| Body |
💑🔞Baby,Maligayang pagdating sa mundo ng mga nasa hustong gulang😍💘
Kabanata 0001
Busy si Amy sa kanyang laptop nang biglang tumunog ang kanyang phone, halos hindi na dapat niya papansinin ang tawag dahil abala nga siya pero nagpasya siyang tingnan ang screen ng telepono nang malapit nang matapos ang tawag.
Nang makitang ang caller ID ay si Joan, ang secretary ng asawa niya, mabilis niyang kinuha ang telepono habang nagtataka kung bakit siya nito tinawagan. Nai-save lang niya ang numero ni Joan dahil secretary ito ng asawa niya at sa mga araw na hindi niya makontak ang asawang si Callan, sa trabaho, tatawagan na lang niya si Joan para ipasa ang dito.
Pero ito ang unang pagkakataon na tinawagan siya ni Joan. Sinagot niya ang tawag habang dahan-dahang inilagay ang telepono sa kanyang tainga, pero ikinagulat niya ang maruruming tunog na kanyang narinig.
Tinignan niya muli ang screen ng telepono para masigurado na si Joan ang tumawag, muli niyang inilagay ang telepono sa kanyang tainga at narinig ang parehong maruruming tunog, ang mga ito ay matigas at malalakas na ungol at malinaw na may nagtatalik sa kabilang linya.
Sa ilang beses na nakausap ni Amy si Joan, nakilala niya ang boses nito at alam niyang ang mga ungol na yun ay tiyak na kay Joan. Nagkamali ba siya sa pag-dial ng kanyang numero sa gitna ng intimate session nila ng kanyang boyfriend? Naisip ni Amy na maaring magkamali ito kaya gusto niya nang ibaba ang tawag pero ang sumunod na narinig ni Amy ay halos ika-atake ng puso niya.
Kinailangan niyang itabi ang laptop para lang makasigurado na tama ang narinig niya, nakinig ulit siya ng malinaw at inulit ni Joan, "Fuck me, baby....sige pa Callan, go deeper, gusto ko yan...oh my gosh!"
Nabagabag ang puso ni Amy, nabalisa siya at kailangan niyang tumayo. Hindi pwede yun! Natahimik siya at ibinaba na ang tawag. Pinagkatiwalaan niya si Callan ng kanyang buhay at mahal na mahal niya ito. Bagama't hindi pa sila nakakabuo at di pa siya nagbubuntis para sa kanya, pareho silang nagpakita ng pagmamahal at pagmamahal sa isa't isa.
Imposibleng niloloko siya ni Callan. Hindi pwede yun. Iniling niya ang ulo dahil hindi siya naniniwala. Siguro, napagdesisyunan lang ni Joan na maging kontrabida ang sarili sa kanilang pagsasama pero sa kasamaang palad, hindi iyon gagana.
Umupo ulit si Amy at gusto niya sanang huwag nang pansinin ang nangyari pero isang malumanay na boses na nagsasalita sa loob niya ay hindi nagpapahinga sa kanyang isip. Sa mundo kung saan posible ang anumang bagay, paano kung niloloko nga siya ni Callan?
Habang malalim ang iniisip niya ay biglang tumunog ang phone niya at nakita niyang may isang bagong text message, kinuha niya ito. Bumilis ang tibok ng puso niya nang mapagtantong ang nagpadala ng mensaheng ito ay walang iba kundi si Joan.
Nabasa niya ang text na nagsasabi sa kanya na pumunta sa isang lokasyon, ito ay isang hotel at ang eksaktong kwarto na kanyang pupuntahan ay nakasaad din sa text.
Ano ang nangyayari? Lalong gumulo ang isip ni Amy. Isinara niya ang kanyang laptop at mabilis na naglakad patungo sa kanyang closet. Nakasuot siya pa siya ng pambahay kaya kailangan niyang magpalit ng damit.
Nang matapos siya, lumabas siya ng kanyang kwarto at gustong sabihin sa mother-in-law niyang kasama nila sa iisang bahay na may kailangan siyang puntahan.
Naglakad si Amy papunta sa kwarto nito at kumatok pero wala doon ang biyenan niya, saan pa kaya siya naroon maliban sa kusina? Mabilis siyang humakbang patungo sa kusina at nang malapit na siya sa pinto ay narinig niya ang isang malakas na tawa mula doon. Ito ay mula sa kanyang biyenan.
Matapos humalakhak, nagsalita ang mother-in-law niya, wala itong kamalay-malay na si Amy ay nasa labas lang, "Napakabobo talaga ng baog na babaeng 'yun, di ko nga alam ano bang nakita ng anak ko sa kanya. Kumokonsumo lang naman yun ng pera ng anak ko at hindi namang magawang makabuo man lang ng apo ko. Napakakapal ng mukha!"
Natawa na naman siya pagkasabi nun, halatang may kausap siya sa phone.
Hindi makapaniwala si Amy na masasabi ito ng kanyang biyenan, halos tumulo ang mga luha sa kanyang mga mata pero pinigilan niya ito, bigla siyang sumugod sa loob ng kusina at ang kanyang biyenan na si Wilma ay biglang napalingon sa kanya na may kalabog na puso.
Thirty minutes lang ang nakalipas, sinabihan ni Amy si Wilma na magiging busy siya sa loo ng kwarto hanggang gabi, hindi inaasahan ni Wilma na nandito siya sa ganitong oras. Ito ang dahilan kung bakit siya nakakapagsalita nang malaya at walang ingat sa telepono.
Iniisip ni Wilma kung narinig ba ni Amy ang kanyang sinabi, pagkatapos ng maikling sandali ng matinding katahimikan sa pagitan nila, nagpeke si Wilma ng ubo at sinabing, "Amy, erm...Akala ko ba nasa...Aalis ka?"
"Ma, bakit parang natakot ka bigla?" Nakangiting tanong ni Amy na parang walang sakit.
"Natakot...bakit?...bakit? Bakit ako ma-- matatakot?" Nauutal niyang sabi.
"Aalis na ako, may importante akong gagawin, ma," sabi ni Amy at tumalikod, sinadya niyang iwan ang babae na nalilito. Hindi niya alam kung narinig ni Amy ang sinasabi niya sa telepono o hindi.
Maya maya lang ay na dumating si Amy sa hotel at naglakad patungo sa mismong pintuan na nakasaad sa text ni Joan.
Gustong kumatok ni Amy noong una pero mukhang hindi iyon isang matalinong hakbang. Pinihit niya ang knob at bumukas ang pinto, halos lumuwa ang mga mata niya nang makitang hubo't hubad sina Callan at Joan. Sa katunayan, sa oras na pumasok siya, binibigyan ni Joan si Callan ng bl*w job.
Nalaglag ang handbag ni Amy at nanlambot ang mga binti niya, sabay dasal na sana ito ay panaginip lang. Ang mainit na luha ay dumaloy sa kanyang pisngi at naramdaman niya ang matinding sakit na nagpapasikip sa kanyang dibdib.
"Call...an!" Nagawa niyang tumawag sa pagitan ng kanyang sakit at paghihirap.
Gayunpaman, natawa si Callan na ikinagulat niya, nakisabay na rin si Joan sa pagtawa, nakasandal na ngayon si Joan kay Callan at wala ni isa sa kanila ang nakaramdam ng pagsisisi.
"Bakit ka umiiyak, ikaw baog ka?" tanong ni Callan. "Akala mo ba titiisin kita habambuhay? Naku! Ayaw mo ba akong magkaanak? Tadhana mo siguro na hindi magkaanak kailanman pero hindi ko yun kapalaran."
Lalong umiyak si Amy, hindi siya makapaniwala na masasabi ng kanyang pinakamamahal na asawa ang mga yun. Niloloko lang ba siya nito sa lahat ng panahon? Nagsimula lang ba ito kamakailan? Pero dati naman nagmamahalan sila, ano ang nagbago?
"Ang galing niya pa palang umiyak," sabi ni Joan kay Callan at nginisian.
Parang gustong sumugod si Amy kay Joan at hampasin ang ulo niya pero kasalanan ba ni Joan kung bakit niloko siya ng asawa niya? Ang kasalanan ay kay Callan. Ipinagkanulo niya ang pagmamahal at tiwala nito sa kanya.
Napangisi si Amy at itinigil ang pag-iyak. "Pinagtaksilan mo ako, Callan. Tapos na tayo."
Dinampot niya ang kanyang handbag at lumabas ng kwarto, pero halos hindi pa siya nakakalakad ng ilang hakbang sa pasilyo nang sumubsob na lang siya sa dingding at umiyak nang husto. Ang sakit na nararamdaman niya sa mga sandaling ito ay ang pinakamatinding sakit na naranasan niya sa buong buhay niya.
Para bang ang tanging paraan para malagpasan ito ay ang magpakamatay, hindi nagtagal ay pumasok siya sa kanyang sasakyan, galit na nagmaneho sa korte, nagsampa ng divorce paper at nagmaneho pauwi.
Nakita niya ang kanyang biyenan na umiinom ng mainit na tsaa sa kainan. Inilagay niya ang divorce paper sa harap ni Wilma. Si Amy pa lang ang pumirma pero pipirmahan pa iyon ni Callan pag nakauwi siya, "Ma, narinig ko ang sinabi mo sa telepono bago ako umalis."
Halos mabulunan si Wilma nang marinig iyon. Tinuro ni Amy ang divorce paper sa harap niya, "Nahuli ko rin si Callan na niloloko ako kasama ng secretary niya. Halatang hindi na ako nirerespeto sa pamilyang ito. Eto yung divorce paper, pinirmahan ko na. Pag nakauwi na siya sabihin niyo na lang sa kanya na pirmahan ito at sabihin niyo na rin na umalis na ako."
Tuwang-tuwa si Wilma sa loob dahil sa wakas ay iiwan na ni Amy si Callan pero umasim ang mukha nito na parang malungkot.
"Wag ka nang umarte na parang malungkot ka, ma. Alam naman natin pareho na di mo ako gusto para sa anak mo," sabi ni Amy at tumalikod na para umalis pero tumayo si Wilma at nagsalita.
"Saan ka pupunta?" Tanong ni Wilma, wala nang kwenta pang itago ang tunay niyang kulay.
Bumalik si Amy sa kanya at sumagot, "para kunin ang mga gamit ko syempre."
"Wala ka ngang dapat kunin diyan eh kasi wala naman iyo diyan. Lahat ng meron ka dito ay binili ng pera ng anak ko, kaya umalis ka na lang," walang pusong sabi ni Wilma.
Lalong kumirot ang naramdaman ni Amy nang marinig iyon pero nagawa niyang magtanim ng ngisi sa kanyang mga labi, "Okay sige!"
Ang pinakamahalagang bagay sa kanya ay ang pulseras na ibinigay sa kanya ng kanyang ina ilang taon na ang nakakaraan. Dahil nasa kamay naman niya ang bracelet, tumingin siya sa pintuan na patungo sa labas at dahan-dahan na lumabas at lumayo sa kabila ng sakit.
Kabanata 0002
Naupo si Amy sa isa sa pinaka-marangyang club buong gabi kung kailan laging abala at puno ang club, may dalawang bote ng alak sa harap niya at nilunod niya ang sarili sa kanyang kalungkutan. Sa nakaraang tatlong taon ng kasal nila, naging matapat siyang asawa sa gag*ng 'yun. Ni hindi niya binigyan ng pagkakataon ang ibang lalaki na lumapit sa kanya o pumorma man lang. Lalong di niya naisip na pagtaksilan ang asawa niya. Sobrang nagtitiwala siya kay Callan pero sinaktan nito ang puso niya na parang wala lang.
Sa sobrang kalasingan niya, umaasa siyang nakalimutan niya ang kanyang kalungkutan pero tila hindi nakakatulong ang inumin habang patuloy na naglalaro sa kanyang isipan ang hubad na imahe nina Joan at Callan.
Galit na galit siyang tumayo at tumingin sa paligid sa mga taong sumasayaw sa club. Naisipan niyang pumili ng isang random na lalaking pwede niyang maka-night stand. Pagkatapos ng lahat, siya ay divorced naman at single na uli.
Nakita niya ang isang matangkad na lalaki na papasok sa isang kwarto at mabilis siyang tumakbo papunta doon. Bago pa man maisara ang pinto ay pumasok na siya.
Sabay sandal sa lalaki at ginamit ang kaliwang kamay para isara ang pinto sa likod nila. Agad nagtagpo ang kanyang bibig aat ng labi ng lalaki, at ilang sandali pa bago tumugon ang mga labi ng lalaki.
Maya maya lang ay napunta sila sa isang mainit na session kaya mabilis niyang hinubad ang kanyang damit, tinulungan niya ang lalaking alisin din ang mga damit nitoat sa isang iglap, nasa kama na sila at nasa ibabaw na niya ang lalaki, umuungol sila ng malakas habang nasa loob niya ang lalaki.
Ito ay isang kasiya-siya at nakakapagod na sandali para sa dalawa dahil tumagal ito ng kalahating oras, nang sa wakas ay nasiyahan silang dalawa, nahiga na sila sa kama at natulog.
Nagising si Amy makalipas ang ilang oras at nakita niya ang lalaking natutulog sa madilim na kwarto. Hindi pa nagbubukas ang ilaw ng kwarto nang pumasok siya at sinimulang halikan ang lalaki ilang oras na ang nakalipas.
"Ang galing at ang sarap niya ha," bulong ni Amy at naglabas ng ilang dollar notes mula sa kanyang pitaka saka inilagay sa palad ng lalaki. Kahit pa natutulog ang lalaking gigolo, hindi niya ito dadayain sa pamamagitan ng pag-alis nang hindi nagbabayad.
Maingat siyang naglakad palabas ng kwarto, ayaw niyang gisingin ang lalaki.
Umalis si Amy sa NorthHill at sumakay ng tren patungo sa isang maliit na lungsod kung saan nilalayon niyang mamuhay ng simpleng buhay. Ang pamumuhay sa kanyang lungsod, sa NorthHill, ay magdudulot lamang sa kanya ng higit na trauma. Hindi maiiwasan ni Amy si Callan dahil isa itong makapangyarihang lalaki at dahil naglakas-loob itong hiwalayan ito, baka gusto lang nitong pahirapan ang buhay niya. Kaya mas mabuting pumunta siya sa ibang lugar at magsimula ng bagong buhay.
Naghihinala si Amy sa kanyang sarili makalipas ang ilang linggo nang magsimula siyang magkaroon ng morning sickness. Sa tuwing gusto niyang isipin na baka ito ay senyales ng pagbubuntis, ipapaalala niya sa kanyang sarili na tatlong taon silang kasal ni Callan at hindi siya kailanman nagbuntis. Siya ay baog at tulad ng sinabi ni Callan, iyon ang kanyang kapalaran. Gusto man niyang magkaroon ng anak at maging ina pero tila hindi siya nabiyayaan ng ganoon.
Nakatanggap siya ng pinakamalaking pagkabigla sa kanyang buhay nang bumisita siya sa ospital at sinabi sa kanya na siya ay tatlong linggong buntis. Paano ito naging posible? Tuwang-tuwa siya at sa paglipas ng mga buwan, lumalaki nga ang kanyang tiyan kaysa sa karaniwan pero minsan nababahala pa rin siya at iniisip pa nga niya kung buntis nga ba siya ng isang bata lang dahil nagtataka siya kung bakit mas malaki ang pagusbong ng kanyang tiyan kaysa sa normal.
Pagkalipas ng siyam na buwan, nanganak si Amy sa ospital. Nakaka-stress, alam niyang sunud-sunod ang paglalabas ng mga bagay pero kahit siya ay nagdududa kung mga sanggol ba iyon.
Ipinikit niya ang kanyang mga mata at nagdasal na sana ang lumabas sa kanya ay isang bata, iminulat niya ang kanyang mga mata makalipas ang ilang segundo at nakita niya ang dalawang doktor at apat na babaeng nurse na nagsisiksikan sa buong kwarto. Bawat isa sa kanila ay may bagong silang na sanggol, lahat sila ay may ngiti sa kanilang mga mukha.
Napakurap siya at nagtanong, hindi niya alam baka nakakaloko ang tanong niya pero nagawa niyang magtanong, "Teka, mga anak ko silang lahat?"
"Oo," masayang sagot ng lahat sa kwarto. Hindi naniwala si Amy sa kanyang pandinig at inisip na baka nananaginip siya. Paano posible para sa isang baog na tulad niya na magkaroon ng lahat ng mga sanggol na ito?
Pagkatapos ay binilang niya ang mga ito, "isa, dalawa, tatlo, apat lima..." huminto siya sa pagbibilang at pinunasan ang kanyang mukha, "anim"
"Anim na sanggol?" Tanong niya.
"Oo, congratulations!" lahat ng tao sa kwarto ay nagsimulang bumati sa kanya. Tumulo ang luha sa kanyang pisngi, dahan-dahang dumapo ang dalawang palad sa malambot na pisngi.
Masayang-masaya siya at nagpasalamat siya sa kanyang Diyos sa sobrang pagpapala nito sa kanya. Nakakuha siya ng lakas mula sa mabuting balita at umupo ng tuwid, "hayaan ko ang mga ito?" Masayang sabi niya at sunod sunod na binigay ang baby. Tuwang-tuwa siyang makita ang mga cute na sanggol, binasbasan niya ang mga ito at hinalikan silang lahat sa noo.
Ilang buwan lang ang nakararaan, naranasan niya ang pinakamasamang araw ng buhay niya, pero ngayon andito siya sa pinakamasayang araw ng buhay niy.
*********
Pagkalipas ng anim na taon, umupo si Amy sa isang mahabang upuang kahoy at nagtawag, "Elijah," "Moses," "Elisha!"
Tatlong cute na lalaki ang tumakbo patungo sa kanya ng napakabilis, lahat sila ay may matingkad na ngiti sa kanilang mga mukha at kahit na ang kanilang mga damit ay hindi mamahalin, kapansin pansin ang kanilang kagwapuhan, kasama ang katotohanan na ang tatlong lalaki ay magkamukha at identical.
"Halikayo," sumenyas si Amy sa kanila na lumapit at tumabi sila sa kanya. Masaya niyang ginulo ang buhok nila at sinabing, "tawagan niyo rito ang mga kapatid niyo."
"Angel!" Tumawag si Elijah.
"Queen," sigaw ni .
"Debby," tawag ni Moses.
Tatlong kaibig-ibig na mga batang babae ang lumitaw sa lalong madaling panahon, sila ay may mahabang buhok at ang kanilang hairstyle ay parepareho, sila ay naggagandahang magkakapatid at identical din ang mga itsura.
Sa paglipas ng mga taon, pinalaki ni Amy ang kanyang mga anak sa abot ng kanyang makakaya at gumugol siya ng kalidad ng oras kasama sila. Madalas silang nagbibiruan at mga oras na kailangang pagsabihan sila sa paggawa ng mali, ginawa rin niya ito. Ang pag-ibig sa pagitan niya at ng anim na bata ay tunay ring malakas.
Walang nakapagsasabi sa kanya na naging mahusay siya sa pagharap sa stress ng pagpapalaki ng anim na anak sa loob ng anim na taon. Napakalaking gawain iyon.
Umalis si Amy sa stool at umupo sa madamong lupa habang ang mga bata ay nakaupo sa paligid niya ng paikot-ikot, "Pupunta tayo ng NorthHill bukas."
"Bakit po mommy?" tanong agad ni Elijah nang matapos magsalita si Amy.
"'Di kasi gaanong mataas ang standards ng mga schools dito, kahit na mapayapa na sana tayo dito gusto kong maranasan ninyong lahat ang mas magandang edukasyon at mamuhay sa mas modernong syudad," sabi ni Amy.
"Mommy, hindi ba sabi mo hindi tayo makakapunta sa NorthHill dahil may mga masasamang tao doon?" tanong ni Moses.
Minsang tinanong ng mga bata si Amy kung bakit sila nananatili sa probinsya at sinabi niya sa kanila noon na nakatira talaga siya sa NorthHill pero nagtago dito dahil sa ilang masasamang tao na nagtatangkang saktan siya.
"Hindi ka ba sasaktan ng masasamang tao, ma?" Tanong ni Angel gamit ang maliit at mala-anghel niyang boses.
Ngumiti si Amy, "Anim kayong nakapaligid sa akin at sa tingin mo may makakasakit sa akin?"
Iginulong ni Elijah ang manggas at ipinakita ang kanyang kalamnan saka sinabing, "Tama, tingnan mo ang muscles ko, kung sino ang magtangkang manakit kay mommy ay masusuntok sa mukha."
"Tama, pagpunta natin sa NorthHill , hindi natin hahayaang mabully si mommy," tumayo si Elisha at inihagis ang dalawang kamay sa ere, "Sobrang powerful ko, kung sino ang gustong saktan si mama ay dapat dumaan muna sa akin."
"Oo, hindi ba sinabi ni mama na pinangalanan niya kaming Elijah, Elisha at Moses dahil naniniwala siyang makapangyarihan kaming mga lalaki? Mommy, huwag kang mag-alala, andito kami palagi sa tabi mo. Ang mga masasamang tao ay di magtatangkang saktan ka." dagdag ni Moses.
Ang tatlong babae ay nanood at tumango na lamang, bagamat kaedad nila ang mga lalaki, hindi sila kasing lakas ng katawan gaya ng mga lalaki pero pakiramdam nila ay ligtas sila sa paligid ng mga lalaki. Sa katunayan, sa lungsod, walang nangahas na saktan ang tatlong babae dahil alam nila kung gaano ka-protective ang kanilang mga kapatid.
"Oo, may tiwala ako kay Elijah, Moses at Elisha, hindi nila hahayaang may masaktan sa atin," sabi ni Queen. Si Debby ang tahimik at kumpiyansa lang na makakabalik sila sa NorthHill at walang makakasakit sa kanila.
Masaya si Amy sa pagpapakita ng kapangyarihan ng kanyang maliliit na anak.
"Mommy, makikita rin ba natin si daddy?" tanong ni Elisha.
Lalong itinuon ng mga bata ang atensyon kay Amy. Minsan nang sinabi ni Amy sa kanila na nasa NorthHill ang tatay nila pero kahit siya, hindi siya makilala plus anim na taon na ang nakalipas at malaking lungsod ang NorthHill , nagdududa siya kung makikilala pa niya ang kanilang ama, lalo na't nakita niyang gigolo lang ito. .
Pero ayaw niyang mawalan ng pag-asa ang mga bata sa pakikipagkita sa kanilang ama kaya't sumagot siya ng, "Oo."
Nagtatalon ang mga bata kay Joy at nagsimulang magsaya. Mas handa na silang pumunta sa NorthHill kinabukasan, umaasa na makikilala nila ang kanilang ama na matagal na nilang inaasam na makilala.
Kabanata 0003
Sa kalaunan ay bumalik si Amy sa NorthHill at siya ay tumira sa isang two-bedroom na apartment. Iyon ang kaya ng budget niya sa sandaling iyon. Sa katunayan, ang pagkuha ng apartment na iyon ay nagkakahalaga ng halos lahat ng perang naipon niya sa anim na taong pagtatrabaho niya sa maliit na lungsod na pinanggalingan niya.
Dahil may degree na siya, hindi na siya dapat mag-effort para makakuha ng trabaho dito sa NorthHill. Kahit na magkataong makita niya si Callan, sapat na panahon ang anim na taon para hindi siya maapektuhan sa mga nangyari noon sa pagitan nila.
Malaki ang posibilidad na ikinasal na siya sa kanyang secretary. Hindi pinansin ni Amy ang iniisip niya tungkol kay Callan at nagsimulang maghanap ng mga job opportunity online. Nag-apply siya sa maraming kumpanya hangga't kaya niya.
Hindi niya gugustuhing magutom ang kanyang mga anak, ang pagpapakain sa anim na bata sa isang malaking responsibilidad at tiyak na malaki ang gastos lalo pa at tiniyak niya sa kanila ang mas mahusay na edukasyon dito kaya kailangan niyang maipasok ang mga bata sa isang magandang paaralan sa lalong madaling panahon.
Noong gabi ng sumunod na araw, nakatanggap siya ng offer na ipagpatuloy ang trabaho bilang isang dental assistant sa ospital. Bagama't medyo mababa ang suweldo, okay pa rin ito kumpara sa wala. Umaasa pa rin siya na makakakuha siya ng mas magandang alok sa trabaho mula sa isa sa iba pang kumpanyang kanyang inaplayan.
Ipinagpatuloy niya ang trabaho kinabukasan at nagsimulang magpursige nang husto, ang dentista na direktang tinutulungan niya ay palakaibigan at sila ay magkasundo naman. Ayaw niyang makaltasan ang kanyang suweldo sa anumang kadahilanan kaya naging maingat siya sa lahat ng kanyang ginagawa.
Sa kanyang ikatlong araw ng trabaho, pinatawag siya ng kanyang amo at sa sandaling siya ay humarap sa kanyang mesa, ang lalaki ay nagsalita, "Magpunta ka sa laboratory at siguraduhin mong ang lahat ng kinakailangang kit ay magagamit natin sa 2PM appointment mamaya, isang espesyal na tao ang darating para sa dental check up at kailangan maging maingat ka, okay?"
"Opo, sir," magalang na ibinaba ni Amy ang ulo bago naglakad palayo.
Pagsapit ng 2PM, nasa kwarto na si Amy dala ang lahat ng kinakailangang kit at hindi na makapaghintay na makita kung sino ang espesyal na taong ito.
Bigla siyang nakarinig ng kaguluhan sa labas at sumilip siya sa bintana at nakita niya ang humigit-kumulang pitong itim na jeep na nakaparada at may Lamborghini sa gitna ng mga jeep na iyon. Halatang escort ang anim na jeep na ito sa kung sino man ang nasa loob ng Lamborghini.
Mabilis na nagtipon ang mga tao at maging ang maraming tao ay sumilip sa bintana para makita ang tao sa loob ng Lamborghini.
Lalong naging curious si Amy, gaano kaya ka-espesyal ang taong ito na ang presensya niya lang ang nakakaakit ng napakaraming tao. Dalawang lalaking nakasuot ng itim na suit ang nakatayo sa likod ng pinto ng Lamborghini na bumukas ng mag-isa at isang spender legs ang bumaba bago tuluyang lumitaw ang kanyang katawan.
Ang sinag ng araw ay direktang sumikat sa kanyang mukha at ang kanyang hitsura ay naglalabas ng kamahalan at kakisigan. Siya ay mukhang isang tao mula sa maharlikang pamilya at siya ay nagpapalabas ng napakaraming kapangyarihan na masasabi ng sinumang nanonood ng sandali.
Hindi masyadong maaninag ni Amy ang kanyang mukha pero iniisip niya kung ang lalaking ito ba ang espesyal na lalaki na darating para sa dental check up? Kung siya nga, dapat itong maging maingat sa paligid niya. Ang huling bagay na gusto niya ay ang mahulog sa anumang gulo ng mga makapangyarihang lalaki sa NorthHill . Ang gusto lang niya ay magkaroon ng sapat na pera para mapangalagaan ang kanyang mga anak.
Maya-maya, bumukas ang pinto at napalingon agad si Amy at nang makita ang amo ay nakahinga siya ng maluwag.
"Nakahanda na ang lahat ha?" Tanong ng dentista.
"Yes, sir. Sorry, ngayon lang ako nakakita ng isang lalaki na bumaba sa isang Lamborghini, siya ba ang aasikasuhin natin?" Tanong niya.
"Tama, siya ang pinakamakapangyarihang tao sa NorthHill at maraming tao ang halos walang pagkakataon na makita siya kaya naman nakikita mo ang mga tao sa paligid. Kaya siguraduhin mo ha na ang lahat ay magiging maayos dahil narinig ko na mainitin ang ulo niya," sabi ng dentista.
"Ito ba ang unang beses na sayo siya nagpacheck up, sir?" tanong ni Amy.
"Oo, and sincerely, kinakabahan ako. Let's just hope everything works well," sabi niya at kinumpirma pa niya na inayos niya ang lahat ng dapat.
Pinakamakapangyarihang tao sa NorthHill? Ang pag-uugali nang walang ingat sa harap ng ganoong uri ng tao ay isang suicide mission.
Maya-maya ay may lumitaw na dalawang matipunong lalaki na naka-suit, ang isa ay may dalang briefcase habang ang isa naman ay walang hawak pero pareho silang matangkad at nakakatakot, hindi man lang sila nakangiti.
Napuno ng maringal na presensya ang kwarto at mabilis na nahulog ang mga mata ni Amy sa makapangyarihang lalaking ito. Siya ay matangkad at balingkinitan at napakagwapo. Damang-dama ang kanyang kakisigan.
'Ang swerte siguro ng girlfriend niya,' naisip ni Amy.
"Welcome, sir," yumuko ang dentista at sinenyasan siyang maupo kung saan siya masusuri. Tahimik siyang umupo at pagkatapos ay sinimulan ng dentista ang pagsusuri sa kanyang mga ngipin.
"Cotton forceps, please?" Tanong ng dentista kay Amy habang abala sa pagtatrabaho. Nakatayo si Amy at ibinibigay sa kanya ang lahat ng kailangan niya sa lalong madaling panahon pero hindi niya mahanap ang cotton forceps.
Nakalimutan ba niyang dalhin? Paano siya naging pabaya?
"Na...nalimutan ko po, kukunin ko na ngayon din," sabi niya at mabilis na lumabas. Hay naku naman! Paano niya ito makakalimutan?
Nang makuha niya ito, mabilis siyang tumakbo pabalik sa lab pero sa kanyang pagtataka, wala na ang lalaki o isa sa mga bodyguard nito ang nakita niya, kundi ang dentista.
Habang nasa kamay ang cotton forceps, nagtatakang tanong niya, "Nasaan na siya?"
Inabot ng dentista ang isang sulat sa kanya at walang sabi-sabing lumabas.
Napakunot ang noo niya at iniisip kung ano ang laman ng sulat. Marahan niyang ibinagsak ang cotton forceps at nakita niyang natanggal na siya sa trabaho. Ganun lang? Para lamang sa maling paglimot sa isang kagamitan.
Malamang 'yung 'espesyal na lalaki' na 'yon ang nag-utos na tanggalin siya sa trabaho. Ganun ba siya kasungit at walang konsiderasyon? Napaisip si Amy. Hindi ba pwedeng magkamali ang isang tao?
Lumabas siya sa lab at nagmakaawa sa dentista, "Sir, pasensya na po nalimutan ko lang talaga, sana po mapagbigyan niyo ako. Hindi ko po yun sinasadya. Hindi ko alam kung paano ko nakalimutan... please, hindi na po mauulit"
"Hindi ordinaryong tao ang nag-utos na tanggalin ka sa trabaho, kung ano man ang sabihin niya ay final na. Kaya kung gusto mong magmakaawa, puntahan mo siya at makiusap," sabi ng dentista at nagpatuloy sa kanyang trabaho.
Masasabi ni Amy na walang anumang pagsusumamo ang makakaimpluwensya sa dentista na labagin ang utos ng 'espesyal na lalaki' na ito.
Lumabas siya at tumakbo pababa, umaasang masusubukan niya ang kanyang kapalaran na makausap ang 'espesyal na lalaki' at ipaliwanag sa kanya na ikatlong araw pa lang niya sa trabaho at para sa kapakanan ng kanyang mga anak, kailangan niyang magpatuloy sa pagtatrabaho.
Hindi niya makita ang lalaki pero may nakita siyang apat na matipunong lalaki na naglalakad patungo sa Lamborghini. Masasabi niyang may nauna sa kanila. Gaano man kakulit ang makapangyarihang lalaki na ito, dapat siyang maging makatwiran at subukang unawain siya.
Sinugod niya ang matipunong lalaki at bago pa nila malaman ang nangyayari, nakatayo na siya sa harapan ng 'espesyal na lalaki.' Noon lang niya nakita ng malinaw ang mukha nito. Siya ay may pagkakahawig sa tatlo niyang anka na lalaki. Coincidence naman siguro diba?
Nagtakbuhan ang mga matipunong lalaki patungo sa kanya at gusto siyang ilayo sa kanyang harapan pero sumenyas ang 'espesyal na lalaki' na huminto sila. Nagulat silang lahat.
Natulala at natigilan si Amy saglit kaya naligaw siya ng tingin sa guwapong mukha nito. Napakurap siya at nanumbalik ang kanyang pakiramdam nang mapagtantong nasa harapan niya ang pinakamakapangyarihang tao sa lungsod.
"Sir, patawarin niyo po ako. Pangatlong araw ko lang po ito sa trabaho at hindi ko alam na may nakalimutan akong gamit. Ayokong matanggal sa trabaho, masipag po talaga ako, sir," taos-pusong pakiusap ni Amy.
Nakatitig lang ang lalaki sa mukha niya ng walang pakialam at nang hindi na ito nagsasalita ng tatlumpung segundo, kinabahan si Amy at inisip kung may mali ba itong nasabi, "Sorry po kung may mali akong nasabi, sir." Naisip ni Amy na mas mabuting umalis na lang siya at tanggapin ang kanyang kapalaran kaysa mahulog sa gulo ng lalaking ito.
Masyadong delikado ang itsura niya at parang lalamunin siya, kinakabahan siya at gustong tumalikod para umalis pero nagsalita ang lalaki, "Ang kapal ng mukha mong talikuran ako?"
Natigilan si Amy sa kinatatayuan. Ang kanyang boses ay parang kulog at ito ay nagpapadala ng labis na panginginig sa kanyang gulugod. Dinala ba niya ang problemang pilit niyang iniiwasan sa sarili niya ngayon?
Kusang umaalog ang bibig ni Amy nang masabi niya ang isang bagay pero lahat ng mga salita niya ay bumabara sa kanyang lalamunan.
Ang 'espesyal na lalaki' ay humakbang pa patungo sa Lamborghini at sinabing kaswal na, "Itapon ang babaeng ito."
Kabanata 0004
Ipinulupot ni Amy ang kanyang dalawang paa sa kanyang kama at umiyak, nalungkot at nahihiya siya pagkatapos ng nangyari ngayon. Una nawalan siya ng trabaho at pangalawa, itinapon siya sa harapan ng lalaki. Hindi nagustuhan ni Amy ang lalaki, at alam niyang mayabang itong lalaki. Paano siya maglakas-loob na hamunin ang pinakamakapangyarihang tao sa NorthHill ? Lasing ba siya?
Saan siya makakakuha ng trabaho ngayon? Ang lahat ng mga kumpanyang pinadalhan niya ng alok ay hindi nakabalik sa kanya.
Biglang bumukas ang pinto at bumungad si Angel, "Mommy!" Tumakbo siya papunta kay Amy bago pa niya matapos ang paglilinis ng kanyang mga luha. Ayaw niyang makita siya ng mga bata na umiiyak.
She believed that it will make them trouble, she eventually cleaned all her tears and smiled. Nag-aalalang tanong ni Angel, "Mommy, sad ka ba?"
"Ay hindi, masaya nga ako kasi andito kayong lahat eh," pagsisinungaling ni Amy.
"Pero never naman kaming nawala sayo eh," sabi ni Angel.
Bago pa makapagsalita si Amy ay pumasok na sina Queen at Debby at umakyat sa kama. Tuwang-tuwa si Amy nang makita ang mga mukha nila.
"Mommy, maaga po kayong nakabalik galing sa trabaho ngayon," sabi ni Queen.
"Oo, maaga akong umalis sa trabaho kasi namiss ko kayong girls eh," sabi ni Amy at ngumiti ang mga babae.
"Ma, pasok na kami sa school next month di ba?" Tanong ni Angel habang pasimpleng nakasandal si Debby sa balikat ni Amy.
"Oo, tuloy pa rin yan," umaasang sabi ni Amy. Actually, naisip niya na gagamitin niya ang sahod niya bilang dentist assistant bilang pambayad ng mga bata sa school by the end of the month pero natanggal na pala siya pero kailangan pa rin niyang panatilihin ang pag-asa ng mga bata at mag-apply ng mas kabaliwan sa trabaho. .
"Nasaan ang mga kapatid niyo?" tanong ni Amy.
"Naglilinis po sila," sagot ni Queen at tumango si Amy. Ginulo ni Amy ang buhok ni Debby at tinanong, "Debby, kumusta ang bagongneighborhood? Gusto mo ba dito?"
"Gu...gusto ko lang makilala si daddy," sabi ni Debby sa mahinang boses at naging malungkot ang atmosphere ng usapan.
"Makikilala mo din siya, sisiguraduhin ko yun," sabi ni Amy at saka sinabi kay Angel, "bakit hindi kayong lahat makipaglaro sa mga kapatid mo? Gusto ko munang magpahinga. Pupunta ako at makipaglaro sa inyo pagkagising ko."
"Okay, mommy," naniniwala ang mga bata na karapat-dapat magpahinga ang kanilang ina pagkatapos ng trabaho.
Nang mawala ang mga babae sa kwarto, napabuntong-hininga si Amy. Wala siyang matatakbuhan para humingi ng tulong, kailangan niyang maging matatag para sa kanyang mga anak.
Tumunog ang kanyang telepono at bagama't hindi kilalang numero iyon, sinagot niya ito gayunpaman, "Si Amy Owen ba ito?"
"Opo ito nga," sagot ni Amy na umaasang magandang balita ito.
"Nagpadala kami sa iyo ng email theree days ago at wala kaming natanggap na sagot, pakicheck ng spam folder niyo at ipaalam sa amin kung ano ang tingin mo sa offer," sabi ng lalaki sa kabilang linya at ibinaba ang tawag.
Tinitingnan ni Amy ang kanyang mail araw-araw at kahit bawat oras para makita kung may nakabalik sa kanya sa kumpanya. Paano niya na-miss ito? Mabilis niyang pinuntahan ang kanyang folder ng spam at nakitang may ipinadala ngang mail sa kanya, ipinadala ito mula sa Alessandro’s Corporation.
Ang Alessandro’s Corporation? Pinakamataas ang kanilang offer na sweldo at siguradong mapalad ang sinumang makatrabaho sila. Napuno ng tuwa ang kanyang puso at hindi na siya makapaghintay na ipagpatuloy ang trabaho kinabukasan.
Nang gabi na, nakipaglaro siya sa kanyang anim na anak. Napakasaya nila bago matulog ang lahat. Pero alam niyang kahit gaano pa kasaya ang mga anak, hindi magiging kumpleto ang kanilang kaligayahan hangga't hindi nila nakikilala ang kanilang ama.
Kahit si Amy ay hindi masabi kung sino ang kanilang ama. Mayroong higit sa isang milyong lalaki sa NorthHill. Paano niya makikilala ang gigolo na kanyang naka-one night stand six years ago?
Agad siyang pumunta sa Alessandro’s Corporation ng sumunod na araw, at pagkatapos na ipakilala ang sarili sa receptionist, nainterbyu siya at nagtrabaho sa parehong araw. Sinamahan siya ng receptionist sa itaas at ipinakita sa kanya kung nasaan ang kanyang mesa at ipinakilala siya sa kanyang pinuno ng departamento.
"Welcome sa Alessandro’s Corporation, Miss Amy," sabi ng pinuno ng departamento, si Abe.
"My pleasure, sir," sagot ni Amy. Kumpiyansa siyang umupo sa harap ng lalaki.
“Eto yung orientation book natin, it contains the rules and regulations of the company,” inabot ni Abe ang isang dokumento sa kanya.
Tinanggap niya ito at sinabing, "Sige, sir. Babasahin ko po."
"
|