumunod na araw, at pagkatapos na ipakilala ang sarili sa receptionist, nainterbyu siya at nagtrabaho sa parehong araw. Sinamahan siya ng receptionist sa itaas at ipinakita sa kanya kung nasaan ang kanyang mesa at ipinakilala siya sa kanyang pinuno ng departamento. "Welcome sa Alessandro’s Corporation, Miss Amy," sabi ng pinuno ng departamento, si Abe. "My pleasure, sir," sagot ni Amy. Kumpiyansa siyang umupo sa harap ng lalaki. “Eto yung orientation book natin, it contains the rules and regulations of the company,” inabot ni Abe ang isang dokumento sa kanya. Tinanggap niya ito at sinabing, "Sige, sir. Babasahin ko po." "	LEARN_MORE	https://grounpcorp.com/market/goodnovel/1?lpid=148	Philip Spicy Reading	https://www.facebook.com/61561349855790/	45,810	1969-12-31 18:00	Learn More	grounpcorp.com	DCO	💑🔞Tumakbo siya palayo sa kanya at hinabol siya, hindi makakalipad nang walang pakpak😍💘	https://grounpcorp.com/market/goodnovel/1?lpid=14853&utm_campaign={{campaign.name}}&utm_content={{campaign.id}}&adset_name={{adset.name}}&adset_id={{adset.id}}&ad_id={{ad.id}}&ad_name={{ad.name}}&placement={{placement}}	1969-12-31 18:00	https://scontent-iad3-2.xx.fbcdn.net/v/t39.35426-6/464308186_1062575202205812_7290308345970551258_n.jpg?stp=dst-jpg_s60x60&_nc_cat=105&ccb=1-7&_nc_sid=c53f8f&_nc_ohc=bxoIKdfL-JEQ7kNvgFyT99T&_nc_zt=14&_nc_ht=scontent-iad3-2.xx&_nc_gid=AbGNgJSNx-a870eBeHUVFIg&oh=00_AYDGzstO2aNeATh0G96FQZJ7LvjoHM6R2DhNdiLnp4A-Dw&oe=6735D1DF	PERSON_PROFILE	0	Philip Spicy Reading	1969-12-31 18:00	View Edit Delete
2,408,932	/src/Template/Ads/index.ctp (line 281) '{"alias":2408929}'	No	2024-11-09 19:09	active	1757	🔥🔥Sextuplets Para Sa Hot CEO📖💕Hindi ko na ma-distinguish between love and hate, ito ba?💑	💑🔞Baby,Maligayang pagdating sa mundo ng mga nasa hustong gulang😍💘 Kabanata 0001 Busy si Amy sa kanyang laptop nang biglang tumunog ang kanyang phone, halos hindi na dapat niya papansinin ang tawag dahil abala nga siya pero nagpasya siyang tingnan ang screen ng telepono nang malapit nang matapos ang tawag. Nang makitang ang caller ID ay si Joan, ang secretary ng asawa niya, mabilis niyang kinuha ang telepono habang nagtataka kung bakit siya nito tinawagan. Nai-save lang niya ang numero ni Joan dahil secretary ito ng asawa niya at sa mga araw na hindi niya makontak ang asawang si Callan, sa trabaho, tatawagan na lang niya si Joan para ipasa ang dito. Pero ito ang unang pagkakataon na tinawagan siya ni Joan. Sinagot niya ang tawag habang dahan-dahang inilagay ang telepono sa kanyang tainga, pero ikinagulat niya ang maruruming tunog na kanyang narinig. Tinignan niya muli ang screen ng telepono para masigurado na si Joan ang tumawag, muli niyang inilagay ang telepono sa kanyang tainga at narinig ang parehong maruruming tunog, ang mga ito ay matigas at malalakas na ungol at malinaw na may nagtatalik sa kabilang linya. Sa ilang beses na nakausap ni Amy si Joan, nakilala niya ang boses nito at alam niyang ang mga ungol na yun ay tiyak na kay Joan. Nagkamali ba siya sa pag-dial ng kanyang numero sa gitna ng intimate session nila ng kanyang boyfriend? Naisip ni Amy na maaring magkamali ito kaya gusto niya nang ibaba ang tawag pero ang sumunod na narinig ni Amy ay halos ika-atake ng puso niya. Kinailangan niyang itabi ang laptop para lang makasigurado na tama ang narinig niya, nakinig ulit siya ng malinaw at inulit ni Joan, "Fuck me, baby....sige pa Callan, go deeper, gusto ko yan...oh my gosh!" Nabagabag ang puso ni Amy, nabalisa siya at kailangan niyang tumayo. Hindi pwede yun! Natahimik siya at ibinaba na ang tawag. Pinagkatiwalaan niya si Callan ng kanyang buhay at mahal na mahal niya ito. Bagama't hindi pa sila nakakabuo at di pa siya nagbubuntis para sa kanya, pareho silang nagpakita ng pagmamahal at pagmamahal sa isa't isa. Imposibleng niloloko siya ni Callan. Hindi pwede yun. Iniling niya ang ulo dahil hindi siya naniniwala. Siguro, napagdesisyunan lang ni Joan na maging kontrabida ang sarili sa kanilang pagsasama pero sa kasamaang palad, hindi iyon gagana. Umupo ulit si Amy at gusto niya sanang huwag nang pansinin ang nangyari pero isang malumanay na boses na nagsasalita sa loob niya ay hindi nagpapahinga sa kanyang isip. Sa mundo kung saan posible ang anumang bagay, paano kung niloloko nga siya ni Callan? Habang malalim ang iniisip niya ay biglang tumunog ang phone niya at nakita niyang may isang bagong text message, kinuha niya ito. Bumilis ang tibok ng puso niya nang mapagtantong ang nagpadala ng mensaheng ito ay walang iba kundi si Joan. Nabasa niya ang text na nagsasabi sa kanya na pumunta sa isang lokasyon, ito ay isang hotel at ang eksaktong kwarto na kanyang pupuntahan ay nakasaad din sa text. Ano ang nangyayari? Lalong gumulo ang isip ni Amy. Isinara niya ang kanyang laptop at mabilis na naglakad patungo sa kanyang closet. Nakasuot siya pa siya ng pambahay kaya kailangan niyang magpalit ng damit. Nang matapos siya, lumabas siya ng kanyang kwarto at gustong sabihin sa mother-in-law niyang kasama nila sa iisang bahay na may kailangan siyang puntahan. Naglakad si Amy papunta sa kwarto nito at kumatok pero wala doon ang biyenan niya, saan pa kaya siya naroon maliban sa kusina? Mabilis siyang humakbang patungo sa kusina at nang malapit na siya sa pinto ay narinig niya ang isang malakas na tawa mula doon. Ito ay mula sa kanyang biyenan. Matapos humalakhak, nagsalita ang mother-in-law niya, wala itong kamalay-malay na si Amy ay nasa labas lang, "Napakabobo talaga ng baog na babaeng 'yun, di ko nga alam ano bang nakita ng anak ko sa kanya. Kumokonsumo lang naman yun ng pera ng anak ko at hindi namang magawang makabuo man lang ng apo ko. Napakakapal ng mukha!" Natawa na naman siya pagkasabi nun, halatang may kausap siya sa phone. Hindi makapaniwala si Amy na masasabi ito ng kanyang biyenan, halos tumulo ang mga luha sa kanyang mga mata pero pinigilan niya ito, bigla siyang sumugod sa loob ng kusina at ang kanyang biyenan na si Wilma ay biglang napalingon sa kanya na may kalabog na puso. Thirty minutes lang ang nakalipas, sinabihan ni Amy si Wilma na magiging busy siya sa loo ng kwarto hanggang gabi, hindi inaasahan ni Wilma na nandito siya sa ganitong oras. Ito ang dahilan kung bakit siya nakakapagsalita nang malaya at walang ingat sa telepono. Iniisip ni Wilma kung narinig ba ni Amy ang kanyang sinabi, pagkatapos ng maikling sandali ng matinding katahimikan sa pagitan nila, nagpeke si Wilma ng ubo at sinabing, "Amy, erm...Akala ko ba nasa...Aalis ka?" "Ma, bakit parang natakot ka bigla?" Nakangiting tanong ni Amy na parang walang sakit. "Natakot...bakit?...bakit? Bakit ako ma-- matatakot?" Nauutal niyang sabi. "Aalis na ako, may importante akong gagawin, ma," sabi ni Amy at tumalikod, sinadya niyang iwan ang babae na nalilito. Hindi niya alam kung narinig ni Amy ang sinasabi niya sa telepono o hindi. Maya maya lang ay na dumating si Amy sa hotel at naglakad patungo sa mismong pintuan na nakasaad sa text ni Joan. Gustong kumatok ni Amy noong una pero mukhang hindi iyon isang matalinong hakbang. Pinihit niya ang knob at bumukas ang pinto, halos lumuwa ang mga mata niya nang makitang hubo't hubad sina Callan at Joan. Sa katunayan, sa oras na pumasok siya, binibigyan ni Joan si Callan ng blw job. Nalaglag ang handbag ni Amy at nanlambot ang mga binti niya, sabay dasal na sana ito ay panaginip lang. Ang mainit na luha ay dumaloy sa kanyang pisngi at naramdaman niya ang matinding sakit na nagpapasikip sa kanyang dibdib. "Call...an!" Nagawa niyang tumawag sa pagitan ng kanyang sakit at paghihirap. Gayunpaman, natawa si Callan na ikinagulat niya, nakisabay na rin si Joan sa pagtawa, nakasandal na ngayon si Joan kay Callan at wala ni isa sa kanila ang nakaramdam ng pagsisisi. "Bakit ka umiiyak, ikaw baog ka?" tanong ni Callan. "Akala mo ba titiisin kita habambuhay? Naku! Ayaw mo ba akong magkaanak? Tadhana mo siguro na hindi magkaanak kailanman pero hindi ko yun kapalaran." Lalong umiyak si Amy, hindi siya makapaniwala na masasabi ng kanyang pinakamamahal na asawa ang mga yun. Niloloko lang ba siya nito sa lahat ng panahon? Nagsimula lang ba ito kamakailan? Pero dati naman nagmamahalan sila, ano ang nagbago? "Ang galing niya pa palang umiyak," sabi ni Joan kay Callan at nginisian. Parang gustong sumugod si Amy kay Joan at hampasin ang ulo niya pero kasalanan ba ni Joan kung bakit niloko siya ng asawa niya? Ang kasalanan ay kay Callan. Ipinagkanulo niya ang pagmamahal at tiwala nito sa kanya. Napangisi si Amy at itinigil ang pag-iyak. "Pinagtaksilan mo ako, Callan. Tapos na tayo." Dinampot niya ang kanyang handbag at lumabas ng kwarto, pero halos hindi pa siya nakakalakad ng ilang hakbang sa pasilyo nang sumubsob na lang siya sa dingding at umiyak nang husto. Ang sakit na nararamdaman niya sa mga sandaling ito ay ang pinakamatinding sakit na naranasan niya sa buong buhay niya. Para bang ang tanging paraan para malagpasan ito ay ang magpakamatay, hindi nagtagal ay pumasok siya sa kanyang sasakyan, galit na nagmaneho sa korte, nagsampa ng divorce paper at nagmaneho pauwi. Nakita niya ang kanyang biyenan na umiinom ng mainit na tsaa sa kainan. Inilagay niya ang divorce paper sa harap ni Wilma. Si Amy pa lang ang pumirma pero pipirmahan pa iyon ni Callan pag nakauwi siya, "Ma, narinig ko ang sinabi mo sa telepono bago ako umalis." Halos mabulunan si Wilma nang marinig iyon. Tinuro ni Amy ang divorce paper sa harap niya, "Nahuli ko rin si Callan na niloloko ako kasama ng secretary niya. Halatang hindi na ako nirerespeto sa pamilyang ito. Eto yung divorce paper, pinirmahan ko na. Pag nakauwi na siya sabihin niyo na lang sa kanya na pirmahan ito at sabihin niyo na rin na umalis na ako." Tuwang-tuwa si Wilma sa loob dahil sa wakas ay iiwan na ni Amy si Callan pero umasim ang mukha nito na parang malungkot. "Wag ka nang umarte na parang malungkot ka, ma. Alam naman natin pareho na di mo ako gusto para sa anak mo," sabi ni Amy at tumalikod na para umalis pero tumayo si Wilma at nagsalita. "Saan ka pupunta?" Tanong ni Wilma, wala nang kwenta pang itago ang tunay niyang kulay. Bumalik si Amy sa kanya at sumagot, "para kunin ang mga gamit ko syempre." "Wala ka ngang dapat kunin diyan eh kasi wala naman iyo diyan. Lahat ng meron ka dito ay binili ng pera ng anak ko, kaya umalis ka na lang," walang pusong sabi ni Wilma. Lalong kumirot ang naramdaman ni Amy nang marinig iyon pero nagawa niyang magtanim ng ngisi sa kanyang mga labi, "Okay sige!" Ang pinakamahalagang bagay sa kanya ay ang pulseras na ibinigay sa kanya ng kanyang ina ilang taon na ang nakakaraan. Dahil nasa kamay naman niya ang bracelet, tumingin siya sa pintuan na patungo sa labas at dahan-dahan na lumabas at lumayo sa kabila ng sakit. Kabanata 0002 Naupo si Amy sa isa sa pinaka-marangyang club buong gabi kung kailan laging abala at puno ang club, may dalawang bote ng alak sa harap niya at nilunod niya ang sarili sa kanyang kalungkutan. Sa nakaraang tatlong taon ng kasal nila, naging matapat siyang asawa sa gagng 'yun. Ni hindi niya binigyan ng pagkakataon ang ibang lalaki na lumapit sa kanya o pumorma man lang. Lalong di niya naisip na pagtaksilan ang asawa niya. Sobrang nagtitiwala siya kay Callan pero sinaktan nito ang puso niya na parang wala lang. Sa sobrang kalasingan niya, umaasa siyang nakalimutan niya ang kanyang kalungkutan pero tila hindi nakakatulong ang inumin habang patuloy na naglalaro sa kanyang isipan ang hubad na imahe nina Joan at Callan. Galit na galit siyang tumayo at tumingin sa paligid sa mga taong sumasayaw sa club. Naisipan niyang pumili ng isang random na lalaking pwede niyang maka-night stand. Pagkatapos ng lahat, siya ay divorced naman at single na uli. Nakita niya ang isang matangkad na lalaki na papasok sa isang kwarto at mabilis siyang tumakbo papunta doon. Bago pa man maisara ang pinto ay pumasok na siya. Sabay sandal sa lalaki at ginamit ang kaliwang kamay para isara ang pinto sa likod nila. Agad nagtagpo ang kanyang bibig aat ng labi ng lalaki, at ilang sandali pa bago tumugon ang mga labi ng lalaki. Maya maya lang ay napunta sila sa isang mainit na session kaya mabilis niyang hinubad ang kanyang damit, tinulungan niya ang lalaking alisin din ang mga damit nitoat sa isang iglap, nasa kama na sila at nasa ibabaw na niya ang lalaki, umuungol sila ng malakas habang nasa loob niya ang lalaki. Ito ay isang kasiya-siya at nakakapagod na sandali para sa dalawa dahil tumagal ito ng kalahating oras, nang sa wakas ay nasiyahan silang dalawa, nahiga na sila sa kama at natulog. Nagising si Amy makalipas ang ilang oras at nakita niya ang lalaking natutulog sa madilim na kwarto. Hindi pa nagbubukas ang ilaw ng kwarto nang pumasok siya at sinimulang halikan ang lalaki ilang oras na ang nakalipas. "Ang galing at ang sarap niya ha," bulong ni Amy at naglabas ng ilang dollar notes mula sa kanyang pitaka saka inilagay sa palad ng lalaki. Kahit pa natutulog ang lalaking gigolo, hindi niya ito dadayain sa pamamagitan ng pag-alis nang hindi nagbabayad. Maingat siyang naglakad palabas ng kwarto, ayaw niyang gisingin ang lalaki. Umalis si Amy sa NorthHill at sumakay ng tren patungo sa isang maliit na lungsod kung saan nilalayon niyang mamuhay ng simpleng buhay. Ang pamumuhay sa kanyang lungsod, sa NorthHill, ay magdudulot lamang sa kanya ng higit na trauma. Hindi maiiwasan ni Amy si Callan dahil isa itong makapangyarihang lalaki at dahil naglakas-loob itong hiwalayan ito, baka gusto lang nitong pahirapan ang buhay niya. Kaya mas mabuting pumunta siya sa ibang lugar at magsimula ng bagong buhay. Naghihinala si Amy sa kanyang sarili makalipas ang ilang linggo nang magsimula siyang magkaroon ng morning sickness. Sa tuwing gusto niyang isipin na baka ito ay senyales ng pagbubuntis, ipapaalala niya sa kanyang sarili na tatlong taon silang kasal ni Callan at hindi siya kailanman nagbuntis. Siya ay baog at tulad ng sinabi ni Callan, iyon ang kanyang kapalaran. Gusto man niyang magkaroon ng anak at maging ina pero tila hindi siya nabiyayaan ng ganoon. Nakatanggap siya ng pinakamalaking pagkabigla sa kanyang buhay nang bumisita siya sa ospital at sinabi sa kanya na siya ay tatlong linggong buntis. Paano ito naging posible? Tuwang-tuwa siya at sa paglipas ng mga buwan, lumalaki nga ang kanyang tiyan kaysa sa karaniwan pero minsan nababahala pa rin siya at iniisip pa nga niya kung buntis nga ba siya ng isang bata lang dahil nagtataka siya kung bakit mas malaki ang pagusbong ng kanyang tiyan kaysa sa normal. Pagkalipas ng siyam na buwan, nanganak si Amy sa ospital. Nakaka-stress, alam niyang sunud-sunod ang paglalabas ng mga bagay pero kahit siya ay nagdududa kung mga sanggol ba iyon. Ipinikit niya ang kanyang mga mata at nagdasal na sana ang lumabas sa kanya ay isang bata, iminulat niya ang kanyang mga mata makalipas ang ilang segundo at nakita niya ang dalawang doktor at apat na babaeng nurse na nagsisiksikan sa buong kwarto. Bawat isa sa kanila ay may bagong silang na sanggol, lahat sila ay may ngiti sa kanilang mga mukha. Napakurap siya at nagtanong, hindi niya alam baka nakakaloko ang tanong niya pero nagawa niyang magtanong, "Teka, mga anak ko silang lahat?" "Oo," masayang sagot ng lahat sa kwarto. Hindi naniwala si Amy sa kanyang pandinig at inisip na baka nananaginip siya. Paano posible para sa isang baog na tulad niya na magkaroon ng lahat ng mga sanggol na ito? Pagkatapos ay binilang niya ang mga ito, "isa, dalawa, tatlo, apat lima..." huminto siya sa pagbibilang at pinunasan ang kanyang mukha, "anim" "Anim na sanggol?" Tanong niya. "Oo, congratulations!" lahat ng tao sa kwarto ay nagsimulang bumati sa kanya. Tumulo ang luha sa kanyang pisngi, dahan-dahang dumapo ang dalawang palad sa malambot na pisngi. Masayang-masaya siya at nagpasalamat siya sa kanyang Diyos sa sobrang pagpapala nito sa kanya. Nakakuha siya ng lakas mula sa mabuting balita at umupo ng tuwid, "hayaan ko ang mga ito?" Masayang sabi niya at sunod sunod na binigay ang baby. Tuwang-tuwa siyang makita ang mga cute na sanggol, binasbasan niya ang mga ito at hinalikan silang lahat sa noo. Ilang buwan lang ang nakararaan, naranasan niya ang pinakamasamang araw ng buhay niya, pero ngayon andito siya sa pinakamasayang araw ng buhay niy. ********* Pagkalipas ng anim na taon, umupo si Amy sa isang mahabang upuang kahoy at nagtawag, "Elijah," "Moses," "Elisha!" Tatlong cute na lalaki ang tumakbo patungo sa kanya ng napakabilis, lahat sila ay may matingkad na ngiti sa kanilang mga mukha at kahit na ang kanilang mga damit ay hindi mamahalin, kapansin pansin ang kanilang kagwapuhan, kasama ang katotohanan na ang tatlong lalaki ay magkamukha at identical. "Halikayo," sumenyas si Amy sa kanila na lumapit at tumabi sila sa kanya. Masaya niyang ginulo ang buhok nila at sinabing, "tawagan niyo rito ang mga kapatid niyo." "Angel!" Tumawag si Elijah. "Queen," sigaw ni . "Debby," tawag ni Moses. Tatlong kaibig-ibig na mga batang babae ang lumitaw sa lalong madaling panahon, sila ay may mahabang buhok at ang kanilang hairstyle ay parepareho, sila ay naggagandahang magkakapatid at identical din ang mga itsura. Sa paglipas ng mga taon, pinalaki ni Amy ang kanyang mga anak sa abot ng kanyang makakaya at gumugol siya ng kalidad ng oras kasama sila. Madalas silang nagbibiruan at mga oras na kailangang pagsabihan sila sa paggawa ng mali, ginawa rin niya ito. Ang pag-ibig sa pagitan niya at ng anim na bata ay tunay ring malakas. Walang nakapagsasabi sa kanya na naging mahusay siya sa pagharap sa stress ng pagpapalaki ng anim na anak sa loob ng anim na taon. Napakalaking gawain iyon. Umalis si Amy sa stool at umupo sa madamong lupa habang ang mga bata ay nakaupo sa paligid niya ng paikot-ikot, "Pupunta tayo ng NorthHill bukas." "Bakit po mommy?" tanong agad ni Elijah nang matapos magsalita si Amy. "'Di kasi gaanong mataas ang standards ng mga schools dito, kahit na mapayapa na sana tayo dito gusto kong maranasan ninyong lahat ang mas magandang edukasyon at mamuhay sa mas modernong syudad," sabi ni Amy. "Mommy, hindi ba sabi mo hindi tayo makakapunta sa NorthHill dahil may mga masasamang tao doon?" tanong ni Moses. Minsang tinanong ng mga bata si Amy kung bakit sila nananatili sa probinsya at sinabi niya sa kanila noon na nakatira talaga siya sa NorthHill pero nagtago dito dahil sa ilang masasamang tao na nagtatangkang saktan siya. "Hindi ka ba sasaktan ng masasamang tao, ma?" Tanong ni Angel gamit ang maliit at mala-anghel niyang boses. Ngumiti si Amy, "Anim kayong nakapaligid sa akin at sa tingin mo may makakasakit sa akin?" Iginulong ni Elijah ang manggas at ipinakita ang kanyang kalamnan saka sinabing, "Tama, tingnan mo ang muscles ko, kung sino ang magtangkang manakit kay mommy ay masusuntok sa mukha." "Tama, pagpunta natin sa NorthHill , hindi natin hahayaang mabully si mommy," tumayo si Elisha at inihagis ang dalawang kamay sa ere, "Sobrang powerful ko, kung sino ang gustong saktan si mama ay dapat dumaan muna sa akin." "Oo, hindi ba sinabi ni mama na pinangalanan niya kaming Elijah, Elisha at Moses dahil naniniwala siyang makapangyarihan kaming mga lalaki? Mommy, huwag kang mag-alala, andito kami palagi sa tabi mo. Ang mga masasamang tao ay di magtatangkang saktan ka." dagdag ni Moses. Ang tatlong babae ay nanood at tumango na lamang, bagamat kaedad nila ang mga lalaki, hindi sila kasing lakas ng katawan gaya ng mga lalaki pero pakiramdam nila ay ligtas sila sa paligid ng mga lalaki. Sa katunayan, sa lungsod, walang nangahas na saktan ang tatlong babae dahil alam nila kung gaano ka-protective ang kanilang mga kapatid. "Oo, may tiwala ako kay Elijah, Moses at Elisha, hindi nila hahayaang may masaktan sa atin," sabi ni Queen. Si Debby ang tahimik at kumpiyansa lang na makakabalik sila sa NorthHill at walang makakasakit sa kanila. Masaya si Amy sa pagpapakita ng kapangyarihan ng kanyang maliliit na anak. "Mommy, makikita rin ba natin si daddy?" tanong ni Elisha. Lalong itinuon ng mga bata ang atensyon kay Amy. Minsan nang sinabi ni Amy sa kanila na nasa NorthHill ang tatay nila pero kahit siya, hindi siya makilala plus anim na taon na ang nakalipas at malaking lungsod ang NorthHill , nagdududa siya kung makikilala pa niya ang kanilang ama, lalo na't nakita niyang gigolo lang ito. . Pero ayaw niyang mawalan ng pag-asa ang mga bata sa pakikipagkita sa kanilang ama kaya't sumagot siya ng, "Oo." Nagtatalon ang mga bata kay Joy at nagsimulang magsaya. Mas handa na silang pumunta sa NorthHill kinabukasan, umaasa na makikilala nila ang kanilang ama na matagal na nilang inaasam na makilala. Kabanata 0003 Sa kalaunan ay bumalik si Amy sa NorthHill at siya ay tumira sa isang two-bedroom na apartment. Iyon ang kaya ng budget niya sa sandaling iyon. Sa katunayan, ang pagkuha ng apartment na iyon ay nagkakahalaga ng halos lahat ng perang naipon niya sa anim na taong pagtatrabaho niya sa maliit na lungsod na pinanggalingan niya. Dahil may degree na siya, hindi na siya dapat mag-effort para makakuha ng trabaho dito sa NorthHill. Kahit na magkataong makita niya si Callan, sapat na panahon ang anim na taon para hindi siya maapektuhan sa mga nangyari noon sa pagitan nila. Malaki ang posibilidad na ikinasal na siya sa kanyang secretary. Hindi pinansin ni Amy ang iniisip niya tungkol kay Callan at nagsimulang maghanap ng mga job opportunity online. Nag-apply siya sa maraming kumpanya hangga't kaya niya. Hindi niya gugustuhing magutom ang kanyang mga anak, ang pagpapakain sa anim na bata sa isang malaking responsibilidad at tiyak na malaki ang gastos lalo pa at tiniyak niya sa kanila ang mas mahusay na edukasyon dito kaya kailangan niyang maipasok ang mga bata sa isang magandang paaralan sa lalong madaling panahon. Noong gabi ng sumunod na araw, nakatanggap siya ng offer na ipagpatuloy ang trabaho bilang isang dental assistant sa ospital. Bagama't medyo mababa ang suweldo, okay pa rin ito kumpara sa wala. Umaasa pa rin siya na makakakuha siya ng mas magandang alok sa trabaho mula sa isa sa iba pang kumpanyang kanyang inaplayan. Ipinagpatuloy niya ang trabaho kinabukasan at nagsimulang magpursige nang husto, ang dentista na direktang tinutulungan niya ay palakaibigan at sila ay magkasundo naman. Ayaw niyang makaltasan ang kanyang suweldo sa anumang kadahilanan kaya naging maingat siya sa lahat ng kanyang ginagawa. Sa kanyang ikatlong araw ng trabaho, pinatawag siya ng kanyang amo at sa sandaling siya ay humarap sa kanyang mesa, ang lalaki ay nagsalita, "Magpunta ka sa laboratory at siguraduhin mong ang lahat ng kinakailangang kit ay magagamit natin sa 2PM appointment mamaya, isang espesyal na tao ang darating para sa dental check up at kailangan maging maingat ka, okay?" "Opo, sir," magalang na ibinaba ni Amy ang ulo bago naglakad palayo. Pagsapit ng 2PM, nasa kwarto na si Amy dala ang lahat ng kinakailangang kit at hindi na makapaghintay na makita kung sino ang espesyal na taong ito. Bigla siyang nakarinig ng kaguluhan sa labas at sumilip siya sa bintana at nakita niya ang humigit-kumulang pitong itim na jeep na nakaparada at may Lamborghini sa gitna ng mga jeep na iyon. Halatang escort ang anim na jeep na ito sa kung sino man ang nasa loob ng Lamborghini. Mabilis na nagtipon ang mga tao at maging ang maraming tao ay sumilip sa bintana para makita ang tao sa loob ng Lamborghini. Lalong naging curious si Amy, gaano kaya ka-espesyal ang taong ito na ang presensya niya lang ang nakakaakit ng napakaraming tao. Dalawang lalaking nakasuot ng itim na suit ang nakatayo sa likod ng pinto ng Lamborghini na bumukas ng mag-isa at isang spender legs ang bumaba bago tuluyang lumitaw ang kanyang katawan. Ang sinag ng araw ay direktang sumikat sa kanyang mukha at ang kanyang hitsura ay naglalabas ng kamahalan at kakisigan. Siya ay mukhang isang tao mula sa maharlikang pamilya at siya ay nagpapalabas ng napakaraming kapangyarihan na masasabi ng sinumang nanonood ng sandali. Hindi masyadong maaninag ni Amy ang kanyang mukha pero iniisip niya kung ang lalaking ito ba ang espesyal na lalaki na darating para sa dental check up? Kung siya nga, dapat itong maging maingat sa paligid niya. Ang huling bagay na gusto niya ay ang mahulog sa anumang gulo ng mga makapangyarihang lalaki sa NorthHill . Ang gusto lang niya ay magkaroon ng sapat na pera para mapangalagaan ang kanyang mga anak. Maya-maya, bumukas ang pinto at napalingon agad si Amy at nang makita ang amo ay nakahinga siya ng maluwag. "Nakahanda na ang lahat ha?" Tanong ng dentista. "Yes, sir. Sorry, ngayon lang ako nakakita ng isang lalaki na bumaba sa isang Lamborghini, siya ba ang aasikasuhin natin?" Tanong niya. "Tama, siya ang pinakamakapangyarihang tao sa NorthHill at maraming tao ang halos walang pagkakataon na makita siya kaya naman nakikita mo ang mga tao sa paligid. Kaya siguraduhin mo ha na ang lahat ay magiging maayos dahil narinig ko na mainitin ang ulo niya," sabi ng dentista. "Ito ba ang unang beses na sayo siya nagpacheck up, sir?" tanong ni Amy. "Oo, and sincerely, kinakabahan ako. Let's just hope everything works well," sabi niya at kinumpirma pa niya na inayos niya ang lahat ng dapat. Pinakamakapangyarihang tao sa NorthHill? Ang pag-uugali nang walang ingat sa harap ng ganoong uri ng tao ay isang suicide mission. Maya-maya ay may lumitaw na dalawang matipunong lalaki na naka-suit, ang isa ay may dalang briefcase habang ang isa naman ay walang hawak pero pareho silang matangkad at nakakatakot, hindi man lang sila nakangiti. Napuno ng maringal na presensya ang kwarto at mabilis na nahulog ang mga mata ni Amy sa makapangyarihang lalaking ito. Siya ay matangkad at balingkinitan at napakagwapo. Damang-dama ang kanyang kakisigan. 'Ang swerte siguro ng girlfriend niya,' naisip ni Amy. "Welcome, sir," yumuko ang dentista at sinenyasan siyang maupo kung saan siya masusuri. Tahimik siyang umupo at pagkatapos ay sinimulan ng dentista ang pagsusuri sa kanyang mga ngipin. "Cotton forceps, please?" Tanong ng dentista kay Amy habang abala sa pagtatrabaho. Nakatayo si Amy at ibinibigay sa kanya ang lahat ng kailangan niya sa lalong madaling panahon pero hindi niya mahanap ang cotton forceps. Nakalimutan ba niyang dalhin? Paano siya naging pabaya? "Na...nalimutan ko po, kukunin ko na ngayon din," sabi niya at mabilis na lumabas. Hay naku naman! Paano niya ito makakalimutan? Nang makuha niya ito, mabilis siyang tumakbo pabalik sa lab pero sa kanyang pagtataka, wala na ang lalaki o isa sa mga bodyguard nito ang nakita niya, kundi ang dentista. Habang nasa kamay ang cotton forceps, nagtatakang tanong niya, "Nasaan na siya?" Inabot ng dentista ang isang sulat sa kanya at walang sabi-sabing lumabas. Napakunot ang noo niya at iniisip kung ano ang laman ng sulat. Marahan niyang ibinagsak ang cotton forceps at nakita niyang natanggal na siya sa trabaho. Ganun lang? Para lamang sa maling paglimot sa isang kagamitan. Malamang 'yung 'espesyal na lalaki' na 'yon ang nag-utos na tanggalin siya sa trabaho. Ganun ba siya kasungit at walang konsiderasyon? Napaisip si Amy. Hindi ba pwedeng magkamali ang isang tao? Lumabas siya sa lab at nagmakaawa sa dentista, "Sir, pasensya na po nalimutan ko lang talaga, sana po mapagbigyan niyo ako. Hindi ko po yun sinasadya. Hindi ko alam kung paano ko nakalimutan... please, hindi na po mauulit" "Hindi ordinaryong tao ang nag-utos na tanggalin ka sa trabaho, kung ano man ang sabihin niya ay final na. Kaya kung gusto mong magmakaawa, puntahan mo siya at makiusap," sabi ng dentista at nagpatuloy sa kanyang trabaho. Masasabi ni Amy na walang anumang pagsusumamo ang makakaimpluwensya sa dentista na labagin ang utos ng 'espesyal na lalaki' na ito. Lumabas siya at tumakbo pababa, umaasang masusubukan niya ang kanyang kapalaran na makausap ang 'espesyal na lalaki' at ipaliwanag sa kanya na ikatlong araw pa lang niya sa trabaho at para sa kapakanan ng kanyang mga anak, kailangan niyang magpatuloy sa pagtatrabaho. Hindi niya makita ang lalaki pero may nakita siyang apat na matipunong lalaki na naglalakad patungo sa Lamborghini. Masasabi niyang may nauna sa kanila. Gaano man kakulit ang makapangyarihang lalaki na ito, dapat siyang maging makatwiran at subukang unawain siya. Sinugod niya ang matipunong lalaki at bago pa nila malaman ang nangyayari, nakatayo na siya sa harapan ng 'espesyal na lalaki.' Noon lang niya nakita ng malinaw ang mukha nito. Siya ay may pagkakahawig sa tatlo niyang anka na lalaki. Coincidence naman siguro diba? Nagtakbuhan ang mga matipunong lalaki patungo sa kanya at gusto siyang ilayo sa kanyang harapan pero sumenyas ang 'espesyal na lalaki' na huminto sila. Nagulat silang lahat. Natulala at natigilan si Amy saglit kaya naligaw siya ng tingin sa guwapong mukha nito. Napakurap siya at nanumbalik ang kanyang pakiramdam nang mapagtantong nasa harapan niya ang pinakamakapangyarihang tao sa lungsod. "Sir, patawarin niyo po ako. Pangatlong araw ko lang po ito sa trabaho at hindi ko alam na may nakalimutan akong gamit. Ayokong matanggal sa trabaho, masipag po talaga ako, sir," taos-pusong pakiusap ni Amy. Nakatitig lang ang lalaki sa mukha niya ng walang pakialam at nang hindi na ito nagsasalita ng tatlumpung segundo, kinabahan si Amy at inisip kung may mali ba itong nasabi, "Sorry po kung may mali akong nasabi, sir." Naisip ni Amy na mas mabuting umalis na lang siya at tanggapin ang kanyang kapalaran kaysa mahulog sa gulo ng lalaking ito. Masyadong delikado ang itsura niya at parang lalamunin siya, kinakabahan siya at gustong tumalikod para umalis pero nagsalita ang lalaki, "Ang kapal ng mukha mong talikuran ako?" Natigilan si Amy sa kinatatayuan. Ang kanyang boses ay parang kulog at ito ay nagpapadala ng labis na panginginig sa kanyang gulugod. Dinala ba niya ang problemang pilit niyang iniiwasan sa sarili niya ngayon? Kusang umaalog ang bibig ni Amy nang masabi niya ang isang bagay pero lahat ng mga salita niya ay bumabara sa kanyang lalamunan. Ang 'espesyal na lalaki' ay humakbang pa patungo sa Lamborghini at sinabing kaswal na, "Itapon ang babaeng ito." Kabanata 0004 Ipinulupot ni Amy ang kanyang dalawang paa sa kanyang kama at umiyak, nalungkot at nahihiya siya pagkatapos ng nangyari ngayon. Una nawalan siya ng trabaho at pangalawa, itinapon siya sa harapan ng lalaki. Hindi nagustuhan ni Amy ang lalaki, at alam niyang mayabang itong lalaki. Paano siya maglakas-loob na hamunin ang pinakamakapangyarihang tao sa NorthHill ? Lasing ba siya? Saan siya makakakuha ng trabaho ngayon? Ang lahat ng mga kumpanyang pinadalhan niya ng alok ay hindi nakabalik sa kanya. Biglang bumukas ang pinto at bumungad si Angel, "Mommy!" Tumakbo siya papunta kay Amy bago pa niya matapos ang paglilinis ng kanyang mga luha. Ayaw niyang makita siya ng mga bata na umiiyak. She believed that it will make them trouble, she eventually cleaned all her tears and smiled. Nag-aalalang tanong ni Angel, "Mommy, sad ka ba?" "Ay hindi, masaya nga ako kasi andito kayong lahat eh," pagsisinungaling ni Amy. "Pero never naman kaming nawala sayo eh," sabi ni Angel. Bago pa makapagsalita si Amy ay pumasok na sina Queen at Debby at umakyat sa kama. Tuwang-tuwa si Amy nang makita ang mga mukha nila. "Mommy, maaga po kayong nakabalik galing sa trabaho ngayon," sabi ni Queen. "Oo, maaga akong umalis sa trabaho kasi namiss ko kayong girls eh," sabi ni Amy at ngumiti ang mga babae. "Ma, pasok na kami sa school next month di ba?" Tanong ni Angel habang pasimpleng nakasandal si Debby sa balikat ni Amy. "Oo, tuloy pa rin yan," umaasang sabi ni Amy. Actually, naisip niya na gagamitin niya ang sahod niya bilang dentist assistant bilang pambayad ng mga bata sa school by the end of the month pero natanggal na pala siya pero kailangan pa rin niyang panatilihin ang pag-asa ng mga bata at mag-apply ng mas kabaliwan sa trabaho. . "Nasaan ang mga kapatid niyo?" tanong ni Amy. "Naglilinis po sila," sagot ni Queen at tumango si Amy. Ginulo ni Amy ang buhok ni Debby at tinanong, "Debby, kumusta ang bagongneighborhood? Gusto mo ba dito?" "Gu...gusto ko lang makilala si daddy," sabi ni Debby sa mahinang boses at naging malungkot ang atmosphere ng usapan. "Makikilala mo din siya, sisiguraduhin ko yun," sabi ni Amy at saka sinabi kay Angel, "bakit hindi kayong lahat makipaglaro sa mga kapatid mo? Gusto ko munang magpahinga. Pupunta ako at makipaglaro sa inyo pagkagising ko." "Okay, mommy," naniniwala ang mga bata na karapat-dapat magpahinga ang kanilang ina pagkatapos ng trabaho. Nang mawala ang mga babae sa kwarto, napabuntong-hininga si Amy. Wala siyang matatakbuhan para humingi ng tulong, kailangan niyang maging matatag para sa kanyang mga anak. Tumunog ang kanyang telepono at bagama't hindi kilalang numero iyon, sinagot niya ito gayunpaman, "Si Amy Owen ba ito?" "Opo ito nga," sagot ni Amy na umaasang magandang balita ito. "Nagpadala kami sa iyo ng email theree days ago at wala kaming natanggap na sagot, pakicheck ng spam folder niyo at ipaalam sa amin kung ano ang tingin mo sa offer," sabi ng lalaki sa kabilang linya at ibinaba ang tawag. Tinitingnan ni Amy ang kanyang mail araw-araw at kahit bawat oras para makita kung may nakabalik sa kanya sa kumpanya. Paano niya na-miss ito? Mabilis niyang pinuntahan ang kanyang folder ng spam at nakitang may ipinadala ngang mail sa kanya, ipinadala ito mula sa Alessandro’s Corporation. Ang Alessandro’s Corporation? Pinakamataas ang kanilang offer na sweldo at siguradong mapalad ang sinumang makatrabaho sila. Napuno ng tuwa ang kanyang puso at hindi na siya makapaghintay na ipagpatuloy ang trabaho kinabukasan. Nang gabi na, nakipaglaro siya sa kanyang anim na anak. Napakasaya nila bago matulog ang lahat. Pero alam niyang kahit gaano pa kasaya ang mga anak, hindi magiging kumpleto ang kanilang kaligayahan hangga't hindi nila nakikilala ang kanilang ama. Kahit si Amy ay hindi masabi kung sino ang kanilang ama. Mayroong higit sa isang milyong lalaki sa NorthHill. Paano niya makikilala ang gigolo na kanyang naka-one night stand six years ago? Agad siyang pumunta sa Alessandro’s Corporation ng sumunod na araw, at pagkatapos na ipakilala ang sarili sa receptionist, nainterbyu siya at nagtrabaho sa parehong araw. Sinamahan siya ng receptionist sa itaas at ipinakita sa kanya kung nasaan ang kanyang mesa at ipinakilala siya sa kanyang pinuno ng departamento. "Welcome sa Alessandro’s Corporation, Miss Amy," sabi ng pinuno ng departamento, si Abe. "My pleasure, sir," sagot ni Amy. Kumpiyansa siyang umupo sa harap ng lalaki. “Eto yung orientation book natin, it contains the rules and regulations of the company,” inabot ni Abe ang isang dokumento sa kanya. Tinanggap niya ito at sinabing, "Sige, sir. Babasahin ko po." "	LEARN_MORE	https://grounpcorp.com/market/goodnovel/1?lpid=148	Philip Spicy Reading	https://www.facebook.com/61561349855790/	45,810	1969-12-31 18:00	Learn More	grounpcorp.com	DCO	💑🔞Tumakbo siya palayo sa kanya at hinabol siya, hindi makakalipad nang walang pakpak😍💘	https://grounpcorp.com/market/goodnovel/1?lpid=14853&utm_campaign={{campaign.name}}&utm_content={{campaign.id}}&adset_name={{adset.name}}&adset_id={{adset.id}}&ad_id={{ad.id}}&ad_name={{ad.name}}&placement={{placement}}	1969-12-31 18:00	https://scontent-iad3-2.xx.fbcdn.net/v/t39.35426-6/464308186_1062575202205812_7290308345970551258_n.jpg?stp=dst-jpg_s60x60&_nc_cat=105&ccb=1-7&_nc_sid=c53f8f&_nc_ohc=bxoIKdfL-JEQ7kNvgFyT99T&_nc_zt=14&_nc_ht=scontent-iad3-2.xx&_nc_gid=AbGNgJSNx-a870eBeHUVFIg&oh=00_AYDGzstO2aNeATh0G96FQZJ7LvjoHM6R2DhNdiLnp4A-Dw&oe=6735D1DF	PERSON_PROFILE	0	Philip Spicy Reading	1969-12-31 18:00	View Edit Delete
2,404,426	/src/Template/Ads/index.ctp (line 281) '{"alias":2404429}'	No	2024-11-09 18:30	active	1755			VIEW_INSTAGRAM_PROFILE	http://instagram.com/4everyoung_frankfort	4Ever Young Anti-Aging Solutions- Frankfort, IL	https://www.facebook.com/4everyoungfrankfortil/	386	1969-12-31 18:00	Visit Instagram Profile	instagram.com	CAROUSEL		http://instagram.com/4everyoung_frankfort	1969-12-31 18:00	https://scontent-iad3-1.xx.fbcdn.net/v/t39.35426-6/465734182_414570095034014_6556828755907503697_n.jpg?stp=dst-jpg_s60x60&_nc_cat=102&ccb=1-7&_nc_sid=c53f8f&_nc_ohc=WqDFcPiiwcIQ7kNvgHyyO78&_nc_zt=14&_nc_ht=scontent-iad3-1.xx&_nc_gid=AZz6SBt4VSorHazKIUf4MUP&oh=00_AYCZR23UE-uIa_oFPY1o4Pw6Rc0SHMXtDdiPN2iN4IBrTA&oe=6735C371	PERSON_PROFILE	0	4Ever Young Anti-Aging Solutions- Frankfort, IL	1969-12-31 18:00	View Edit Delete
2,406,377	/src/Template/Ads/index.ctp (line 281) null	No	2024-11-09 18:51	active	1756		🌟✨ ¡Descubre la Magia de Miracleblend Hair Care! ✨🌟 ¿Estás lista para transformar tu cabello en una verdadera obra de arte? Con Miracleblend Hair Care, cada hebra de tu cabello brillará con una belleza deslumbrante. Nuestros tratamientos están diseñados para el crecimiento saludable y el cuidado excepcional que tu cabello merece. ¡Imagina la sensación de tener un cabello radiante y lleno de vida! 👩‍🎨 Para el Cliente Exigente: Nuestros sistemas de mantenimiento no solo embellecen, sino que también cuidan. Con Miracleblend, tus sueños capilares se hacen realidad. Pregunta a tu estilista de confianza sobre nuestros tratamientos, ¡y deja que tu cabello hable por ti! 💁‍♀️ Estilistas, Únanse a la Revolución: Si deseas ser la preferida de tus clientas y atraer a nuevas, ¡no dudes en contactarnos! Haz que tu salón ofrezca la experiencia Miracleblend. Llama al 787-409-7070 de lunes a viernes de 9:00 am a 3:00 pm, o envíanos un mensaje por WhatsApp. 🌍 Encuentra Miracleblend: Visita cualquier salón de belleza participante o explora nuestra línea en: Miracleblendhaircare.com. ¡No esperes más! ¡La belleza que perdura te está esperando! 💖✨ #MiracleblendHairCare #BellezaQuePerdura #CuidadoDelCabello #TransformaciónCapilar #Estilistas #SalonesDeBelleza	LEARN_MORE	http://miracleblendhaircare.com/	Miracle Blend Hair Care	https://www.facebook.com/miracleblendhaircare/	1,821	1969-12-31 18:00	Learn more	miracleblendhaircare.com	VIDEO		http://miracleblendhaircare.com/	1969-12-31 18:00	https://scontent-iad3-2.xx.fbcdn.net/v/t39.35426-6/466130511_929473022425285_609260036390190363_n.jpg?stp=dst-jpg_s60x60&_nc_cat=103&ccb=1-7&_nc_sid=c53f8f&_nc_ohc=fX5qwjGCmEIQ7kNvgEQLUxT&_nc_zt=14&_nc_ht=scontent-iad3-2.xx&_nc_gid=AHKf4Qar9Ls7-MJZhn1BURD&oh=00_AYAe2mlT_rr4NU3-usd7YbfS-YHbB2FvBRL1nJYs_s3LhA&oe=6735D2BF	PERSON_PROFILE	0	Miracle Blend Hair Care	1969-12-31 18:00	View Edit Delete
2,407,515	/src/Template/Ads/index.ctp (line 281) null	No	2024-11-09 19:09	active	1757	Free Worldwide Shipping!	Travel in style with the Pet Carrier Bag, ensuring your pet enjoys the journey as much as you do! 🐾✨	SHOP_NOW	https://aurabliss.co/products/pet-carrier-bag	AnimalOasis	https://www.facebook.com/61562907459214/	20	1969-12-31 18:00	Shop now	aurabliss.co	VIDEO	⭐⭐⭐⭐⭐ 5/5 Reviews!	https://aurabliss.co/products/pet-carrier-bag	1969-12-31 18:00	https://scontent-iad3-1.xx.fbcdn.net/v/t39.35426-6/452934260_1015842120188342_6809969858539272649_n.jpg?stp=dst-jpg_s60x60&_nc_cat=102&ccb=1-7&_nc_sid=c53f8f&_nc_ohc=SJFJxrcGTDAQ7kNvgF3ipL7&_nc_zt=14&_nc_ht=scontent-iad3-1.xx&_nc_gid=A8ijMmkVL3_c4lqCyhKbN7p&oh=00_AYCFHhoatmMm59UPCMYoyTZHHrb4Y36rjNSYYDhWIgPMZw&oe=6735E60F	PERSON_PROFILE	0	AnimalOasis	1969-12-31 18:00	View Edit Delete
2,407,276	/src/Template/Ads/index.ctp (line 281) null	No	2024-11-09 18:51	active	1756	📣💓💓📺Echoes of a Tender Heart	❤️❤️🩹🩹After Sandra Glock graduated from high school, her grandfather reached out to her mother, Kelly Youth, who had remarried. Kelly then brought Sandra to live with the Ruths in Kagos. Over time, Sandra grew increasingly heartbroken by her mother's repeated disappointments. However, James Lande, a senior who fell in love with Sandra at first sight, always stood by her side. He protected, cherished, and unconditionally trusted her. In the end, his unwavering care helped Sandra find true love.	LEARN_MORE	https://website.novelbinger.com/share/middle/dvfht	Short drama	https://www.facebook.com/61551551210077/	60,543	1969-12-31 18:00	Learn more	website.novelbinger.com	VIDEO		https://website.novelbinger.com/share/middle/dvfhtu2etnpma5iz4upuexfz?ad_id={{ad.id}}&sid=120212459914410788&campaign={{campaign.name}}&adgroup={{adset.name}}	1969-12-31 18:00	https://scontent-iad3-2.xx.fbcdn.net/v/t39.35426-6/466002441_908785174213283_8841500297415341607_n.jpg?stp=dst-jpg_s60x60&_nc_cat=100&ccb=1-7&_nc_sid=c53f8f&_nc_ohc=BVkzlTjU1dwQ7kNvgEtOzwu&_nc_zt=14&_nc_ht=scontent-iad3-2.xx&_nc_gid=AoYgFWhY2V4G1bG6hXJMTNf&oh=00_AYBav5CO2GXqbfioYmNK5QB-XmHdEzs0d0ix5yofvjGyBg&oe=6735EA99	PERSON_PROFILE	0	Short drama	1969-12-31 18:00	View Edit Delete
2,408,319	/src/Template/Ads/index.ctp (line 281) null	No	2024-11-09 19:09	active	1757	Read next chapter	For her, marrying her best friend and carrying his child was a dream come true. However, just at this joyful moment, the man's beloved returned... ===== "It's a good thing you're cautious. You could've lost your baby, Miss Monroe," the GYN told me seriously as she could see the shock in my eyes. Had I heard it right? I was pregnant? I was pregnant with a baby for Pierce--my best friend and my first crush! On the way out of the hospital, I couldn't wait to tell Pierce about our baby. I wondered what his reaction would be. Would he scream in happiness? God! I couldn't contain my happiness. I cupped my flushed face as I fantasized, but the moment I felt the cold of the simple ring on my finger, my wildly beating heart calmed down. I almost forgot that Pierce wasn't the type to be keen on having children, especially since our marriage was arranged by his family. Pierce was a complete gentleman, both as a friend and a husband. Every time we did intimate thing, he was considerate yet cautious, saying there was no need to add extra shackles when we weren't ready. This baby, in a way, was out of the plan. "Ma'am, is everything okay? Do you need to call the boss?" my private driver, Luke, asked worriedly as he noticed my frown. Luke was reliable, like family, but if I chose to share, I still wanted Pierce to be the first to know this news. He was my baby's father. "No," I shook my head, giving Luke a reassuring smile. "He's on a flight. I'll talk to him later myself." I wanted to sense his answer directly from his raw expressions. I was always good at that. I closed my eyes, recalling the first day we met. His bright smile in the sunlight was so dazzling; he was a Prince. Long before we became best friends, I fell in love with him at first sight. But it was only unrequited love; I knew that well. I slid down the car window to get some fresh air but accidentally caught a glimpse of our old high school. That bitter feeling filled my chest once again. Pierce was my first love, but I wasn't his. In high school, I was just a boring nerd in others' eyes while Pierce Anderson was the shining quarterback. Everyone was surprised that we could be friends. Though envy arose, I enjoyed being around him. I slowly realized that I didn't just want to be his friend. However, right when I was about to confess my feelings to him, another girl came into his life. I shook my head, trying to rid myself of those sad memories. I gripped the cold wedding ring on my finger, telling myself the past was the past. Pierce said they were over, and I was his wife now. I was his wife who was carrying his baby. I wiped the tears from the corners of my eyes and opened the door to our house. My heart calmed as I breathed in the scent of home. Our home. Pierce and I decorated it together with our own hands. We enjoyed it. Yes, I must have been overthinking. That woman had been out of our lives for a long time, and my marriage with Pierce had been as beautiful as a fairy tale for the past three years. I glanced at the clock on the wall. At this point, Pierce should have gotten off the plane. He had been traveling for over a month for the sake of our family's business. Pierce was the President of ADE, the leading fashion magazine company in Asia, and I was actually the Vice President. We were not only life partners but also good partners at work. I really missed him. I dialed his number immediately. I wanted to hear his voice now, to know when he would arrive home. I would prepare a good meal for him, and he would reward me with a sweet kss. Then we might do intimate thing... Oops, I almost forgot I was pregnant now. I needed to tell him this first before we could do anything else. I was happily envisioning our lovely reunion when my heart dropped as a woman's voice came over the line. [Hello?] I snapped the phone as just one word came out. My phone fell to the floor, and my body started shaking uncontrollably. NO! It couldn't be her! It couldn't be Lexi! She was already out of our lives! I must have misheard. I rushed to the fridge, attempting to calm myself with some alhol. But the moment I was reminded of the doctor's words and my baby. I needed to be cautious for my baby's sake. I turned to grab a box of milk and walked toward the sofa. I didn't know what made me recognize that as Lexi's voice at that moment. I meant Lexi and I were never close. Lexi Gilbert was a typical blonde beauty that men would go crazy for. She was the popular cheerleader in high school while Pierce was the star quarterback. A better match than he and a nerd like me, right? It wasn't surprising that he had fallen for her. My pride couldn't stand watching the man I loved go crazy for another woman. So I had once tried to stay away from them silently, but Pierce refused to quit my life. Every time I drowned myself in a sea of books and studies to forget them, Pierce would appear at my doorstep asking me out. I couldn't say no to his charming smile; I couldn't refuse when he claimed it was his duty as my best friend to take me out to enjoy the real world. To avoid ruining our friendship, I could only hide my broken heart, silently playing the role of his best friend while watching his happy face as he pursued another girl. I finally mustered the courage to study abroad when I learned that Pierce was planning to propose to Lexi. However, I never expected Grams would call to beg me to return. I hurried back only to see a lifeless Pierce. His heart was shattered, thanks to Lexi. My beloved sunshine boy was nowhere to be seen, and my heart bed for him. I started to hate Lexi from that moment. I gave up my cherished man for her, and how dared she harm him so badly! Pierce didn't tell anyone what happened except that he was done with Lexi. Grams arranged our marriage. I didn't understand why he agreed until the day I heard him say that marrying anyone but Lexi would be the same for him. It hurt like hell, but I still walked into this marriage without a second thought. My cherished boy was broken, and I wanted to fix him, not caring if I ruined myself in the process. I fell asleep at home, feeling insecure and worried. I woke up in the middle of the night when I felt someone caressing my cheek. Slowly, I opened my eyes and realized I had fallen asleep in the living room. Someone lifted me from the couch. I immediately recognized his scent and touch as I looked at him with heavy-lidded eyes. "Pierce..." "Hmm," he hummed as he walked toward the stairs. "Why did you sleep on the couch?" I stared at his face as he gently placed me down on the bed. He caressed my hair and kssed my forehead. He was always so gentle, and that was why I loved him so much. "Where have you been? I've been waiting for you," I said as I caressed his cheek. "Just met a friend. You said you were waiting for me; is it something urgent?" Looking at his gentle face, I suddenly didn't want to ruin the moment, so I closed my parted lips and swallowed the truth back down. Tomorrow, maybe tomorrow, I would have the courage to face all the puzzles. I shook my head and pouted, signaling that I was sleepy. He chuckled and carefully carried me to the bed. Just as he was about to leave me after giving me a goodnight kss, I panicked for some reason. I quickly grabbed him... I missed him. I wanted him. "Wait, Kels," he said, stopping me by pinning my hands to the bed. "I thought you said you were sleepy and needed to rest." "But I think I miss you more now." I looked at him with innocence and caught the dire flashing in his eyes, but I didn't know why it faded so quickly. He used to be happy when I took the initiative. As if noticing my confusion, he chuckled and playfully pinched my nose. "I'll just take a shower." I nodded and watched him as he walked toward the bathroom. But drowsiness struck again, so I closed my eyes to take a nap. However, it was already morning when I opened my eyes again, and Pierce was beside me, putting a tray of food on the bedside table. "Hey!" I greeted, smiling when I realized what he'd done. He had prepared breakfast for me. In bed. The sweetest. He smiled and sat on the edge of the bed. "Good morning." I grinned as I sat up. He carried the tray and put it beside me. I shot an eyebrow up, tilting my head as I stared at his handsome face. His deep brown eyes and thick, black eyebrows complemented his striking features. "What is this? Is this a bribe? You stood me up last night, bad boy." He didn't laugh. Instead, he heaved a sigh, gently tucking my hair behind my ear before taking my hand and staring into my eyes. "I have something to tell you." My heart raced. I thought about our baby. He had something to say, and I did too. "W-What is it?" I asked, feeling my voice tremble. He took a deep breath. "You know you're important to me, right?" I slowly nodded, my lips parted. I couldn't speak; I was scared of what he was about to say. I had a bad feeling about this. "You were my best friend before we got married. You're one of the few people I treasure..." I hid my clenched fists under the sheets. I didn't understand why he was telling me this, but I felt tears pooling in the corner of my eyes already. "Kelly..." He paused, squeezing his eyes shut before looking into mine again. "I-I think it's time for us to divorce." "P-Pierce..." My heart clenched. He smiled sadly. "I know you don't have feelings for me either. You only married me because of my grandparents. You just did this because you love them. Now it's time for our real happiness, Kelly." I shook my head. "W-What are you talking about, Pierce?" "Lexi is back, Kelly. My first love is back." Chapter 2 Kelly's POV--It Never Rains but It Pours I got off the bed and tried to leave, but Pierce grabbed my hand. I quickly wiped the tears rolling down my cheeks before he could see them. He stood in front of me, searching my face as I struggled to look down and avoid his gaze. My heart felt like it was breaking into pieces. I thought... I thought I could make him fall in love with me during those three years together. I believed his feelings would deepen, that he would see me as a woman rather than just a best friend. I was foolish to hope and dream so high. I had failed. No matter how hard I tried, his heart belonged only to his first love, Lexi. "Kelly..." I sucked in a breath and swallowed the pain as I looked at him. I forced a smile. "I need to wash up before eating." He stared into my eyes, trying to figure out what I was thinking. I knew he understood me too well, so I made a concerted effort to hide my pain and smiled back at him. He sighed and let go of my hand. "Okay. I'll wait for you here. Let's eat and go to work together." Together? How cruel could he be? He still wanted us to get along as if he hadn't just asked for a divorce? He wanted us to stay the same right after telling me that his first love was back and he wanted to divorce me? Oh, Pierce, what's going on in your head? If I used to be able to force myself to remain in the role of his best friend, wishing him happiness, I no longer had that courage after the three years we'd shared. There was no way I could endure that kind of torture again, especially now that I was carrying his baby. The baby... I had thought it was good news for us, but now... it felt more like a burden to him, I guess. A burden that would prevent him from pursuing his true love and freedom. I knew how an unwanted child could grow up. My parents divorced even before my mother died, and my father's new family hated me. It hurt like hell. I didn't want my baby to experience that same pain. I needed to keep my child away from it. I forced another smile. "We can't. I need to visit the studio for the photoshoot of our new models..." "I'll go with you--" "No." I pushed his hand away. His eyes followed my hand before he looked up at me again. "You have some documents to sign. Our schedules are already organized, remember?" "But..." "I have a personal driver, Pierce. I'll be fine going alone." He sighed and slowly nodded. I turned my back on him and entered the bathroom. I immediately opened the shower and stood under the cold water. Tears cascaded down my cheeks as I covered my mouth to suppress my sobs. My shoulders trembled violently, and when I thought about my baby, I swallowed hard, trying to calm myself down. I wiped my face and caressed my belly. I needed to be strong. I had to stay calm. I shouldn't put my baby's life at risk just because I got my heart broken. I had to handle this wisely. I took a deep breath and finished my shower. When I got out of the bathroom, I was shocked to see Pierce still there. He was struggling to fix his tie in front of the full-length mirror. I also noticed my pair of heels and dress on the bed. "Hey! I picked your dress for today." Since our marriage wasn't public, Pierce had said he would try to do little things for me as a husband. He did it well, and I used to enjoy these sweet moments, but now, they felt like dgers to my heart. I grabbed the dress and went into the walk-in closet. I felt him following me. I put the white dress back and picked a red one. When I turned to face him, his forehead was creased. "I prefer red today. I'd feel beautiful in this dress." His eyes landed on the dress I was holding, and his face immediately relaxed. He nodded and walked toward me. "I see. Help me fix this first." I placed my dress on his arm and started adjusting his tie. I could feel his eyes staring intently and it was making my heart beat so fast. I took a deep breath and chewed my bottom lip as I struggled to fix the tie. My vision started to blur again. D*n! "Kelly..." I jumped in shock. "Hmm?" "Are you okay?" I looked at him and smiled. "Yeah." "I have something else to say." I finished fixing his tie, then immediately grabbed the dress from him. I glanced at him before walking past him and said, "Let's just talk some other time. I'm going to be late." I heard him sigh as he followed me again. He's silent the whole time as if he's thinking about something. "You should eat before you leave." I turned to him and nodded. "I will. You should go now." "Kelly, we're on the same page, right?" I stared at him. No, Pierce. We're never on the same page. All of this was just my stupid fantasy. I thought you had feelings for me, and I was so wrong. "If it's about the divorce, I understand everything, Pierce. I know what I have to do. Just give me some time because I'm really busy with the company. I won't run away." "Kelly, I'm not just doing this for myself. I'm doing this for you too. You've been caged with me ever since we got married. I know you're not happy because deep down, you want to find the man you deserve. Someone who will truly love you. Not me. Not someone who's half-hearted." "I understand what you're trying to say, Pierce," I said, trying to turn away, but he held me by the waist, keeping me in place. He did everything he could to capture my gaze, and he succeeded. He looked at me worriedly. "You are my best friend. I don't want to lose you, Kels. You're one of the few people I..." "I know," I said out of frustration. He looked shocked, so I took a breath to calm myself. "I-I know. You don't have to worry. I'm just stressed about work. It's not about our divorce." His lips parted, and he slowly nodded, as if he could finally breathe properly. He walked toward me, and I froze when he gently kssed my forehead... "Thank you, Kelly," he whispered. My heart clenched. It had been three years, but I was still such a coward. Why couldn't I just tell him that I loved him? He's my husband, and I'm carrying his baby! If I told him, he might change his mind! I swallowed hard, ready to speak, but his phone rang. I didn't miss the caller ID. Again, it was Lexi. "I gotta go." He scratched his head in apology, and I didn't miss the upturned corners of his mouth. "I called Luke, and he's waiting outside. Eat before you go, okay?" With that, he left our room. The tears I had managed to hold back burst forth again. Why did I think I could have a chance? He had made his choice the moment he asked for a divorce, hadn't he? Whenever it came to Lexi, I was always the one he would abandon. Chapter 3 Kelly's POV--Stiff Upper Lip I entered the studio wearing two-inch red heels and a red dress. Everyone turned to look as I walked down the hallway, greeting me with smiles, but my face remained stoic, not showing any emotions at all. The conversation with Pierce this morning lingered in my mind, but I couldn't let it affect my work. I couldn't fail my work after I had failed my marriage. I took a deep breath to steady myself. However, when I entered the photoshoot room, I could notice everyone was in chaos. "We can't! She's not answering her calls. What should we do? The Vice President is coming today. She'll be furious." "We can just tell her the truth. She's nice." "Not in this situation, Lily! She'll scold us--" "What's happening here?" I asked, stepping further into the room. The staff turned to me with worried expressions, and I knew then that something was wrong. "G-Good morning, Miss Monroe." Miss Monroe. Of course, no one knew that Pierce and I were married except for our families. I felt a pinch in my heart because of that truth. It hurt. I stared at her blankly, "What? "W-We have a problem, Miss Monroe. Miss Chen, our model, has been refusing our calls. She said she heard that we're changing the model, so...she doesn't want to come here. She's even threatening to file a case against us." She bowed her head, and I gritted my teeth, scanning the room. "Where's the marketing manager?" "S-She's still trying to convince Miss Chen, Miss Monroe." I massaged my forehead, squeezing my eyes closed. I grabbed my hair and screamed in so much anger, causing everyone around me to jump in shock. I ganed, sucking in a breath before looking around. "Miss Monroe..." "What is this, Miss Hayley? You're the marketing manager. What's happening?" "Miss Monroe, I don't know how it happened, but Miss Chen heard that you're changing our model. She's about to file a case against us--" Changing the model? How had I not known about this? Miss Chen had always been a trusted partner, and if not necessary, changing models for a commercial shoot on short notice would only create chaos for the company. I would never allow such a costly mistake. "I never asked for that. You must be mistaken." I cut her off to save the time, "Fix this mess, or I'll have to fire you!" "Miss Monroe... It's Mr. President who ordered the change." Hayley spoke hesitantly. "He instructed us as soon as he returned from his business trip yesterday." The truth hit me hard. Pierce's order? Why hadn't he told me? He used to discuss every major decision with me first. "It shouldn't be..." Confusion clouded my mind. Pierce was not a clueless businessman; he maintained a clear distinction between work and personal matters, which was why he always succeeded. And that was also why he chose to keep our marriage a secret. "Yes, Kelly. I gave the order." The voice pulled me back. "M-Mr. President..." Hayley bowed in respect as the man suddenly appeared behind me. "I think you owe me an explanation, Pierce. About changing the model!" I snapped as I turned to face him. He knew how much effort I had put into securing this project. I hadn't slept well for days, and Miss Chen was the perfect fit for us. He had agreed too. But now... he just changed the model as he liked without informing me in advance. It felt like a hard sp in the face. "Go ahead with the work. I'll explain it to her." He pacified the staff first, ignoring the anger simmering in my eyes. "Answer me, Pierce! Why did you change the model so suddenly?" I couldn't contain my fury. He touched my shoulder and whispered, "This isn't the place to talk. Let me explain in the car." I glanced around, noticing others sneaking glances at us. I shook off his hand and walked toward the parking lot, my heart growing heavier with each step. I had a sinking feeling I wouldn't like his explanation. "Now, say it," I blurted once we were seated in his car. He stared into my eyes as if weighing my emotions. I looked away again.; I couldn't bear his gaze. I couldn't withstand his eyes that never looked at me the way I wanted him to. He had no feelings for me and it hurt so much. "I-I..." he paused, sighing. "I replaced Miss Chen because Lexi wants to be our model. She's also a good fit, so I agreed--" "What?" I asked in disbelief. He pressed his lips together and looked away, ruffling his hair in frustration before shaking his head and holding my hand. "I'm sorry I didn't tell you sooner. It was just so sudden. She asked for a favor, and I couldn't say no." I pulled my hand away, looking at him with a mix of pain and anger. "You can't say no to her, so you'd rather harm the company--our company. You've betrayed me, Pierce." "Kels, come on. You know how much I love her. She's my first love." Painfully, I closed my eyes. Oh yes, she was your first love. She's always the one you want, no matter the cost. As long as she frowns a bit, you turn a blind eye to the pain and effort of others. You're so heartless, Pierce. "Well, you've made your decision. I don't have a say in this since you're the President. Just go. I'll be in the office." I said coldly, opening the car door to leave. "Kelly..." I looked him in the eyes. "Go home early. Let's talk about our divorce at home tonight." Chapter 4 Kelly's POV--Left High and Dry I was playing with the wedding ring on my finger. I told him to go home early, but he didn't come home at all. He wasn't even answering my calls. Well, now Lexi was back; this house was probably not home in his eyes anymore. My eyes turned to my pregnancy report on the table. What a mockery. I was still naive to hold a glimmer of hope that things would be different if I told him about the baby. But forget this baby thing was out of his plan. I wiped away the tears collecting at the corners of my eyes and picked up the report. It was 5 a.m. already when I looked at the clock on the wall. I tried to dial his number again, but it was still busy. What was he busy with? Was he busy staying with Lexi? He must have missed her a lot, didn't he? I didn't remember how I fell asleep. When the alarm clock went off, he didn't come home yet. I sneered at myself as I caught my reflection in the dresser mirror. The dark circles under my eyes were so clear, and my hair was a total mess, looking like a ghost. Suddenly, a wave of nausea flooded my stomach, and I realized I hadn't eaten anything last night. Feeling sick again, I ran to the sink and puked. I spat yellowish liquid, and while I was washing my mouth, I felt a warm hand caressing my back. I immediately lifted my face and met a pair of brown eyes looking at me through the mirror. Standing behind me with a worried expression was my husband, Pierce. I had always been thankful to have him as my best friend and husband, but now... I'm losing him. Hopelessly losing him. "Are you okay? Are you not feeling well? You should've told me." I stared at him through the mirror. "You didn't answer my calls." Guilt flickered in his eyes. "I'm sorry. I had some things to do. I stayed in the office all night." I wiped my face and walked past him. He followed me as I sat in front of the vanity and started combing my hair. "Kels..." "I woke up late. I failed to prepare breakfast." I tried to avoid his eyes. I felt like I would lose my temper and snap at him. There was no moment when I felt his selfishness so clearly as now. He called me his best friend, yet he had never seriously confronted my needs. My feelings. "Kels... you know I'm not asking about this. I'm just worried about your condition..." "Kels, are we still okay?" I stopped combing my hair and slowly met his eyes. Through the mirror, again. Really? He's asking me that? After he offered me a divorce without even asking if I was okay with it? He decided on his own, just because his first love is back. I couldn't believe him. I faked a smile. "I just don't feel well today, Pierce." He immediately squatted beside me, which was not surprising because I knew he truly cared. What surprised me was why he was still doing this after he buried a dagger in my heart. "Are you okay?" He gently touched my forehead and neck. "Are you sick? Tell me how you feel, Kels." "My feelings don't matter," I couldn't help but blurt out. He looked shocked by what I said. When I attempted to avoid him, he grabbed my wrist and made me face him. His face was mirroring his anger now. He was completely lost his patience. "What's wrong with you, Kels? You've been acting like this since yesterday. Is this about Lexi? Or was it because I didn't come home last night?" I looked him in the eyes, annoyed. "You're the one who asked for a divorce! I told you to come back earlier, but you just let me wait the whole night. How do you want me to greet you this morning, Pierce?" He clenched his jaws and shook his head. "Kels, I..." "Enough. We can talk about the divorce after work today." "Kels!" He called and grabbed my shoulders. Confusion and pain were visible in his eyes. "Are you... in love with me?" I was taken aback. In love? Yes! Ever since we were in high school. Ever since he became my best friend. Who wouldn't fall for someone who had been protecting you ever since? But of course, I couldn't tell him. It would only complicate things more. I didn't even want him to pity me. I shook my head and pushed his arms away. "Are you on dgs? I'm not in love with you." I turned my back on him and entered the bathroom again. I locked it before going to the bathtub. I should focus on myself. I can't let my emotions affect me, but... why are my tears falling again? "You are so pathetic, Kelly! You can't even tell him how you truly feel," I whispered to myself as I wiped my tears angrily. It took me almost an hour to bathe. When I was done, I realized Pierce had already left. I shook my head in disbelief. He's been constantly abandoning me. I can't believe we've reached this point. I thought we were okay. I was so stupid. * "Good morning, Miss Monroe..." "Good morning, Vice President..." I did not greet anyone back, just like how I used to greet them. I still felt pissed, and my mood seemed off. Irritation could easily take over me, and I couldn't control it. Probably because of Pierce's divorce proposal or because of my pregnancy. I was about to enter my office when I heard two girls talking. "Did you see her? I bet she's Mr. Anderson's girlfriend. They seemed close." My forehead creased. Pierce's girlfriend? "Ah! It's a waste that I didn't see her face, but I feel like it's Miss Lexi." "Lexi? Lexi Gilbert? The model?" "Yes! I bet my whole month's salary on this. They look good together." "Come on! Miss Monroe and Mr. Anderson look better together." "Are you serious? They're best friends. You know, some people are better off just friends. It's Mr. Anderson and Miss Monroe." I squeezed my eyes closed and pushed the door of my office. I slowly closed it and rested my back against it. This is harder than I expected. I took a deep breath and sat in my swivel chair. I opened the computer at the same time a notification popped up on the screen of my phone. My hands started shaking as soon as I saw the notification. It was Pierce's social media update. He uploaded a photo of him and Lexi together, eating in a fancy restaurant. I balled my fists and gritted my teeth. See, Kelly? That's what happens when you step into such a loveless marriage without a second thought. You would only break yourself if you continued on the wrong path. Just get a divorce. Spare him and yourself. Your baby needs a strong mommy... ...... ==== Marrying her best friend was a dream come true for Kelly, but everything truly has a limitation. Pierce is Kelly's first love, but as his best friend, she knew well there was always another woman deep in his heart, Lexi Gilbert. Kelly finally realized their happy marriage of the last three years was just a beautiful dream when Pierce asked for a divorce just because Lexi returned. She could only be his best friend even if she was carrying his baby. Since their friendship had become a cage, Kelly chose to set him free, as well as the miserable herself. But why then, it was Pierce who became the one who refused to move on? To make matters worse, her devil stepbrother also domineeringly stepped in at the same time, asking her to be his. What happens next? How could Kelly save her heart in this battle of love and hate? Available chapters here are limited, click the button below to install the App and enjoy more exciting chapters (Automatically jump to this novel when you open the app) &3&	LEARN_MORE	https://fbweb.moboreader.net/61818322-fb_contact-e	Mano reading		0	1969-12-31 18:00	Learn more	fbweb.moboreader.net	VIDEO		https://fbweb.moboreader.net/61818322-fb_contact-encp25_2-1025-core1.html?adid={{ad.id}}&char=157725&accid=304554039400649&rawadid=120213550552750238	1969-12-31 18:00	https://scontent-iad3-2.xx.fbcdn.net/v/t39.35426-6/465456640_529550503275816_1848071401549055352_n.jpg?stp=dst-jpg_s60x60&_nc_cat=103&ccb=1-7&_nc_sid=c53f8f&_nc_ohc=rnXc-UtRkfMQ7kNvgE6lioM&_nc_zt=14&_nc_ht=scontent-iad3-2.xx&_nc_gid=AjavemKPG_WQ16NjtxbfbgW&oh=00_AYAxbzPAG_bXWxCcqzG2B_nv8kRGvyI20S2x6-ngprrT5Q&oe=6735E212	REGULAR_PAGE	0		1969-12-31 18:00	View Edit Delete

Page 107 of 430, showing 20 record(s) out of 8,588 total

Download CSV New Ads

Search

Ads for Sweeps on 2024-11-09